All Chapters of คุณหมอ...อย่าใจร้าย: Chapter 81 - Chapter 88

Chapter 81 หลังจากชมพลอยฟื้นคืนสติ เธอเอาแต่ร้องไห้ ไม่พูดไม่จา ชมพูนุชถามไถ่อยู่สักพักหนึ่ง ชมพลอยจึงยอมพูดยอมตอบ คุยไปเรื่อยๆ ชมพูนุชก็รู้ว่า ชมพลอยเป็นคนไทย ชมพูนุชอาสาไปส่งที่พัก ทว่าชมพลอยส่ายศีรษะและร้องไห้ ชมพุนุชมีความรู้สึกว่า ชมพลอยอาจมีปัญหาบางอย่างและไม่อยากกลับที่พักตอนนี้ ชมพูนุชจึงพาชมพลอยไปอพาร์ตเม้นต์ที่พักอาศัยอยู่ ในตอนค่ำวันเดียวกัน ชมพุนุชมาถึงอพาร์ตเม้นต์ที่เพื่อนใหม่พักอาศัย พอรู้ว่าชมพลอยพักที่ใด เธอก็รู้ได้ทันทีว่า ชมพลอยเป็นลูกคนมีเงิน ไม่อย่างนั้นคงพักที่นี่ไม่ได้ เนื่องจากเป็นอพาร์ตเม้นต์ที่ดีที่สุดในย่านนี้ อีกทั้งยังขึ้นชื่อถึงความหรูหรา ค่าเช่าต่อเดือนไม่ต้องพูดถึง แพงกว่าห้องพักที่ตนเช่าเป็นยี่สิบสามสิบเท่า ชมพลอยไม่ได้มากับชมพูนุชด้วย เธอให้คีย์การ์ดห้องพักให้ชมพูนุชมาที่อาร์ตเม้นต์คนเดียว โดยให้ชมพูนุชมาเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวที่จำเป็น และทรัพย์สินอีกหลายรายการ “เธอไว้ใจฉันขนาดนี้เลยเหรอ เราเจอกันแค่วันเดียวนะ ไม่กลัวฉันยกเค้าห้องเธอหรือไง” ชมพูนุชถาม “เธอยังไว้ใจพาฉันมาที่ห้องเลย แล้วทำไมฉันจะไว้ใจ

Chapter 83“รู้แค่ว่าแพทมีพี่สาวต่างแม่ แต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไรและไม่เคยเห็นหน้าด้วย” พุฒิพงศ์ตอบตามจริง “แพทไม่เคยพูดถึงเกรซให้เพื่อนๆ ฟังนะ พูดแค่ว่ามีพี่สาวคนละแม่อีกคนนึง แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เลยไม่ได้บอกใครและคิดว่าไม่สำคัญกับชีวิตด้วย เพื่อนๆ ก็ไม่ได้ถามนับแต่นั้น ถ้าฉันรู้ว่าเกรซกับแพทเป็นพี่น้องกันล่ะก็ บางทีฉันอาจจะเลิกคบแพทไปเลยก็ได้”คำพูดประโยคท้ายของพุฒิพงศ์เรียกความสนใจให้คนฟัง ที่พร้อมใจกันมองคนพูดแบบไม่วางตา“นายพูดปลายเปิดนี่หว่า พูดอย่างนี้ต้องพูดให้จบนะ ไม่งั้นฉันท้องอืดนอนไม่หลับแน่” ภาวิตรีบพูด“นั่นสิ แกพูดอย่างนี้หมายความว่าไง มันต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ มันมีเหตุผลอะไรที่แกพูดออกมาว่า ถ้ารู้ว่าเกรซกับแพทเป็นพี่น้องกัน บางทีแกอาจเลิกคบแพท มันหมายความว่าไงโฟม” พุฒิพงศ์ทำหน้าลำบากใจ ความลับที่เขาล่วงรู้มา หากเอ่ยออกไปรับรองได้ว่า ทั้งสามยิ่งกว่าตกใจเสียอีก หรือไม่ก็อาจช็อคกับความจริงอันแสนเหลือเชื่อก็เป็นได้ เขากำลังชั่งใจอย่างหนักว่า จะบอกความจริงดีหรือไม่ วิเคราะห์ผลดีและผลเสียกับการเปิดปากบอกความลับนั้น พุฒิพงศ์คิดและคิด“นิ่งไปแบบนี้ ฉันว่านายต้องมีความลับอะไรอยู

Chapter 85ชมพลอยก้าวเดินมาหยุดยืนริมโซฟาหวาย เธอลังเลว่าจะปลุกภาคินทร์ดีหรือไม่ ตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วเขาควรกลับบ้าน แต่อีกใจก็ไม่อยากปลุก อยากให้เขานอนพักให้เต็มอิ่ม ในที่สุดเธอก็เลือกปล่อยให้เขานอนหลับต่อไป เธอจึงหมุนตัวเพื่อไปทำงานต่อ จังหวะที่กำลังหมุนตัวนั้นเอง มือสาวถูกมือใหญ่คว้าไว้ ออกแรงดึงไม่มากนัก ส่งผลให้ร่างสาวทาบทับร่างใหญ่ ภาคินทร์ว่องไวเหลือเกิน กอดรัดร่างนุ่มนิ่มไว้แนบอก“คุณธาม” ชมพลอยตกใจ อุทานเรียกชื่อเขา “ขี้โกง แกล้งหลับหรือคะ”ชมพลอยทุบอกเขาเบาๆ อายจนหน้าแดง“แกล้งหลับที่ไหนกัน ผมหลับจริงๆ ตื่นตอนเห็นคุณกำลังหันหลังกลับนี่แหละก็เลยคว้ามือไว้” เขาตอบ รอยยิ้มกระจ่างเต็มดวงหน้า ความนุ่มนิ่มของเรือนร่างสาว บวกกับกลิ่นครีมอาบน้ำที่โชยมาจากร่างกายเธอ กระตุ้มอารมณ์ปรารถนาในตัวเขาได้เป็นอย่างดี เขาถึงกับเผลอไผลไปกับสัมผัสและกลิ่นหอมนั้น “ตัวคุณนุ่มจัง หอมด้วย”คำชมซึ่งหน้าทำให้ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ ขวยเขินเป็นที่สุด หัวใจสาวเต้นแรงมาก เพราะการใกล้ชิดครั้งนี้มากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เธอพยายามยันตัวเองให้ออกห่างอ้อมอกแสนอบอุ่น แต่ก็ดูเหมือนว่า เขาไม่คลายอ้อมแขนออกง่ายๆ“ปล

Chapter 87“คุณธาม...คุณธาม...อา” ชมพลอยห้ามภาคินทร์ไม่ได้ เธอจึงแบกรับความกระสันซ่านจากลิ้น ปากและนิ้วมือแข็งแรงที่ทำงานพร้อมเพรียงพุดน้ำบุษย์ช่อนี้สวยงามมาก ยังคงความงดงามแม้ว่ากาลเวลาจะผ่านมาแล้วหลายปี ตอนนั้นภาคินทร์มองเห็นในระยะสายตา มองขณะที่กำลังน้ำท่อนเอ็นใหญ่ประสานเข้าไปในร่างงาม กลีบดอกแนบสนิทราวกับไม่เคยใช้งาน แต่งแต้มด้วยสีชมพูสด เห็นแล้วใจสะท้านสะเทือน ช่วงวินาทีนี้ความรู้สึกนั้นทวีขึ้นหลายสิบเท่า เพราะเขาได้ยดโฉมในระยะลมหายใจ ความสวยงามยังคงเดิม เพิ่มเติมคือภาคินทร์ได้สัมผัสความหอม หอมชนิดที่ว่าปลุกความกำหนัดให้คลุ้มคลั่งลิ้นหนาทำตามความต้องการทันที เลียเป็นทางยาวจากด้านล่างขึ้นสู่ด้านบน ทำอย่างนี้หลายครั้งแต่ละครั้งนำพาความกระสันซ่านให้กับเธอเป็นอย่างมาก มากจนปลายเท้าชมพลอยจิกลงบนที่นอน แม้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ภาคินทร์ปรนเปรอความสุขให้สตรีตรงจุดนี้ เชื่อเถอะว่ามันเป็นความทรงจำอันแสนวิเศษ ชมพลอยจะจดจำความสุขที่ได้รับจากการบรรเลงลิ้นครั้งนี้แน่นอน“คุณธาม...คุณธาม...อา” ชมพลอยครวญออกมา เสียงนั้นเหมือนคนกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความทรมาน หัวใจเจ้าของเสียงครางเต้นถี่รัว