บททั้งหมดของ คุณหมอ...อย่าใจร้าย: บทที่ 101 - บทที่ 110

Chapter 101“ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหนผมก็ไม่อยากรู้ ไม่อยากฟัง” พูดจบปากเขาประทับลงบนกลีบปากนุ่มเบาๆ “ผมอยากฟังเสียงครางของคุณมากกว่า รู้ไหมว่าผมใกล้คุณทีไร ผมคลั่งทุกที”กำปั้นน้อยๆ ทุบตรงอกเขาไม่แรงมาก ชมพลอยไม่คิดทุบอกภาคินทร์จริงๆ คล้ายอาการเขินอายมากกว่า ภาคินทร์เห็นอาการเขินอายของเธอแล้วใจสั่น ความปรารถนาทางอารมณ์ถูกปลุกขึ้นทันใด“ทะลึ่ง ลามก” ชมพลอยเอ่ยเบาๆ ก่อนเสียงสาวจะขาดหายเมื่อปากเขาเคลื่อนมาปิดทับเรียวปากสาว จุมพิตเย้ยแสงจันทร์ท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติกที่มาพร้อมกับความหวานฉ่ำเริ่มต้นขึ้น จูบของเขายังคงความเร่าร้อน ร่างสาวสั่นสะท้านในอ้อมกอดแข็งแรง ก่อนที่เธอจะถูกช้อนอุ้ม เท้าใหญ่นำพาร่างแน่งน้อยเข้าไปในห้อง ภาคินทร์บรรจงวางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม“ผมรักคุณ” เขาบอกรักเธอไม่รู้เบื่อ“เกรซรักคุณธามค่ะ” เธอตอบรักเขาด้วยคำหวานและรอยยิ้มกระชากใจไม่มีคำใดเอ่ยหลังจากนี้ ภาคินทร์และชมพลอยถ่ายทอดความรักเป็นภาษากายที่ทำให้หัวใจสองดวงพองโต เอิบอิ่มในความรัก ความสิเน่หาที่ทั้งคู่ต่างมีให้กัน เป็นบทรักอันยาวนานตลอดค่ำคืนสายวันต่อมาบ้านเปรมชัยให้การต้อนรับทนายธนกิจที่รีบเดินทางมา

Chapter 103ณ ไร่ตะวันดาวอาณาจักรกว้างใหญ่บนเนื้อที่กว่าสองพันไร่ที่ปลูกพืชผลนานาชนิด ไม่ว่าจะเป็นองุ่นไร้เมล็ด ส้มสามสายพันธ์ เสาวรส สตอว์เบอรี่ที่ครึ่งหนึ่งส่งออกนอกประเทศ และยังมีรีสอร์ตขนาดกลางอยู่บนเนินเขาลูกย่อมที่สามารถมองเห็นทัศนียภาพของพื้นที่ได้เกือบทั้งหมดเวลานี้เป็นเวลาเที่ยงสิบนาที คนงานในไร่นับร้อยคนต่างทยอยมาโรงครัวเพื่อกินมื้อเที่ยงที่เจ้าของไร่จัดเตรียมไว้บริการคนงานทุกคนครบสามมื้อ แต่ละมื้อจะมีอาหารสองอย่างกับข้าวสวย ส่วนขนมจะมีให้เฉพาะมื้อเที่ยงที่ผลัดเปลี่ยนกันเป็นผลไม้ในบางมื้อ ในโรงครัวขนาดใหญ่จึงดูเล็กไปถนัดตาโต๊ะกินข้าวจะเป็นโต๊ะไม้ตัวยาวที่นั่งได้โต๊ะละแปดถึงสิบคน โต๊ะด้านหน้าสุดจะเป็นโต๊ะประจำของลูกน้องคนสนิทของเจ้าของไร่ ประกอบด้วยสมบูรณ์หรือติ๊ก ไชยาหรือค่อม สันและมิ่งขวัญหรือมิ่ง ซึ่งปกติแล้วชมัศชัย เจ้าของไร่จะมานั่งร่วมวงกินข้าวด้วย ทว่าวันนี้เขามีบุคคลสำคัญมาบ้าน จึงต้องอยู่ต้อนรับและกินมื้อเที่ยงที่บ้านหลังใหญ่ขณะที่ทั้งสี่กำลังนั่งกินข้าว เสียงเตือนข้อความทางไลน์ของสันดังขึ้นสองครั้ง เจ้าของเครื่องปรายตามองข้อความที่เด้งขึ้นมาเพียงแวบหนึ่งก็หันมาส

Chapter 105“โทษที มันตกใจน่ะ ใครจะคิดล่ะว่าพี่ธามไปติดพันพี่สาวแพท”พุฒิพงษ์รีบแก้ตัว ทั้งสี่ไม่รู้ว่า เขารู้จักพี่สาวต่างมารดาพลอยพัตราดี ถึงขั้นสนิทสนมกันด้วย ทว่าเรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าเรื่องที่ภาคินทร์กับชมพลอยเป็นไปตามที่ทักษอรพูด เขาเป็นเพื่อนสนิทชมพลอยแต่เหตุใดไม่รู้เรื่องนี้โอ้...พุฒิพงษ์มึนหัวมาก“เออไม่แปลกหรอกที่แกจะตกใจจนมือไม้อ่อน ฉันก็ตกใจเหมือนกัน เนี่ยตกใจจนหัวใจเต้นไม่หยุดแล้ว” โกโก้เป็นตามที่พูดจริง“มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย โลกมันกลมขนาดนั้นเลยหรอวะ” เจ้าของเสียงคือปรียาพร“ฉันว่าเป็นกงกรรมกงเกวียนมากกว่า พวกแกก็รู้นี่ว่า ตอนอยู่เยอรมันแพทเคยแย่งแฟนเกรซมาก่อน แถมตอนที่เกรซรู้ความจริง แพทกำลังกินตับกับแฟนเกรซ มาตอนนี้เกรซกำลังแย่งพี่ธามจากแพท เวรกรรมตามทัน” ทักษอรจีบปากจีบคอพูด ก่อนแสยะยิ้ม “ฉันยังจำตอนที่แพทโทรมาเล่าให้ฟังว่า เพิ่งทำพี่สาวอกหัก วิ่งร้องไห้ออกจากห้อง ตอนนั้นนะน้ำเสียงแพทเหมือนสะใจสุดๆ ไม่สำเหนียกความผิดของตัวเองเลย พอมาเจอกับตัว ถูกแย่งคนรักไป ทำตัวราวกับคนบ้า”“จะใช่เวรกรรมเหรอยะ ไม่ใช่ว่าเกรซกลับมาแก้แค้นแพท เลยยั่วให้พี่ธามลุ่มหลง ทำให้แพทช้ำบ้าง”

Chapter 107“ตอนนั้นผมไปเรียนเฉพาะทางเพิ่มเติมที่เยอรมัน คืนเกิดเรื่องผมไปนั่งดื่มแก้เครียด แล้วมันทำให้ผมได้เจอกับเกรซที่เมาไม่ได้สติ เราสองคนคุยกันไม่กี่ประโยค ผมก็พาเกรซเข้าโรงแรม พอเช้ามาผมตั้งใจรับผิดชอบเกรซ เพราะพอใจในความสวยของเกรซ อีกทั้งเธอยังบริสุทธิ์ แต่ว่าผมมีงานด่วนเข้ามาก็เลยทิ้งโน้ตไว้ให้เกรซโทรกลับ ผมรอโทรศัพท์จากเกรซนานหลายเดือน จนกระทั่งผมกลับเมืองไทย” ภาคินทร์เว้นวรรคการเล่าเรื่อง มองหน้าพลอยพัตราด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่มีความรู้สึกใดกับเธอทั้งสิ้น คนถูกมองตัวชาวาบ เธอมองเห็นสายตาไร้ความรู้สึกต่อกันของภาคินทร์ “เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นกับผม ภามน้องชายผมไปติดพันแม่ม่ายลูกติดคนหนึ่ง ผมได้ยินแต่ชื่อตามคำเล่าเรื่องของภาม จนมาวันหนึ่งผมได้เจอกับผู้หญิงที่ภามมีใจให้ ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ผมเฝ้ารอโทรศัพท์จากเธอ ผมรู้อีกว่าเกรซมีลูก และลูกอายุได้ห้าขวบกว่าๆ ผมจึงอดสงสัยไม่ได้ว่า น้องแก้มคือลูกของผมหรือไม่ ผมเลยต้องหาทางพิสูจน์ ด้วยการวางแผนหลอกล่อจนได้เนื้อเยื่อในช่องปากน้องแก้มมาตรวจดีเอ็นเอ ผลออกมาคือ น้องแก้มเป็นลูกสาวของผม”อัยการ จิรวรรณและพลอยพัตรายังคงอึ้งปนตกใจกับเรื่องเล

Chapter 109“จริงๆ แล้วเกรซเป็นเด็กดีนะ ไม่เคยทำตัวไม่ดี” อัยการรับพานขอขมา เอ่ยออกมาขณะภาคินทร์ก้มลงกราบเท้าอัยการ “วันนั้นลุงไม่ได้ถามอะไรเกรซ ความโกรธทำให้ลุงไล่เกรซออกจากบ้าน แถมยังยึดเงินทั้งหมดที่เกรซมีด้วย ลุงเป็นพ่อที่แย่มาก แล้วจะยิ่งเป็นพ่อที่แย่ขึ้นไปอีก หากลุงเข้าข้างแพท อีกอย่างมันเป็นเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้ ผลในอดีตมันส่งผลถึงปัจจุบัน”อัยการพูดจากใจ แม้ลำบากใจแต่เขาก็คิดว่าการนิ่งเฉย ไม่เข้าข้างใคร ปล่อยให้ทุกอย่างไปตามแต่กรรมกำหนด ที่สำคัญที่สุดภาคินทร์แก้ปัญหาทุกอย่างแล้ว ซึ่งอัยการคิดว่า เป็นทางออกที่ดีที่สุดด้วย ขณะพูดน้ำตาเขาไหลอาบแก้ม สำนึกผิดทุกเรื่องที่ทำกับชมพลอย“ความรู้สึกแกตอนนี้ไม่ต่างกับฉัน ฉันรู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับเกรซ แกคงรู้แล้วว่าเกรซไม่ได้ทำตัวเหลวแหลก มั่วผู้ชายจนท้องไม่มีพ่อ เมื่อสำนึกผิดแกสมควรขอโทษเกรซ ฉันว่าไม่ใช่เรื่องเสียหน้านักหรอกที่จะเอ่ยคำนั้น เพราะฉันก็ขอโทษเกรซเหมือนกัน” เปรมชัยพูดราวกับเข้าใจหัวอกอัยการ“ครับ ผมตั้งใจทำอย่างนั้นครับ” อัยการตอบกลับเสียงเบา น้ำตายังคงไหลจนต้องหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำตา “แล้วผมจะชดเชยความรู้สึกที่ไม่เคยให้เกรซ