All Chapters of พยาบาทรักลวงใจ: Chapter 151 - Chapter 160

151“แล้วสามีเขาไม่มาดูลงดูแลบ้างหรือคะ พ่อแม่ญาติพี่น้องอีก ทำไมพี่ต้องดูแลเค้าด้วย” คนที่เข้าใจอะไรยากยังไม่วายตั้งข้อสงสัย“สามีผึ้งไม่มี คุณแม่ของผึ้งบอกว่าสามีผึ้งตายไปแล้วน่ะ ผึ้งน่าสงสารมากนะแองจี้ เค้ามีแม่เหลืออยู่คนเดียว พี่เองก็ปัดความรับผิดชอบไม่ได้ พี่สงสารสองแม่ลูกคู่นั้น”ตัณติกรถามกัญญาในครั้งหนึ่งว่า สามีของวชิราภรณ์ไปไหนเหตุใดไม่มาเยี่ยมเยียนภรรยาบ้าง กัญญาให้คำตอบว่าสามีของลูกสาวได้ตายไปแล้ว และไม่อยากจะกล่าวถึงอีก และตั้งแต่นั้นเขาก็ไม่ได้ถามไถ่ถึงเรื่องนี้อีกเลย“น่าสงสารจัง” เธอรำพึงเบาๆ “แต่แค่ช่วยเหลือเรื่องค่ารักษาพยาบาลเท่านั้นนะ ห้ามเลี้ยงดูปูเสื่อเด็ดขาด แองจี้ไม่อยากได้พี่สะใภ้เป็นแม่ม่ายผัวตาย แถมมีลูกพ่วงติดมาด้วย ยิ่งไม่อยากได้ใหญ่” น้องสาวกำชับเสียงเข้ม“จ้าๆๆ รู้แล้วจ้า ทีนี้พี่ไปได้หรือยัง”“ได้แล้วแต่ต้องหอมแก้มน้องสาวสุดสวยก่อน แล้วเย็นนี้ต้องพาแองจี้ไปกินข้าวอร่อยๆ ด้วย” อัชฌาพูดจบก็เอียงแก้มให้พี่ชายหอม ตัณติกรส่ายหน้าก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มของน้องสาวสุดที่รักฟอดใหญ่“ตกลงเด็กดื้อของพี่ เย็นนี้พี่จะพาไปกินข้าว เลือกมาได้เลยว่าจะกินที่ไหน” เขารับคำน

153“ที่แองจี้อยากรู้ไม่ใช่ว่าต้องการรู้ความโง่ของผึ้งนะคะ แองจี้อยากรู้ว่าทำไมคุณธัญญ์ถึงทำอย่างนั้น คุณธัญญ์เคยประกาศต่อหน้าแองจี้เองว่าผึ้งคือเมีย แล้วมีเหตุผลอะไรที่จะไปหมั้นหมายกับคนอื่น แองจี้มองว่ามันน่าจะมีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น”อัชฌากำลังคิดว่าเรื่องนี้มันชอบมาพากลอยู่ไม่น้อย เธอโยงเรื่องจากอรุณวรรณที่คอชักนำให้เธอกับเพื่อนทำโน่นทำนี่อยู่บ่อยครั้ง และสิ่งที่นางมารร้ายตัวจริงให้ทำนั้น เกี่ยวโยงกับวชิราภรณ์ทั้งสิ้น คล้ายกับว่าอรุณวรรณตามจองล้างจ้องผลาญคนที่นอนหลับบนเตียงจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง อีกทั้งคู่หมั้นของธัญญ์ที่เธอเคยเห็นในห้องพักฟื้นที่เข้าผิดห้องนั้น อัชฌาบอกได้เลยว่า ไม่ธรรมดา ความสวย ความใสซื่อของเขมิกาซุกซ่อนอะไรบางอย่างไว้“แองจี้คิดอย่างนั้นเหรอ”“ใช่ค่ะ แองจี้คิดว่าอย่างนั้นจริงๆ คุณป้าเล่าให้แองจี้ฟังเถอะนะคะ รับรองว่าแองจี้จะไม่บอกใครค่ะ” กัญญาทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเปิดปากเล่า“ถ้าแองจี้อยากรู้ ป้าก็จะเล่าให้ฟังนะ ต้นเหตุของเรื่องเกิดขึ้นเพราะ...”เป็นอีกครั้งที่เธอตั้งใจฟังเรื่องราวจากปากของกัญญาอย่างตั้งใจ พอได้ฟังเรื่องราวสักพักหนึ่ง เธอมีความรู้

155“งั้นเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะคุณธัญญ์ฟังความข้างเดียวมากกว่า หูคงเบามากนะนั่น น่าจะหาหินมาถ่วง หินคงไม่เหมาะ ฉันว่าเอาภูเขามาถ่วงหูน่าจะดีกว่า” เสาวนีย์พูดประชด“แล้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะ จะเริ่มต้นตรงไหนดี” อัชฌาพูดอย่างท้อแท้ใจ ดูเหมือนว่าเรื่องมันจะซับซ้อนเกินกว่าที่สมองของเธอจะรับได้“ฉันคิดว่าเราน่าจะหาต้นตอของเรื่องทั้งหมดก่อน ต้องรู้ก่อนว่าใครเป็นคนยุคุณธัญญ์ทำเรื่องแบบนี้ จะว่าจ้างนักสืบก็คงไม่ใช่ นักสืบคงไม่มั่วขนาดนั้นหรอก จะคิดเองเออเองก็คงไม่ใช่เพราะคุณธัญญ์อยู่อังกฤษคงไม่ได้มีหูทิพย์ตาทิพย์มองเห็นเหตุการณ์ในคืนนั้น และที่สำคัญเหตุการณ์ในคืนนั้นมีคุณณัชญ์ ผึ้งแล้วก็คนที่ชื่อจีเท่านั้นที่รู้เรื่อง ไม่มีคนอื่น คุณณัชญ์บอกเล่าให้คนอื่นฟังไม่ได้ ผึ้งเองก็ไม่อยากพูดถึง จีเองก็คงไม่พูดเพราะนั่นก็เพื่อน คนนี้ก็เพื่อน ถ้าฉันคาดเดาไม่ผิดนะ คนที่ยุแยงเรื่องนี้ต้องเป็นคนที่ร่วมเดินทางไปชะอำในคืนนั้น แล้วต้องเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับผึ้งด้วย โดยถือโอกาสที่คุณณัชญ์ป่วยนำมาใส่ร้ายผึ้ง ให้คุณธัญญ์จัดการผึ้งแทนมัน เหมือนกับพวกเราไง พวกเราถูกนางมาร้ายมันบีบบังคับให้ทำร้ายผึ้ง” ชุติมาคาดเดาควา

157“เดี๋ยวก่อน!!!” กัมปนาทฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง “เขมไม่รู้เรื่องผมกับจีนะ จริงอยู่ที่รู้มาจากปากช่างเม้าท์ของพนักงานในบริษัท แต่เขมรู้ความจริงทั้งหมดในวันและเวลาเดียวกันกับที่จีรู้ อีกอย่างวันที่เกิดเหตุเขมอยู่กับผมตั้งแต่เช้ายันถึงเวลาที่จีมา แล้วเขมจะเอาเอกสารไปให้ป้าเจิดได้ยังไงล่ะ”“ผมจะพูดเรื่องเอกสารก่อนนะครับ มันก็เป็นไปได้สองทางนะครับคือ เอามาให้วันก่อนเกิดเหตุหรือให้อีกผู้หญิงอีกคนหนึ่งนำเอกสารมาให้ป้าเจิดในวันเกิดเหตุ แต่ผมว่าน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า จะได้ไม่มีใครสงสัยว่าเป็นฝีมือคุณเขม เพราะคุณเขมอยู่ที่บริษัทกับคุณ อย่าลืมนะครับว่า แม่ทัพไม่จำเป็นต้องลงมือทำงานเอง แค่สั่งลูกน้องงานทุกอย่างก็จะเป็นดั่งใจ แต่เมื่อไหร่ที่งานไม่ได้เหมือนใจคิด แม่ทัพถึงจะลงมือทำงานเองและเรื่องที่เราสงสัยกันอยู่ทุกวันนี้ก็คือ เอกสารฉบับนั้น จะไม่มีใครสงสัยคุณเขมเลยหากเอกสารที่คุณจีนำมาให้คุณในวันนั้นไม่ใช่เอกสารสำคัญของบริษัทและเป็นเอกสารที่คุณเขมเป็นผู้รับผิดชอบดูแล คุณเขมพลาดตรงนี้แหละครับจากการคาดเดาของผม ผมคิดว่าคุณเขมคงหยิบเอกสารผิด ส่วนเรื่องที่คุณเขมรู้เรื่องคุณหรือไม่นั้น มันไ

159อัชฌามาเยี่ยมวชิราภรณ์ทุกวันตามประสาคนว่างงาน จึงได้รู้ความลับอะไรบางอย่างโดยบังเอิญ ความลับที่ว่านั้นก็คือ สาเหตุที่พี่ชายเดินทางมาที่โรงพยาบาลทุกวัน โดยอ้างว่ามาบริหารงานและมาเยี่ยมคนที่เขาเกือบจะชน แท้จริงแล้วนั่นเป็นเพียงองค์ประกอบเท่านั้น สาเหตุหลักเป็นเพราะผู้หญิงที่ชื่อรุ่งรุจีต่างหาก ตอนนี้พี่ชายของเขากำลังขายขนมจีบให้รุ่งรุจีอยู่ พออัชฌารู้จึงขัดขวางเต็มที่“ท้องของผึ้งนูนขึ้นนิดหน่อยเองนะคะคุณป้า” อัชฌาพูดขึ้น เมื่อเห็นหน้าท้องของวชิราภรณ์นูนขึ้นเพียงเล็กน้อย“ท้องสาวก็อย่างนี้แหละแองจี้ ท้องไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ จะใหญ่ไปเลยก็น่าจะเดือนที่ห้าหรือไม่ก็เดือนที่หก คุณหมอบอกว่าอายุครรภ์ของผึ้งน่าจะสี่เดือนกว่าๆ” กัญญาตอบด้วยรอยยิ้ม“มิน่าล่ะ ท้องถึงยังไม่ออกมาเท่าไหร่ แองจี้เคยเห็นผู้หญิงบางคนท้องเท่าลูกแตงโม ใหญ่มากๆ จนบางครั้งแองจี้กลัวว่าผิวของเราจะปริแตกออกมา น่ากลัวค่ะ”อัชฌาเห็นแล้วไม่คิดอยากจะมีลูกเลย เธอคิดว่าคงอึดอัดมากน่าดูหากมีใครอีกคนอยู่ในท้อง จะเดินก็ลำบาก ขยับตัวแต่ละครั้งดูเนือยๆ ไม่คล่องแคล่ว และรู้สึกไม่สบายตัว แต่อัชฌาไม่รู้หรอกว่าในความกลัวนั้น มีความสุข ค