Lahat ng Kabanata ng พยาบาทรักลวงใจ: Kabanata 231 - Kabanata 240

231“เออๆๆ รอเดี๋ยวจะไปเรียกรถพยาบาลให้” สันชัยพูดจบก็วิ่งร้องตะโกนดังลั่นสถานี “ผู้กองครับ ผู้กอง ผู้กองครับ” คนที่ถูกเรียกเดินออกมาจากประตูห้อง เอ่ยถามเจ้าของเสียงที่วิ่งกระหืดกรหอบมาที่เขา ไม่ใช่กิตติโรจน์คนเดียวเท่านั้นที่เดินออกมาดูต้นเสียง ตำรวจนายอื่นๆ ต่างให้ความสนใจด้วย“มีอะไรจ่า เรียกวะลั่นโรงพักเลย”“นั่นสิ ร้องซะลั่นโรงพักเลยนะจ่า” หมวดชาตรีพูดเสริม“แย่แล้วครับผู้กอง ผู้ต้องขังเป็นอะไรก็ไม่รู้ครับ นอนร้องโอดครวญอยู่ในห้องขัง ท่าทางไม่ดีเลยครับ” สันชัยพูดจบร่างของผู้กองหนุ่มก็วิ่งไปยังห้องขังทันที โดยมีเพื่อนตำรวจด้วยกันวิ่งตามไป“จ่าไปเอารถตำรวจมารอหน้าโรงพักเร็ว ผมจะพามันไปโรง’ บาล ท่าทางมันไม่ดีเลย สงสัยจะถูกวางยา”อาการของเสกที่เขาเห็น ทำให้เขาคิดเช่นนั้น ตอนนี้น้ำลายฟูมปาก ร่างกายเกร็ง มือเท้าหยิก สันชัยวิ่งไปเตรียมรถตามคำสั่ง หมวดชาตรีทำหน้าที่เปิดประตูห้องขัง ไม่ลืมที่จะหยิบกุญแจมือมาคล้องติดกับมือของวิบูลย์ข้างหนึ่ง กุญแจมืออีกข้างหนึ่งคล้องติดกับซี่กรงกันการหลบหนี“สงสัยในข้าวหน้าเป็ดมียาพิษแน่ๆ เลยครับ” วิบูลย์พูดขึ้น“แล้วข้าวหน้าเป็ดนี้ของใคร” กิตติโรจน์หันมา

233นงนุชกลับเข้ามาในห้องทำงานแผนกผู้ป่วยวิกฤตหรือห้องไอซียู แล้วนั่งมองหลอดยาที่อยู่ในมือนิ่ง สลับกับมองไปยังห้องที่อยู่ติดกัน ซึ่งสามารถมองทะลุผ่านได้เนื่องจากฝาผนังเป็นกระจำใส หากผู้ป่วยมีอาการไม่ดี พยาบาลที่นั่งอยู่ในห้องนี้ก็จะมองเห็นแล้วเข้าไปช่วยชีวิตได้ทัน นางนั่งมองและชั่งใจคิดอีกรอบให้ถี่ถ้วน เพราะถ้าหากลงมือทำนั่นหมายความว่าจะไม่สามารถแก้ไขสิ่งใดได้ ความผิดชอบชั่วดูตีกันยุ่ง“พี่นุช ต่ายไปกินข้าวก่อนนะคะ” เจนรวีที่เพิ่งกลับเข้ามาหลังจากที่ไปตรวจวัดความดันของไข้รายหนึ่งที่อยู่ในห้องไอซียู เอ่ยบอกนางนุชที่รีบเก็บหลอดยาเข้าไปในลิ้นชัก เมื่อเห็นลูกน้องสาวเดินกลับเข้ามาในห้อง“จ้ะ ไปเถอะ” เจนรวีหมุนตัวเดินกลับออกไปจากห้องทำงานทันที เพื่อไปทานอาหารตามที่ได้บอกกับนงนุชไว้ ช่วงเวลาปลอดคนเช่นนี้ทำให้นงนุชถึงกับมือไม่สั่น ลูกน้องของนางที่เข้ากะในช่วงเช้าราวหกคน ต่างแยกย้ายกันไปทำงานในส่วนต่างๆ บ้าง ไปทานข้าวบ้าง เหลือเพียงนางที่ประจำการอยู่คนเดียง แล้วมันก็เป็นโอกาสที่ดีที่สุดตอนนี้ด้วย“เอาวะ เป็นไงเป็นกัน” นงนุชตัดสินใจในที่สุด นางลุกขึ้นยืนเดินไปยังจุดเก็บและเตรียมอุปกรณ์ทางการแพ

235สันชัยกับประยุทธ์ไม่คิดเลยว่า กิตติโรจน์จะจับพิรุธได้ ไม่มีคำถามใดๆ ออกมาจากปากของทั้งสอง เพราะตอนนี้ทั้งสามรีบเร่งเดินไปยังลิฟต์ตัวที่สมหญิงเพิ่งก้าวเข้าไป แต่ทว่าไม่ทันตอนที่พวกเขาวิ่งไปยังลิฟต์ตัวนั้น ประตูลิฟต์ได้ปิดสนิทพอดี ผู้กองหนุ่มจึงมองตัวเลขด้านบนของลิฟต์ที่ลงไปยังชั้นล่าง เขาและตำรวจอีกสองนายที่มาด้วยกัน จึงใช้บันไดหนีไฟเป็นการเคลื่อนตัวลงสู่ชั้นล่างสุดของอาคารลิฟต์ไม่ได้หยุดที่ชั้นหนึ่งตามที่กิตติโรจน์คาดการ มันหยุดที่ชั้นสองของอาคาร และเมื่อประตูลิฟต์เปิดออกสมหญิงก้าวเดินออกไป เลี้ยวไปยังประตูที่เชื่อมต่อกับลานจอดรถชั้นสอง ดิ่งตรงไปยังรถยนต์ของเขมิกาที่จอดอยู่ประจำ“ได้ไหมป้าหญิง” เขมิกาถามทันควัน“ได้ค่ะ” สมหญิงเอ่ยตอบ ก้มตัวลงใช้มือแกะปากถุงที่มัดอยู่ให้คลายออก จากนั้นก็หยิบกระเป๋าสะพายที่ซุกซ่อนอยู่ในถุงขยะออกมา แล้วส่งให้เจ้าของ “นี่คะคุณเขม”อีกฝ่ายรับกระเป๋านั้นไว้ พร้อมกับคำขอบใจและเงินจำนวนหนึ่ง “ขอบใจป้ามาก นี่เงินค่าตอบแทน แล้วจำไว้นะว่าอย่าบอกใครเด็ดขาดว่าฉันให้เอากระเป๋ามาให้” แถมกำชับสำทับ“ค่ะ ป้าไม่ลืมค่ะ”“เมื่อกี้ตำรวจถามอะไรป้าหรือเปล่า”“ถามค่ะ ถ

237“คุณพลเป็นอะไรคะ หน้าตาไม่ค่อยดีเลย คิดอะไรอยู่ค่ะ” เสียงของวรางค์คนางค์ทำให้เขาละห่างจากความกังวลใจชั่วคราว หันมาส่งยิ้มบางๆ ให้ภรรยาที่หย่อนกายลงนั่งข้างๆ“กำลังคิดถึงเรื่องหุ้นน่ะ ลุ้นอยู่ว่ามันนี้จะขึ้นหรือลง” เขาแก้ตัว“คนางค์บอกแล้วว่าอย่างเล่นหุ้น เล่นหุ้นก็ต้องมานั่งคิดมากอยู่อย่างนี้ ดีนะคะที่เล่นไม่เยอะ”นางก็ไม่ได้ว่าสามีที่ไปเล่นหุ้น เพราะยังดีกว่าที่สามีหันกลับไปใกล้ชิดกับอดีตภรรยา ที่ระยะหลังมานี้ไม่ได้ไปหากัญญากับลูกสาวคนโตอีกเลย ซึ่งมันก็เป็นการดีสำหรับนาง แต่จะให้ดีต้องกำจัดมารหัวใจให้สิ้นซาก วรางค์คนางค์จึงจะสบายใจและหมดห่วง“ก็คงไม่เล่นแล้วล่ะ เบื่อ” เขาตอบกลับเสียงเนือยๆ “คนางค์ ผมถามอะไรคุณอย่างนึงสิ” ณัฐพลพูดต่อเมื่อนึกอะไรออก“ถามมาได้เลยค่ะ”“ถ้าเราฝันว่า คนที่เรารู้จักถูกไฟไหม้ตัว แล้วร้องให้เราช่วยมันหมายความว่ายังไง”เขาคิดว่าน่าจะถามความหมายของความฝันจากภรรยา เนื่องจากวรางค์คนางค์เป็นคนที่ชอบแปลความหมายของความฝันให้กับเพื่อนๆ อยู่เสมอ นางน่าจะตอบคำถามของเขาได้“คุณพลฝันหรือคะ ปกติคุณพลไม่เคยเชื่อเรื่องความฝันนี่คะ ทำไปอยู่ๆ ถามขึ้นมาล่ะคะ” ผู้เป็นภรรยา

239 “คุณเอพูดอย่างนี้ความว่ายังไงครับ” ตัณติกรถามขึ้น “นั้นสิ หมายความว่ายังไงคะคุณเอ” วชิราภรณ์ถามสำทับอีกคน“ก็หมายความว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พยาบาลไง แต่เป็นเขมิกา”เสียงที่ทำให้ทุกคนคลายความสงสัยก็คือ เสียงของธัญญ์ที่ดังมาพร้อมกับตัวที่ก้าวเข้ามาในห้อง โดยมีร่างของวรางค์คนางค์ถูกณรงค์ดันหลังนางเข้ามาในห้อง ทุกคนที่อยู่ในห้องก่อนหน้าพากันตกใจเมื่อรู้ว่า พยาบาลที่กำลังจะฉีดยาเข้าไปในร่างกายของวชิราภรณ์นั้นคือเขมิกา ร่างของมารดาที่ยืนอยู่ใกล้ร่างของธัญญ์ สร้างความตกใจให้กับเขมิกาไม่น้อย คำถามหลายคำถามวิ่งวนอยู่ในหัว มารดาถูกธัญญ์จับได้อย่างไร ในเมื่อเธอบอกให้นางคอยอยู่ที่ปั้มน้ำมัน เหตุผลที่เขมิกาสงสัยเป็นดังนี้ ระหว่างที่วรางค์คนางค์รอลูกสาวอยู่ในรถ นางเกิดปวดท้องขึ้นมากะทันหันจึงเปิดประตูแล้วก้าวลงจากรถเพื่อไปเข้าห้องน้ำ พอเสร็จกิจก็เดินออกมาตามปกติ แต่เผอิญว่าจังหวะที่นางกำลังเปิดประตูรถนั้น ลูกน้องของธัญญ์ที่มาทานข้าวในร้านขายข้าวแกงที่อยู่ในปั้มน้ำมัน ได้เห็นร่างของนางพอดี ความสงสัยจึงเกิดขึ้นเพราะวรางค์คนางค์นั่งอยู่ในรถคันนั้นโ