ต้องเป็นเพราะเธอทำอะไรสักอย่าง จึงสามารถตอบโต้แบบพลิกสถานการณ์แล้วช่วยซูเสี่ยวฝูออกมาได้ฉือหว่านยังไม่ได้วางสาย เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ได้ยินเสียงของฮั่วซือหานแล้ว “หวานหว่าน ตอนนี้เธอกับประธานฮั่วอยู่ที่ไหน?”“พวกเรา...”“หวานหว่าน ฉันเห็นรถของประธานฮั่วแล้ว!”วินาทีถัดมาเสียง “ก๊อก ก๊อก” ดังขึ้น เยี่ยฮวนเอ่อร์วิ่งเข้ามาแล้วเคาะกระจกหน้าต่างรถฉือหว่านไม่คิดว่าเยี่ยฮวนเอ่อร์จะอยู่ใกล้ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าฟิล์มกรองแสงสีดำราคาแพงจะทำให้ข้างนอกมองไม่เห็นข้างใน แต่การปรากฏตัวของเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ทำให้ฉือหว่านตกใจอยู่ดี ตอนนี้เธอยังนั่งอยู่บนตัวของฮั่วซือหาน ทั้งสองคนยังคงแนบชิดกันในท่าทางที่ชวนให้เข้าใจผิดตอนนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ฉือหว่าน”เขาเรียกชื่อเธอฉือหว่านมองเขา “อะไรเหรอ?”“ปล่อย”“อะไรนะ?”สายตาของฮั่วซือหานมองต่ำลง ตอนนี้ที่เอวกำยำของเขายังถูกรัดแน่นด้วยเรียวขาขาวนวลของเธอ ตอนที่เธอตกใจเมื่อครู่ เธอก็เผลอรัดเขาไว้แน่นโดยไม่รู้ตัวฮั่วซือหานกลืนน้ำลายลงคอ “ขา ปล่อยก่อน มันแน่นเกินไป”ใบหน้าของฉือหว่านก็แดงซ่านขึ้นมาทันที เธอรีบปล่อยเขาแล้วขยับตัวกลับ
Read more