บทที่ 245

เป็นเธอ!

เป็นฉือหว่าน!

แต่เขากลับจำคนผิด!

พอนึกถึงท่าทีเย็นชากับการเหยียดหยามที่เขาเคยทำต่อฉือหว่านมาก่อน เขาก็อยากจะตบหน้าตัวเองแรงๆ สักฉาด

วันนั้นที่ห้องพยาบาล เขากดเธอลงบนเตียง เธอร้องไห้ทั้งน้ำตาพูดว่าเกลียดเขา เธอทั้งน่าสงสารและเจ็บปวดขนาดนั้น

ฮั่วซือหาน แกมันเลวจริงๆ!

กล้ามเนื้อทั่วร่างของฮั่วซือหานเกร็งแน่น ใบหน้าหล่อเหลาหม่นหมอง แต่ไม่นานเขากลับยกมุมปากขึ้นยิ้ม…

...

ซูเสี่ยวฝูนอนหลับสบายเต็มอิ่มหลังกลับถึงอพาร์ตเมนต์ เช้าวันถัดมา ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ก็พาซูเสี่ยวฝูออกมาเดินช้อปปิ้ง

ทั้งสามคนมาถึงห้าง เข้าร้านเครื่องประดับร้านหนึ่ง ฉือหว่านสะดุดตากับกิ๊บติดผมอันหนึ่ง

กิ๊บติดผมสไตล์สาวหวานสีลูกกวาด มีทั้งสตรอว์เบอร์รีสีชมพู แตงโมสีเขียว เลมอนสีเหลือง… สีสันสดใสน่ารักทุกแบบ

“หวานหว่าน กิ๊บพวกนี้เหมาะกับเธอมากเลยนะ เอาอันสีเหลืองเถอะ”

“ฉันว่าชมพูก็สวยดีนะ”

เยี่ยฮวนเอ่อร์กับซูเสี่ยวฝูช่วยกันออกความเห็นให้ฉือหว่าน

ฉือหว่านกำลังจะเลือก ตอนนั้นเอง เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “หวานหว่าน บังเอิญจัง เธอก็มาเดินเล่นเหมือนกันเหรอ?”

ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นโหลวซินเยว่

โหลวซิ