All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 491 - Chapter 500

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของท่านหลินถูกใครบางคนแย่งไป เสียงของคุณนายใหญ่ฮั่วดังขึ้นมา “เสี่ยวเยา เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? หวานหว่านท้อง?”คุณนายใหญ่ฮั่วอยู่กับท่านหลิน และบังเอิญได้ยินสิ่งที่เย่ฮวนเอ่อร์พูดผ่านสายโทรศัพท์แม้ว่าเย่ฮวนเอ่อร์จะเคยสัญญากับฉือหว่านว่าจะไม่เปิดเผยเรื่องการตั้งครรภ์ แต่ตอนนี้สถานการณ์ฉุกเฉิน เธอไม่สามารถกังวลเรื่องนั้นได้อีกแล้ว ขอแค่ฉือหว่านกับลูกปลอดภัยก็พอ“ใช่ค่ะคุณนายใหญ่ หวานหว่านท้องแล้ว เธอท้องลูกของพี่ซือหาน เด็กคนนี้คือทายาทสายตรงของตระกูลฮั่ว!”คุณนายใหญ่ฮั่วทั้งตกใจ ทั้งดีใจและหวาดกลัว “หวานหว่านท้องแล้วทำไมไม่บอกฉัน เสี่ยวเยา ไม่ต้องตกใจ ฉันกับพ่อเธอจะรีบไปเดี๋ยวนี้ เธอติดต่อซือหานหรือยัง เขาคือพ่อของเด็กนะ!”“คุณนายใหญ่ หนูติดต่อไม่ได้ค่ะ โทรศัพท์ของพี่ซือหานโทรไม่ติดเลย”คุณนายใหญ่ฮั่วทุบไม้เท้าลงกับพื้นอย่างแรง “ไอ้เด็กเหลือขอ! กล้าทำตัวไม่รับผิดชอบ ทั้งที่ตัวเองเป็นพ่อคนแล้ว ยังกล้าทิ้งผู้หญิงกับลูกไว้ลำพัง เดี๋ยวฉันจะจัดการกับเขาเอง!”สายโทรศัพท์ถูกตัด ไม่มีเวลาเสียไปกับการพูดคุยอีกแล้ว คนของตระกูลฮั่วและหลินต่างก็เริ่มเคลื่อนไหว รีบมุ่งหน

เฉินจิ้นไม่มีสีหน้าเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย “ถ้าฉันจะยุ่งล่ะ?”หนึ่งในชายชุดดำพุ่งเข้ามาทันที “หาเรื่องตายหรือไง!”เฉินจิ้นปล่อยมือเล็กของเย่ฮวนเอ่อร์ออกทันที “เธอไปยืนตรงมุมนั้น อย่าเข้ามา!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ว่าตัวเองช่วยอะไรไม่ได้ เธอทำได้แค่ภาวนาให้พ่อกับคุณนายใหญ่ฮั่วมาถึงให้เร็วที่สุด เธอพยักหน้า “ฉันจะอยู่เฉยๆ เฉินจิ้น ระวังตัวด้วย!”ชายชุดดำพุ่งเข้ามา เฉินจิ้นใช้ขาที่ยาวของเขาถีบเข้าใส่ทันที ชายคนนั้นปลิวล้มลงไปกับพื้นคนอื่นๆ เห็นเฉินจิ้นมีฝีมือดีมาก ต่างหันมามองหน้ากันแล้วแววตาแข็งกร้าว ก่อนจะพุ่งเข้ามาพร้อมกันเย่ฮวนเอ่อร์ยืนมองอยู่ข้างๆ เห็นเฉินจิ้นเพียงคนเดียวสู้กับคนห้าคน แต่เขากลับเคลื่อนไหวคล่องแคล่วเยือกเย็น ไม่ตกเป็นรองเลยสักนิดเฉินจิ้นมีฝีมือยอดเยี่ยม กล้ามเนื้อใต้เสื้อแน่นตึงเปี่ยมพลัง ทุกหมัดที่เขาออกไปเส้นเลือดที่แขนก็ปูดขึ้นชัดเจน ใบหน้าคมคายกับทรงผมสั้นของเขายิ่งทำให้ดูเร้าใจจนใจสั่นไม่นานนัก หนึ่งคน สองคน สามคน สี่คน ต่างล้มลงไปกองกับพื้น เหลือเพียงคนสุดท้ายเย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่ประตูห้องผ่าตัดที่ปิดสนิท เธอรอไม่ไหวอีกแล้ว เธอรีบวิ่งไป เปิดประตูห้องผ่าตั

“ประธานฮั่ว เจียวเจียวเธอไม่สบายเลยเกาะคุณไม่ปล่อย คุณก็อยู่เป็นเพื่อนเธอสักคืนเถอะนะคะ” หลี่หลันพูดเสียงอ่อนฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง ไม่รู้ทำไม พอเขาอยู่ในโรงพยาบาล ความรู้สึกไม่สบายใจกลับยิ่งรุนแรงขึ้นทุกทีความรู้สึกนี้ มันแรงขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีเหตุผลเขายื่นมือจะคว้ามือถือ แต่กระเป๋ากลับว่างเปล่า ทันใดนั้นเขาก็จำได้ ตอนพาฉือเจียวมาโรงพยาบาล เขาลืมเอาโทรศัพท์ติดตัวมาเขาไม่ได้พกมือถือมาด้วยเลยฮั่วซือหานหันไปมองฉือเจียว พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เจียวเจียว ให้แม่เธออยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะ ฉันยังมีเอกสารที่ต้องอ่าน พรุ่งนี้เช้าฉันจะมาใหม่”“ไม่เอา!” ฉือเจียวรีบพุ่งเข้ามากอดรอบเอวฮั่วซือหานแน่น “ฉันไม่เอาแม่ ฉันจะให้ซือหานอยู่กับฉัน!”ฮั่วซือหานยื่นมือจะดันเธอออกขณะนั้นเอง ก็มีเสียงดุดังขึ้นจากหน้าประตู “ไอ้ลูกอกตัญญู!”ฮั่วซือหานหันขวับไปมอง เห็นคุณนายใหญ่ฮั่วยืนอยู่ตรงประตูเขาสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่าคุณย่าจะโผล่มาที่นี่ “ย่า มาได้ยังไง?”ฉือเจียวกับหลี่หลันก็ตกใจเช่นกัน “คุณนายใหญ่ฮั่ว…”คุณนายใหญ่ฮั่วยืนอยู่ที่ประตู มองภาพฮั่วซือหานกอดกับฉือเจียวอยู่ตรงเตียง แทบจะระเบิด

ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้นมองคุณนายใหญ่ฮั่ว “ย่า ผม…”เย่ฮวนเอ่อร์มองฮั่วซือหาน สีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง “พี่ซือหาน มีคนพูดอะไรบางอย่างกับพี่ใช่ไหม? หล่อนใช่ไหม?”เธอยื่นมือชี้ไปที่ฉือเจียวทันทีฉือเจียวหน้าเสียทันที “ฉัน…”เย่ฮวนเอ่อร์พูดเสียงเฉียบ “ฉันเข้าใจแล้ว ต้องเป็นฉือเจียวแน่ๆ ที่พูดอะไรบางอย่าง ทำให้พี่ซือหานเข้าใจผิด คิดว่าเด็กในท้องหวานหว่านไม่ใช่ของตัวเอง ใช่ไหม?”คุณนายใหญ่ฮั่วกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็จับแขนเธอไว้แน่น “คุณนายใหญ่ ไปกันเถอะค่ะ”คุณนายใหญ่ฮั่วลังเล “แต่…”“ฟังหนูเถอะค่ะ เราไปกันก่อน!” เย่ฮวนเอ่อร์ไม่รอฟังคำตอบ รีบดึงคุณนายใหญ่ฮั่วออกจากห้องก่อนออกจากห้อง เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังกลับมามองฮั่วซือหานด้วยสีหน้าเย็นชา “พี่ซือหาน มีคนลักพาตัวหวานหว่าน พาเธอขึ้นเตียงผ่าตัด แล้วพยายามเอาเด็กในท้องเธอออก!”ร่างสูงของฮั่วซือหานแข็งทื่อทันที “เธอว่าอะไรนะ?”เย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “เราก็ยังไม่รู้ว่าใครที่อยากทำให้หวานหว่านแท้ง แต่…”เย่ฮวนเอ่อร์หันไปมองฉือเจียวกับหลี่หลันด้วยสายตาเย็นเฉียบ “พวกเราจับตัวคนร้ายไว้ได้หมดแล้ว อีกไม่นาน เราจะรู้เองว่าใคร

ฮั่วซือหาน “...” ตอนนี้เขาก็กลายเป็นเหมือนหนูตกท่อ ใครๆ ก็รุมด่าไม่มีใครต้อนรับเขาเลย“ย่า ผมแค่อยากดูฉือหว่านเฉยๆ”คุณนายใหญ่ฮั่วถอนหายใจ “งั้นก็เข้าไปดูซะ”ฮั่วซือหานเดินไปนั่งข้างเตียง มองใบหน้าซีดเซียวของฉือหว่าน เขายื่นมือออกไปอย่างอดไม่ได้ อยากจะสัมผัสเธอเบาๆแต่ “เพี๊ยะ!” มือเขาถูกคุณนายใหญ่ฮั่วตบตกลงมา คุณนายใหญ่ฮั่วจ้องเขม็ง “ฉันแค่ให้แกดู ไม่ได้ให้แตะ!”ฮั่วซือหาน “...”เขาทำได้แค่ดึงมือกลับ “หมอว่ายังไงบ้าง เด็กในท้องของเธอปลอดภัยไหม?”คุณนายใหญ่ฮั่วพูดเสียงห้วน “ขอบใจนะที่เป็นห่วง หวานหว่านกับเด็กในท้องปลอดภัยดี!”ฮั่วซือหานเม้มปากเงียบคุณนายใหญ่ฮั่วจ้องเขา “ตอนนี้หวานหว่านท้องอยู่ ฉันถามแกจริงๆ เถอะ แกไม่อยากเป็นพ่อคนบ้างเหรอ?”ในห้องผู้ป่วยเงียบสนิท แสงไฟอบอุ่นส่องลงมาพอดี คุณนายใหญ่ฮั่วเอ่ยถามเขาเบาๆ แต่หนักแน่นว่าอยากเป็นพ่อไหมฮั่วซือหานตอบเรียบๆ “ไม่เคยคิด”คุณนายใหญ่ฮั่ว “งั้นตอนนี้ก็เริ่มคิดสิ หวานหว่านจะคลอดลูกชายหรือลูกสาวก็ได้ หน้าตาเหมือนแกหรือเหมือนเธอก็ได้ เรียกแกว่าพ่อ กระโดดเข้ามาให้กอด น่ารักจะตายไป!”เธอพูดไปก็ยิ้มไป ในที่สุดฝันจะได้อุ้มเหล