Semua Bab คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Bab 471 - Bab 480

ขนตายาวของฉือหว่านกระตุกเบาๆ คืนนี้ฮั่วซือหานจะพาฉือเจียวกลับบ้าน สองคนจะนอนด้วยกันอย่างนั้นหรือ?ฉือเจียวยิ้มกว้างเต็มหน้า “ฉือหว่าน งั้นฉันกับซือหานขอตัวกลับก่อนนะ เธอกับผู้อำนวยการหลิวคุยกันตามสบายเลย”พูดจบ ฉือเจียวก็หันไปมองฮั่วซือหาน “ซือหาน เราไปกันเถอะ”ฮั่วซือหานหันมามองฉือหว่านลึกๆ หนึ่งที เขาไม่ได้พูดอะไร แล้วก็พาฉือเจียวจากไปผู้อำนวยการหลิวมองเงาของทั้งสอง “ประธานฮั่วสายตาแย่จัง ไปชอบผู้หญิงแบบฉือเจียวได้ยังไง”ฉือหว่านยิ้มนิดหนึ่ง ไม่ได้ตอบ ความรักเป็นเรื่องพูดยาก ฉือเจียวแม้จะโง่ แต่ฮั่วซือหานก็ยังรัก นั่นก็ยิ่งพิสูจน์ว่าเขารักฉือเจียวจริงๆผู้อำนวยการหลิวพูดว่า “บอส ถ้าวันหนึ่งฉือเจียวรู้ความจริงว่าเธอคือบอสใหญ่ขององค์กรถงเหรินถัง เป็นประธานบริษัทด้านการแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ เธอคงช็อกจนพูดไม่ออกแน่”ฉือหว่านจินตนาการออก สีหน้าของฉือเจียวตอนนั้นต้องดูดีไม่น้อย“ผู้อำนวยการหลิว วันนี้พอแค่นี้ก่อน เรื่องตัวตนของฉันยังขอปิดไว้ก่อนนะ”“ครับ บอส”“ฉันขอกลับก่อน”“บอสเดินทางปลอดภัยครับ”...ฉือหว่านกลับถึงดิเอ็มเพอเรอร์สตาร์เรสซิเดนซ์ คำที่ว่า “ศัตรูมักอยู่ไม

ฮั่วซือหานมองดูฉือเจียวที่งดงามเย้ายวนอยู่ใต้ร่างของเขา ก่อนจะก้มหน้าลงช้าๆ……………ฉือหว่านกลับมาถึงห้องของตนเอง เธอแช่น้ำร้อนอย่างสบายใจ จากนั้นก็ใส่ชุดนอนออกมา ขณะนั้นเอง เสียง "ติ๊ง" ก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์ของเธอฉือหว่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ปรากฏว่าเป็นวีแชทจากฉือเจียวฉือเจียวส่งข้อความเสียงมาให้เธอหนึ่งคลิปเธอส่งอะไรมานะ?ฉือหว่านแตะเปิดฟัง เสียงของฉือเจียวก็ดังขึ้นทันที เป็นเสียงครางแผ่วเบาแบบออดอ้อน "ซือหาน เบาๆ หน่อย~ อ๊า~ คุณทำฉันเจ็บ~"ใบหน้าขาวใสของฉือหว่านพลันเย็นชืดลงทันที เธอไม่คิดเลยว่าฉือเจียวจะกล้าส่งเสียงครางบนเตียงมาให้เธอฟังตอนนี้ฉือเจียวกับฮั่วซือหานคงกำลังอยู่บนเตียง และฉือเจียวก็จงใจส่งเสียงนั้นมาให้เธอฉือหว่านไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ เธอวางโทรศัพท์ลง แล้วหันไปทำธุระของตนเองต่อไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสียง "ดิงด่อง" ของกริ่งประตูก็ดังขึ้นมีคนมากดกริ่งใครกัน?ฉือหว่านเดินไปเปิดประตู ปรากฏว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือ... ฉือเจียวฉือหว่านมองเธอ “ฉือเจียว เธอมาทำไม?”ฉือเจียวยังใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของฮั่วซือหานอยู่ แววตาเต็มไปด้วยความได้ใจ “ฉือหว่าน เธอได้รั

เขาเลือกฉือเจียวแล้วขณะนั้นเอง “แกร๊ก” เสียงเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ดังขึ้น ฉือหว่านปรากฏตัวที่หน้าประตูเสียงเอะอะที่ฮั่วซือหานกับฉือเจียวทำในโถงทางเดินนั้นดังเกินไป ฉือหว่านได้ยินเข้าจึงเปิดประตูออกมาดู แล้วก็เห็นภาพของฮั่วซือหานกับฉือเจียวที่กำลังกอดกันแนบแน่นฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อยฮั่วซือหานได้ยินเสียงก็รีบผละจากฉือเจียว หันไปมองฉือหว่านสายตาของทั้งสองสบกันฮั่วซือหานรู้สึกเจ็บแปลบในใจ ไม่รู้เพราะอะไร การปล่อยฉือหว่านไปตอนนี้กลับทำให้เขารู้สึกเจ็บใจขึ้นมาฉือเจียวแสยะยิ้มอย่างได้ใจ แล้วก็ร้องขึ้นว่า “โอ๊ย~”ฮั่วซือหานรีบหันไปมองฉือเจียว “เธอเป็นอะไร?”ฉือเจียวทำหน้าท่าทางอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง “ซือหาน ขาฉันชาไปหมด เดินไม่ไหวแล้ว~”พูดจบก็ยื่นมือออกไป “ซือหาน อุ้มฉันหน่อยนะ”ฮั่วซือหานไม่ได้ปฏิเสธ เขาอุ้มฉือเจียวขึ้นแนบอกอย่างง่ายดายเขาอุ้มฉือเจียวผ่านหน้าฉือหว่านเข้าประตูอพาร์ตเมนต์ของตนไปฉือเจียวหันมามองฉือหว่าน แล้วยักคิ้วใส่อย่างได้ใจในความหมายที่ว่า เธอแพ้ฉันตลอดกาลเพียะฮั่วซือหานปิดประตูลงภาพของทั้งสองคนนั้นหายไปจากสายตา ใบหน้าของฉือหว่านยังคงเรียบเฉยไร้อารมณ์

คนตระกูลฉือจะจุดธูปให้พ่อของเธอฉือหว่านไม่ได้ขัดขวางอะไร เห็นคุณนายใหญ่ฉือนำทุกคนจุดธูป แล้วไหว้ที่หน้าหลุมศพของฉือเจี้ยนกั๋ว “เจี้ยนกั๋ว แม่มาเยี่ยมนะลูก”ฉือไห่ผิงก็ไหว้ด้วย “พี่ใหญ่ น้องรองมาเยี่ยมพี่แล้ว”ฉือเหว่ยเย่ก็ไหว้ “พี่ใหญ่ น้องสามมาเยี่ยมพี่แล้ว”ธูปทั้งหมดถูกปักลงหน้าแผ่นหินของฉือเจี้ยนกั๋วคุณนายใหญ่ฉือหันมามองฉือหว่าน “ฉือหว่าน ถึงอย่างไรพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เจี้ยนกั๋วถึงจะเป็นลูกบุญธรรมของฉัน แต่เขาก็เรียกฉันว่าแม่ ในเมื่อเป็นครอบครัวกัน ก็ไม่จำเป็นต้องถึงกับฆ่าล้างกันให้หมด วันนี้มาอยู่หน้าหลุมศพของเจี้ยนกั๋ว พวกเรามาจับมือสงบศึกกันดีไหม?”เธออยากจะขอสงบศึกฉือหว่านแค่นหัวเราะเย็นชา แววตาคมกริบเหลือบมองคุณนายใหญ่ฉือ “ใช่ พ่อของฉันเรียกคุณว่าแม่ แล้วแม่ที่ไหนกันที่ฆ่าลูกตัวเองกับมือ? คุณกับพวกเขาฆ่าพ่อของฉัน แล้วยังกล้าหน้าด้านมาขอสงบศึกหน้าหลุมศพของเขาอีก?”พูดจบ ฉือหว่านหันสายตากวาดไปยังฉือไห่ผิง หลี่หลัน ฉือเหว่ยเย่ และหนีหง “ถามหน่อยเถอะ ถ้าฉันไม่ใช่เทพ C พวกคุณจะยอมมาสักการะพ่อฉันแบบนี้เหรอ?”คนพวกนี้ไม่ใช่เพราะสำนึกผิดหรือจิตสำนึกอะไรเลย แค่เพรา

ฮั่วซือหานพยักหน้า ใช่ เขาจะไม่ลังเลอีกต่อไปเขาต้องช่วยฉือเจียว ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตามฮั่วซือหานมองฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธอควรรักษาหัวใจให้ฉือเจียวเถอะ ฉันไม่อยากบีบบังคับเธอ”หัวใจของฉือหว่านตกลงสู่ก้นเหว ฮั่วซือหานเลือกที่จะยืนอยู่ข้างฆาตกรที่ฆ่าพ่อของเธอจริงๆฉือหว่านหัวเราะเยาะ “ประธานฮั่ว คุณคิดจะบังคับฉัน? ก็ลองดูว่าคุณมีความสามารถพอหรือเปล่าล่ะ!”คุณนายใหญ่ฉือ “ปากดีจริงๆ ฉือหว่าน ถึงเธอจะเป็นหมอมือเทพ C แต่ก็ใช่ว่าจะสู้กับประธานฮั่วได้ ประธานฮั่วแค่ขยับนิ้ว เธอก็ร่วงจากจุดสูงสุดได้แล้ว!”หลี่หลัน “ฉือหว่าน พวกเราให้โอกาสเธอลงจากเวทีดีๆ แล้ว อย่าทำให้เรื่องแย่ไปกว่านี้เลย ฉันพูดเพราะหวังดีนะ”ฉือเจียว “ฉือหว่าน เธอไม่คิดถึงตัวเองก็คิดถึงเซียวอี้บ้าง เขาจะต้องตายเพราะเธอหรือไง?”ฉือหว่านมองพวกฉืออย่างเย็นชา “เรื่องเซียวอี้ ฉันจะหาทางจัดการเอง แต่พวกเธอควรห่วงตัวเองให้มากกว่านี้ พ่อฉันต้องตายเพราะพวกเธอ ฉันจะไม่ยอมปล่อยใครไป ทุกคนต้องเข้าคุกให้หมด!”คุณนายใหญ่ฉือ “แก!”ไม่ปล่อยให้พวกเขาเถียงต่อ ฉือหว่านหันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วซือหานมองแผ่นหลังของฉือหว่านแล้วรีบต