All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 501 - Chapter 510

ฮั่วซือหานขมวดคิ้วแน่นเป็นสามริ้ว บนใบหน้าหล่อเหลา เขาปฏิเสธเสียงหนักแน่น “ไม่น่าจะเป็นฉือเจียว”คุณนายใหญ่ฮั่วแค่นเสียงเย็น “แกไว้ใจเธอขนาดนั้นเลย?”“ไม่ใช่เพราะผมไว้ใจเธอ แต่เพราะเธอไม่มีเหตุผลจะทำแบบนั้น! เด็กในท้องฉือหว่านเป็นของเซียวอี้ ฉือเจียวกับเซียวอี้ก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกัน แล้วเธอจะลำบากวุ่นวายขนาดนี้เพื่อเอาเด็กของเซียวอี้ออกทำไม? ไม่คิดว่ามันไม่สมเหตุสมผลเหรอ?”คุณนายใหญ่ฮั่วมองเขานิ่งๆ “ใช่ มันไม่สมเหตุสมผลที่ฉือเจียวจะอยากทำร้ายลูกของเซียวอี้… เว้นแต่ เด็กในท้องหวานหว่านไม่ใช่ของเซียวอี้ ใช่ไหมล่ะ?”คำถามสวนกลับนั้นทำให้ฮั่วซือหานชะงัก เขามองคุณย่าและเย่ฮวนเอ่อร์ “พวกคุณกำลังจะพูดอะไร?”คุณนายใหญ่ฮั่วกับเย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่า ฮั่วซือหานเข้าใจผิดเรื่องเด็กในท้องฉือหว่านมาตลอด เขาคิดว่ามันไม่ใช่ลูกของเขาแต่ตอนนี้ พวกเธอจะไม่พูดอะไรอีกแล้ว ปล่อยให้เขาใช้สติและหัวใจไปตามหาความจริงเอง!“เราไม่พูดอะไรทั้งนั้น ความจริงจะพูดแทนทุกอย่าง ซือหาน ตอนนี้แกไปสอบปากคำพวกคนร้ายเถอะ ฟังจากปากพวกเขาเองว่าใครเป็นคนบงการ ถ้าคนบงการคือฉือเจียว แกก็ควรถามตัวเองใหม่ว่าเด็กในท้องหวานหว่านเ

ฮั่วซือหานมองฉือหว่านแล้วก้าวเท้าจะเข้าไปในห้องแต่ฉือหว่านกลับเบือนหน้าหนี ไม่ต้องการแม้แต่จะสบตากับเขาฮั่วซือหานชะงักทันทีขณะนั้นเอง เสียงของหลี่หลันก็ดังมาจากทางเดินหน้าห้อง “ประธานฮั่ว เจียวเจียวบอกว่าเจ็บหน้าอกอีกแล้ว เธออยากเจอคุณค่ะ รีบกลับไปหาเธอหน่อยเถอะ”หลี่หลันมาเรียกฮั่วซือหานอีกครั้ง ฉือเจียวเจ็บหัวใจอีกแล้วคุณนายใหญ่ฮั่วกับเย่ฮวนเอ่อร์ที่อยู่ในห้องก็ได้ยิน คุณย่าฮั่วแค่นเสียงเย็น “อีกคนเรียกหาแกอยู่ ทำไมไม่ไปล่ะ?”เย่ฮวนเอ่อร์พูดประชด “ฉือเจียวบ่นว่าเจ็บหน้าอกมาหลายร้อยครั้งแล้วมั้ง แต่ดูสิ ยังมีชีวิตดีเป็นปกติอยู่เลย”ฮั่วซือหานยังยืนตัวตรงอยู่หน้าประตู สายตายังไม่ละไปจากฉือหว่านฉือหว่านไม่ได้พูดอะไร เย่ฮวนเอ่อร์รินน้ำอุ่นส่งให้ ฉือหว่านรับแก้วมา ดื่มช้าๆ โดยไม่มองเขาแม้แต่น้อยใบหน้าด้านข้างของเธอภายใต้แสงไฟ ดูงดงามอ่อนโยนราวกับหยกส่องแสงขณะนั้นเอง เสียงของหลี่หลันก็ดังขึ้นอีกครั้ง เร่งเร้าอย่างไม่ลดละ “ประธานฮั่ว คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอคะ? เจียวเจียวกำลังรออยู่!”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะหมุนตัวจากไปเขาเลือกจะไปหาฉือเจียวคุณนายใหญ

“หยกถูกฉือเจียวเอาไปเหรอ?”“ยัยขโมยนั่น! ทำได้ทุกอย่างไม่เลือกวิธีจริงๆ!”คุณนายใหญ่ฮั่วกับเย่ฮวนเอ่อร์สาปแช่งออกมาฉือหว่านยกมุมปากเย็นชา “ฉือเจียวคิดว่าขโมยหยกไปแล้วก็จบเรื่องได้งั้นเหรอ ของจริงมันปลอมไม่ได้ ของปลอมก็เป็นจริงไม่ได้ ตอนนี้เรากลับโรงพยาบาลกันเถอะ”“อืม”…ในห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาล ฉือเจียวกับหลี่หลันนั่งอยู่ด้วยกัน ฉือเจียวจับมือหลี่หลันไว้ ถามอย่างกระวนกระวาย “แม่ แม่เรียกซือหานกลับมารึยัง?”หลี่หลันพยักหน้า “กลับมาแล้ว ประธานฮั่วกับเลขาจ้าวอยู่หน้าห้อง เดี๋ยวก็เข้ามา”ฉือเจียวถอนหายใจโล่งอก “ดูเหมือนซือหานยังแคร์หนูอยู่ ก็แหง่ล่ะ ตราบใดที่หนูยังเป็นคนที่ช่วยชีวิตเขา เขาก็ไม่มีทางทิ้งหนูได้หรอก”พูดแล้วฉือเจียวก็มองหลี่หลัน “แม่ พวกโจรลักพาตัวกับหมอพวกนั้นจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”หลี่หลันยิ้มมุมปาก “วางใจเถอะ จัดการเรียบร้อยแล้ว ก่อนพวกมันลงมือแม่ก็วางยาไปแล้ว ต่อให้ถูกจับก็พูดอะไรไม่ได้ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราอยู่เบื้องหลัง ไม่มีหลักฐานแน่นอน”หลี่หลันเคยเสียเปรียบมาหลายครั้ง ครั้งนี้เธอทุ่มไม่อั้น ทำทุกอย่างให้สะอาดหมดจดแต่ฉือเจียวก็ยังไม่พอใจ “ทั้งท

เมื่อพูดถึงเรื่องในอดีต ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานก็ดูนุ่มนวลขึ้น “ใช่ หลายปีก่อน ฉันบาดเจ็บสาหัส เผลอหลงเข้าไปในป่า เป็นฉือเจียวที่ช่วยฉันไว้ ถ้าไม่มีหล่อน คงไม่มีฉันในวันนี้ หล่อนคือผู้มีพระคุณของฉัน”ฉือหว่านรู้สึกขำขึ้นมา และเธอก็หัวเราะออกมา เธอไม่อาจอธิบายความรู้สึกในใจได้ รู้เพียงว่าเจ็บแปลบๆ ซ่าๆ ชาๆ อยู่ในอกเธอเคยคิดมาตลอดว่าเขาลืมไปแล้วเธอเคยคิดมาตลอดว่าเขาลืมเธอไปแล้วที่แท้ เขาไม่เคยลืมเลยเขายังจำเธอได้หลายปีมานี้ เขาเก็บเธอไว้ในใจตลอดมาความรักที่มีการตอบสนองกลับมา เป็นสิ่งที่งดงามเพียงใด ถึงแม้เขาจะจำคนผิดก็ตามฉือหว่านเงยหน้าขึ้นเล็กๆ มองเขา “คุณยังจำสิ่งที่คุณพูดในถ้ำได้ไหม?”ฮั่วซือหานพยักหน้า “ฉันบอกว่าจะพาหล่อนออกไป ฉันบอกว่าจะให้หล่อนมีบ้าน ฉันบอกว่าจะไม่มีวันทิ้งหล่อน”ฮั่วซือหานมองฉือหว่านอย่างลึกซึ้ง “ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันพยายามทำตามคำพูดของตัวเอง ฉันหาฉือเจียวจนเจอ พาหล่อนมาอยู่ข้างกายฉัน ให้หล่อนเติบโตอยู่เคียงข้างฉัน บางครั้งหล่อนก็เหมือนดอกไม้ที่ฉันทะนุถนอม ฉันมอบทั้งความรักและการตามใจทั้งหมดให้กับหล่อน”ฮั่วซือหานยื่นมือมาจับไหล่ฉือหว่านไว้

เย่ฮวนเอ่อร์ดีใจมาก เธอรู้อยู่แล้วว่าฉือหว่านต้องมีวิธีจัดการกับตัวปลอมอย่างฉือเจียวแค่คิดถึงฉือเจียวที่แอบอ้างเป็นฉือหว่านแล้วเสวยสุข เย่ฮวนเอ่อร์ก็แค้นจนกัดฟัน วันที่ฉือเจียวถูกเปิดโปงจะต้องเป็นวันที่สะใจมากแน่นอนแต่…เย่ฮวนเอ่อร์หันมองฉือหว่าน “หวานหว่าน แล้วประธานฮั่วล่ะ เธอคิดจะจัดการกับเขายังไง?”ฮั่วซือหานจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าเด็กผู้หญิงในตอนนั้นคือฉือหว่าน แล้วถ้าเขารู้ความจริงขึ้นมา เขาจะคิดยังไง?ฉือหว่านคิดจะทำยังไงกับฮั่วซือหานกันแน่?ฉือหว่านพูดเสียงเบา “ฮวนเอ่อร์ ฉันเหนื่อยแล้ว การรักฮั่วซือหานมาตลอดหลายปีนี้ ทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ”เธออยากจะไปจากที่นี่แล้วเดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนที่นี่ แต่เพราะมีฮั่วซือหาน เธอถึงได้มานี่ตอนนี้ เธอกำลังจะไปแล้ว“หวานหว่าน ตลอดหลายปีมานี้ประธานฮั่วก็ถูกฉือเจียวหลอก เขาอาจจะตาบอด หัวใจก็มืดบอด แต่เขาเองก็เป็นผู้ถูกกระทำ เขาไม่รู้ว่าคนนั้นคือเธอ” เย่ฮวนเอ่อร์พยายามพูดเพื่อช่วยพี่ชายตัวเอง เพราะเธอยังหวังให้ฉือหว่านกับฮั่วซือหานกลับมาดีกันแต่ฉือหว่านไม่อยากคุยเรื่องนี้อีกแล้ว “ฮวนเอ่อร์ เราอย่าพูดเรื่องนี้กันเลย”เย่