All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 671 - Chapter 680

อีกหนึ่งเบอร์เสมือนเบอร์เสมือนแบบนี้สามารถสร้างใหม่ได้หลายเบอร์ภายในหนึ่งนาที ทุกเบอร์ล้วนเป็น IP คนละตัว ติดตามตำแหน่งไม่ได้สายโทรศัพท์จากคนร้ายโทรมาหาเธออีกแล้วฉือหว่านกดรับสาย “ฮัลโหล”เสียงเครื่องจักรดังออกมา “ฉือหว่าน เธอมาถึงแล้วใช่ไหม?”ฉือหว่านถือโทรศัพท์ไว้แน่น “ฉันมาถึงแล้ว”“งั้นเธอคงเห็นผู้ชายที่ฉันเตรียมไว้ให้คืนนี้แล้วสินะ เธอต้องเชื่อฟังดีๆ คืนนี้ต้องรับใช้พวกเขาให้ดีล่ะ”ฉือหว่านหัวเราะเยาะ “ฉันเชื่อฟังแล้วไง กำลังรับใช้พวกเขาอยู่เลย”“โกหก! เธอไม่ได้รับใช้พวกเขาเลย เธอกำลังขัดขืนอยู่!”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาที่คมชัดกวาดมองไปรอบห้องจัดปาร์ตี้ในไร่องุ่นส่วนตัวอย่างดุดัน “แกอยู่ที่นี่ใช่ไหม?”เมื่อครู่ฉือหว่านตั้งใจพูดแบบนั้นเพื่อลองเชิงคนร้าย และผลก็เป็นไปตามคาด เธอหลอกล่อให้คนร้ายเผยไต๋ออกมาเอง หมอนี่กำลังแอบซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งภายในนี้ กำลังจับตาดูทุกการเคลื่อนไหวอยู่น่าเสียดาย ที่นี่กว้างเกินไป แม้เธอจะกวาดตามองไปรอบๆ ก็ยังไม่เห็นผู้ต้องสงสัยฝั่งนั้นของคนร้ายก็รู้ตัวเช่นกัน จึงตะคอกกลับอย่างโกรธจัด “ฉือหว่าน แกหลอกฉัน!”ฉือหว่านแสยะยิ้มที

บนชั้นสอง ลี่เจียวมองภาพเบื้องล่างด้วยความตกตะลึง เธอไม่คิดเลยว่าฮั่วซือหานจะมาถึงที่นี่เธอได้เตือนฉือหว่านซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับคนที่สอง แล้วฮั่วซือหานมาถึงที่นี่ได้ยังไง?ฮั่วซือหานมองฉือหว่าน ถามด้วยความห่วงใย “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”ฉือหว่านส่ายหน้า “ไม่เป็นไร คุณมาทันเวลาพอดีเลย”พูดจบ ฉือหว่านก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หัวเราะเยาะเสียงเย็น “เธอแปลกใจใช่ไหมว่าทำไมฮั่วซือหานถึงมา? ฉันเป็นคนแจ้งเขาเอง!”ลี่เจียวชะงัก “อะไรนะ?”ฉือหว่านพูดต่อ “ตอนคุยโทรศัพท์กัน เธอเตือนฉันนักหนาไม่ให้บอกเรื่องนี้กับคนที่สอง คนที่สองที่ว่า...ก็คือฮั่วซือหานใช่ไหม? เธอไม่อยากให้เขารู้ใช่ไหม? งั้นฉันก็จะบอกเขาโดยเฉพาะ แบบนี้ไงฉันถึงสามารถเปลี่ยนจากเป็นฝ่ายถูกกระทำมาเป็นฝ่ายรุกได้!”ลี่เจียว “...”เธอถึงกับพูดไม่ออก ฉือหว่านเล่นกลับแบบสวนทางกับความคิดเธอทั้งหมด แผนทุกอย่างที่เธอวางไว้พังพินาศเหมือนทุกครั้งที่เธอปะทะกับฉือหว่าน เธอก็แพ้ตลอดขณะนั้น ฉือหว่านกวาดตามองทั่วไร่องุ่นด้วยดวงตาใสคม “คนของฮั่วซือหานล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว เธอก็ภาวนาเถอะว่าอย่าให้ถูกลากตัวออกมาก็แล้วกัน!”ตู๊ด ตู๊ด...

ฉือหว่านชะงักฝีเท้า หยุดเดินทันทีฮั่วซือหานฉลาดเกินไป เขารู้ดีว่าจะจับจุดอ่อนไหวของฉือหว่านได้ตรงไหน เขากล่าวด้วยท่าทางจริงจัง “ฉันเชื่อว่าคนที่ทำเรื่องนี้คือลี่เจียว ถ้าคืนนี้ลี่เจียวโทรมา แล้วฉันหาตัวเธอไม่เจอ จะไม่เสียเวลาช่วยเป่าเอ่อร์กับแม่ฉันไปเหรอ?”ฉือหว่านคิดตาม แล้วก็เห็นด้วย ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือช่วยเป่าเอ่อร์กับคุณหญิงฮั่วให้ได้ก่อนแต่เธอยังลังเลอยู่ “แต่ว่า ประธานฮั่ว ถ้าเราสองคนไปนอนในห้องพักของคุณด้วยกัน มันจะดูไม่ดีใช่ไหม ถ้าคู่หมั้นของคุณรู้เข้า เธออาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะ”คู่หมั้น?แววตาของฮั่วซือหานพลันมืดลง ลี่เจียวกล้าลงมือกับเป่าเอ่อร์และแม่ของเขา เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไว้แน่ฮั่วซือหานก้าวเข้าไปใกล้อีกก้าว ร่างสูงใหญ่เข้ามาใกล้จนเกือบแนบชิดฉือหว่าน “ฉือหว่าน คืนนี้เธอคิดจะทำอะไรกับฉันรึเปล่า?”เงาร่างของเขาเคลื่อนทับลงมาบนร่างเธอ ฉือหว่านขนตาสั่นไหว มองเขาด้วยความแปลกใจ “ฉันคิดจะทำอะไรกับคุณ? ประธานฮั่ว คุณพูดอะไรเพ้อเจ้อ สมองคิดมากเกินไปก็เป็นโรคนะ แนะนำให้ไปโรงพยาบาลตรวจดูหน่อย”ฮั่วซือหานมองเธอที่ปากคมไม่เปลี่ยน แค่นั้นก็ทำให้เขายิ้มมุมปาก “ในเมื่อเธ

เสียงน้ำไหล “ซ่าๆ” ดังออกมาจากห้องน้ำด้านใน ฉือหว่านกำลังอาบน้ำอยู่ฮั่วซือหานยืนอยู่ข้างหน้าต่าง เขาเปิดหน้าต่างออก ปล่อยให้อากาศเย็นจากภายนอกพัดเข้ามาช่วยระบายความร้อนในร่างกายแค่คิดถึงเรือนร่างอันอ่อนหวานและเย้ายวนของฉือหว่าน เขาก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วตัวภาพความเร่าร้อนที่เขาเคยได้แนบชิดกับฉือหว่านเมื่อสามปีก่อนผุดขึ้นในหัวไม่หยุด เขาแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เขาคิดถึงฉือหว่าน คิดถึงจนแทบทนไม่ไหวเสียงน้ำภายในห้องน้ำหยุดลง ฮั่วซือหานปิดหน้าต่างลง ไม่นานประตูก็เปิดออก ฉือหว่านเดินออกมาเพราะชุดนอนที่ได้มาใส่ไม่ได้ ฉือหว่านจึงไปเปิดตู้ในห้องน้ำ หยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของฮั่วซือหานมาใส่แทนเสื้อเชิ้ตผู้ชายตัวโคร่งคลุมร่างบอบบางของเธอไว้ ด้านล่างเรียวขาสองข้างยังเปลือยเปล่า เรียวยาว กระชับ ได้รูป ปลายเท้าสวมรองเท้าแตะสีขาว ผมยาวเปียกนิดๆ สลวยไหลลงมาตามไหล่ ความงามหลังอาบน้ำของเธอเหมือนพีชสุกฉ่ำที่เชื้อเชิญให้ลิ้มลองเมื่อเห็นฮั่วซือหานจ้องมองเธอ ฉือหว่านก็ถลึงตาใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ “มองอะไรนักหนา! มองอีกฉันควักลูกตาคุณออกมาแน่!”ฮั่วซือหานยิ้มมุมปาก “ทำไมดุจัง?”ฉือหว่าน

ฮั่วซือหานโยนผ้าขนหนูในมือทิ้ง เดินตรงมายังเตียงอย่างรวดเร็ว เขายืนอยู่เหนือฉือหว่าน มองเธอด้วยสายตาจริงจัง “ฉือหว่าน สิ่งที่เพื่อนเธอพูดเป็นความจริงหรือเปล่า?”ฉือหว่านลืมตาขึ้นมา “ไม่ใช่! เสี่ยวฝูพูดเล่น!”“โกหก” ฮั่วซือหานพูดเบาๆ แต่หนักแน่น เขาเชื่อที่ซูเสี่ยวฝูพูดเขายื่นมือมาจับปลายคางของฉือหว่าน บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น “ฉือหว่าน สามปีนี้เธอไม่มีใครจริงๆ เหรอ?”ทำไมล่ะ?เธอแต่งงานกับเซียวอี้แล้ว แต่ทำไมถึงไม่มีเรื่องแบบนั้น?คำพูดจากซูเสี่ยวฝูเมื่อครู่ทำให้เขาทั้งตกใจและดีใจอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่คิดเลยว่าสามปีที่ผ่านมาเธอจะใช้ชีวิตเหมือนเขาฉือหว่าน “ประธานฮั่ว ฉันบอกแล้วว่าเสี่ยวฝูพูดเล่น คุณอย่าจริงจังไปหน่อยเลย”ฮั่วซือหาน “ฉือหว่าน เธออย่าแสร้งทำเป็นอีกเลย เพื่อนสนิทของเธอจะพูดเล่นเรื่องแบบนี้เหรอ? สามปีมานี้ทำไมเซียวอี้ถึงไม่แตะเธอเลย?”ฉือหว่าน “ฉัน...”ฮั่วซือหานขัดคำพูด “ฉือหว่านหรือว่าสามปีนี้เธอยังคิดถึงฉันอยู่?”ฉือหว่าน “…”จบแล้วเธอรู้ว่าฮั่วซือหานได้ยินหมด และคิดจริงไปหมดแล้ว เมื่อกี้ซูเสี่ยวฝูบอกว่าเขาทั้งรวยทั้งหล่อ ตอนนี้เขาเลยหลงตัวเอง แม้จะเป็นเรื่