All Chapters of คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Chapter 651 - Chapter 660

666 Chapters

บทที่ 651

เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป เธอมองสองชายชุดดำด้วยความระแวดระวัง “พวกแกคิดจะทำอะไร? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”ชายชุดดำทั้งสองกระชากตัวเธอไว้ สีหน้าเย็นชา “เธอโชคร้าย มีคนจ่ายเงินเพื่อทำลายหน้าของเธอ!”อะไรนะ?ดวงตาของเย่ฮวนเอ่อร์หดแคบ เธอไม่คิดเลยว่าในโลกนี้ยังมีคนจ้างมือสังหารเพื่อทำร้ายเธอได้“ใครเป็นคนจ้างพวกแก? ทำไมถึงต้องการทำร้ายฉัน?” เย่ฮวนเอ่อร์ถามชายชุดดำตอบ “เรื่องนั้นไม่ต้องรู้หรอก สรุปก็คือ วันนี้หน้าเธอไม่มีทางรอด!”เย่ฮวนเอ่อร์พยายามดิ้นหนี แต่แรงของผู้ชายกับผู้หญิงต่างกันมาก เธอถูกจับแน่น ไม่มีทางหลุดรอดเธอทำได้เพียงร้องตะโกนเสียงดัง “ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยด้วย!”หนึ่งในชายชุดดำรีบเอามือปิดปากเธอไว้ แล้วด่า “แม่งเอ๊ย ยัยนี่ดื้อจริง! เร็วเข้า รีบกรีดหน้าเธอซะ!”ชายชุดดำคนหนึ่งจับตัวเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แน่น ส่วนอีกคนในมือมีมีดแวววาวสะท้อนแสง เย็นวาบหัวใจของเย่ฮวนเอ่อร์เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เธอเห็นปลายมีดค่อยๆ จ่อเข้ามาใกล้ใบหน้าของเธออีกแค่ไม่กี่วินาที ใบหน้านี้จะมีแผลเป็นไปตลอดชีวิตในช่วงเวลาเป็นความเป็นตาย คนเรามักจะระเบิดพลังออกมาอย่างไม่คาดคิด เย่ฮวนเอ่อร์ยกเท้าถีบเข้าที่เ
Read more

บทที่ 652

เย่ฮวนเอ่อร์กำลังเหม่อ ตอนนั้นเองชายชุดดำทั้งสองได้ชักมีดออกจากเอว พวกเขาตรงเข้าไปฟันใส่ชายสวมหน้ากากทันทีชายหน้ากากไม่พูดอะไรเลย เขาพลิ้วตัวหลบอย่างรวดเร็วและเริ่มต่อสู้กับชายชุดดำทั้งสอง เย่ฮวนเอ่อร์เห็นชัดเจนถึงพลังระเบิดที่น่ากลัวจากร่างเขา และแววตาอำมหิตรุนแรงราวกับปีศาจเพียงไม่นาน ชายชุดดำทั้งสองก็ล้มลงกับพื้นหมดสภาพตอนนั้นเอง ฉือหว่านก็วิ่งมาพร้อมกับลั่วเป่าเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ เกิดอะไรขึ้น?!”เย่ฮวนเอ่อร์หันไปตอบ “หวานหว่าน ฉันไม่เป็นไร”เธอหันกลับไปมองชายหน้ากากอีกครั้ง ตอนนี้เขาเพิ่งจัดการคนร้ายเสร็จ และกำลังจะเดินจากไปเย่ฮวนเอ่อร์รีบร้องถาม “คุณเป็นใคร?”ร่างสูงนั้นชะงักเท้า แต่ไม่ได้หันกลับมาเย่ฮวนเอ่อร์จ้องมองแผ่นหลังที่สง่างามนั้นแล้วถามอีกครั้ง “เราเคยรู้จักกันไหม?”ชายหน้ากากยังคงนิ่งเงียบเย่ฮวนเอ่อร์เสียงอ่อนลง “ขอบคุณที่ช่วยฉัน…”แต่ชายหน้ากากกลับก้าวเท้าเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงแผ่นหลังที่เย็นชาและเงียบขรึมฉือหว่านได้โทรแจ้งตำรวจเรียบร้อยแล้ว เธอก้าวขึ้นมาถาม “ฮวนเอ่อร์ คนที่ช่วยเธอเป็นใคร?”เย่ฮวนเอ่อร์ส่ายหน้า “ฉันก็ไม่รู้”ลั่วเป่าเอ่อร์รีบพูด “พี่ฮ
Read more

บทที่ 653

เย่ฮวนเอ่อร์ยืนนิ่งอยู่กับที่ รถยนต์พุ่งตรงเข้ามาในชั่วขณะเฉียดวิกฤต แขนแข็งแรงข้างหนึ่งยื่นออกมา โอบรัดเอวบางของเธอแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอุ่นแน่นรถยนต์แล่นเฉียดตัวเธอไปอย่างหวุดหวิดเย่ฮวนเอ่อร์ยังตกใจไม่หาย เธอเงยหน้าขึ้นมองชายที่กอดเธอไว้เป็นเขาชายสวมหน้ากากที่เธอกำลังตามหา ปรากฏตัวต่อหน้าเธออีกครั้งเขาปรากฏตัวแล้ว!เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “คุณ”ชายคนนั้นคลายอ้อมกอด เขาเอ่ยเสียงทุ้มต่ำ “เธอตามหาฉันเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่ ฉันตามหาคุณ”ชายคนนั้นพูดเสียงเรียบ “คราวหน้าเดินระวังหน่อย”พูดจบ เขาหันหลังจะเดินจากไปเย่ฮวนเอ่อร์รีบตามเขาไป “คุณเป็นใคร? เราเคยเจอกันใช่ไหม?”ชายคนนั้น “ฉันไม่รู้จักเธอ”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่เชื่อ “คุณไม่รู้จักฉัน แล้วเมื่อกี้ทำไมถึงช่วยฉันล่ะ? วันนี้คุณช่วยฉันถึงสองครั้ง”ครั้งหนึ่งตอนโดนชายชุดดำลอบทำร้าย อีกครั้งตอนบนถนนใหญ่ชายคนนั้นตอบอย่างไร้อารมณ์ “ก็แค่ช่วยไปตามทาง เจอก็ช่วยไว้เท่านั้น”“ฉันไม่เชื่อ! เรารู้จักกันแน่ๆ คุณคือคนที่ฉันรู้จักแน่ๆ”ชายคนนั้นย้อนถาม “เป็นคนที่เธอชอบ?”คนที่เธอชอบเหรอ?คำถามนั้นทำให้เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไปเ
Read more

บทที่ 654

เย่ฮวนเอ่อร์ยืนอยู่กับที่พักหนึ่ง แล้วก็หันหลังเดินจากไป ทั้งสองคนค่อยๆ เดินห่างกันไปในทิศทางตรงข้าม...เย่ฮวนเอ่อร์กลับมาถึงบ้าน เฉินหยวนหยวนก็วิ่งออกมาต้อนรับ “พี่ฮวนเอ่อร์ พี่กลับมาแล้วเหรอ”เย่ฮวนเอ่อร์ดีใจมาก โผเข้าไปกอดเฉินหยวนหยวน “หยวนหยวน วันนี้กลับบ้านได้ยังไงเหรอ?”เฉินหยวนหยวนยิ้มสดใส “วันนี้ทีมให้หยุดพักหนึ่งวัน หนูก็เลยกลับมา”“ดีมากเลย เดี๋ยวพี่จะให้แม่บ้านหลินทำอาหารที่เธอชอบกิน เธอยังต้องโตอีกนะ”“พี่ฮวนเอ่อร์ เมื่อกี้หนูมองเห็นพี่จากหน้าต่าง พี่เดินก้มหน้า สีหน้าเหมือนมีเรื่องให้คิด พี่ไปเที่ยวกับพี่หวานหว่านไม่ใช่เหรอ วันนี้เกิดอะไรขึ้นเหรอเปล่า?”ไม่ได้เจอกันสามปี เด็กสาวมัธยมต้นในวันวานอย่างเฉินหยวนหยวนก็เติบโตเป็นสาววัย 18 ที่สง่างาม เธอเป็นคนฉลาดมากในด้านวิทยาศาสตร์และวิจัย เธอสังเกตเห็นว่าเย่ฮวนเอ่อร์มีความผิดปกติทางอารมณ์ได้ทันทีเย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มจางๆ “หยวนหยวน วันนี้พี่เห็นพี่ชายเธอ...”เฉินหยวนหยวนตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ “จริงเหรอพี่ฮวนเอ่อร์ พี่ชายหนูอยู่ที่ไหน? เขาหายไปตั้งสามปีแล้ว หนูไม่ได้เจอเขาเลย”“หยวนหยวน พี่ไม่ได้เจอพี่ชายเธอจริงๆ พี่แค่เห
Read more

บทที่ 655

เย่ฮวนเอ่อร์จากไปแล้ว ฉือหว่านก็พาลั่วเป่าเอ่อร์เตรียมกลับโรงแรม “เป่าเอ่อร์ เรากลับโรงแรมกันเถอะ”ลั่วเป่าเอ่อร์พยักหน้า “อื้อ”“เป่าเอ่อร์ พรุ่งนี้เราก็จะกลับประเทศ F แล้วนะ ลูกยังมีที่ไหนอยากเที่ยวในเมืองตี้ตูอีกไหม?”“หม่ามี๊ เราจะกลับเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”“ใช่จ้ะ”“แต่เป่าเอ่อร์ยังอยากเล่นกับลุงคนหล่ออีก”ขนตายาวของฉือหว่านสั่นไหว เธอไม่คิดว่าลั่วเป่าเอ่อร์ยังคิดถึงฮั่วซือหาน อยากเล่นกับเขาอีก“เป่าเอ่อร์ ลุงคนหล่อเขายุ่งอยู่ เราอย่าไปรบกวนเขาเลยนะ หม่ามี๊จะเล่นกับหนูเอง”ลั่วเป่าเอ่อร์ยังไม่ทันพูดอะไร เสียงของลี่เจียวก็ดังขึ้น “ฉือหว่าน บังเอิญจังเลยนะ”ฉือหว่านเงยหน้าขึ้น เห็นลี่เจียวเดินตรงเข้ามาลี่เจียวพูดยิ้มๆ “เธอพาลูกสาวมาทานข้าวเหรอ ช่างบังเอิญจริงๆ ฉันกับซือหานก็นัดมากินข้าวที่นี่ เดี๋ยวคุณน้าฮั่วก็จะมาด้วย พวกเราจะคุยเรื่องแต่งงานกัน เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันกับซือหานกำลังจะแต่งงานกัน?”ดวงตาใสของฉือหว่านจ้องลี่เจียวอย่างสงบ ก่อนจะยิ้มบาง “ฉันไม่รู้มาก่อน แต่ตอนนี้รู้แล้ว แล้วเธออยากจะพูดอะไรอีกล่ะ?”“ฉันแค่อยากจะบอกว่า ซือหานเป็นคู่หมั้นของฉัน ฉือหว่าน เธอคงไม่คิดจ
Read more

บทที่ 656

ฉือหว่านอุ้มลั่วเป่าเอ่อร์ขึ้นมา “เป่าเอ่อร์ เราไปกันเถอะนะ”ลั่วเป่าเอ่อร์โบกมือน้อยๆ ให้ฮั่วซือหาน “ลุงคนหล่อ ลาก่อนนะ~”ฮั่วซือหาน “ลาก่อน”ฉือหว่านอุ้มลั่วเป่าเอ่อร์จากไปฮั่วซือหานยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองตามร่างของแม่ลูกที่ค่อยๆ ลับสายตาไป ตอนนั้นคุณหญิงฮั่วก็นั่งรถเข็นเข้ามา “ซือหาน เจียวเจียว พวกเธอมัวยืนอยู่ตรงนี้ทำไมกัน?”ลี่เจียวรีบเดินเข้าไป รับรถเข็นจากคนรับใช้แล้วเอาอกเอาใจ “คุณน้า หนูกับซือหานกำลังรอคุณน้าอยู่ค่ะ”“ซือหาน เราเข้าไปในห้องกันเถอะ”ฮั่วซือหาน ลี่เจียว และคุณหญิงฮั่วพากันเข้าไปนั่งในห้องส่วนตัว คุณหญิงฮั่วเอ่ยขึ้น “เจียวเจียว พ่อของหนูกลับมาเมื่อไหร่?”ลี่เจียว “คุณพ่อไปทำงานต่างประเทศ อีกแค่สองสามวันก็น่าจะกลับค่ะ ท่านบอกว่าอยากให้หนูกับซือหานแต่งงานกันเร็วๆ”คุณหญิงฮั่ว “ฉันให้คนเลือกวันมงคลไว้หลายวันแล้วนะ ซือหาน ลูกเลือกมาสักวันหนึ่งเถอะ จะแต่งกับเจียวเจียววันไหนก็ได้”คนรับใช้วางซองสีแดงซึ่งบรรจุวันมงคลไว้ข้างมือฮั่วซือหานฮั่วซือหานแค่กวาดตามอง แล้วพูดเสียงเรียบ “ผมจะไม่แต่งงานกับลี่เจียว เรื่องนี้ผมพูดหลายครั้งแล้ว”ทันทีที่เขาพูดจบ คุณหญิงฮั
Read more

บทที่ 657

ฮั่วซือหานลุกขึ้นยืน “แม่ ผมว่ามื้อนี้ไม่มีอะไรให้กินแล้ว ผมขอตัวไปที่บริษัทก่อน”ฮั่วซือหานหมุนตัวออกจากห้องคุณหญิงฮั่ว “ซือหาน? ซือหาน!”ลี่เจียวมองตามฮั่วซือหานจากไป ดวงตาแฝงไว้ด้วยความมืดครึ้ม ตลอดสามปีที่ผ่านมาเธอเจอบททดสอบมากมายกับผู้ชายคนนี้ แต่ยิ่งไม่ได้ เธอก็ยิ่งอยากได้ตอนนี้เธอคือคุณหนูจากตระกูลร่ำรวยที่สุด เธอเชื่อว่าเธอต้องได้เขามาแน่นอน!ลี่เจียวเดินเข้าไปหาคุณหญิงฮั่ว “คุณน้า ดูซือหานสิคะ!”คุณหญิงฮั่วโกรธจัด “เจียวเจียว คราวนี้ซือหานผิดเอง หนูวางใจเถอะ กลับบ้านไปฉันจะจัดการเขาให้ดี!”“คุณน้า ครั้งต่อไปอย่าทำร้ายซือหานอีกเลยนะคะ ถ้าเขาเจ็บ หนูก็จะเจ็บตาม”“เจียวเจียว หนูช่างดีกับซือหานเหลือเกิน”“คุณน้า ที่จริงเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของซือหานหรอกค่ะ ต้องโทษฉือหว่านต่างหาก เธอกลับมาเมืองตี้ตูอีกแล้ว กลับมาทำให้ซือหานหวั่นไหว ทุกคนรู้ดีว่าครอบครัวเรากำลังจะจับคู่กับตระกูลฮั่ว แต่เธอกลับเลือกกลับมาตอนเรากำลังจะแต่งงาน ช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ!”คุณหญิงฮั่วขมวดคิ้ว “ฉือหว่านคนนี้น่ารังเกียจจริงๆ”“ไม่ใช่แค่นั้นนะคะคุณน้า สามปีก่อนเธอไม่ใช่ตั้งท้องเหรอคะ ตอนนี้เธอกลับมาพ
Read more

บทที่ 658

คุณหญิงฮั่วพูดว่า “คุณย่าเดินไม่ได้แล้ว เลยต้องนั่งรถเข็นน่ะ”ลั่วเป่าเอ่อร์ทำหน้าเหมือนพอเข้าใจ “คุณย่าป่วยเหรอคะ? ไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวก็หาย หนูให้ลูกอมคุณย่าแท่งนึง~”ลั่วเป่าเอ่อร์หยิบลูกอมสีสันสดใสแท่งหนึ่งออกมายื่นให้คุณหญิงฮั่วคุณหญิงฮั่วชะงัก ไม่เคยมีใครให้ลูกอมเธอแบบนี้มาก่อนสมัยสาวๆ เธอเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ เรียนรู้มารยาทของชนชั้นสูง พ่อแม่อบรมให้แต่งกับตระกูลดีๆ เป็นภรรยาและแม่ที่ดี ไม่มีใครเคยมอบลูกอมให้เธอเลยของอย่างลูกอมที่ทำจากสีผสมอาหารหลากชนิดแบบนี้ เธอไม่เคยแม้แต่จะแตะต้องคุณหญิงฮั่วนิ่งงันลั่วเป่าเอ่อร์ยัดลูกอมใส่มือคุณหญิงฮั่ว “คุณย่า กินนะคะ หวานมากเลย~”เห็นรอยยิ้มระรื่นของลั่วเป่าเอ่อร์ คุณหญิงฮั่วก็อดยิ้มตามไม่ได้ตอนนั้นเอง ฉือหว่านเดินเข้ามา “เป่าเอ่อร์”คุณหญิงฮั่วเงยหน้า พอเห็นฉือหว่านก็นิ่งอึ้ง “ฉือหว่าน? เด็กคนนี้เป็นลูกของเธอเหรอ?”ฉือหว่านไม่คิดว่าแค่รับโทรศัพท์แป๊บเดียว ลั่วเป่าเอ่อร์จะมาหาคุณหญิงฮั่ว เธอเองก็ไม่ได้เจอคุณหญิงฮั่วมาสามปีแล้วครั้งสุดท้ายที่พบกันคือตอนที่พูดคุยกันในตอนนั้น ฉือหว่านไม่เคยรู้สึกเกลียดคุณหญิงฮั่วเลยในฐานะผ
Read more

บทที่ 659

ฉือหว่านมองคุณหญิงฮั่ว “คุณหญิงฮั่ว นี่คือยาที่ฉันปรุงให้คุณ ทานวันละเม็ด ขาของคุณจะค่อยๆ กลับมารู้สึก และในที่สุดจะสามารถยืนขึ้นได้ค่ะ”คุณหญิงฮั่วตกใจ “ว่าไงนะ?”เธอไม่คิดจริงๆ ว่าฉือหว่านจะปรุงยาให้เธอ และไม่เคยคิดว่าขาของเธอจะกลับมายืนได้อีกสาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ตกใจเช่นกัน “คุณฉือหว่าน พูดจริงเหรอคะ? คุณนายของฉันจะยืนได้อีกจริงๆ เหรอ? ขาของคุณนายไปรักษากับหมอเก่งๆ มาหมดแล้ว นั่งรถเข็นมาสิบกว่าปี ทุกคนต่างบอกว่าไม่มีทางรักษาได้ ทุกคนต่างบอกว่าคุณนายต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต”ฉือหว่านยิ้มบาง “การนั่งรถเข็นตลอดชีวิตนั่นคือแผนเผื่อไว้แย่ที่สุดแล้ว มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้อีกล่ะ? เพราะงั้น คุณหญิงฮั่วก็ทานยาได้โดยไม่ต้องลังเลเลยค่ะ แน่นอน ถ้าคุณไม่มั่นใจ สามารถให้หมอที่ไว้ใจตรวจสอบส่วนผสมในยาได้เลย เผื่อมีใครคิดร้ายเอายานี้มาป้ายสีฉัน”คุณหญิงฮั่วยังไม่สามารถตั้งสติได้ ฉือหว่านปรุงยาให้เธอ มันช่างน่าตกใจเกินไปลั่วเป่าเอ่อร์พูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนๆ น่ารัก “คุณย่า หม่ามี๊ของหนูเป็นหมอแผนจีนขั้นเทพเลยนะคะ~ ถ้าหม่ามี๊บอกว่ายืนได้ ก็ต้องยืนได้แน่นอนค่ะ~”คุณหญิงฮั่วมองฉือหว่าน “ฉือหว่
Read more

บทที่ 660

“คุณนาย ไม่ต้องห่วงครับ แผลที่หน้าผากของท่านประธานได้รับการดูแลเรียบร้อยแล้ว”“งั้นก็ดีแล้ว”หลังจากวางสาย คุณหญิงฮั่วก็พักผ่อน เช้าวันรุ่งขึ้น สาวใช้เปิดขวดยา แล้วยื่นยาเม็ดหนึ่งให้คุณหญิงฮั่วคุณหญิงฮั่วกลืนยาเข้าไปสาวใช้ถามว่า “คุณนาย วันนี้รู้สึกยังไงบ้างคะ?”คุณหญิงฮั่วรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านลงมายังขาทั้งสองข้าง ความรู้สึกนั้นยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เธอลองขยับดูขาของเธอ… ขยับได้จริงๆสาวใช้ตกใจ “คุณนาย ขาของคุณขยับได้แล้วเหรอคะ?”คุณหญิงฮั่วตื่นเต้นยิ่งกว่าใคร เพราะเธอรู้สึกว่าเธอสามารถควบคุมขาของตัวเองได้ เธอลองขยับอีกครั้ง เท้าทั้งสองข้างวางแตะพื้นอย่างมั่นคง“คุณพระ คุณนาย! คุณขยับได้จริงๆ! ให้ฉันช่วยพยุงลุกขึ้นยืนดูนะคะ!”สาวใช้รีบยื่นมือเข้าไปพยุงคุณหญิงฮั่วค่อยๆ ลุกจากรถเข็น แล้วพูดกับสาวใช้ว่า “ปล่อยมือเถอะ”สาวใช้ปล่อยมือคุณหญิงฮั่วยืนอยู่บนพื้นได้อย่างมั่นคงสาวใช้ร้องอย่างดีใจ “คุณนาย คุณยืนขึ้นได้จริงๆ ด้วย! เยี่ยมมากค่ะคุณนาย คุณยืนได้แล้ว!”คุณหญิงฮั่วมองดูขาของตนเองด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เธอยืนขึ้นได้จริงๆต่อจากนั้น เธอค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งบนร
Read more
PREV
1
...
626364656667
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status