Semua Bab คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Bab 661 - Bab 666

ลั่วเป่าเอ่อร์นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างว่าง่าย รอหม่ามี๊ มือเล็กของเธอกำลังถืออมยิ้มอยู่หนึ่งแท่งในตอนนั้นเอง ชายชุดดำสองคนก็เดินตรงเข้ามาอย่างกะทันหัน แล้วใช้มือปิดปากลั่วเป่าเอ่อร์ไว้แน่น ก่อนจะอุ้มตัวเธอไปทันทีลั่วเป่าเอ่อร์เบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก เธออยากตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ อยากเรียกหม่ามี๊ให้ดังลั่น แต่เพราะถูกปิดปากไว้ เธอจึงไม่สามารถเปล่งเสียงได้แม้แต่น้อยเพล้งอมยิ้มในมือของลั่วเป่าเอ่อร์ตกลงบนพื้นชายชุดดำสองคนนั้นรีบอุ้มลั่วเป่าเอ่อร์ออกไปทางด้านฉือหว่าน กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ “ศิษย์พี่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”“ศิษย์น้องเล็ก ตอนฉันขับรถไปสนามบิน มีคนขับรถชนท้ายฉัน เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย อาจจะไปถึงช้า” เซียวอี้อธิบายหัวใจที่ตึงเครียดของฉือหว่านก็คลายลงทันที ที่แท้ก็แค่ถูกรถชน เธอคิดว่าเซียวอี้เกิดเหตุร้ายแรงเสียอีก“ศิษย์พี่ แค่คุณปลอดภัยก็ดีแล้ว ฉันจะเลื่อนเวลาออกเครื่องให้ คุณจัดการเรื่องของคุณให้เรียบร้อย แล้วรีบตามมานะ”“ได้เลย ศิษย์น้องเล็ก”ทั้งสองวางสาย ฉือหว่านหันกลับมา “เป่าเอ่อร์ แด๊ดดี้เซียวของหนู...”แต่คำพูดของฉือหว่านขาดหายไป เพราะเธอเห็นที่นั่งข

ฮั่วซือหานดูหมายเลขสายเข้า เป็นเบอร์ที่ไม่รู้จักเลขาจ้าวพูดขึ้น “ท่านประธาน เบอร์นี้ไม่เคยเห็นมาก่อน ใครโทรมาครับ?”ฮั่วซือหานขมวดคิ้ว เขาเองก็ไม่รู้ แต่ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นกดรับสายไม่นานก็มีเสียงหวานใสคุ้นหูดังมาจากปลายสาย “สวัสดีค่ะ ท่านประธานฮั่ว ฉันเอง ฉือหว่าน”เป็นฉือหว่าน?!ฮั่วซือหานนิ่งงัน ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาก่อนตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอเปลี่ยนเบอร์ใหม่หมดแล้วคนที่เขาคิดว่าออกเดินทางไปเรียบร้อย กลับโทรมาแบบนี้ ทำให้เขาดีใจจนเกินบรรยายเขากำโทรศัพท์แน่น พูดด้วยความตื่นเต้น “ฉือหว่าน เธอออกเดินทางไปแล้วหรือยัง?”“ท่านประธานฮั่ว เดิมทีฉันตั้งใจจะออกเดินทางแล้วค่ะ แต่เกิดเรื่องขึ้นก่อน เป่าเอ่อร์กับคุณหญิงฮั่วถูกจับตัวไป!”เป่าเอ่อร์กับคุณหญิงฮั่วถูกจับตัวไป!ฮั่วซือหานพรวดขึ้นยืนทันที ตะโกนเสียงเข้ม “ว่าไงนะ! ใครกล้าจับเป่าเอ่อร์กับแม่ฉันไป?!”ฉือหว่านรีบเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้เขาฟัง ฮั่วซือหานตอบทันที “เธอรอฉันอยู่ที่สนามบิน เดี๋ยวฉันไปหาเดี๋ยวนี้!”เลขาจ้าวถามเสียงร้อนรน “ท่านประธาน เป่าเอ่อร์กับคุณนายเกิดเรื่องเหรอครับ?”ดวงตาฮั่วซือหานมืดครึ้ม

ฮั่วซือหานโน้มหน้าเข้ามา ใบหน้าคมเข้มของเขาใกล้ฉือหว่านมากขึ้นทุกที มือยังโอบรอบเอวเธอแน่น เขากดเสียงต่ำถาม “ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”สามปีแล้วที่ฉือหว่านและฮั่วซือหานห่างกัน ฉือหว่านรู้สึกถึงกลิ่นหอมสะอาดและความอบอุ่นของร่างกายเขา ความรู้สึกที่คุ้นเคยผุดขึ้นในใจเธออย่างห้ามไม่อยู่ไม่นานเธอก็รีบตั้งสติ ใช้มือยันอกเขา “ประธานฮั่ว ฉันไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ”แต่เขายังไม่ยอมปล่อย ซ้ำยังกอดแน่นกว่าเดิม “เมื่อกี้กำลังคิดอะไรอยู่?”ฉือหว่าน “ฉันไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น”“ไม่จริง เธอคิด ฉือหว่าน เธอกำลังคิดถึงฉัน”ฉือหว่าน เธอกำลังคิดถึงฉัน!ฉือหว่านรู้สึกไม่สบายใจ ร่างกายทั้งสองแนบชิดกันจนสัมผัสได้ถึงความใกล้ชิด เธอพยายามผลักเขาออก “ประธานฮั่ว กรุณาปล่อยด้วยค่ะ”“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?”ตอนนี้ทั้งสองตัวแนบชิดติดกัน ร่างสูงตรงของชายหนุ่ม และร่างอ่อนนุ่มของหญิงสาวที่แนบชิดกัน ทำให้บรรยากาศดูคลุมเครือ ฉือหว่านเริ่มขัดขืน “ประธานฮั่ว ปล่อยค่ะ!”“ถ้าไม่ปล่อยล่ะ?”เขาไม่ยอมปล่อยฉือหว่านเริ่มรู้สึกคิดผิดที่มาบริษัทกับเขาฉือหว่านเริ่มดิ้น และขมวดคิ้วมองเขา “ประธานฮั่ว ให้เกียรติกันด้วยค่ะ ถ้าคุณยังไม