Todos os capítulos de คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ: Capítulo 741 - Capítulo 750

เซียวอี้รู้ตัวทันที ฮั่วซือหานหลอกเขาความจริงคือ ตอนที่ฮั่วซือหานเห็นผลตรวจดีเอ็นเอ เขาก็เดาได้แล้วว่า ความสัมพันธ์ระหว่างฉือหว่านกับเซียวอี้ไม่มีอะไรเกินเลย และตอนนี้เมื่อรู้ว่าเซียวอี้คือศิษย์พี่ของฉือหว่าน เขาก็ยิ่งตกใจยิ่งกว่าเดิม“คุณเป็นศิษย์พี่ของหวานหว่าน? ที่แท้คุณเป็นศิษย์พี่ของหวานหว่าน ฮ่าๆๆ” ฮั่วซือหานหัวเราะออกมาด้วยความดีใจเซียวอี้โมโหสุดขีด เขาต่อยหน้าฮั่วซือหานเข้าเต็มแรงฮั่วซือหานไม่หลบ โดนหมัดเต็มๆ จนกระแทกกับกำแพงเขาใช้หลังมือเช็ดมุมปาก เลือดซึมออกมาเซียวอี้คว้าคอเสื้อฮั่วซือหานไว้แน่น “ฮั่วซือหาน ยังจะกล้าหัวเราะอีกเหรอ! หน้าด้านเกินไปแล้ว!”แม้จะโดนต่อย ฮั่วซือหานก็ยังยิ้ม “เซียวอี้ ที่แท้คุณเป็นศิษย์พี่ของหวานหว่าน! หวานหว่านเป็นของผม เธอเป็นของผมคนเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ!”แค่คิดแบบนี้ หัวใจเขาก็พองโต เขามีลูกกับฉือหว่านแล้ว ฉือหว่านไม่มีผู้ชายคนอื่น เธอเป็นของเขาความรู้สึกของการได้สิ่งที่คิดว่าสูญเสียไปกลับคืนมา มันช่างสุขล้นจนแทบบรรยายไม่ถูกวันนี้เขาได้ทุกอย่างที่เคยฝันไว้เซียวอี้มองฮั่วซือหาน “ใช่ ฉันเป็นแค่ศิษย์พี่ของหวานหว่าน เป่าเอ่อร์ก็เป็น

ฮั่วซือหานชะงักเล็กน้อย เขารู้สึกผิดไม่น้อย แต่สิ่งสำคัญคือ เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อมาดูคนอื่นพลอดรักคู่คุณลุงลี่กับคุณป้าก็มีความสุขกันดี ส่วนเขาเองกลับต้องแยกจากฉือหว่านมานานถึงสามปี กระทั่งยังไม่ได้เข้าใกล้เธอเลย!ฮั่วซือหาน “ลุงลี่ คุณป้าลี่ ผมมาที่ตระกูลลี่วันนี้ เพื่อจะบอกเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งครับ!”“ซือหาน คุณมาทำไมเหรอ?” เสียงของลี่เจียวดังขึ้นก่อนตัวจะปรากฏเธอวิ่งออกมาทันทีเมื่อได้ยินเสียงของฮั่วซือหาน“ซือหาน คุณมาถูกจังหวะพอดีเลย ตอนนี้แม่ฉันก็กลับมาแล้ว ทั้งพ่อและแม่ก็อยู่พร้อมหน้า เรามาคุยกันเรื่องวันแต่งงานเถอะ คุณจะแต่งงานกับฉันเมื่อไหร่ดี?” ลี่เจียวพูดอย่างตื่นเต้น พร้อมคล้องแขนฮั่วซือหานไว้แน่นเจียงยิ่งเสวี่ย ก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ท่านประธานฮั่ว เมื่อก่อนคุณกับเจียวเจียวหมั้นกันไว้ตั้งแต่เล็ก ตอนนี้พวกคุณก็อายุไม่น้อยกันแล้ว น่าจะถึงเวลาแต่งงานสร้างครอบครัวแล้วล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปเลือกฤกษ์ดีกับแม่คุณให้ แล้วเราจะจัดงานแต่งให้เรียบร้อย”ลี่มั่วเฉียนมองฮั่วซือหาน ไม่พูดอะไรฮั่วซือหานปรายตามองลี่เจียวด้วยแววตาเย็นชา “ปล่อย!”คำพูดเพียงสองคำ แต่ทำเอาลี่เจียวชะงั

เจียงยิ่งเสวี่ยหันไปมองลี่มั่วเฉียน “เจียวเจียวทำไมถึงหัวแข็งแบบนี้ ประธานฮั่วไม่ชอบเธอก็เห็นๆ อยู่ การแต่งงานมันฝืนกันไม่ได้จริงๆ นะ”ลี่มั่วเฉียนเข้าใจนิสัยของลี่เจียวดี มองทั่วทั้งเมืองตี้ตู ไม่มีใครเทียบฮั่วซือหานได้ ลี่เจียวก็เลยอยากแต่งกับผู้ชายที่เพียบพร้อมที่สุดแบบเขา เธอไม่มีทางยอมปล่อยง่ายๆ แน่ที่ผ่านมาก็เพราะลี่เจียวเป็นลูกสาว เขาถึงอยากให้ฮั่วซือหานแต่งกับเธอ แต่เวลาผ่านไปสามปี ฮั่วซือหานก็ยังรักฉือหว่านเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนลี่มั่วเฉียนถอนหายใจ “ฉันจะหาเวลาคุยกับเจียวเจียวอีกที”เจียงยิ่งเสวี่ยพยักหน้า “ก็ดี งั้นเรากลับเข้าห้องเถอะ นายเจ็บหลังอยู่ เดี๋ยวฉันช่วยทายาให้”…ฉือหว่านกับลั่วเป่าเอ่อร์กินข้าวเย็นเสร็จแล้วก็พากันเข้าห้อง ฉือหว่านช่วยล้างตัวให้ลั่วเป่าเอ่อร์ลั่วเป่าเอ่อร์พูดอย่างร่าเริง “หม่ามี๊ วันนี้ลุงคนหล่อออกไปแล้วก็ไม่กลับมาอีกเลย ลุงเขายุ่งมากเหรอ?”ฉือหว่านเองก็ไม่รู้ว่าฮั่วซือหานออกไปทำอะไร “เป่าเอ่อร์ ลุงน่าจะไปบริษัทนะ ลุงดูแลกิจการใหญ่โต มีคนมากมายต้องให้เขาจัดการ”ลั่วเป่าเอ่อร์เบะปาก “งั้นลุงก็เหนื่อยมากเลยน่ะสิ”ฉือหว่านยื่นมือไปเขี่ยจมูก

ฮั่วซือหานพยักหน้า “ใช่ ฉันต้องการเป่าเอ่อร์! ฉันต้องการสิทธิ์ในการดูแลเป่าเอ่อร์!”ฉือหว่านโกรธจนตัวสั่น เธอยกมือขึ้นจะตบใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานแต่ยังไม่ทันตบ ฮั่วซือหานก็คว้าข้อมือเรียวของเธอไว้แน่น แล้วดึงเข้ามาในอ้อมอก “คิดจะตบฉันเหรอ?”ฉือหว่านพูดอย่างเดือดดาล “ฮั่วซือหาน คุณมีสิทธิ์อะไรมาแย่งเป่าเอ่อร์กับฉัน ลูกสาวคนนี้ฉันเป็นคนอุ้มท้อง ฉันเป็นคนเลี้ยงดูมา คุณไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอเลยสักนิด!”ฮั่วซือหานอุ้มเธอขึ้น ก้าวพรวดเดียวก็วางเธอลงบนโต๊ะทำงานของตัวเอง มือทั้งสองยันกับขอบโต๊ะ กักเธอไว้ในอ้อมแขน “ใครบอกว่าฉันไม่เคยทำอะไร? ถ้าฉันไม่ได้มีส่วน เป่าเอ่อร์จะมาจากไหน? ฉือหว่าน เธอขโมยยีนของฉันไปมีลูก!”ฉือหว่าน “...”ประโยคนั้นทำเอาเธอพูดไม่ออกจริงๆ ก็ใช่ ยีนของเขาทำให้เธอมีเป่าเอ่อร์ตอนนั้นซูเสี่ยวฝูและเย่ฮวนเอ่อร์ก็เคยแซวว่าเขายีนดี มีลูกกับเขาไม่ขาดทุนแต่ฉือหว่านไม่มีทางยอมรับหรอก ตอนนี้เธอโกรธมาก“ฮั่วซือหาน ฉันไม่อยากคุยกับคุณเรื่องนี้!”“แล้วอยากคุยเรื่องอะไร? เป่าเอ่อร์เป็นลูกฉัน มันคือความจริง ถ้าเราขึ้นศาลแย่งสิทธิ์เลี้ยงดู เธอคิดว่าเธอจะชนะฉันเหรอ? ศาลต้องต

ลูกกระเดือกของฮั่วซือหานเคลื่อนไหว รู้สึกเหมือนวิญญาณของเขากลับคืนมาอีกครั้ง ยัยตัวแสบของเขากลับมาแล้วเขาบีบเอวบางของฉือหว่านเบาๆ แล้วพูดอย่างเจ้าเล่ห์ “ปากเก่งนัก ระวังจะกินไม่หมดเอานะ”ฉือหว่านมองหน้าฮั่วซือหาน ชายที่ทั้งหล่อและทรงอำนาจที่สุดในเมืองตี้ตูคนนี้ช่างเอาแต่ใจและหยิ่งผยองเหลือเกิน เธอโอบคอเขาแล้วยิ้ม “ก็ลองดูสิ เดี๋ยวก็รู้”...ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ฮั่วซือหานอุ้มฉือหว่านมาที่เตียง ร่างของฉือหว่านเหมือนจะกระจัดกระจาย ไม่มีแรงแม้แต่นิดเดียวเป่าเอ่อร์นอนอยู่ด้านในสุดของเตียง ใบหน้ากลมเล็กขาวเนียนแฝงด้วยสีชมพูระเรื่อ เหมือนแอปเปิ้ลลูกน้อยที่น่ากินสุดๆฉือหว่านกอดลูกแล้วหอมแก้มฟอดหนึ่งไม่นานนัก ฮั่วซือหานก็อาบน้ำเสร็จแล้วขึ้นมานอน เขานอนข้างฉือหว่านแล้วกอดเธอไว้ฉือหว่านเหล่มองเขา “ไม่ให้นอนตรงนี้นะ ลงไปนอนข้างล่างเลย!”ฮั่วซือหานเอื้อมมือมาหยิกแก้มนุ่มของเธอ “แค่ใส่เสื้อผ้าก็ทำเป็นไม่รู้จักกันแล้ว? ตอนที่เธอนั่งบนตัวฉันเมื่อกี้ยังไม่เห็นพูดแบบนี้เลย”ฉือหว่านปรายตามอง “ลงไป!”“ไม่ลง คืนนี้ฉันจะนอนกอดเมียกับลูกให้หนำใจ!”ตอนนี้เป่าเอ่อร์นอนอยู่ข้างใน ฉือหว่า