All Chapters of The Heartache of a Broken Marriage: Chapter 161 - Chapter 170

Siyempre, hindi talaga magpapakamatay si Cailyn. Kung mamamatay man siya sa kamay lang ni Carlos, kahit pa buong pamilya Sevilla ang maglibing sa kanya sa ginto, hindi pa rin iyon magiging sulit. Paano na si Daniel at si Daniella? Kapag nawala siya, sino pa ang magtatanggol sa kanila? Hindi siya puwedeng mamatay. Kailangan niyang mabuhay. Pero ngayon, kailangan niyang manatiling gising, kahit konti. At kung kailangan niyang magsugal para takutin si Carlos. Kaya dahan-dahang ibinaon ni Cailyn ang matulis na piraso ng seramika sa balat ng leeg niya. Kitang-kita ang paglabas ng pulang guhit ng dugo. Ang sakit na dulot nito ay bahagyang pumigil sa init at pagkalito sa kanyang katawan, at unti-unting ibinalik ang ulirat niya. Hindi inakala ni Carlos na kakayanin ni Cailyn na saktan ang sarili niya. Nang makita ang dugo sa leeg nito, nanginig ang kanyang tapang. Hindi ito ang plano niya. Hindi dapat mamamatay si Cailyn. Dahil kapag namatay si Cailyn, mamamatay din siya. Hindi si

Sa loob ng sasakyan ni Austin, habang si Kristopher ang nagmamaneho at si Jane ay nasa passenger seat, mahigpit namang yakap-yakap ni Austin si Cailyn sa likod.Bagama’t sampung minuto lang ang biyahe mula hotel papuntang ospital, pakiramdam ni Austin ay para na siyang nabubuwal sa bigat ng sitwasyon.Si Cailyn ay nasa ilalim pa rin ng epekto ng gamot—pawis na pawis, hindi mapakali, at parang wala sa sarili. Hindi niya alam ang ginagawa, at parang hinihila siya ng sarili niyang katawan sa init na hindi niya maintindihan. Napapayakap siya kay Austin, kumakapit, pilit dumidikit.Mainit ang katawan niya. Nanginginig. Mahina ang ungol at bulong na lumalabas sa labi niya habang panay ang pag-ungol ng, “Tubig… please… mainit… ayoko na…” Habang umiiyak siya sa sobrang pagkalito at panghihina.Si Austin, halatang ramdam ang bugso ng emosyon at takot. Pigil na pigil ang sarili habang yakap si Cailyn. Nakatingin siya sa mukha nito—magulo ang buhok, basang-basa ng pawis, nanginginig ang labi. Pe

Kahit hindi pa niya napapanood ang footage mula sa CCTV sa suite, hindi na rin kailangan—kayang-kaya na niyang isipin kung gaano kalala ang eksenang iyon.Si Cailyn, isang mahina at walang kalaban-laban na babae… gaano kalalim ang takot at pagkadesperado niya para magawa ang isang bagay na ganoon ang tuluyang kitlin ang buhay ni Carlos?Kung sana nakabalik siya kagabi nang mas maaga… maaaring napigilan pa niya ito.Pero hindi. Wala siyang napigilan. Wala siyang nagawa.Napanood na lang niya kung paano tinangay si Cailyn ng matinding takot at pagkabalisa at hanggang ngayon, wala pa rin siyang magawa para sa kanya.Bakit ba palagi siyang huli?Bakit tuwing may nangyayari, si Cailyn palagi ang naiiwang walang sandalan?Sinisisi niya ang sarili. Kinasusuklaman niya ang sarili. Labis ang sakit at lungkot na nararamdaman niya, at unti-unting namumula ang gilid ng mga mata niya.Bigla namang dumating ang ilang doktor at nurse sa loob ng kwarto. Dahan-dahang binitiwan ni Raven si Cailyn at ma

Sa Ospital.Pagkabalik ni Jane mula sa pagdalaw kay Andrew sa kulungan, agad niyang nireport ang sitwasyon kay Cailyn.“Miss, sabi ni Andrew na pumunta rin daw ang assistant ni Mr. Austin para kausapin siya tungkol sa shares niya sa Rux.”Hindi naman nagulat si Cailyn sa narinig. Kalma lang siyang nagtanong, “Pumayag ba si Andrew na ibenta kay Austin ang shares niya?”Umiling si Jane. “Sa tingin ko hindi. Pero walang nakakaalam kung ano talaga pinag-usapan nila.”“Si Dahlia, may hawak pa ring 5% na shares ng Rux. Nasa kamay na ba ‘yun ni Austin ngayon?” sunod niyang tanong.Naalala ni Cailyn 'yung araw sa lobby ng Rux, kung kailan sinabi ni Austin sa kanya na ninakaw ni Dahlia ang selyo ni Lee at nag-transfer ng 5.8 billion mula sa Buenaventura Group. Dahil doon, hawak ni Austin ang alas laban kay Dahlia at kung ayaw ni Dahlia makulong, wala siyang choice kundi magpasakop.Tatlong taon nang daughter-in-law si Cailyn sa pamilya Buenaventura, kaya kabisado na niya ang pasikot-sikot. Ala

“May litrato kayo ni kuya ni Sir nung bata pa kayo, nasa bahay pa rin ‘yon. Nakalimutan mo na ba?” panimula ni Manang Flor, ang boses ay puno ng emosyon. “Simula nang umalis ka, halos mabaliw si Sir. Hindi siya kumakain nang maayos, hindi natutulog, lagi siyang nagkukulong—minsan, umiiyak mag-isa.”Tahimik lang si Cailyn, nakikinig lang habang nakaupo. Si Raven at David ay pareho ring tahimik, nakamasid.“Isang beses, nagdala ako ng pagkain sa taas, nakita ko siyang umiiyak sa harap ng litrato ninyong dalawa ng kuya niya,” tuloy pa ni Manang Flor. “Ang sabi niya, akala mo raw noon, ang mahal mo talaga ay si kuya niya. Na pinakasalan mo lang siya dahil sa tatlong daang milyon at para maging ginang ng pamilya Buenaventura.”“Palagi niyang iniisip na peke ang kabaitan mo. Na nilalaro mo lang siya para masiguro mong ikaw ang magiging reyna sa bahay nila.”Lalong nadadala ng emosyon si Manang Flor habang nagsasalita.“Hindi niya talaga mahal si Helen. Ginamit niya lang siya para pagselosan