บททั้งหมดของ The Heartache of a Broken Marriage: บทที่ 261 - บทที่ 270

Mula sa pananaw ni Cailyn, ang fiancé niya—bigla na lang naging pinsan niya. At mas masakit pa, ang lola niyang pinakamamahal pala ang may kinalaman sa pagkamatay ng dalawang tao sa pamilya ni David.Sobrang bigat na nga ng nararamdaman niya, paano pa siya makakahingi ng tulong kay David?Kaya bilang nakatatanda, si Mario na mismo ang kusang nagsabi na siya na ang magpapaliwanag sa lahat kay David, sa ngalan ni Cailyn.Tumingin si David kina Mario at Yllana, tapos kina Austin at Raven. Hindi siya tanga. Bigla na lang nagkasakit si Cailyn, tapos gano’n na lang ang asal ni Raven? May nangyari. Sigurado siya.Pagtingin niya ulit kay Cailyn na nakaratay sa kama, maputla at walang malay, huminga siya nang malalim at tumango kay Mario.Tumalikod si Mario at lumabas ng kwarto. Sumunod agad si David. Tahimik silang naglakad papunta sa garden sa ibaba.Habang nag-iisip pa si Mario kung paano niya ilalahad ang lahat nang hindi masyadong masasaktan si David at si Cailyn, si David na ang naunang

“Pwede tayong magsama.” Mabilis ang paliwanag ni David. “Kahit totoo ngang magpinsan tayo, legal naman ‘yon sa Massachusetts. Sabi sa batas, allowed ang third cousins magpakasal.”Tiningnan niya si Cailyn, seryoso, puno ng pakiusap ang mata.“Kung worried ka na baka magka-problema sa magiging anak natin, ‘wag na tayong magkaanak. Ako, ikaw, si Daniel at si Daniella—sapat na ‘yon sa’kin.”“David…” mahina at litong sambit ni Cailyn habang nakatingin sa kanya.Oo nga, may punto si David. Basta’t ‘di nila sabihin, sino ba’ng makakaalam na magpinsan sila? At kung hindi rin sila mag-aanak, mawawala lahat ng risk.Pero ang hindi kayang kalimutan ni Cailyn ay ‘yung dalawang buhay na nawala—yung lola at tiyuhin ni David—na posibleng kagagawan ng sariling lola niya.Alam kaya talaga ni Felinda ang totoo? At kung sakaling malaman niya balang araw, papayag ba siyang matahimik lang?Pwedeng ba talagang balewalain na lang ni David ang pagkamatay ng sarili niyang lola at tiyuhin… para lang sa kanya?

Mahigit kalahating oras ang lumipas bago pumasok ang sasakyan sa mismong mansyon ng pamilya Santos sa Kuala Lumpur. Dahan-dahang bumaba si Jasper, sinamahan ng dalawang lalaking mukhang bouncer.Nasa harap na ngayon ni Mrs. Santos at ng anak niya si Jasper — suot ang punit-punit at gusot niyang blazer, may pasa sa pisngi, pero hindi pa rin matinag ang angas.Tinitigan siya ni Mrs. Stephanie Santos. Mahaba ang tingin. Komplikado ang ekspresyon sa mukha niya — parang gusto niyang magalit, pero merong kunting guilt. Kung noon pa lang daw tinapos na niya ang buhay ng bastardo nilang anak, wala na sana silang gulo ngayon. O kung tinabi na lang niya ito sa tabi niya at pinalaking inutil, baka nakakulong na ito ngayon. Wala sanang threat.Regret hit her hard.“Ikaw ba si Jasper?” singit ng anak niyang babae, bago pa makapagsalita si Mrs. Stephanie.May halong amusement at fascination ang tono niya habang tinitingnan si Jasper mula ulo hanggang paa. Hindi niya inaasahan na ganito ito ka-gwapo

“Mrs. Stephanie, nasaan si Kuya Jasper?”Mataas ang tingin ni Cailyn habang tahimik na nakatitig kay Mrs. Stephanie. Kalma ang boses niya, pero punong-puno ng tensyon ang hangin.Umirap lang si Mrs. Stephanie. “Hindi ko alam kung anong pinagsasabi mo.”Napataas lang ang kilay ni Cailyn. Bago pa siya muling makapagsalita, sumingit si Raven. “Mrs. Stephanie, hindi n’yo na kailangan magsayang ng effort. Nahanap na ng mga tao namin ang abogado at personal assistant ni Chairman Niko. Hawak na rin namin ang last will. Malapit nang magising si Chairman, at magpi-presscon siya para ipahayag na si Jasper ang magiging tagapagmana sa buong Santos.”Nanlaki ang mata ni Mrs. Stephanie, napatitig kay Raven.“Mrs. Stephanie,” dagdag ni Cailyn, may ngiting hindi mo alam kung peke o totoo. “Maayos naman siguro ang kalagayan nina Hazel, pati na rin ang mga apo mo, 'di ba?”Parang nanigas si Mrs. Stephanie. Tumaas ang boses niya, “Anong ibig mong sabihin?”Ngumiti si Cailyn, pero walang sinabi. Nakuha a

Pagdating nina Cailyn sa ospital, gising na si Chairman Niko. Mahina ang katawan niya, pero malinaw pa rin ang isip. Nang makita niya si Jasper, agad siyang napaluha. Nanginginig ang katawan at labi niya habang paulit-ulit na humihingi ng tawad."Patawad, anak... Patawad sa'yo pati sa mama mo..." nanginginig niyang sabi habang pinipilit hawakan ang kamay ni Jasper."Chairman, andiyan na po lahat ng media at mga senior executive ng grupo. Naghihintay na lang sila sa inyo at kay Young Master," bulong ng kanyang alalay.Alam ni Chairman Niko na malapit na ang oras niya. Kaya habang may lakas pa siya, kailangan niyang ayusin ang lahat. Tumango siya at nag-utos na bihisan siya ng pormal.Umalis muna sina Cailyn, Jasper at Raven para bigyan siya ng oras maghanda."Kuya, kumain ka muna kahit konti. Baka sumakit ulit tiyan mo mamaya pag dumagsa ang mga tanong," sabi ni Cailyn habang inaabot ang tray ng pagkain.Tiningnan ni Raven ang mukha ni Jasper na puro pasa. "Yung mukha mo, Jasper..."Hi