All Chapters of The Heartache of a Broken Marriage: Chapter 81 - Chapter 90

"Hey, Austin!"Pinilit pigilan ni Dahlia ang pag-alis niya. "Hindi mo pa nga nakakain ang toast na kinuha mo. Hindi ko ito mauubos mag-isa."Huminto saglit si Austin at tumingin sa tinutukoy niyang tinapay sa plato. Nanlamig ang kanyang mukha.Ngunit hindi siya nagsalita. Dire-diretso siyang umalis.Dahil dito, naiwan si Dahlia na nakatayo nang awkward sa mesa, hindi man lang nagkaroon ng pagkakataong makaupo.Kailan pa siya itinuring na ganito—isang babaeng hindi kailanman binigyan ng halaga?Dahan-dahang bumagsak ang kanyang kamay sa gilid, at ang kanyang mga daliri ay mahigpit na bumaluktot hanggang sa bumaon ang matutulis niyang kuko sa sariling palad.Pagkaalis ni Raven mula sa restaurant, hindi siya bumalik sa kanyang kwarto sa itaas. Sa halip, sumakay siya ng kotse at umalis.Habang patuloy sa pagmamaneho ang sasakyan, tinawagan niya si Cailyn.Pagkadinig pa lang ng sagot mula sa kabilang linya, dumiretso na siya sa punto."Alam na ni Austin na ako at ang ama ko ang tumulong sa

"Dahlia, alamin mo ang lugar mo at ang relasyon natin."Malamig na sinabi ito ni Austin bago matigas na isinara ang pinto sa harapan niya.Sa biglaang pagsara ng pinto, napaatras si Dahlia at bahagyang nanginig.Ngunit matapos ang ilang segundo, ang takot at pagkapahiya sa kanyang mukha ay napalitan ng matinding galit.Hindi niya inakalang magpapakababa siya nang ganito—ibibigay ang sarili, at ang makukuha lang niya ay isang matinding kahihiyan.Pero dahil nagsimula na siyang umarte, kailangan niyang tapusin ang palabas.Kaya sa susunod na segundo, pinaluha niya ang kanyang mga mata at nagsimulang magsalita sa pinto,"Austin, hindi mo ba ako pinapaniwalaan?""Natakot lang talaga ako kaya ako pumunta rito.""Matagal na tayong magkakilala. Si Tita Emelita, matagal na niya akong itinuring na parang anak..."Lalo niyang pinakapalambot ang kanyang tinig, siniguradong ang bawat hikbi niya ay lalabas na puno ng lungkot."Kung galit ka, humihingi ako ng tawad!"Habang nagsasalita siya, mas lal

May determinasyong sumilay sa mukha ni Dahlia habang seryosong sinabi, “Austin, alam kong galit ka sa akin ngayon, pero sana maintindihan mo na ang lahat ng ginagawa ko ay para sa ikabubuti mo.”Ngunit sa halip na gumaan ang mukha ni Austin, mas lalo pa itong lumamig. “Miss Dahlia, mula ngayon, huwag mo nang tawagin ang pangalan ko. Hindi naaangkop.”Diretso ang tingin niya sa kanya, walang bahid ng emosyon ang boses. “At isa pa, tigilan mo na ang pagpunta-punta sa pamilya Buenaventura. Ayokong magkaroon ng anumang hindi kailangang gulo.”At sa sandaling natapos niyang sabihin iyon, tumalikod siya at tuluyang lumakad palayo.Magdamag na pinag-isipan ni Andrew ang lahat.Sa totoo lang, hindi rin niya nais na magkabalikan sina Austin at Cailyn.Una, malaki na ang agwat ng estado nilang dalawa ngayon.Pangalawa, alam niyang hindi kailanman matatanggap ni Emelita si Cailyn bilang manugang.At pangatlo, kapag hindi magkasundo ang biyenan at manugang, hindi kailanman magiging tahimik ang pa

“Ilang beses ko nang naririnig na ang relasyon ni Mario kay Cailyn ay hindi ordinaryo. Gusto niya talagang protektahan si Cailyn.” Mabigat ang tinig ni Lee habang sinasabi ito. “Dad, ano ba talaga ang relasyon ni Matandang Ginang Auring kay Mario?” tanong ni Austin matapos ang ilang sandali. Umiling si Les. “Hindi ko rin alam. Maliban sa libing ni Matandang Ginang Auring, wala akong narinig na kahit anong koneksyon sa pagitan nila noon.” Ngunit hindi kumbinsido si Austin. “Pero, Dad, malinaw naman na ang pag-aalaga ni Mario kay Cailyn sa mismong libing ay hindi pangkaraniwan.” Mataas ang posisyon ni Matandang Ginang Auring sa kanilang pamilya, isang tradisyonal na babae na walang koneksyon sa sinumang mas bata sa kanya ng dalawampung taon. Kung ganoon, anong klaseng relasyon meron sila? Ano ang nag-udyok kay Mario para sampung taon matapos ang pagkamatay ni Matandang Ginang Auring, patuloy pa rin niyang ipinagtatanggol ang paborito nitong apo? “Ano naman ang koneksyon

Narinig ng iba ang tunog ng emergency bell at agad silang nagmadaling pumasok sa kwarto ni Cailyn. Kasabay nito, dumating din ang mga doktor at nars para suriin siya. "Nag-umpisa na ang labor, pero normal pa ang lahat. Iminumungkahi kong dalhin siya sa pinakamahusay na ospital," sabi ng obstetrician matapos ang mabilis na pagsusuri. Kahit na handa na ang lahat sa bahay, hindi pa rin ito kayang tumbasan ng isang ospital. Kung sakaling may emergency, ang buhay ni Cailyn at ng kanyang mga anak ang nakataya. "Hindi na tayo mag-aaksaya ng oras. Dalhin na ako sa ospital." Bago pa makapagsalita si Raven, si Cailyn na mismo ang nagdesisyon. Alam niyang hindi niya mapapatawad ang sarili kung may mangyari sa kanyang mga anak dahil lang sa isang maling desisyon. "Sige, sa ospital tayo pupunta," tumango si Raven, saka agad siyang binuhat. Pinapalibutan sila ng isang buong team habang patakbong inilalagay siya sa sasakyan. Hindi nag-aksaya ng oras. Malayo nang kaunti ang bahay n