บททั้งหมดของ LOVE ENGINEER พ่ายรักรุ่นพี่วิศวะสุดโหด: บทที่ 21 - บทที่ 30

หลังจากที่เมื่อวานเขากลับไปทานข้าวที่บ้าน ก็ตัดสินใจนอนที่นั่นไปเลย เนื่องจากวันต่อมาก็เป็นวันหยุดอีกวันโดยพอตื่นขึ้นมาทานข้าวเช้าเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ขับรถกลับคอนโดของตัวเอง แต่ระหว่างทางเขาได้แวะคอนโดของเพื่อนสาวอย่างนาเนียร์เสียก่อน"นาเนียร์อยู่ไหม" เขาเอ่ยถามไปยังพนักงานที่ยืนอยู่หน้าล็อบบี้"อยู่ค่ะคุณควันหลง เหมือนว่าเพื่อนคุณนาเนียร์จะมาหาด้วย"พอได้รับคำตอบแบบนั้น เขาไม่ได้ถามอะไรออกไปอีก แต่กลับเลือกเดินเข้ามาในลิฟต์พร้อมกับกดไปยังชั้นที่นาเนียร์พักอยู่ ซึ่งใช้เวลาในการยืนรอไม่นาน ประตูลิฟต์ที่ถูกปิดอยู่ก็ถูกเปิดออก เขาจึงรีบเดินไปยังห้องของเพื่อนสาวที่พักอยู่ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!หลังจากที่เขาเคาะประตูไม่นาน ประตูที่ถูกปิดอยู่ก็ถูกดันเปิดออกมา พร้อมกับนาเนียร์ที่ยืนยิ้มอยู่ ซึ่งพอหญิงสาวเห็นเขาจากที่ยิ้มแย้มอยู่ก็รีบหุบยิ้มทันที"เป็นอะไร ยิ้มหน้าบานมา พอเห็นเป็นฉันก็เปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งตึงเลย" เขาพูดออกไปอย่างไม่ใส่ใจ"ก็ฉันคิดว่านายเป็นแฟนฉันน่ะสิ แล้วมาทำไม""มาเอาเสื้อไง" เสื้อที่ว่าคือเสื้อที่นาเนียร์เคยยืมของเขาใส่ แล้วไม่ยอมเอาไปคืนสักที ควันหลงเห็นว่าวันนี้จะต้องผ่านคอน

หลังจากที่ควันหลงขับรถเข้ามาจอดภายในบริเวณลานจอดรถของผับเรียบร้อยแล้ว เราสองคนก็รีบเดินลงจากรถ ส่วนเธอก็รีบวิ่งไปดึงแขนของรุ่นพี่หนุ่มเอามากอดเอาไว้"ทำไมต้องมาเกาะแขนด้วย เดินใครเดินมันมันจะไม่สะดวกกว่าเหรอ""แต่หนูสะดวกแบบนี้""เฮ้อ...แล้วดูชุดที่ใส่" ควันหลงถอนหายใจออกมาพรืดยาว ถอดเสื้อหนังของตัวเองออกแล้วเอามาพันรอบเอวคอดของวิเวียน"กันโป๊"โดยหญิงสาวเห็นแบบนั้น ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่กลับแสดงสีหน้ายิ้มอย่างมีความสุข"ไปกัน" ควันหลงยื่นมือมาจับมือของเธอ จูงพาเดินมายังบริเวณหลังผับ ซึ่งเป็นทางที่เธอมากับเขาประจำ"วันนี้ห้ามดื่มเยอะ""ทำไมล่ะ""พรุ่งนี้มีเรียน""ค่ะ" เธอก็พยักหน้า พร้อมกับเดินตามรุ่นพี่หนุ่มมาติด ๆ ซึ่งพอเดินขึ้นบันไดมาแล้ว เราก็เดินต่อไปสักพักจนไปหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่งควันหลงก็ใช้มือดันเปิดเข้าไป ก็เห็นราชาลูกพี่ลูกน้องของเธอนั่งดื่มอยู่ เธอจึงรีบยกมือขึ้นโบกเพื่อทักทาย ส่วนด้านข้างของเขาก็จะเป็นปราชญ์ ที่เป็นเพื่อนราชาแล้วก็คนที่ยืนอยู่ข้างเธอ ซึ่งเธอก็ค่อนข้างที่จะสนิทด้วยพอตัวจึงโบกทักทายเช่นกัน ซึ่งพี่เขาก็รีบโบกมือทักทายกลับพอเห็นแบบนั้นเธอก็หันมองถัดมา ก็จะเป็

หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ควันหลงกับวิเวียนก็มาดื่มกันต่อที่บาร์ที่อยู่ไม่ไกลจากร้านอาหาร โดยตอนนี้หญิงสาวรุ่นน้องเหมือนจะดื่มจนเมาได้ที่แล้ว เพราะใบหน้าเนียนสวยของเธอมีขึ้นสีแดงระเรื่อจากฤทธิ์เครื่องแอลกอฮอล์ ริมฝีปากอิ่มเอิบเองก็ช่างพูดไม่หยุดปาก จนชายหนุ่มต้องปรามให้หญิงสาวหยุดพูดอะไรไร้สาระไปมากกว่านี้อีก“หยุดพูดได้แล้ว เมาแล้วก็ไปนอน” ควันหลงเอ่ยเสียงนิ่ง“อึก… หนูยังไม่มาว~” น้ำเสียงยานคางของรุ่นน้องสาวตอบกลับทันที พร้อมกับดวงตากลมโตฉ่ำปรือจนคล้ายจะหลับเต็มที “หนู...อยากอยู่กับเฮีย…อึก”ถ้อยคำที่อีกคนกล่าวออกมา ส่งผลให้สายตาคมของควันหลงปรายตาไปจ้องมองอย่างนึกสนใจ ไม่น่าเชื่อว่าถึงเธอจะเมาขนาดนี้ ก็ยังเกาะเขาไม่ปล่อยสุดท้ายชายหนุ่มก็ตัดสินใจลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะดึงให้วิเวียนลุกขึ้นตาม ทว่าคนเมาที่บอกว่าตัวเองไม่เมาก็เซจนเกือบล้มหน้าคะมำ แต่ยังโชคดีที่เขารั้งตัวของรุ่นน้องสาวเข้าหาตัวได้ทันควันหลงมองใบหน้าสวยที่เงยขึ้นมาส่งยิ้มหวานเยิ้มให้ตัวเองด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย ก่อนที่วงแขนแข็งแรงของชายหนุ่มจะโอบรวบร่างของหญิงสาวขึ้นสู่อ้อมอก แล้วเดินเลียบชายหาดกลับห้องพัก“อื้ออ เฮียข

ควันหลงลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลาเช้าตรู่ สิ่งแรกที่เขาทำคือก้มมองคนที่นอนอยู่ในอ้อมอกตัวเอง พอเห็นแบบนั้น ชายหนุ่มก็ค่อย ๆ จับเธอขยับไปนอนลงดี ๆ ส่วนตัวเองก็ลุกขึ้นยืน บิดแขนบิดตัวไปมาเพราะรู้สึกเมื่อยระบมไปหมด ซึ่งพอทำจนพอใจแล้ว ก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาให้ร่างกายสดชื่นโดยพอทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินกลับออกมาเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่ใส่สบาย เพื่อจะไปออกกำลังกายบริเวณหน้าหาดของโรงแรมซึ่งลงมาถึงด้านล่างแล้ว ชายหนุ่มก็เริ่มวิ่งตามหาดมาเรื่อย ๆ โดยที่มีบางครั้งก็ยืนหยุดสูดอากาศที่สดชื่นในเวลาตอนเช้า เขาวิ่งอยู่แบบนั้นเกือบหนึ่งชั่วโมง ก็รีบกลับขึ้นมายังห้องพักของตัวเองครืด! ครืด!แต่ในระหว่างที่ยืนอยู่ในลิฟต์นั้น ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเอง เขาจึงรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมาในเวลานี้ซึ่งพอเห็นรายชื่อบนหน้าจอพบว่าเป็นแม่ของเขา ชายหนุ่มก็รีบกดรับทันที(อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าค่ะลูกชาย)"ทำไมวันนี้โทรมาหาผมแต่เช้าได้ครับ"(ก็เพราะว่าแม่จำได้ว่าวันนี้ลูกมีเรียนเช้าไงคะ)"แต่วันนี้ผมไม่ได้ไปเรียนน่ะสิครับ"(อาจารย์ยกคลาสเหรอลูก)"ไม่ได้ยกคลาสหรอกครับ แล้วโทรมาหาผมมีอะไรหรือเปล่า"(

พอเลิกเรียนเสร็จแล้ว วิเวียนก็รีบเอ่ยลาเพื่อน แล้วเดินมาตามทางมายังบริเวณลานจอดรถหลังคณะวิศวะพอหญิงสาวเดินมาถึงก็เห็นควันหลงที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ โดยพอเขาเห็นเธอ ก็จัดการทิ้งมวนบุหรี่ที่สูบลง แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถส่วนเธอก็รีบเดินไปที่รถ เปิดประตูออกแล้วก็เข้ามานั่งพร้อมกับปิดมันกลับ"เป็นอะไรคะ สีหน้าไม่ค่อยดี หรือว่าเรียนหนัก" เพราะหลังจากที่เข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว เธอก็สังเกตเห็นสีหน้าของคนด้านข้างที่ตอนนี้ไม่ค่อยจะดีเลย"ไม่มีอะไร" ควันหลงพูดตอบกลับ พร้อมกับสตาร์ตรถขับออกมาด้วยความเร็ว"เฮียขับรถเร็วไปไหมคะ หนูกลัวนะ" เพราะเธอที่นั่งมองชายหนุ่มรุ่นพี่ขับรถอยู่นั้น ก็รู้สึกเกร็งไปหมดเลย เนื่องจากเขาขับรถค่อนข้างเร็วมาก ปาดคันนู้นคันนี้ไปมาพอเธอบอกออกไป จากที่ควันหลงขับค่อนข้างเร็วก็ค่อย ๆ ชะลอลง ซึ่งมันก็ยังเร็วอยู่ แต่เธอไม่ได้รู้สึกกลัวเหมือนเก่าแล้วโดยหลังจากนั้น วิเวียนก็เอาแต่นั่งเงียบ ๆ โดยไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก เพราะกลัวว่าจะรบกวนเวลาการขับรถของชายหนุ่ม จนเวลาล่วงเลยมาเกือบหนึ่งชั่วโมง รุ่นพี่หนุ่มก็ขับรถเข้ามาจอดบริเวณลานจอดรถหน้าบ้านของเขาวิเวียนเห็นแบบนั้น