Semua Bab สวาทรักซาตาน: Bab 41 - Bab 50

ณ บริษัทซินเนอร์แกรนเนสกรุปแดเนียลละสายตาจากจอแท็บเล็ตในมือ เมื่อเห็นว่ามีพนักงานทำความสะอาดพรวดพราดเข้ามาในห้องทำงานของเขาอย่างถือวิสาสะ“ใครอนุญาตให้พวกเธอเข้ามา” เสียงดุดันเกรี้ยวกราดเอ่ยถามคนที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องทำงานโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเขา“ไอรีนเป็นคนสั่งให้พวกเขาเข้ามาทำความสะอาดห้องของคุณแดเนียลเองค่ะ” ไอรีนซึ่งเดินมาตามหลังพูดขึ้น พลางส่งสายตาให้สาลี่และพนักงานทำความสะอาดอีกคน ลงมือทำในสิ่งที่แอบไปตกลงกันไว้ก่อนหน้า“เห็นว่าห้องของคุณแดเนียลค่อนข้างรกน่ะค่ะ ไอรีนเลยใช้ให้พนักงานเข้ามาทำความสะอาดห้องให้” เพราะรู้ดีว่าแดเนียลไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายความเป็นส่วนตัว คาริสาจึงพยายามสร้างตัวตนของไอรีนให้ดูเป็นคนน่ารำคาญ เมื่อไหร่ที่แดเนียลไม่พอใจ เขาจะต้องผลักไสไล่ตะเพิดไอรีนไปให้พ้นจากชีวิตของเขาเป็นแน่“หยุด! เดี๋ยวนี้!”“ชู่ว คุณแดเนียลสนใจเอกสารนี่ดีกว่าค่ะ” คาริสาภายใต้หน้ากากไอรีนยื่นเอกสารลาออกให้เขาเซ็นเป็นครั้งที่สาม กับไอ้แค่จรดปลายปากกาเซ็นอนุมัติ ทำไมถึงต้องทำให้เป็นเรื่องยากด้วยก็ไม่รู้คาริสากระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานของแดเนียลอย่างถือวิสาสะ ยกเรียวขาไขว่ห้า

“อ๊าส์” แดเนียลส่งเสียงคำรามออกมาในห้วงนาทีสุดท้ายที่ได้แตะปลายสวรรค์ ชายหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักเข้าในร่องสวาทสาวทุกหยาดหยด สีหน้าของเขาเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจต่างจากคนใต้ร่างที่น้ำตาเหือดแห้งเหลือเพียงคราบความเจ็บปวด“เอามันออกไป!” หญิงสาวเอ่ยเสียงเย็นชา การกระทำของเขามันสร้างความเจ็บปวดเกินที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับไหว เขาใจร้ายกับเธอมากเกินไป“ไม่! คาไว้แบบนี้แหละ” พูดจบแดเนียลก็ทิ้งตัวเข้าไปนอนทับคนใต้ร่างอย่างเอาแต่ใจ“รักไอรีนจริง ๆ เหรอ” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยถามชายหนุ่มบนร่าง ซึ่งตอนนี้เขาก็กำลังยื่นหน้าขึ้นมาสบตากับเธอ“อยากได้ยินอีกเหรอ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ฉัน...”“พอ! พอได้แล้ว” มือน้อยเอื้อมไปปิดปากของคนบนร่างอย่างทันท่วงที เธอไม่อยากให้เขาพูดคำนั้นซ้ำ ๆ ไปมากกว่านี้แดเนียลดึงมือน้อยที่ปิดปากของเขาเมื่อครู่ขึ้นมาจูบที่หลังมือเบา ๆ สายตาก็จับจ้องรายละเอียดที่ปรากฏบนนิ้วมือของเธอ ก่อนยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ“เมื่อกี้ฉันบอกรักเธอสองครั้งแปลว่าเธอต้องเสร็จฉันอีกสองรอบ”“อึก! อย่า...” คำห้ามปรามของเธอมันไม่มีผลต่ออะไรเขามือหนาจับประสานสองมือน้อยขึ้นเหนือศีรษะ ก่อนจะเริ่มละเลงบทรักอันเ

“ไปตามหาเคสให้เจอ” เขาออกคำสั่งกับลูกน้องคนสนิท“สั่งให้คนของเราออกไปหาแล้ว ตอนนี้ยังหาไม่เจอ”“หาจนกว่าจะเจอ” เอกมองหน้าเจ้านายหนุ่มยังไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเดินออกไปออกคำสั่งกับลูกน้องคนอื่น ๆ อีกครั้ง “เดี๋ยว! กูมีเรื่องจะบอกมึง”“...” เอกหันหน้ามาฟังเจ้านายหนุ่มที่กำลังจะบอกกล่าวบางอย่างกับเขา“เรื่องไอรีน...” เพียงแค่ได้ยินหัวข้อเรื่องเอกถึงกับกำหมัดแน่น “มึงทำใจหน่อยก็แล้วกัน ผู้หญิงที่ชื่อไอรีนอาจไม่มีตัวตน”“ถ้าเธอไม่มีตัวตนและคนที่นายนอนกกเมื่อวานเป็นผีหรือไง”เอกสวนเจ้านายกลับโดยไม่นึกกลัวชะตากรรมของตัวเอง“มึงกำลังยอกย้อนกูเหรอ”“แล้วที่มึงทำน่ะ ในฐานะเพื่อนนะเว้ย มันไม่ระยำไปหน่อยเหรอ มึงก็รู้ว่ากูชอบไอรีน” เอกชี้หน้าด่าเจ้านายอย่างระเบิดอารมณ์ถึงแม้เขาจะโกรธเจ้านายของเขาแค่ไหน แต่กับผู้หญิงคนเดียวก็ไม่สามารถทำให้เอกทรยศแดเนียลได้ เพราะเขามีเป้าหมายที่ชัดเจนกว่านั้นคำพูดของเอกเมื่อครู่ไม่ได้ทำให้แดเนียลติดใจอะไร ชายหนุ่มเพียงแค่อยากบอกให้เอกรู้ในฐานะเพื่อน“ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ไอรีน คนที่กูนอนด้วยเมื่อวานคือเคส”“เหรอ? รู้ได้ไงว่าเป็นเธอ หรือกำลังหลอกให้กูสบายใจ”“เมียคนเดียว

พรโทรมาแจ้งข่าวว่าแดเนียลทำร้ายร่างกายตัวเอง เก็บตัวอยู่คนเดียวไม่พูดกับใคร และกลัวว่าเขาจะเครียดจนเป็นโรคซึมเศร้าข้อความประโยคนี้มันปรากฏอยู่ในไดอารี่ของคุณย่าที่คาริสาบังเอิญเข้าไปเจอในห้องนอนของท่านตอนแรกเธอแค่จะไปคุยเล่นกับคุณย่า เพราะเธอไม่ค่อยอยากจะอยู่ในห้องของแดเนียลเท่าไหร่ เมื่อกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องแล้วเห็นไดอารี่ของคุณย่าถูกวางอยู่ตรงหัวเตียง เธอจึงแอบหยิบมันมาอ่านอย่างถือวิสาสะ ในตอนที่ย่าน้อยเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำหลังจากที่พูดคุยเรื่อยเปื่อยกับย่าน้อยจนดึกดื่น ท่านจึงไล่ให้เธอไปนอน แต่คาริสากลับออกมาเดินเล่นอยู่ตรงสระว่ายน้ำหลังบ้านในยามค่ำคืน พลางนึกคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแดเนียลจากไดอารี่ของย่าน้อย ถ้าดูจากวันที่แล้วช่วงเวลานั้นมันเป็นช่วงหลังจากที่เธอกับเขาเลิกกัน และเป็นช่วงเวลาพักฟื้นของคาริสาหลังจากโดนแอเรียลพ่อของแดเนียลทำร้ายจนสาหัส ในตอนนั้นคาริสาก็อยากจะบอกแดเนียลถึงสาเหตุที่ต้องเลิกกัน แต่แดเนียลจะรับได้เหรอว่าพ่อของเขาทำเลวระยำอะไรกับเธอเอาไว้สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเธอคิดผิดที่ไม่ยอมบอกเขาในตอนนั้น เพราะตอนนี้แดเนียลก็ไม่ต่างอะไรจากพ่อของเขาเล

“กำลังโทรหาใครอยู่เหรอ” เสียงนั้นดังขึ้นพร้อมกับตู้เสื้อผ้าที่กำลังถูกเปิดออกมาพอดี คาริสาเงยมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ดวงตากลมเบิกโตพลางทำโทรศัพท์ที่แนบอยู่กับหูร่วงหล่นจากมือ“อ๊ะ! ปล่อยฉันนะ” คาริสาร้องออกมาเสียงดังเมื่อแดเนียลฉุดกระชากแขนของเธอออกมาจากตู้เสื้อผ้า มือน้อยอีกข้างที่ยังเป็นอิสระฟาดกระหน่ำใส่เขาไม่ยั้ง“ช่วยด้วย! คุณย่าช่วยเคสด้วย” คาริสาตะโกนขอความช่วยเหลือในขณะที่โดนแดเนียลกึ่งอุ้มกึ่งลากเธอมายังเตียงนอน“ห้องนี้เก็บเสียง ร้องตะโกนออกไปยังไงก็ไม่มีใครได้ยินหรอก”แดเนียลทิ้งตัวลงนั่งกับเตียงแล้วดึงคนตัวเล็กให้มานั่งบนตักแกร่งของเขาในท่าหันข้าง“ปล่อยฉันนะไอ้คนสารเลว” เธอตะโกนด่าทอแดเนียลพลางดิ้นพล่านอยู่บนตักของเขาอย่างหวาดกลัว“เคส!” แดเนียลเรียกชื่อของเธอด้วยน้ำเสียงดุดันเมื่อได้ยินคาริสาพูดคำเหล่านั้นออกมา มือน้อยทั้งสองถูกกอบกุมด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา“ฉันมีของเล่นมาให้เธอด้วยนะ” เพียงแค่ได้ยินประโยคพูดนี้ออกมาจากปากของแดเนียลก็ทำเอาคนฟังหวาดกลัวจนตัวสั่น เพราะทุกครั้งที่เขาไม่พอใจแดเนียลจะชอบเอาของพวกนี้มาทรมานเธอ จากร่างกายที่ดิ้นรนอย่างไม่คิดชีวิตเมื่อครู่กลา