บทที่ 47 เคลียร์

ณ เซฟเฮาส์

เอกสารมากมายถูกแผดเผาอยู่ในถังสเตนเลสโดยที่คาริสาบรรจงโยนมันลงไปทีละชิ้น และแล้วก็มาจนถึงชิ้นสุดท้ายที่บทบาทสำคัญที่สุดซึ่งคาริสาเป็นคนประดิษฐ์มันเองกับมือ

หน้ากากแต่ละชิ้นของคาริสา เธอจะตั้งชื่อและสร้างประวัติให้มันราวกับมีตัวตนอยู่จริง เมื่อเธอคือผู้สร้างเธอก็จะต้องเป็นคนที่ทำลายมันด้วยตัวเอง

หน้ากากของไอรีนจะไม่มีตัวตนอีกต่อไป!

คาริสาโยนหน้ากากไอรีนลงไปในถังสเตนเลสที่เต็มไปด้วยไฟลุกโชน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำแบบนี้กับสิ่งประดิษฐ์ของตัวเอง ถ้ามันหมดประโยชน์มันก็ต้องถูกกำจัดทิ้ง เพราะถ้าหากมันยังอยู่ มันจะกลายเป็นผลกระทบต่อตัวเธอและองค์กร

“พี่เคส คนที่พี่ให้ผมไปตามสืบประวัติ” เด็กฝึกที่เป็นรุ่นน้องในองค์กรมารายงานความคืบหน้าเกี่ยวกับคนที่เธอให้ไปตามสืบ “ไม่พบที่มาที่ไปเลยพี่”

คาริสาขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อได้ยินรุ่นน้องพูดออกมาอย่างนั้น การสืบประวัติคนคนหนึ่งมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนในองค์กร แม้จะยังเป็นเด็กฝึก แต่เซนก็เข้าองค์กรมาได้ 4 ปีแล้ว การสืบประวัติของบุคคลก็น่าจะเข้าขั้นชำนาญ

“เคคิว เขาเป็นใคร?ทำไมถึงไม่มีประวัติเหมือนกับพวกเรา” ประโยคพูดเมื่อครู่ของเซนทำให้คาริสาเลิ