All Chapters of DANGEROUS มาเฟียกุมรัก: Chapter 121 - Chapter 130

สัปดาห์ต่อมา อีวานบินกลับมาประเทศไทยพร้อมกับขนมปัง ไม่เพียงแค่มาอยู่เป็นเพื่อนเท่านั้น เขายังคอยติดตามเธอไปทุกที่ไม่ว่าร่างบางจะไปทำอะไรที่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นคือการที่เขารู้ว่าเธอต้องมาถ่ายแบบต่างจังหวัดให้แบรนด์ของเลย์ตันพี่ชายต่างพ่อที่ขนมปังยังไม่รู้เรื่องที่พวกเขาเป็นพี่น้องกัน และอีกอย่างที่รู้ ๆ กันดีว่าอีวานไม่คิดที่จะบอกความจริงเรื่องเลย์ตันให้เธอรู้ ซึ่งมันอาจเป็นความคิดผิดมากที่ไม่ได้บอก ความลับมันไม่มีในโลกสักวันเธอคงรับรู้ความจริงเรื่องราวระหว่างเขากับเลย์ อาจไม่ได้ออกมาจากปากมาเฟียหนุ่มก็มาจากปากของพี่ชายต่างบิดา เพราะการที่เธอกลายมาเป็นแบรนด์แอมบาสซาเดอร์เขามั่นใจเลยว่าเป็นหนึ่งในแผนการของเลย์ตัน ‘มึงคิดจะทำอะไรกันแน่ ไอ้เลย์ตัน’ บนรถยนต์คันหรูอัลพาร์ด (Alphard) อีวานหันหน้าออกไปมองข้างทางในหัวเขาเอาแต่คิดเรื่องเลย์ตัน และแผนการในรูปแบบที่คาดว่าจะต้องเกิดขึ้นเพื่อให้พร้อมรับมืออยู่ตลอดเวลา เช่นเดียวกับวันนี้มันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ไม่เกิดขึ้นกับอีวานก็คงเกิดเรื่องบางอย่างกับคนที่อยู่ข้างกายเขาตอนนี้ ‘ขนมปัง’ เขาติดตามเธอมาถ่ายแบบให้กับงานของเลย์ตัน ‘ฆ่ามึงเ

ประเทศไทย 🇹🇭หัวหิน ประจวบคีรีขันธ์ 🏖เมื่อเดินทางมาถึงยังรีสอร์ตสุดหรูหราชื่อดังในหัวหินสถานที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้กับแบรนด์แอมบาสซาเดอร์สาวสวยได้พักผ่อน และเป็นที่สำหรับถ่ายแบบ เลย์ตันปิดรีสอร์ตให้เป็นส่วนตัวเกือบหนึ่งอาทิตย์ “คุณขนมปังมาแล้วรีบไปต้อนรับเร็ว ส้มโอเดี๋ยวเธอยกกระเป๋าคุณขนมปังไปเก็บที่วิลล่าเลยนะ”ผู้จัดการรีสอร์ตรีบเดินไปหาและเอ่ยปากสั่งพนักงานรีสอร์ต หัวหน้าฝ่ายออกแบบ ออแกไนท์เดินเข้ามาให้การต้อนรับพร้อมกับคนที่ถูกส่งมาติดตามคอยดูแลความสะดวกสบาย “ทางเราเตรียมช่างแต่งหน้าทำผมไว้ให้คุณขนมปังแล้วนะคะ และมีผู้ช่วยที่จะคอยดูแลเมื่อต้องการอยากได้อะไรสามารถสั่งเธอได้เลยนะคะ” ผู้จัดการฝ่ายแนะนำผู้ช่วยตลอดทั้งสัปดาห์นี้ให้กับขนมปัง“สวัสดีค่ะคุณขนมปัง ฉันการ์ตูนนะคะคนที่จะคอยรับใช้ช่วยเหลือคุณ”สาวร่างอวบอ้วนเอ่ยแนะนำตัวใบหน้าเธอยิ้มแย้มแต่แววตากับแข็งกร้าวเหมือนไม่ค่อยชอบที่ได้รับหน้าที่มาคอยดูแลขนมปัง“ค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ”เพราะตอนนี้ขนมปังยังไม่มีผู้จัดการหรือบริษัทไหนเข้ามาดูแลจัดตารางงานให้เธออย่างเป็นระบบเลย เธอรับงานเอง อีวานกำลังหาให้และคิดว่าอีกไม่นานคงจะได้แล้ว“เ

หมับ! อีวานกระชากคอเสื้อเลย์ตันให้หันมาหาเขากำแน่นจนแทบจะไม่เหลือช่องให้ได้หายใจ แต่ความจริงคืออีวานก็อยากบีบคอไอ้เลวนี่เหมือนกัน “หุบปากเน่า ๆ ของมึงลงซะตั้งแต่ตอนนี้แล้วอย่าพ่นของเสียอะไรมาอีก” “ไม่งั้นกูจะไม่ทนอีกต่อไป” “เหรอ? แล้วมึงจะทำอะไรกูได้” เลย์ตันผลักอีวานออกห่างจากตัวเอง จัดเสื้อหยับยู่ยี่ให้ดูเรียบร้อยขึ้น “ให้กูลองทำดูไหม! มึงจะได้รู้ว่ากูทำอะไรได้บ้าง!” น้ำเสียงอีวานเต็มไปด้วยความเดือดดาลและพร้อมจะทำลายได้ทุกสิ่งทุกอย่างถ้าเลย์ตันบังอาจแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเส้นผม! “งั้นมึงให้กูได้โชว์ให้มึงดูก่อนไหมว่ากูได้เตรียมเซอร์ไพรส์อะไรไว้ให้มึง” “ตามสัญญาที่กูบอก” เลย์ตันหันกลับไปมองทางขนมปัง และต่อมาเมื่ออีวานหันไปถึงได้เห็นว่ามีแสงเลเซอร์สีแดงจุดเล็ก ๆ สาดส่องไปตามตัวเธอ คนที่อยู่ตรงนั้นคงคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งในอุปกรณ์ถ่ายทำเทคนิคที่ใช้ตัดต่อในโปรแกรม แต่อีวานนั้นพอมองก็รู้ได้เลยในทันทีว่ามันคือแสงเลเซอร์จากอะไร และไม่ผิดไปจากที่เขาคิดอย่างนี้แน่นอน ‘ปืนไรเฟิล’ “มึงคิดจะทำอะไรของมึง!!” อีวานกำระเบียงแน่นสุดจะโกรธกับเรื่องบ้า ๆ ของเลย์ตัน “ยังไม่หมดนะ

ผั๊วะ!“ไอ้เหี้ยเอาของแม่กูคืนมา!”“มึงก็ไปบอกแม่มึงดิวะ! กูไม่เคยร้องขอเธอด้วยซ้ำ”ผั๊วะ ๆ “ถุย! ไอ้สัตว์อย่ามาโกหกที่มึงทำอยู่ก็คือการประชดให้แม่สนใจ”ผั๊วะ ๆเลย์ตันรัวหมัดเข้าทั้งที่ใบหน้ากับกลางลำตัวของอีวานเต็มแรง“กูไม่อยากจะเชื่อว่าคนแบบนี้จะเป็นพี่กู”“แต่ไม่แปลกใจหรอกก็เลือดอีกครึ่งมาจากพูดต่ำต้อยไร้ค่า”“หึ ไอ้ลูกผู้ดีแต่ก็มาตอมใจตายเพราะรักแม่กูไม่ใช่เหรอ?”“ไอ้เหี้ยเลย์!”“พอพ่อไม่อยู่แล้วก็อยากจะได้แม่คืนเหรอน้องชาย!?”“ไอ้สัตว์! อย่ามาพูดถึงพ่อกู!”“กูจะพูด พอมึงมันโง่!”ตุบ ๆ ผั๊วะ ๆอีวานรัวหมัดกลับไปซัดเต็มแรงเข้าที่ใบหน้าหล่อมิหนำซ้ำยังปล่อยหมัดมาที่ลิ้นปี่จนเลย์ตันถึงกับล้มลง อีวานกำลังจะเดินเข้าไปเตะซ้ำ แต่ถูกห้ามโดยบอดี้การ์ดคนสนิทของเขาและบอดี้การ์ดเลย์ตันที่วิ่งมายืนขวาง“อย่ายุ่ง!!”“ไม่ต้องช่วยกู!!”ความเห็นตรงกันของสองพี่น้องเอ่ยสั่งลูกน้องดังสนั่น“ถอยออกไปกันให้หมด! ถ้าใครเข้ามาขวางกูจะยิงพวกมึงทิ้งให้หมด!”เลย์ตันเอ่ยเสียงแข็งกร้าว ยันกายลุกขึ้นยืนกุมท้องบริเวณที่ถูกต่อย“มันเป็นเรื่องของกูกับมัน ถ้าวันนี้จะต้องมีคนตายก็ให้มันรู้ไปเลยว่าจะเป็นกูหรือมัน!”

หมับ! หมับ!ร่างบางก้าวเท้าเดินเข้าไปหาสองหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกไปจับเสื้อเชิ้ตประมาณกระดุมเม็ดที่สามเพื่อให้พวกเขาหันกลับมามองยังเธอ ขนมปังออกแรงดึงกระชากให้เข้ามาใกล้แล้วเอ่ยคำสั่งสอนคล้ายคำขู่…“อย่าสร้างความวุ่นวายได้ไหมคะ?!”เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่ายกับพฤติกรรมของพวกเขา“ถ้าฉันรู้ว่าพวกคุณทะเลาะกันในระหว่างที่ฉันทำงาน แล้วให้คนพูดอะไรที่มันไม่เป็นความจริงอีก ฉันจะไม่อดทนกับคุณทั้งสองคนแล้วนะคะ”“…”“…”“จะอายุสามสิบกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอจะให้เด็กอายุยี่สิบสองมาคอยบอกคอยเตือนเหรอคะ?”แต่ละประโยคทำเอามาเฟียหนุ่มทั้งสองยืนหน้าเจื่อนอย่างกับว่าตัวจะหดเล็กลงเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่เธอเอ่ยปากพูดตักเตือน“เป็นถึงประธานทั้งคู่ควรมีวุฒิภาวะมากกว่านี้หรือเปล่าคะ? แต่นี่อะไรเจอหน้ากันทีไรก็มาทะเลาะต่อยตีกันและยังทำต่อหน้าลูกน้องอีก”“…”“…”สองหนุ่มพี่น้องได้แต่ยืนนิ่งเงียบกริบไม่มีใครปริปากพูดสิ่งใด แค่ความคิดว่าจะเอ่ยต่อว่าเธอออกมายังไม่กล้า ‘ทำไมฉันถึงไม่กล้าพูดอะไรเลยวะ!’ เลย์ตันตั้งคำถามภายในใจ‘อีวาน มึงเป็นอะไรวะยอมเธอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่..’ อีวานเองก็ตีกับความคิดความรู้สึกตั