All Chapters of Marrying My Ex-boyfriend: Chapter 101 - Chapter 110

Sobrang saya ng puso ko. Hindi ko mailarawan ngunit para akong naiiyak na natatawa. “L-Lev hindi ka man lang nakapili ng tamang oras. Hindi man lang ako nakapag-ayos. May harina pa nga ang buhok ko, eh,” naiiyak kong sabi. He smiled at me. “You’re still the most beautiful.”Umirap ako. “Binobola mo na ata ako, eh.”Tumingin ako sa mga mahal namin sa buhay na nakangiti habang pinagmamasdan nila kami. Especially, ang mga bata. Sana nandito si nanay. Pangarap niya ito para sa akin, ang makita akong ikasal na oo kinasal na kami noon ni Lev pero mas espesyal sa para sa akin ito dahil ang kasal na inaalok sa akin ni Lev ay dahil mahal namin ang isa't isa.Tumingala ako sa langit. “Nay, kung nasaan man po kayo ngayon sana’y mapayapa na kayo ngayong maayos na kami ni Nigel sa piling ni Lev,” mahina kong bulong.Tumawa siya. “No… I mean it. You're the most beautiful woman I've ever seen so it's a great honor for me to be your husband once again. This time, no other condition but to love eac

Mabilis na lumipas ang mga araw at sa loob lang ng ilang linggo ay naasikaso na ni Lev ang mga papeles para sa kasal namin dahil na rin sa mga koneksyon na mayroon sila at mga ilang detalye na lang ang kulang, kagaya ng mga susuotin namin at ng mga abay, pagkain at ilan pang regalo sa mga abay namin.Gusto kasi ni Lev na maging magarbo ang kasal na ayaw ko sana kasi hindi naman ako mahilig sa gano'n pero napapayag niya pa rin ako sa huli sa kadahilanang kasama na namin ang mga anak namin at sa mahal namin ang isa't isa ang dahilan ng kasal. “Babe, what do you want for your wedding gown?” Ipinakita niya sa akin ang mga nakahandang designs ng wedding gown na gawa ng mga tanyag na designers.Halos mapanganga ako sa sobrang ganda ng mga designs na umabot na sa puntong hindi na ako makapili. Ilang minuto na akong nakatitig sa mga designs pero nahihirapan talaga akong mamimili.“Or do you want a customized wedding gown?” “Teka. Baka may matipuhan pa ako rito. Mahal kasi ang magpa-customiz

“Tianna, ready ka na ba?” nakangiting tanong sa akin ni Heidi.Ngumiti ako pabalik. “Ready na pero….”“Kinakabahan ka?” dugtong ni Louise.Tumango ako. “Paano na lang kasi kapag matapakan ko ang gown ko?”Tumawa nang mahina sina Louise at Heidi. “Gets na gets ko ‘yan, ate. Ganyan din kasi ang pakiramdam ko noong araw ng kasal namin ni Jarren.”“O—” hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang pumasok na sa kwarto ang wedding coordinator namin.“Mrs. Gray, the wedding car had arrived. Please, let's go outside.* Tumango ako. Inilalayan ako nina Louise at Heidi palabas dahil sobrang haba ng gown ko at nahihirapan akong maglakad.Nang nakatayo na ako sa tapat ng pinto ng simbahan ay mas lalong tumindi ang kaba ko. Napakurap ako nang bumukas ang pinto ng simbahan at nakita kong nakatayo sa altar si Lev. He looks so handsome sa sout niyang white suit. He was smiling at me. Sa gitna ay naghihintay sa akin sina Sierra at Nigel. Nakasuot ng mini version ng damit namin ni Lev sina Sierra at Ni

Halos wala ako sa sarili habang hinihiintay naming lumabas ang doktor sa emergency room na pinagdalhan kay Sierra.Nanginginig din ang buong katawan ko sa kaba.Naramdaman kong inakbayan ako ni Lev. “She’s going to be fine, babe,” pagpapakalma niya sa akin kahit kita ko sa mga mata niya ang sobrang pag-aalala.“Sana ng—” naputol ang iba ko pang sasabihin nang biglang may dumating.“Lev?” Sabay naming nilingon ni Lev kung sino ‘yon.Nanlamig ang buong katawan ko nang mapagsino ‘yon. Tumayo so Lev at niyakap ito. “Troy, pre, kumusta?” natutuwang bati niya.Ngumiti ang doktor. “Ito ayos lang naman.”“Ano palang ginagawa mo rito?”“Sierra is sick.”“What happened?”“We're still waiting for the doctor to know what's wrong with her. My wife and I panicked when Sierra lost her consciousness.”“You have a wife? Hindi ko man lang nabalitaan.” “Akala ko nasa ibang bansa ka pa, eh. Kailan ka ba bumalik?”“Halos kakabalik ko lang din last month.”“Bakit hindi mo sinabi agad? Sayang, nakapunta

I couldn't speak nor blink. Para lang akong statue na nakaupo habang yakap ako ni Lev. Hindi pa rin nag-sisink in sa isip ko ang mga nalaman namin.“Babe, my dream did come true,” he sobbed.Doon ako nagising sa magandang panaginip. “L-Lev, anak ko si Sierra,” hindi makapaniwalang sabi ko.He nodded. “Yes, babe. Sierra was ours.”Tumulo ang masaganang luha sa mga mata ko habang nakangiti. “Sierra…”Niyakap akong muli ni Lev. Hindi ko alam kung gaano kami katagal sa ganoong posisyon lalo na at dinadama lang namin ang saya.Maya-maya lang ay bumukas ang pinto ng opisina ni Troy. “Louise,” tawag ko sa kanya.“What are you doing here?” tanong ni Lev.“Sierra was looking for you both.”“You guys, may go. Let's discuss this some other time. You should prioritize your daughter first.”Gulat na tuminbin si Louise kay Troy. “Troy, is that you?”Walang ganang tumango si Troy. “How are you?” nakangiting bati ni Louise.“Good,” simpleng sagot ni Troy ngunit ang sa paraan nang tingin niya kay