All Chapters of Marrying My Ex-boyfriend: Chapter 111 - Chapter 120

“Are you okay, babe?” masuyong tanong ni Lev at niyakap ako mula sa likuran. Nanatili lang akong nakatingin sa pader at bumuntong hininga.Pagkatapos ng heart to heart talk namin ni Sierra ay umuwi na rin kami agad. Sa ngayon ay kasalukuyan na kaming nagpapahinga. Habang ang mga bata ay tulog na sa kanya-kanya nilang kwarto.“Hindi ko alam. Masaya ako na alam na natin ang totoo pero at the same time ay sobra akong nalulungkot para sa panganay natin. Marami siyang naranasan na hindi pa dapat niya pinoproblema.”“Ang sarap naman pakinggan ang salitang ‘panganay’ natin. That is what I dreamed of, many years ago but not this way. Sierra was the one who was affected by what happened to us. I'm guilty because at some point, I didn't protect her enough so she felt that kind of pain…”“Hindi ko makalimutan ang ekpresyon ni Sierra nang sabihin niya na nakaramdam siya ng selos kay Nigel dahil sa—” my voice broke. “Kasama niya ako at si Sierra, hindi. Nigel grew up with me, loving him but my Si

“Ah, Vencio. Mamaya na lang tayo mag-usap.”“Wait, Tia. I have something to––”“Babe, please,” mahinang tawag sa akin ni Lev, almost begging.Nagmamadaling in-end ko ang tawag at tsaka ako lumapit sa asawa ko.“Bakit?” inosente kong tanong.“Come here.” Sinenyas na umupo ako sa binti niya.“Lev, ano ka ba. Nasa trabaho tayo,” namumula ang pisnging saway ko sa kanya.He shook his head and pulled me. “I don't care. I miss my wife,” he said that it will justify his clinginess.“Ano ba kasi ‘yon? May kausap ako.”Hindi siya sumagot at isinubsob niya ang mukha niya sa leeg ko. Akmang tatayo na ako ngunit mas niyakap niya lang ako. “Ano nga kasi, Lev? First day ko sa trabaho, need ko ng bumalik sa assistant’s desk at magpapaturo pa ako kay Aurora.”“Bakit tumawag sa ‘yo si Vencio?”“Hindi ko alam. Hindi pa man kami nakakakapag-usap ay tinawag mo na ako kaya hindi ko na natanong.”“Please, babe. Don't talk to him,” mahina niyang sabi.“Vencio did a lot of things for me and Nigel. He helped

Vencio smiled. “Suprise!”“Anong ginagawa mo rito?” “I was invited by the company.”Binaba ko ang plato na pinaglalagyan ng cookies.Agad ko siyang hinila papunta sa medyo tagong parte ng venue. “Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin?”“I was about to tell you, last time but you ended the call.”Nag-iwas ako nang tingin. “Sorry. Mas mabuti na rin sigurong hindi na tayo mag-usap pa.”Kumunot ang noo ni Vencio. “Why? Parang biglaan naman yata. Okay pa tayo noong nakaraan, ah.”“K-kasi—”“Dahil ba piinagbabawalan ka ng asawa mo.” pagpapatuloy niya.Binasa ko ang labi ko. “H-hindi naman sa ganoon, Vencio. Respeto ko na lang din ‘yon sa asawa ko. Kahit sino namang asawa ay ayaw na may ibang kasama ang asawa niya.”Tumawa nang pagak si Vencio. “Wala namang kwentang dahilan n’yan. Magkaibigan tayo, Tia. Walang malisya. ‘Yang asawa mo lang ata ang may makitid na utak, eh.”Sinamaan ko siya nang tingin. “Wala namang ganyanan, Vencio. Huwag mong pagsalitaan ng ganyan si Lev.”Hindi sumagot si

“Aalis na ako,” mahinang sabi ni Lev.Marahan akong tumango. “Pakisabi na rin sa mga bata na ako na ang susundo sa kanila sa school.”“Okay.”Tumalikod na sa akin si Lev. Akala ko ay aalis na siya pero nakailang hakbang pa lang siya ay lumingon ulit siya sa akin. “H-hindi ba talaga ako kasali?” alanganin niyang tanong.Pinaglapat ko ang labi ko at napapikit. Pinigilan kong mapangiti. Hay nako. Ang kulit talaga! “Lev, ipapaalala ko lang sa ‘yo na naglayas ako para makapag-isip. Hindi para magbakasyon.”Nagkamot siya ng batok. “But—”“No buts. Umuwi ka na para makapagpahinga ka na rin.”Bagsak ang balikat na naglakad siya palayo.Nang masiguro kong umalis na siya ay pumasok na rin ako sa bahay.Agad kong binuksan ang flashlight na dala ko upang makita ang daan.Ilang taon din kasing hindi natirhan itong bahay kaya naputulan na rin ng kuryente.Nilinis ko lang muna ang kwarto ko at para naman may matulugan ako ngayong gabi.Habang nakahiga ako sa papag ay hindi ko maiwasang hindi maisip

Present Napabalik ang isip ko sa reyalidad nang makarinig ako ng sunod-sunod na pagkatok sa pintuan.Agad akong tumayo at inilapag lang basta sa lamesa ang album.Nang buksan ko ang pinto ay nakita ko si Lev na nakangiti habang may hawak na boquet. “Hi, this is for you.” He smiled.Bumilis ang tibok ng puso ko kaya agad akong nag-iwas nang tingin. Talaga naman! Tianna, kumalma ka.“A-anong ginagawa mo rito?” tanong ko.“I'm here to give you lunch. I personally cook this for you,” he said happily as he raised his hand, holding a paper bag.Umirap ako at nilakihan ang bukas ng pinto. “Sige, pasok ka.”Excited na pumasok si Lev sa bahay at agad nilapag ang boquet sa lamesa at pumunta ng kusina.Tahimik ko lang siyang pinagmamasdan sa ginagawa niya. Inayos niya ang mga pagkain. Nang ilabas niya ang dala niyang mga plato, mangkok, baso at utensils ay hindi ko maiwasang hindi mapangiti.Kompleto pa talaga ang dala niya, ah.Nang lumingon siya sa akin ay agad akong nag-iwas nang tingin at