All Chapters of เซ็ตนิยายโรมานซ์ ดราม่าโรแมนติก มีหลายเรื่องในเซ็ต: Chapter 61 - Chapter 70

ในห้องสูทของโรงแรม อินทิรากำลังถูกคนตัวโตปล้ำจูบอย่างไม่ยอมแพ้ ลิ้นร้ายของอนาคิณไล่ต้อนเรียวลิ้นอ่อนนุ่มจนคนตัวเล็กไม่สามารถหนีเขาได้ มือบางพยายามทุบแผ่นหลังหนาแต่ไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านสักนิด กระทั่งเขาถอนริมฝีปากออกมา อินทิราก็ร้องไห้ทันทีอย่างอัดอั้น คนใต้ร่างสะอื้นตัวโยนจนคนที่กำลังรังแกเธอต้องชะงักก่อนจะเอ่ยถาม"อินทร์เกลียดอาขนาดนั้นเลยหรือ""อาคิณมีต้องการก็แค่เรียกเด็กมาเท่านั้น ปกติอาคิณก็ทำแบบนี้ทุกครั้งไม่ใช่หรือ แล้วทำไมต้องมาทำอย่างนี้กับอินทร์ด้วย อินทร์ไม่ใช่ผู้หญิงที่อาคิณอยากจะทำอะไรก็ได้ อินทร์ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวนะ ฮือๆๆ อินทร์จะกลับห้องปล่อยอินทร์ได้แล้ว ฮึกๆๆ"คนตัวเล็กหันหน้าหนีพร้อมกับร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ อนาคิณลุกนั่งรั้งร่างบางอุ้มมานั่งตักก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่หางตาอย่างอ่อนโยน อินทิรายังคงสะอื้นไม่เลิกจนอนาคิณเชยคางเธอขึ้นมาแล้วจูบซับน้ำตาเบาๆ จากนั้นก็สบตากับดวงตาคู่สวยที่มีน้ำตาคลอเอ่อก่อนจะเอ่ย"อินทร์..อาไม่เคยคิดว่าอินทร์เป็นผู้หญิงแบบนั้น สำหรับอาอินทร์เป็นมากกว่านั้นอาเองก็เพิ่งรู้ตัว""อาคิณรู้อะไร แล้วทำไมถึงพูดกับพ่

เก้าโมงเช้าทุกคนก็มารวมตัวกันที่ล็อบบี้ของโรงแรม แพรชมพูนั่งรอสามีอยู่ ทางด้านพระพายกลับไปก่อนแล้ว คุณปู่คุณย่าตื่นแต่เช้า ตอนนี้ทุกคนจะไปรวมกันที่บ้านของภูริทัศน์เพื่อเตรียมกลับเพชรบูรณ์ตอนบ่ายอนาคิณเดินจูงมือมากับลูกอินทร์ สายตาของลูกจันทร์ที่มองไปที่น้องสาวนั้นทำเอาลูกอินทร์อายจนหน้าแดง ร่องรอยที่คนตัวโตประทับไว้เมื่อคืนใช้รองพื้นเกลี่ยแล้วแต่ก็ยังมีรอบจางๆ เขาฝากไว้ทั่วทั้งตัวเลย คนอะไรรุนแรงจริงๆกระทั่งอนาคิณเอ่ยกับอาณัติและภรรยา"คุณพ่อ ลูกอินทร์คงยังไม่กลับนะครับ ผมว่าจะอยู่กับเมียที่กรุงเทพ อาจจะไปกลับสองอาทิตย์ครั้ง""เอ่อ..จะดีหรือครับคุณคิณ รอแต่งก่อนดีไหมครับ อีกไม่นานแล้ว""สมัยนี้แล้วไม่ต้องกลัวหรอก อีกอย่างผมกับอินทร์แต่งงานกันแน่นอนไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว"รามเมศวร์เห็นเพื่อนรุ่นน้องรุกพ่อตาแม่ยายขนาดนี้เขาจะน้อยหน้าได้หรือ"เอ่อ พ่ออาณัติ แม่ชื่นจิตลูกจันทร์เองก็ต้องอยู่กับฉัน เอ่อ กับผมที่นี่เหมือนกัน อีกอย่างผมจะแต่งงานกับลูกจันทร์พร้อมกับเจ้าคิณและลูกอินทร์"อาณัติกับภรรยามองหน้ากัน ทำยังไงได้ลูกสาวถูกเขาเจาะไข่แดงไปแล้ว ด้วยฐานะอย่างพวกเขาจะเลือกผู้หญิงที่

ไร่ธารธารารีสอร์ตเจ้าจอมนั่งเหม่อคิดถึงเรื่องเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ลุงเติมหายดีแล้วเธอจึงไม่ได้เอาข้าไปให้เขาอีก สาวน้อยถอนหายใจหลายรอบจนน้องสาววางไอแพดในมือแล้วเอ่ยถาม"พี่จอมเป็นอะไรคะ นางเห็นพี่นั่งเหม่อและถอนหายใจหลายรอบแล้ว""เจ้านาง ตัวเองมีแฟนไหม""พี่ถามอะไรน่ะ นางยังไม่มีหรอก นางยังเรียนอยู่เลยเหลืออีกเทอมเดียวก็จบแล้ว อาภูจะได้ไม่ผิดหวังที่ส่งเราสองคน ว่าแต่พี่ถามทำไม หรือพี่มีแฟนแล้วทะเลาะกันหรือ"สาวน้อยหันมามองพี่สาวตนเองเต็มตา เจ้าจอมส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยกับน้องสาว"เจ้านาง ถ้าตัวเองชอบใครสักคนแต่เขาไม่รู้ตัว แล้วเราอยากให้เขารู้ตัวเองจะทำไง""บอกไปตรงๆ ไง ไม่ก็รุกเลย ฮ่าๆๆ แต่ว่าพี่จอมไปชอบใครหรือ หล่อไหม ที่สำคัญนางรู้จักป่ะ เคยเจอกันไหม บอกมาเร็วๆ""ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนฝากถามน่ะ เพื่อนฝาก แฮะๆ ""เพื่อนฝากถามแน่หรือ พี่จอมมีพิรุธนะ อ้อวันนี้ยายไม่อยู่นะไปค้างที่วัด วันนี้วันพระยายไปถือศิล""อืม เจ้านางทำการบ้านไปเถอะ พี่จะออกไปดูแปลงผักสักหน่อย""พี่จอม ยายแกงส้ม ตำน้ำพริกกะปิกับทอดปลาช่อนแดดเดียวเอาไว้ บอกให้พี่เอาไปให้ลุงเติมด้วย""อ้อ ยายทำเยอะจัง""ลุงเติมมาช่วยยายยกร

เจ้าจอมบิดกายไปมาด้วยความเสียวซ่าน คนตัวโตดื่มด่ำสลับสองเต้าซ้ายขวา แขนเรียวโอบรอบคอเขาเอาไว้ ส่งเสียงครางเรียกชื่อเขา "อ๊า ลุงเติมขา คนดีอื้อ จอม อ๊า""อืม เจ้าจอมของลุงหวานจริงๆ หวานทั้งตัวไหมลุงอยากรู้""อื้อ ละลุงเติม อย่าๆ ตรงนั้นไม่ได้นะ มันสกปรก อ๊าย"บุญเติมไม่ได้ฟังเสียงห้ามปราม กลิ่นสาบสาวทำให้เขาอยากสูดดม ไม่นานร่างบางก็ถูกเขาสำรวจด้วยเรียวลิ้นจนอ่อนเปลี้ย เจ้าจอมกระตุกเกร็งทันทีที่ลิ้นร้ายรังแกส่วนบอบบางของเธอ"อ๊ะ อ๊ายยย ลุงเติมอย่าทรมานจอมเลย ได้โปรดจอมต้องการลุง"บุญเติมละจากด้านล่างลากลิ้นร้อนมาจนถึงสะดือบุ๋มก่อนจะกลับมาหาสองเต้างาม ดื่มด่ำอย่างไม่รู้อิ่ม เมื่อเขาพอใจก็เลื่อนตัวมาหาเอ่ยถามเธออีกครั้ง"พร้อมไหม ไม่เสียใจแน่นะที่เป็นของลุง""ไม่ หนูอยากเป็นของลุง หนูรักลุงมานานแล้ว""ผ่อนคลายนะ ลุงจะพยายามไม่ให้จอมเจ็บมากนัก""อื้อ"ขาเรียวถูกเขาจับให้แยกจากกัน บุญเติมค่อยๆมอบความใหญ่โตของเขา เจ้าจอมนิ่วหน้าแม้จะทำใจไว้แล้ว แต่เมื่อสิ่งแปลกปลอมของเขาเข้ามาเธอก็ถึงกับน้ำตาไหล "อื้อ ละ ลุง จะเจ็บจัง""อย่าเกร็ง คนดี"บุญเติมเห็นเธอก

บ้านที่เพชรบูรณ์ตอนนี้บุญเติมนั่งคุกเข่าอยู่หน้าป้าแจ่มจันทร์เพื่อขอขมาเรื่องที่ตัวเองก่อเอาไว้ ป้าแจ่มจันทร์มองหน้าเขาถามหาสาเหตุ กระแตกับคมเดชก็มาถึงพอดี เพราะวันนี้นายกับคุณแพรจะกลับมาแล้ว"พ่อเติม..มาคุกเข่าให้ฉันทำไมลุกขึ้นๆ""ผมมาขอขมาพี่จันทร์น่ะครับ""ขอขมาอะไรกัน เจ้าจอมล่ะอยู่ไหน ยายกลับจากวัดมาตั้งนานยังไม่เห็นหน้าเลย"เจ้าจอมเดนมาถึงในห้องก่อนจะนั่งคุกเข่าลงข้างๆกับบุญเติม หญิงชรามองหลานสาวสลับกับบุญเติม กระแตที่เห็นเนื้อตัวเจ้าจอมมีรอยแดงเป็นจ้ำก็พอเดาออก ว่าแต่ไปทำอีท่าไหนกัน แต่เธอไม่พูดอะไรตั้งใจฟัง"พี่จันทร์ ผมจะมาสู่ขอเจ้าจอมไปเป็นเมีย คือเราสองคนได้เสียกันแล้ว ผมเลยอยากทำให้มันถูกต้อง""ห๊า..แกว่าอะไรนะ โอ๊ยอกอีแป้นจะแตก ไปไงมาไงกันพ่อเติ้ม ทำไมจับพลัดจับผลูกันได้เล่า""ยายจ๋าหนูผิดเอง หนูสมยอมเองอย่าโทษลุงเติมเลยนะ ยายจ๋าหนูกับลุงเติมรักกัน ยายให้หนูกับเขาแต่งงานกันนะคะ""หญิงชรามองหน้าหลานสาวด้วยสายตาผิดหวัง รักใคร่กันไม่ว่าแต่ชิงสุกก่อนห่ามแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน กระทั่งคมเดชเอ่ยขึ้น"เอาน่าพี่จันทร์ ไอ้พ่อตามันได้หลานสาวพี่จันทร์แล้ว แต่