Semua Bab His Fake Wife: Bab 191 - Bab 200

Elizabeth's Point of View As I drove down the road, i'm starting to feel agitated. Kinakabahan ako nang husto habang palapit na ang sasakyan sa pusod ng bayan. Why am I feeling nervous? this isn't the first time I attended a birthday party. May mga naging kaibigan din naman ako noong college at may mga pagkakataon na sumasama ako sa mga party. Those were just few instances but at least I tried to socialize. Wala naman pagkakaiba ang birthday na pupuntahan ko ngayon sa mga napuntahan ko noon, 'di ba? Well, the difference is that, this time the birthday party is probably composed of people I knew from San Gabriel. I sighed, feeling defeated from my own thoughts. Nang matanaw ko na ang mga pamilyar na establismento ay mas lalo lamang akong kinabahan. Nakita ko na ang ilan kong mga naging kaklase noong high school. Nakausap ko na ang ilan, kaya dapat hindi na big deal sa akin kung makikita ko silang lahat ngayong gabi. I parked my car at the parking lot of Hillside Bistro.

Elizabeth's Point of View Nag-iinuman sila habang pinag-uusapan ang tungkol sa alumni homecoming. May sariling baso naman ako ng alak at hindi ko iyon halos magalaw dahil madalas na napapasulyap ako ng tingin sa misa nila Primo at nakikita ko siyang nakatingin sa akin. I don't know, I feel like he's watching my every move. Pakiramdam ko, binabantayan niya kung iinom ako. Or maybe it's just my thoughts? Kasama niya ang dating mga kaibigan noong hayskul. Nasa sulok sila, malapit sa malaking Videoke ng bistro. Puro mga lalaki sila sa misa. May ilan na lumalapit sa kanilang mga babae, pero hindi rin naman nagtatagal. "I'm sure, a-attend naman si Liza, ‘di ba?" Palakaibigang ngumiti sa akin si Christine. Napatingin silang lahat sa akin dahil sa tanong niya. Si Juliet na nasa tabi ko ay ngumiti nang may pang-uunawa. Tila hinihikayat ako na sumagot nang totoo dahil maiintindihan naman nila kung hindi ako makakasama. "Ilang alumni home coming na ang hindi mo nadaluhan. Baka na

Elizabeth's Point of View I was so stunned to speak. Mukhang nakita ni Fedil ang gulat sa ekspresyon ng mukha ko kaya napatuwid siya ng tayo. Humakbang siya palapit at tumigil sa mismong harap ko. Dumaan ang pag-aalala sa mga mata niya na napalitan din agad ng lungkot at pagkadismaya. "I'm sorry." Mahina niyang saad. I knew it. I already have a good guess about my parent's plan. Alam kong posible na ipagkasundo kaming dalawa ni Fedil, pero para manggaling sa bibig niya ang impormasyon tungkol sa bagay na ito ay nakakagulat lalo. "We've never been friends in high school. But I honestly admired your personality. I know that you've changed a lot, and so do I. I hope... I hope you won't hate me." Nagsalubong ang kilay ko. Kanina niya pa sinasabi na sana hindi ko siya 'e-hate'. Kanina pa siya humihingi ng tawad na tipong isusumpa ko siya habang-buhay dahil sa bagay na ito. Honestly, I'm not someone who will hate anyone just because I feel to. Kung magalit man ako at mamuh

Elizabeth's Point of View "What can we expect with the Dela Fuentes? They're heartless." Biglang sabat ng isang lalaki mula sa kabilang mesa.Nang lingunin namin iyon, nakita kong umiiling si Cyrus. Bahagya pang nakapikit ang kaniyang mga mata na tila bigong-bigo siya."Ito, since I already have a girlfriend, siguro no issue na kapag sinabi kong sinubukan kong magconfess kay Liza no’ng grade 9 tayo! Ang kaso, ang sabi ba naman sa akin, 'I'm sorry, but I'm not into small boys'. Grabe, nawasak talaga ang puso ko! Maliban sa binasted na ako, nilait pa ang height ko."Humilig siya sa kaniyang upuan, sabay hawak sa kaliwang parte ng kaniyang dibdib na tila sumasakit ang parteng iyon.Nagtawanan ang mga babae sa mesa namin, samantalang napangiwi namin ako.I couldn't remember that part. Ni-hindi ko maalala na may nagconfess sa akin no’ng highschool ako."Ako rin, naglalagay ako ng love letter sa locker ni Liza. Pero mukhang hindi naman niya binabasa." Dagdag pa ng isa."Hala, totoo Fredo?

Elizabeth's Point of View He said it so casually that it shocked everyone. Tila natahimik ang buong bistro pagkatapos ng ilang pagsinghap galing sa ibang costumer. Maging si Juliet ay hindi nakapagsalita lalo pa't tumigil sa harap namin si Primo. Nagtagis naman ang bagang ko dahil sa biglaang pagkairita sa ginawa niya. Kaysa na sagutin siya, muli akong humarap kay Juliet para pormal na magpaalam. "Thank you for inviting me tonight. Happy birthday." I greeted her again. "Mauna na ako." Hindi ko na hinintay na may sabihin pa siya sa akin. Tumalikod na ako at malalaki ang hakbang na naglakad paalis ng bistro. Now, I felt humiliated. Parang tumatagos sa buto ko ang kahihiyan dahil sa ginawa ni Primo! I didn't like it when people saw us together. Mahirap na para sa akin na magkasama kami sa iisang lugar kahit na hindi kami nagkakausap o naglalapit, kaya paano pa kapag lumapit na siya at kaswal na makipag-usap? Mabilis ang hakbang ko pababa sa hagdan ng bistro. Mas lalong nag-