Todos os capítulos de His Fake Wife: Capítulo 201 - Capítulo 210

Elizabeth's Point of ViewI honestly felt defeated. Alam ko na magmamatigas siya at ipipilit niya kung ano ang gusto niya, lalo pa't tinawagan siya ni Kuya Nexon! Iyon ang nagpapalakas sa kaniyang loob.With all my might, I pushed him away. Pinukol ko siya ng masamang tingin nang makalayo na siya ng ilang sintemetro."I hate you." Mariin kong saad.Tinalikuran ko siya at tumuloy na sa backseat para makalayo sa kaniya nang tuluyan.Fine, I will let him drive! Para lang matahimik ang kaluluwa niya. Pero hinding-hindi ako tatabi sa kaniya.I slid in to the backseat and fastened my seatbelt. Lukot na lukot ang mukha ko dahil sa matinding pagkayamot sa kaniya.Sumunod naman siya nang makaupo na ako, naupo siya sa driver's seat at sumulyap pa talaga sa rearview mirror para lang mas maasar ako lalo sa pagmumukha niya!"Where's the key?"I gritted my teeth. D*mn it! Kung pwede lang talagang sipain siya palabas ng sasakyan ay gagawin ko para lang hindi ko na marinig ang boses niya at hindi ko

Elizabeth's Point of View I glared at him when he didn't even move. Ngayon, paano siya babalik sa bistro? "Where are the maids?"Naalala kong may pumunta nga palang mga katulong dito sa villa pero hindi nakapasok dahil updated na ang system. Kumunot ang kaniyang noo sa tanong ko kaya naisip ko agad na wala siyang nakitang tao sa labas. Mukhang umuwi na lang ang mga katulong at hindi na naghintay.I fished out my phone from my purse to ask Kuya Nexon about the maids. Sakto naman na bumungad ang numero at pangalan ni Kuya Nexon sa screen. "Kuya." I answered him coldly. "Are you home?" May pag-aalala sa tono ng boses niya kaya ang malamig na pagtrato na dapat ko sanang ipataw sa kaniya dahil sa ginawa niya ay nawala na sa isip ko. "Yes," sagot ko. "Where's Primo?"Sumulyap ako ng tingin kay Primo. Nakatingin naman siya sa akin, seryoso ang ekspresyon ng mukha.Paano ngayon babalik sa bistro ang isang ‘to?"Let him stay for awhile. Uuwi ako ngayong gabi kaya pinauwi ko na

Primitivo's Point of View Nang paalis na siya ng kusina ay sinundan ko na lamang siyang ng tingin ngunit hindi na pinigilang umalis. I know she will not give a d*mn about my feelings anymore, pero mas magaan pa rin sa dibdib na sabihin sa kaniya kung ano ang iniisip at nararamdaman ko. Kahit na alam kong maiinis siya sa akin, pinipilit ko pa rin na sabihin sa kaniya ang mga bagay na ‘yon. ‘Cause in that way, I want her to know that I'm still trying to reach her. Hinawakan ko muli ang tasa at ngumiti sa sarili nang maisip na kahit na simpleng bagay lamang ang ginagawa niya ay tila malaki at mabigat na iyon para sa akin. Sa ilang beses kong pagpasok sa villa nila, ngayon niya pa lamang ako inalok ng kape. Madalas, pinapaalis niya lang ako at hindi na inaalok na makapasok man lang hanggang sa living room. Ipagtatabuyan niya agad ako, dahil hindi bisita ang tingin niya sa akin, kung hindi trespasser.Gagawin niya ang lahat para lamang hindi ako magtagal sa paningin niya. Kaya ngayo

Elizabeth's Point of View Pagkatapos ng sunod-sunod na malalakas na kulog ay sumunod naman ang malakas na buhos ng ulan. The rain is pouring with exaggeration, kahit na wala namang balita ng low pressure ngayon ay malakas masyado ang buhos ng ulan na animo'y may namumuong bagyo. I couldn't sleep. Una, hindi ako komportable sa malakas na buhos ng ulan. Masyadong maingay at sinasabayan pa ng malakas na ihip ng hangin. Pangalawa, nag-aalala rin ako sa pag-uwi ni Kuya Nexon. Hindi safe na susunduin siya ng chopper galing sa La Trinidad na ganito ang panahon. Pangatlo, kung hindi titigil ang ulan at hindi makakauwi si Kuya Nexon, mananatili ng mas matagal si Primo sa bahay. Baka abutan siya ng umaga. Ayaw kong magtagal siya. Higit sa lahat, ayaw kong nasa bahay siya. Padabog akong tumayo sa kama nang hindi na maging komportable sa pagkakahiga. Malalaki ang hakbang ko nang pababa sa hagdan, ngunit nang matanaw kong nakaupo sa mahabang sofa si Primo, ang malapad na likod niya ay

Primitivo's Point of ViewSi Cassy ang unang sumalubong sa akin nang makapasok ako sa bahay. Pababa siya ng hagdan nang makita ko. Nakita kong nagulat pa siya nang makita niya akong pumapasok sa bahay."Primo!" She called.Mas binilisan niyang bumaba, tila nag-aalala."God. We were worried about you. Malakas ang ulan kagabi, hindi ka rin macontact. Ang sabi sa bistro ay maaga kang umalis, kaya nag-aalala kami na hindi ka pa rin umuuwi." Aniya.I smiled at her. I appreciate her concern.Si Cassy, Zychi at ako lamang ang nasa mansyon ngayon. Bumalik na si Nicole sa Manila, samantalang si Lola ay hindi pa umuuwi simula nang hindi na naman natuloy ang kasal ni Khallel.Pero nauunawaan ko rin naman kung bakit ayaw pa ni Lola na umuwi sa San Gabriel. Siguro ay nalulungkot pa rin siya hanggang ngayon dahil sa nangyari. The mansion was silent, and I couldn't take it. Kaya kagabi, pinaunlakan ko ang imbitasyon ng mga kaibigan ko.Mabuti na lang din talaga na pumunta ako kagabi sa bistro."I se