Semua Bab บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน: Bab 281 - Bab 290

สามปีผ่านไปโม่เหลียนเป็นภรรยาที่ดีดูแลหลังเรือนมิบกพร่อง ซ่งเสวียนชิงรับช่วงสำนักอย่างขยันขันแข็งหาเลี้ยงครอบครัวโดยสุจริต พิสูจน์ให้โม่เฉิงได้เห็นจนประจักษ์แก่สายตาถึงความสามารถและหัวใจรักที่มีต่อภรรยาพวกเขามีธิดาสองคนเป็นพยานรักชนิดหัวปีท้ายปี โม่เฉิงจึงวางมือจากสำนักคุ้มภัยมอบให้บุตรเขยกับบุตรสาว แล้วออกท่องหล้าตามวิสัยครอบครัวสี่คนพ่อแม่ลูกอยู่อย่างอบอุ่นผาสุกหลายปีกระทั่งวันหนึ่ง ซ่งเสวียนชิงกลับมาในสภาพบาดเจ็บเพราะเผชิญกับพายุหิมะถล่มระหว่างเดินทางคุ้มกันสินค้าผ่านตรงซอกเขาหมื่นลี้โศกนาฏกรรมครั้งนี้ทำผู้คนสิ้นชีพหลายชีวิต ทรัพย์สินที่คุ้มกันถูกฝังในหิมะ ชายหนุ่มใช้เวลาสามเดือนกว่าจะกลับมาได้พร้อมลูกน้องที่เหลือรอดชีวิตหนึ่งในนั้นมีหญิงสาวแปลกหน้ามาด้วยนางผู้นี้คือคนที่เหลือรอดจากครอบครัวผู้ว่าจ้างนั้น“ข้ามีนามว่าจูซิ่วเจ้าค่ะ”สาวน้อยแนะนำตัวอย่างกล้าๆ กลัวๆ ในดวงตางามมีม่านน้ำเอ่อคลอ ท่าทางน่าเวทนานักโม่เหลียนจูงมือบุตรสาวทั้งสองให้ไปนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนหันมองไปทางซ่งเสวียนชิง ใช้สายตาเป็นเชิงคำถามชายหนุ่มยิ้มกล่าว “แม่นางผู้นี้เหลือตัวคนเดียว ทั้งกำลังตั้งครรภ์ ฮูห

ซ่งเสวียนชิงถอนหายใจพลางเดินเข้าหานาง“ลำบากเจ้าแล้ว”จูซิ่วแย้มยิ้มเฉิดฉาย ท่าทีเขินอาย ทั้งอ่อนหวานและยั่วยวนชวนหลงใหล“ไม่ลำบากเจ้าค่ะ ข้ายินดีดูแลปรนนิบัติท่านพี่”ซ่งเสวียนชิงหันมองเรือนของโม่เหลียนอย่างเงียบงัน ก่อนส่ายหน้าอ่อนใจสะบัดแขนเสื้อเดินไปทางเรือนของจูซิ่วเขานั่งดื่มสุราชั้นดีร่วมกับนาง อยู่กับนางจนรุ่งสาง หากแต่หัวใจกลับกระหวัดถึงโม่เหลียนตลอดเวลาแม้จะเป็นเช่นนั้น ทว่ายามทอดกายอยู่บนเตียงนอนได้ครอบครองสาวงามร่างนุ่มเปลือยเปล่า ได้กดจูบลูบไล้ผิวพรรณเนียนลื่นละเอียดลออ ได้รู้สึกถึงการยั่วยวนในทุกสัมผัส สติของซ่งเสวียนชิงไหนเลยจะยังมีอยู่ยิ่งจูซิ่วส่งเสียงครางแผ่วแว่วหวานคลอเคล้าใต้ร่าง เขายิ่งกระแทกกระทั้นสอดใส่ลึกล้ำ ส่งเสียงครางทุ้มต่ำอย่างสุขสม ซุกใบหน้าคมสันลงฝังทรวงอกหยุ่นนุ่มอวบอิ่มอย่างต้องการกลืนกินนางเข้าปากทั้งตัวอารมณ์อันกระเจิดกระเจิงนี้ดำเนินจวบจนรุ่งสาง กระแสเสียงครวญกระเส่าซาบซ่านรัญจวนไร้การสะกดกลั้น คล้ายสายน้ำเชี่ยวกรากยากทัดทานแต่เมื่อพายุอารมณ์ผ่านพ้น ภาพของสตรีอีกคนก็เริ่มชัดเจนในห้องสำนึกอีกคราท้ายที่สุด เขาถึงกับทนไม่ไหว เลือกพลิกกายลงจากเรื

หมิงเยว่เอ่ยบ้าง “ข้ารู้เหตุผลที่ท่านแม่ทำลงไปนั้น แม้ดูเหมือนเห็นแก่ตัวแต่แท้จริงท่านแม่แค่อยากปล่อยมือจากท่านพ่อโดยไม่ต้องทรมานทั้งตนเองและผู้อื่น ท่านแม่รู้นิสัยของพวกข้าพี่น้องดี หากยังอยู่ร่วมชายคากับคนเหล่านี้มีแต่จะฟาดฟันกันไร้ความสงบสุข ท่านแม่ให้พวกข้าไปอยู่กับท่านตาและใช้วิธีโหดเหี้ยมเพื่อตัดขาดไม่เกี่ยวข้องกันอีก เพื่อให้ท่านพ่อได้อยู่กับครอบครัวใหม่โดยไม่มีท่านแม่และพวกข้าคอยสร้างเรื่องให้พวกเขาทุกข์ทนมากกว่าที่เป็นอยู่”หลิวไท่หยางสบตากับหยางเจี้ยนสองบุรุษให้นึกเลื่อมใสความใจกว้างยอมเสียสละนี้ของมารดาภรรยาอย่างไร้ข้อกังขาสตรีนามโม่เหลียนจะถูกจารึกไว้ในใจตลอดไปทุกคนจึงยกจอกสุราขึ้นเบื้องหน้าแล้วดื่มรวดเดียว เป็นอันตกลงร่วมกัน ตระเตรียมสิ่งของเริ่มวิชามารทันทีจวนสกุลกู้ของเสนาบดีกู้เจิ้งแคว้นเยี่ยนบุรุษหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาบนเตียง เขาทอดกายนอนอยู่นานแค่ไหนก็สุดรู้หลังลุกขึ้นนั่งสลัดศีรษะสองสามครั้งเพื่อเรียกสติที่พร่าเลือนให้แจ่มชัดขึ้นจึงได้สำรวจทั่วห้องอย่างละเอียด พบว่าที่นี่มิใช่ตำหนักหรูหราที่ตนเคยอยู่แต่อย่างใดเยี่ยนเต๋อมิรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ภา

ฤดูเหมันต์ หิมะโปรยปราย สองข้างทางขาวโพลน เกิดประกายระยิบระยับยามดวงตะวันส่องกระทบลงมาหลังจากเสร็จสิ้นงานปล้นชิงเศรษฐีหน้าเลือดผู้หนึ่งด้วยความสะใจ นายหญิงรองซิงเยว่ก็พาสมุนสองสามคนเดินทางมายังบ่อนพนันที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหานโจวหญิงสาวมิได้มาเพื่อใช้เงินถลุงกับบ่อนพนันแห่งนี้ หากแต่นางมาเก็บเงินจากรายได้ทั้งหมดของบ่อนต่างหากเมื่อซิงเยว่ปรากฏกายภายใต้หน้ากากเงินเย็นเยียบ นายใหญ่ของโรงพนันแห่งนี้ก็โค้งคำนับอย่างกล้าๆ กลัวๆ พร้อมมอบเงินก้อนทองให้สองหีบใหญ่อย่างไม่อิดเอื้อนซิงเยว่มองนิ่งๆ ไม่กล่าวสิ่งใดเพียงโบกมือสั่งการสมุนสองคนให้นำเงินทั้งหมดกลับไป“ข้ากับซีฮวาจะอยู่เที่ยวเล่นสักสองสามวัน พวกเจ้ากลับไปรายงานพี่ใหญ่ตามนี้”“ขอรับนายหญิง”สมุนร่างสูงตัวโตสองคนประสานหมัด จากไปทันทีซิงเยว่จึงพาสมุนที่เหลืออีกคนนามว่าซีฮวาเดินทางไปยังสำนักลู่หยุนแคว้นเยี่ยนแบ่งแยกบุ๋นบู๊ชัดเจน สำนักศึกษาจึงมีสำนักบัณฑิตและสำนักฝึกยุทธ์หลายแห่ง หญิงสาวได้ข่าวว่าจะมีการท้าประลองระหว่างสำนักบู๊เพื่อเชิดชูอาจารย์และประกาศศักดาแต่ละสำนักให้ชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือขจรไกล ทั้งนี้ยังมีเงินรางวัลล่อตาล่อใจสำหร

ฤดูเหมันต์เวียนบรรจบ หิมะโปรยปราย สองข้างทางขาวโพลนอีกครา เกิดประกายระยิบระยับยามกระทบโคมไฟยามราตรีอีกครั้งในรอบหลายปี แม้ต่างเวลา ทว่าความตระการตากลับไม่แตกต่างจากปีนั้นปีที่ชายหญิงคู่หนึ่งพบพานและประชันกันที่ลู่หยุน จวบจนความรักลอยวนรอบกายพวกเขาทั้งสองกลายเป็นคู่รักร่วมฝ่าฟันอุปสรรคกระทั่งได้แต่งงานกันในที่สุดวันนี้ซิงเยว่กลายเป็นภรรยาของหลิวไท่หยางแล้วสตรีผู้หนึ่งหยุดการเดินทางโลดโผนในยุทธภพกลายเป็นฮูหยินของคหบดีหนุ่มอย่างเต็มตัวเต็มใจนางยินดีอยู่เหย้าเฝ้าเรือนอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว ให้สามีทำงานนอกบ้านหาเลี้ยงเฉกสตรีทั่วไปชั้นห้าภายในโรงเตี๊ยมเก้าชั้นค่ำคืนนี้ได้รับเกียรติต้อนรับคณะเดินทางของกลุ่มพ่อค้าต่างเมืองหลายกิจการ หลิวไท่หยางจึงอยู่ร่วมวงสังสรรค์โดยปล่อยภรรยาอยู่บ้านงานเลี้ยงวันนี้มีพ่อค้าหลายคน ข้างกายแต่ละคนล้วนมีสาวงามนั่งขนาบด้านซ้าย คอยดูแลปรนนิบัติอย่างดีไม่ต่างจากภรรยาไม่เว้นแม้แต่หลิวไท่หยางข้างกายของเขาก็มีสาวงามรูปโฉมเป็นเลิศเช่นกันสตรีผู้นี้ใบหน้าสะสวยอย่างยิ่ง ความสะคราญโฉมรวมกับรูปร่างอรชรแลดูเย้ายวนทุกส่วนของนางเป็นสิ่งที่บุรุษมิอาจเพิกเฉยมองเมินได้เ