All Chapters of Undisclosure : Chapter 291 - Chapter 294

ห้องรวมของพวกเมลิสซ่าต่างกับห้องรวมของกลุ่มเทอร์เนอร์ลิบลับ มันเต็มไปด้วยของกินเล่นและเหล้าเบียร์ ข้าวของระเกะระกะจนเขานึกสงสัยว่านี่คือห้องรวมของพวกผู้หญิงจริงหรือนี่ บลูเข้าใจว่าไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนจะรักความสะอาด (เขาเคยเข้าห้องสาวนอร์ธคนหนึ่งแล้วพบว่าเป็นรังหนูดี ๆ นี่เอง) แม้แต่เพียซยังนิ่วหน้าแล้วหันไปเบะปากเหมือนจะอ้วกกับโอลิแวน ลิเดียไม่เชื้อเชิญหรือหาที่นั่งให้แต่อย่างใด พวกเขาจึงยืนเก้ ๆ กัง ๆ หาจุดที่ตัวเองสบายใจ บลูเลือกยืนข้างหน้าต่าง ด้านหน้าตึกยังว่างเปล่าไม่มีพลทหารวิ่งไปมา พวกเขาจะมาเป็นช่วง ๆ หรือบางทีก็มาเป็นขบวน ขณะนั้น ควันทางเครสเตอร์หาได้จางลง มันผสมกับทางฝั่งนอร์ธ หมอกที่เริ่มลงจัดไม่ใช่เพราะอากาศ แต่มาจากควัน 6:54 PMบลูเหลือบมองเอมอน น้องชายมีเหงื่อผุดขึ้นเป็นเม็ดบนใบหน้า เอมอนดูกังวลกว่าใคร เขาพอเข้าใจอยู่ เพราะทั้งนอร์ธและเครสเตอร์วุ่นวายน่าดู ทว่าเดอะ วาลกลับปกติดี นั่นหมายความว่าเขาทำงานพลาดหรืออาจจะกำลังโทษตัวเองว่าไร้น้ำยาเมลิสซ่ากับแคโรลีนหายไปหลายชั่วโมง ลิเดียเองก็เดินเข้าเดินออกในห้องเป็นว่าเล่น เพียซขอเวลาไป

สำหรับบลู ห้านาทีนานเกินไป มันเหมือนกับสักชั่วโมงหนึ่งได้กว่าที่ร่างกายของเขาจะขยับได้เหมือนเดิม เขาขยับนิ้ว สะบัดแขนสะบัดขาจนแน่ใจว่าพลังของเดสซิเรไม่มีผลต่อร่างกายตัวเองอีกต่อไปก็คว้าอาวุธที่น้องชายทิ้งไว้ เวลาผ่านไปชั่วโมงหนึ่ง สองชั่วโมง ด้านในยังนิ่ง จนใกล้สี่ทุ่ม พวกเขาเห็นทหารสิบนายเคลื่อนพลออกมาในชุดเต็มยศ แต่คนทั้งหมดกลับเดินเข้าไปในในตัวเมือง ไม่มีนักโทษหรือใครออกมาไม่รอแล้วโว้ย พลันคอเสื้อของเขาถูกดึง บลูโดนริงโก้เหวี่ยงไปข้างหลังก่อนที่ขาของเขาจะพ้นขอบกำแพงที่ซ่อน เพื่อนตัวตึกยืนจังก้าราวกับเป็นผู้รักษาความปลอดภัยเสียเอง “ถ้าพวกนั้นไม่ออกมา ฉันก็ให้นายเข้าไปไม่ได้”“แต่น้องชายฉันอยู่ในนั้น”“เอมอนบอกว่าถ้าไม่มีใครออกมาให้พวกเรากลับ”“แล้วแกจะทิ้งพวกเขาไว้เหรอวะ”“บลู” โอลิแวนวางมือบนไหล่ของเขา “ริงโก้พูดถูก ถ้านายบุ่มบ่ามเข้าไปตอนนี้ ตายอย่างเดียว ต่อให้เอมอนรอดไม่รอด นายตายก่อนจะรู้เสียอีก”เขากระทืบเท้าแล้วหันไปชกกำแพง ความเจ็บปวดสะเทือนไปถึงกระดู