All Chapters of Undisclosure : Chapter 381 - Chapter 390

“นายอยากให้สกายอยู่ทีมสำรวจจริง ๆ เหรอ” อเล็กซ์กระซิบถามขณะที่พวกเขากำลังตรวจรถลำเลียง มันมีขนาดประมาณรถตู้คันใหญ่ บรรจุบิ๊กบลูได้สามคันและสามารถต่อตู้รถเพิ่มได้ เดินทางไม่สะดวกเท่าบิ๊กบลูเพราะในนี้เป็นป่า แต่จำเป็นสำหรับขนของ ถ้าหากพวกเขาไม่เจอกับดักหรือหน่วยลาดตระเวนที่สถานีผลิตไฟฟ้าก็จะเป็นงานขนย้ายเท่านั้น เขาได้ทำภารกิจนี้พร้อมกับอเล็กซ์ แต่ต้องรอสมาชิกใหม่ซึ่งอาจจะเป็นจอห์นหรืออเล็กซิสไมเคิลทำเครื่องหมายถูกบนจอสัมผัสแล้วเดินเลยไปดูแม่แรงสำหรับช่วยยกของซึ่งเป็นหุ่นยนต์แรงงานระบบกึ่งอัตโนมัติ เขาตอบชายหนุ่มผู้น่ารำคาญโดยไม่หันไปมอง“นายไม่อยากให้เธอไปหรือ”คนข้างกายเงียบ แค่นี้ไมเคิลก็รู้คำตอบจึงแค่นเสียงหัวเราะออกมา อีกฝ่ายจึงรีบอธิบาย “ฉันเคารพการตัดสินใจของสกาย แต่พอมาคิดดูก็อดหวั่นไม่ได้ วันที่โคดี้อุ้มร่างโชกเลือดนั้นมานั้นยังติดตาอยู่ บอกตรง ๆ ว่าฉันกลัว”เขาเงียบไปครู่หนึ่ง มันเป็นฝันร้ายสำหรับเขาเหมือนกัน“นายก็รู้ว่าฉันเสียเธอไปไม่ได้อีก”“ฉันก็ไม่ยอม” ไมเคิลกดคำสั่งแล

เขาไม่ตอบแต่ยื่นมือออกมา เปลวไฟลอยแยกออกมาช้า ๆ และเลื่อนมาอยู่ในมือของเขา เหมือนดั่งดวงไฟลูกเล็กเป็นสิ่งมีชีวิตตัวน้อยแสนน่ารัก เขาจับมือเธอขึ้นมาแบออกแล้วบรรจงวางมันลงฝ่ามือ อเล็กซิสตัวเกร็งขึ้นเหมือนกลัวความร้อน เมื่อดวงไฟวางอยู่บนมือเธอ มันไม่ไหม้ ไม่ร้อน และไม่ดับ“ลองสิ” เขาคะยั้นคะยอเขาชอบที่ทั้งสองสามารถสื่อสารกันได้โดยไม่ต้องอธิบายมากความ อเล็กซิสกดสายตาลง เวลาผ่านไปราวนาทีหนึ่ง สองนาที สามนาที เหงื่อเริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าแฝดสาว มือของเธอสั่นเบา ๆ เขาจึงจับมืออีกข้าง แววตาตรงหน้าผ่อนคลายลง สักพักก็ได้ยินเสียงดังกริ๊ก เปลวไฟที่กำลังลุกโชติช่วงหยุดค้างราวกับใครกดหยุดเวลาจากนั้นค่อย ๆ กลายเป็นก้อนผลึกน้ำแข็ง เพราะมือของเธอสั่นหนักมาก ลูกไฟแช่เย็นเลื่อนหลุดจากมือหล่นลงบนพื้นแตกดังโพละ“เยี่ยม” เขาเอ่ยชมผู้เป็นพี่เงยหน้ามอง “ว้าว สุดยอดไปเลย”ทั้งสองยิ้มให้กัน อเล็กซิสเอื้อมมือจับคอของเขาแล้วกดลง หน้าผากของพวกเขาชนกัน “มีอะไรในใจบอกฉันได้นะ”ไมเคิลถอนหายใจ “มันไม่ใช่เรื่องหนักใจอะไรหร

การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป ทั้งสองผลัดกับรุกและรับ แต่ละฝ่ายเริ่มหอบหายใจหนักหน่วง หลัง ๆ ทั้งสองซัดพลังใส่กันน้อยลงแต่เน้นเป็นสู้ประชิดตัวมากกว่า นั่นแปลว่าพวกเขาเหนื่อยจนไม่อาจปล่อยพลังได้แล้ว ไมเคิลเห็นนาฮีมานากระซิบอะไรบางอย่างกับโรซ่า จากนั้นเธอวิ่งมากระซิบพิธีกรทั้งสองคนไคโรประกาศทันที “ยังไม่เห็นวี่แววผู้ชนะ เพื่อเพิ่มความสนุกของทุกคน เราขอเชิญตัวเพิ่มสีสัน เฟร็ด โอ ดอนเนล!”หนุ่มผมแดงเดินมาหาพิธีกรทั้งสองด้วยหน้าตายิ้มแย้มแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เรมีประกาศต่อไป “เราจะเพิ่มอุปสรรคให้นิดหน่อย นอกจากต่อสู้กันเองแล้ว ยังจะต้องคอยระวังการซุ่มโจมตีของเฟร็ดด้วยนะครับ!”พูดจบปุ๊บ มือของเฟร็ดก็โผล่ข้างหลังจอห์นและอเล็กซิส มันดึงผมคนทั้งสอง เห็นได้ชัดว่าทำให้คู่ต่อสู้ตรงกลางหงุดหงิดมากกว่าสู้กันเองเสียอีก พวกเขาฟัดอากาศไปหลายทีก็ยังจับมือเฟร็ดไม่ได้ จอห์นโดนผลักไปทางอเล็กซิส เธอชกหน้าเขากลับ มีผู้หญิงสองสามคนร้องเสียดายหน้าหล่อ เพื่อความยุติธรรม เฟร็ดจึงแกล้งอเล็กซิสด้วย เปิดช่องว่างให้จอห์นทุ่มเธอลงบนพื้น“ไม่ได้ กว่าจะรู้ผล

มันเป็นข้อมูลของครอบครัวมิลเลอร์ทั้งหมด รูปภาพของเวด มิลเลอร์ตั้งแต่เด็กจนปัจจุบัน เขาเปิดต่อไปก็เห็นข้อมูลครอบครัวเดวิส เจสเซ่นส์ คาร์เตอร์ รวมทั้งโรมุลเลอร์ ทั่วทั้งกายสั่นสะท้าน บราวน์อ่านของพวกนี้ทำไม ยังมีเครื่องหมายเน้นที่ครอบครัวมิลเลอร์ด้วยหรือบราวน์จะสงสัยตัวตนของแคดมันเหมือนกันเสียงมู่ลี่ดังขึ้น เจสซี่นึกขอบใจคนที่ออกแบบสถานที่นี้ เพราะมันกลายเป็นตัวแจ้งเตือนให้เขารู้ตัว ชายหนุ่มปิดแฟ้มแล้ววางลงที่เดิม เขาวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกห้องแล้วปิดประตูเบา ๆ พอดีกับที่ประตูข้างนอกเปิดออก เจสซี่จงใจถอดกางเกงและเข็มขัด จากนั้นก็ถ่ายปัสสาวะจริง ๆ เสียเลย“เจอไหม” มีเสียงลอดเข้ามา“ครับท่าน”คนในห้องข้าง ๆ เดินออกจากห้องน้ำแต่กลับยืนอยู่หน้าประตูห้องเจสซี่ เพราะมีเงาคนลอดเข้ามาหรือว่าพวกนั้นรู้ว่าเราอยู่ในนี้“แคดมัน สรุปเจอไหม ฉันให้แกหยิบออกมา หรือแกทำอะไร”“กำลังไปครับ” เงานั้นหายไป พลันมีเสียงประตูปิดลงอีกครั้งจากนั้นตามด้วยเสียงมู่ลี่สั่นไหว

อิฐบล็อกกองพะเนินเป็นภูเขาขนาดย่อม โครงเหล็กนับร้อยอยู่ในสภาพหักงอจนแทบจำเค้ารูปเดิมไม่ได้ เศษซากคอนกรีตกระจัดกระจายไปตามพื้น ฝุ่นคละคลุ้งลอยจนต้องสวมหน้ากากป้องกันแม้มองจากด้านบน ซากปรักหักพังเหล่านี้ล้วนเคยเป็นอาคารและที่อยู่อาศัย นายทหารหลายสิบโยนซากศพดำเป็นตกตะโกไปรวมกันเป็นกองสูง เศษซากแขนขากระจัดกระจายไปตามพื้น ไอร้อนดวงตะวันแผดเผาแข่งกับเวลา แม้เขตนอร์ธพอร์ตอยู่ทางทิศเหนือซึ่งมีอากาศหนาวเย็นแม้ในฤดูร้อน แต่มันกลับร้อนระอุเมื่อเพลิงสงครามไม่อาจดับ ขณะเขามองสำรวจ ยังมีซากกำแพงบางส่วนพังครืนให้เห็นต่อหน้าต่อตา ห่างไปสุดลูกหูลูกตาเห็นเพียงทะเลสีน้ำเงิน หากแต่เสียงอาวุธดังสนั่นเขย่าแก้วหู แสงสว่างวาบไกลลิบบ่งบอกยังมีการปะทะอยู่ทั้งหมดเป็นภาพที่เห็นเมื่อมองลงไป เจสซี่ยืนอยู่บนหอสังเกตการณ์ในค่ายทหาร ถูกจับสวมชุดลายพรางสีกากีเดินตามหลังบราวน์ต้อย ๆ ขนาบด้วยแคดมันเขายอมเรียกคนนี้ว่าแคดมันแล้ว เพราะยอมแพ้เวดจำเขาไม่ได้เลยอย่างน้อยในความทรงจำของเวดต้องมีเจสซี่อยู่บ้าง เขาเป็นรุ่นพี่และกัปตันชมรมฟุตบอลมาก่อน ทั้งยังเป็นพี่ชายของอเล็กซิส เขาถามหาน้องสาวจนน