Home / แฟนตาซี / Undisclosure / Chapter 441 - Chapter 450

All Chapters of Undisclosure : Chapter 441 - Chapter 450

587 Chapters

The Key

สุนัขได้กลิ่นเลือด เพราะแสงไม่เพียงพอทำให้พวกเขาไม่เห็นแต่แรก ตอนนี้เพิ่งเห็นว่ามีเลือดหยดไปตามทาง ข้างหน้ามีซอกหลืบหนึ่ง พลันเงาคนพุ่งออกมา“ระวัง!” เพียงพริบตาเดียว สามคนถูกยิงตายโดยไม่ทันแม้แต่จะยกอาวุธ บราวน์แม่นปืนอย่างน่าเหลือเชื่อ อาจจะแม่นกว่าเขาและบอร์ญ่า เขาเชื่อแล้วจริง ๆ ว่าชายคนนี้เป็นสายลับที่น่ากลัวยิ่งกว่าใครทั้งหมด สิบปีในนิวโฮป สิบปีในฐานะผู้คุ้มครองประธานาธิบดี สิบปีกว่าตัวจริงของมันจะเปิดเผยเพียงเพราะพลาดด้วยตัวเองแคดมันพูดใส่ไมค์ที่ติดอยู่กับเสื้อ “ขอกำลังเสริมเพิ่ม ล้อมเป้าหมายไว้ อย่าเข้าปะทะตรง ๆ”คนของเขาถอยออกมา มือเล็งปืนไว้ แต่กว่าจะล้อมหมอนี่ได้ก็ใช้เวลาพอสมควรแถมยังเสียกำลังพลไปอีก เขาสั่งให้บางส่วนปีนตู้สินค้า ส่วนที่ยังเหลือถอยออกมาแล้วล้อมอีกฝ่ายเป็นวง สุดท้ายบราวน์ตกอยู่ในวงล้อม เลือดบนแขนไหลทีละนิด ๆ น่าแปลกนักที่ใบหน้ากวนประสาทนั้นยังดูยิ้มเยาะไม่สนใจปลายกระบอกปืนที่จ่อกับตัวเองนับสิบกระบอก“ดูสิเจสซี่ พวกมันไม่ยอมไปว่ะ”“คุณเดวิส ออกมาเดี๋ยวนี้ ยกมือทั้งสอง
last updateLast Updated : 2025-09-17
Read more

ฝนดาวตก

เท้าขวาของแคดมันเตะร่างกลุ่มกบฏตกลงน้ำ เรือค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปเรื่อย ๆ เฮลิคอปเตอร์ส่งเจ้าหน้าที่ทิ้งตัวลงมา เขาเหนี่ยวไกปืนรัว ๆ พาหนะคู่ใจแล่นอัตโนมัติยิงกราดใส่คนบนเรือ จวบจนเวลาตีสามครึ่ง เกิดเสียงคำรามลั่นบนท้องฟ้า ลูกไฟสว่างวาบในลักษณะประหลาดที่ทำให้ทุกคนหยุดชะงัก ทั้งควันและเปลวเพลิงกระจายตัวแต่ไม่อาจรุกล้ำเข้ามาในเขตบรรยากาศของเมือง เหมือนพลังปีศาจที่พยายามจะทะลุเกราะที่พระเจ้าสร้างเพื่อมวลมนุษยชาติ กระแสไฟฟ้าวิ่งเป็นระลอกคลื่นเมื่อถูกบางสิ่งตกกระทบ ราวกับมีตาข่ายล่องหนโยงใยอยู่บนท้องฟ้า เขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ณ เวลานั้นแคดมันทราบแล้วว่าเหลือบ่ากว่าแรงบราวน์ได้ข้อมูลที่เกี่ยวกับการติดตั้งอาวุธก็จริง แต่มันเป็นกลลวงพวกเขาอีกชั้น เพราะอันที่จริงแล้ว มันยุ่งกับโค้ดเพื่อก๊อบปี้ไปปลดล็อกเกราะป้องกันการโจมตีของนิวโฮปต่างหาก*********หน้าจอสีดำกะพริบถี่ ๆ จู่ ๆ โทรทัศน์เปิดขึ้นเองแล้วเข้าหน้าโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจ สัญลักษณ์ของรัฐบาลแห่งสหพันธรัฐนิวโฮป ภาพตัดอีกครั้งเพื่อฉายให้เห็นหญิงสาวผมสั้นสีแดงนั่งอยู่บนเก้าอี้ประธานาธิบดีพร้อมด้วยธงช
last updateLast Updated : 2025-09-17
Read more

ทีมเวิร์ก

เกราะน้ำแข็งของอเล็กซิสตั้งตระหง่านเป็นกำแพงหนา กระสุนเลเซอร์ยิงกะเทาะเข้ามาเรื่อย ๆ เหงื่อไหลไปตามเส้นผม ด้านหลังของเธอมีคนเจ็บมากมายที่กำลังถูกรักษาและรอการรักษา ขณะนั้นร่างของโธมัสยังคงนอนไม่ได้สติ ทั้งลมหายใจยังอ่อนแรงเต็มที แต่เวลานี้นาฮีมานามีคนเจ็บให้รักษามากมายเหลือเกิน จนแม้แต่เจ้าตัวก็ยังจะประคองตัวเองไม่ไหวแล้ว“ตอนนี้แหละ!” ไมเคิลตะโกนเธอรวบรวมลมหายใจและพลังในตัวผลักกำแพงออกแล้วรีบแปลงเป็นกระสุนน้ำแข็งจากนั้นก้มตัวหมอบลง เปลวเพลิงร้อนวูบผ่านศีรษะ เสียงกรีดร้องทุกข์ทรมานของฝ่ายทหารดังระงม อเล็กซิสค่อย ๆ คลานไปทางด้านหลัง เซนนำคนที่เหลืออยู่ตั้งแถวเรียงหน้ากระดานถือปืนกันพร้อมหน้า เมื่อไฟของไมเคิลแผ่วลง เขากระโดดถอยมาพร้อมคว้าตัวเธอเข้าไปในวงด้านใน แถวของเซนดาหน้าขึ้นแล้วสาดกระสุนใส่พวกมันระรัวพวกเขาทำงานเป็นทีมเพื่อให้การตั้งรับมีประสิทธิภาพและขับไล่พวกมันให้หมด ในระหว่างที่กลุ่มเสี่ยงคนอื่นนั้นยังรบอยู่อีกด้าน โดยเฉพาะบนอากาศ ส่วนภาคพื้นดินนั้น เธอกับไมเคิลเป็นหัวแรงหลักแต่พลังของทั้งสองอ่อนเต็มที่แล้ว“อเล็กซิส!&rd
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

ลมหายใจแผ่วเบา

ลูคงเห็นหมดแล้วว่าศัตรูอยู่ตรงไหนบ้าง ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าตอบรับคำสั่งนั้น ไมเคิลที่อยู่ไม่ห่างก็รับทราบเช่นกัน ในใจอเล็กซิสคิดว่าก็ดีแล้ว เพราะเมื่อศัตรูยอมจำนน เธอก็ไม่มีประโยชน์ ภาวนาเพียงแค่ให้พวกเขามีเครื่องมือปฐมพยาบาลบ้าง ถัดจากนี้เธอจะได้ช่วยพวกอเล็กซ์“มา!” ฝาแฝดของเธอย่อตัว“นายไม่เหนื่อยหรือไง”เขาหัวเราะเบา ๆ “เร็วกว่า ฉันยังไหว เชื่อเถอะ”บางครั้งเธอก็สงสัยว่าเหตุใดน้องชายฝาแฝดถึงแข็งแกร่งนัก หรือเขามียีนส์สัตว์ป่าผสม ในขณะที่ตัวเธออ่อนปวกเปียก ไมเคิลพาเธอที่อยู่บนหลังวิ่งกลับไปยังกลุ่มเพื่อน ๆ ที่อยู่กองหน้า สายตาของเธอไม่อาจจับภาพวิวสองข้างทางได้ทันเพราะความเร็ว หญิงสาวเพียงกอดคอเขาไว้ จมูกสูดกลิ่นไหม้และกลิ่นเหงื่อไปพลาง ไม่นานไมเคิลชะลอฝีเท้า ทั้งสองหยุดอยู่ห่างจากที่หมายพอสมควร รอบกายเต็มไปด้วยซากต้นไม้เป็นตะโกสีดำ บางส่วนล้มตายลงเพราะความร้อนและการต่อสู้ ดูเหมือนว่าไมเคิลตกใจกับภาพตรงหน้า เธอจึงมองตามสายตาไปอาคุสะนั่งประคองฟีบี้ในสภาพโชกเลือด พวกเขาอยู่ห่างออกมาจากสมรภูมิ อีกร่างที่นอนอยู่ข้า
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

ยานแม่

ช่วยไม่ได้ เธอต้องช่วยบรามเพื่อให้เรมีขึ้นไปอยู่บนหลังของเขา ชายหนุ่มบอกว่าทำแบบนี้สะดวกกว่าอุ้มไป เพราะเขาจะยังปัดป้องได้หากมีสิ่งใดจู่โจมเข้ามา อาคุสะลุกขึ้นยืนพร้อมฟีบี้ เธอช่วยห้ามเลือดให้พวกเขาก่อนจะนำทางพากลับไปยังกลุ่มลู ข้างบนเหมือนนรกบนอากาศ ใช่ เขามองไม่ผิดหรอก ศพฝ่ายตรงข้ามนอนเกลื่อนเหมือนแมลงที่ตายเพราะสำรอกสารเคมี วัตถุสีเงินขนาดยักษ์สั่นอย่างรุนแรงโดยมีกระแสไฟฟ้าล้อมรอบ ชายร่างสูงที่นั่งคุกเข่าอยู่มีเลือดกำเดาไหลออกจากจมูก หญิงสาวผิวสีเข้มคอยซัดพลังเสียงใส่วัตถุนั้นสลับกับช่วยปัดป้องแมลงหวี่แมลงวันไม่ให้เข้าไปใกล้คนตรงกลาง อดีตซูเปอร์สตาร์หนุ่มบัดนี้เล่นบทฮีโร่ควบคุมพายุไซโคลน ส่วนวงนอกมีกิ่งก้านไม้เคลื่อนตัวบีบรัดร่างศัตรู บางสาขาทะลุทะลวงเข้าร่างโผล่ออกจากปาก ไม่นานร่างเหยื่อแยกออกราวเหมือนถูกฉีกจากทั้งสองข้างจะว่าอย่างไรดี ไมเคิลรู้สึกว่าการตอบโต้ของฝ่ายเขารุนแรงขึ้น โหดร้ายขึ้น เหมือนกับฝีมืออเล็กซิสที่ทำให้ทหารกลายเป็นศพแข็งทื่อบนต้นไม้ การกระทำที่ออกมา อารมณ์ พลัง...บางทีสิ่งเหล่านี้ถูกปล่อยออกมาจากความแค้นอัดอั้นในใจโดยที่พวกเข
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

ผู้ล่วงหน้าไปก่อน

จากเนินเขานี้จะเห็นยานแม่ระเบิดออก ควันดำคละคลุ้งกับฝุ่นพวยพุ่งขึ้นสูง อเล็กซิสหันไปหาสตรีผมดำที่ยืนอยู่ข้างกัน“พวกเขาปลอดภัย”น้ำตาของเธอไหลออกมาจากดวงตา อเล็กซิสสะกดอารมณ์มองภาพตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง กองทัพของเมเคอร์ที่พวกเขาครั่นคร้ามจนตัดสินหนีออกจากแหล่งกบดานบัดนี้ถูกทำลายลงแล้ว เธอพยักหน้าให้ลูที่ยังยืนอยู่ก่อนจะปลีกตัวเดินกลับไป อาคุสะนั่งหลังพิงต้นไม้ มือสองข้างกุมศีรษะแต่สายตามองไปยังภาพข้างหน้า นัยน์ตาเรียวแดงหน่อย ๆ แม้ไม่มีน้ำตา มินนี่นั้นนั่งข้างรีเวอร์ ดวงตาสีน้ำทะเลจับจ้องเธอ“เทสซ่าจะมาแล้วยัง”“ลูบอกพวกเขาปลอดภัย”เรมีที่ได้สติแล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นมาอยู่ข้างเธอก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงกับพื้น โธมัสนอนนิ่งไม่ขยับ ริมฝีปากกลายเป็นสีชมพูม่วง ใบหน้าขาวซีดแต่มีรอยจ้ำคล้ำบางจุด เขาจากไปก่อนหน้านี้ไม่ถึงห้านาที หน้าแปลกที่เมื่อฟีบี้มาอยู่ข้าง ๆ เขากลับไม่ละเมอหาชื่อเธอก่อนจะหมดลมไปเงียบเชียบ เธอหวังว่าเขาจะไม่เจ็บปวดจากบาดแผล มือข้างซ้ายของเขามีมือแฟนสาวกอบกุม ฟีบี้นอนหายใจรวยริน ดวงตาปรือเปิดช้า ๆ เห็นสีฟ้าสด
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

หลุดพ้น

“เอ๋!” คนที่เหลือร้อง อเล็กซิสรีบหันไปมอง จริงดังที่เรมีกล่าว แม้อายุของนาฮีมานานั้นอาจเรียกได้ว่าผู้เฒ่า แต่เพราะใบหน้าของเธอยังไม่แก่ขนาดนั้น “ขะ ขึ้นสีขาว ผมหงอกจริงด้วย”เมื่อหันไปสบตากับเทสซ่าก็เหมือนเห็นสีหน้าตัวเอง พรั่นพรึงด้วยกันทั้งคู่ แม้จะปอยเดียวก็เถอะ แต่เพราะผมของนาฮีมานานั้นสีดำสนิท จึงเห็นชัดมาก“เหตุผลที่พวกเรามีพลังเหลือล้นมากกว่าคนปกติก็คงเพราะเหตุนี้ พลังที่พวกเรามี ถ้าใช้มากก็สูบพลังชีวิตเหมือนกัน” จอห์นแทรกขึ้น “เสียใจด้วยนะ” เขาแตะบ่าเธอเบา ๆ ก่อนจะกลับไปสมทบกับกลุ่มตัวเอง“ไม่มีทางไม่สูญเสียสักคนไปสินะ” ไมเคิลพึมพำ ไหล่ตกทั้งสองข้าง ชายหนุ่มหลบนั่งข้างอเล็กซ์ที่หลับยังไม่รู้เรื่อง สายตาเพื่อนที่เหลือมองศพของคู่รักทั้งสองเศร้าหมอง ภายในใจอึมครึมกันหมด อเล็กซิสสูดหายใจแล้วผละจากกลุ่มเดินไปหาเซน เขากับริงโก้และเมลิสซ่าเดินวนอยู่รอบกลุ่มเชลย ทั้งหมดถูกปลดอาวุธและเครื่องแบบออก แต่ละคนจึงอยู่ในสภาพกึ่งล่อนจ้อน เหลือเพียงเสื้อผ้าตัวในเท่านั้น ไม่ว่าจะหญิงหรือชายไม่มี
last updateLast Updated : 2025-09-20
Read more

หาทางกลับบ้าน

ทั้งหมดออกเดินทางหลังจากได้พักเหนื่อยไม่ถึงชั่วโมง พวกโคดี้ซ่อมยานที่ยังใช้ได้เพื่อพาคนเจ็บกลับไปยังฐานของกลี ที่นั่นยังเหลืออุปกรณ์และเสบียงพออำนวยความสะดวก นาฮีมานาสลบไสลไปพร้อมกับปอยผมสีขาวด้านขวา ยังมีหลายคนที่ต้องได้รับการรักษาด่วน หนึ่งในนั้นก็คือบลู เพราะเขารอให้คนอื่นปลอดภัยก่อน แต่เนื่องจากบาดแผลถือว่าสาหัส เครื่องมือปฐมพยาบาลเบื้องต้นไม่อาจช่วยได้มาก มิหนำซ้ำสภาพอากาศอันเลวร้าย ฝุ่น ควัน และความร้อนเป็นปัจจัยทางลบต่อคนป่วย เขาจึงมีอาการไข้ขึ้นเหมือนติดเชื้อ ดังนั้นการกลับมายังฐานที่มั่นเดิมจึงเป็นคำตอบสุดท้าย การขนย้ายกินเวลาทั้งคืนจนเช้า ยังมีเชลยที่ถูกจับตัวเพิ่มเข้ามา กว่าจะได้พักผ่อนกันก็บ่ายแล้วไมเคิลไม่รู้ตัวว่าหลับไปเมื่อไร และเขาไม่ได้หลับในห้องของตัวเองด้วย ภาพสุดท้ายที่เขาจำได้ก็ตอนกำลังเดินออกจากตึกจากนั้นภาพตัด เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองจะออกมาทำอะไร แต่รู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาบนพื้นหญ้าสีเขียวใต้ร่มไม้ แสงอาทิตย์สีแดงบ่งบอกว่าวันกำลังจะหมดลง เมื่อลุกขึ้นเขาก็เห็นว่าอเล็กซิสนั่งอยู่ข้างกาย“ไม่ต้องตกใจ นายหลับไปไม่กี่ชั่วโมงหรอก” สายตาของเธอ
last updateLast Updated : 2025-09-21
Read more

อนาคตที่รอคอย

ดวงตาสีน้ำเงินเข้มทอประกายวูบหนึ่ง สายตาที่เธอมองเขาเหมือนเวลาพ่อมองมา มันอ่อนโยนและเจือความเอ็นดู หากแต่กระแสความเศร้าก็ส่งผ่านมาด้วยเช่นกัน “พวกเราคิดเสมอว่ามีเวลา ต่อให้จนตรอกแค่ไหน เมื่อกลับคืนสู่สภาวะสบายตัว พวกเราจะกลับมาชะล่าใจ คิดว่ายังมีเวลา”ชายหนุ่มเลิกคิ้ว เธอกำลังจะบอกอะไรเขากันแน่ถึงอย่างนั้นเขาไม่ได้ถามอะไรออกไปนอกจากดึงเธอเข้ามากอด อเล็กซิสนั่งเอนพิงอกของเขา หัวใจของเขาอบอุ่นเมื่อมีเธออยู่ข้าง ๆ พวกเขาเกิดมาด้วยกัน สายเลือดที่ไหลเวียนในร่างกายคือสิ่งที่ผูกติดตั้งแต่เกิดมา สิ่งหนึ่งที่พวกเขาไม่เหมือนกันคือ เธอมีพลังดึงดูดตัวเขามากกว่าที่เขาดึงดูดเธอ มันเป็นความผูกพันตั้งแต่แรกเห็นดวงตาสีน้ำเงินคู่นี้ อาจเป็นเพราะเขารู้จักดวงตาแบบนี้มาก่อน แล้วก็เป็นเพราะเธอจากอกพ่อแม่ที่แท้จริง แต่ได้อยู่ในครอบครัวที่เติมเต็มทุกอย่าง เธอไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร มีพี่น้องหรือไม่ เธอไม่เคยคิดหาคำตอบนั้นเพราะพอใจกับความครอบครัวที่มีอยู่แล้ว ขณะที่เขาอยู่ได้อยู่กับลูก้าและเจมม่า พ่อแม่เลี้ยงเขามาก็จริง แต่มันก็ช่วงเวลาหนึ่ง เพราะในตอนสุดท้าย ไมเคิลเติบ
last updateLast Updated : 2025-09-21
Read more

มุ่งหน้ากลับบ้าน

เชลยจำนวนยี่สิบสี่คนถูกจับมาขังไว้ในชั้นใต้ดินหรือก็คือโรงเก็บพาหนะ เซนขอให้อาคุสะไปช่วยเวลาสอบสวนพยาน ไมเคิลขอเข้าไปด้วย แต่อเล็กซ์กับอเล็กซิสไม่เข้ามา พวกเขาไม่ชอบดูอะไรแบบนี้ และเพราะอเล็กซิสจำเป็นต้องนอนจริง ๆ เขาจึงไม่ได้คะยั้นคะยอ พวกเพื่อนคนอื่นก็ไม่เข้าไปเหมือนรู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรพวกเขายืนล้อมพวกมันเป็นวง มีลูเป็นตัวกลางทำหน้าที่เหมือนผู้พิพากษา ขาดเพียงโต๊ะและค้อน ดวงตาสีดำเข้มประเมินมองพวกทหารนิ่ง ดวงตาของเธอนั้นยากจะอ่านออกว่าข้างในนั้นคิดอย่างไร สำหรับไมเคิล ลูเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่ทั้งรูปปั้นและมนุษย์ แต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ต่างจากมนุษย์ปกติทั่วไป เธอเหมือนราชินีปุยเมฆ ราวกับมีไอและควันล้อมรอบตลอดเวลาโปรดอย่าเข้าใจผิดว่าจะกลายเป็นแฟนตาซีเกิน เขาหมายถึงภาพเวลามองลูเท่านั้นนะ “หากเราใช้ยานของพวกคุณเดินทางเข้านิวโฮปต้องเจอกับอะไรบ้าง” สาวผมดำเริ่มถาม“โกหก” อาคุสะโพล่งออกมาทันที ไมเคิลหรี่ตา“ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรเลย” ทหารที่ถูกพาตัวมาข้างหน้าโวยหนุ่มตาเรียวยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม “แต่คุณกำล
last updateLast Updated : 2025-09-21
Read more
PREV
1
...
4344454647
...
59
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status