หลุดพ้น

“เอ๋!” คนที่เหลือร้อง อเล็กซิสรีบหันไปมอง จริงดังที่เรมีกล่าว แม้อายุของนาฮีมานานั้นอาจเรียกได้ว่าผู้เฒ่า แต่เพราะใบหน้าของเธอยังไม่แก่ขนาดนั้น “ขะ ขึ้นสีขาว ผมหงอกจริงด้วย”

เมื่อหันไปสบตากับเทสซ่าก็เหมือนเห็นสีหน้าตัวเอง พรั่นพรึงด้วยกันทั้งคู่ แม้จะปอยเดียวก็เถอะ แต่เพราะผมของนาฮีมานานั้นสีดำสนิท จึงเห็นชัดมาก

“เหตุผลที่พวกเรามีพลังเหลือล้นมากกว่าคนปกติก็คงเพราะเหตุนี้ พลังที่พวกเรามี ถ้าใช้มากก็สูบพลังชีวิตเหมือนกัน” จอห์นแทรกขึ้น “เสียใจด้วยนะ” เขาแตะบ่าเธอเบา ๆ ก่อนจะกลับไปสมทบกับกลุ่มตัวเอง

“ไม่มีทางไม่สูญเสียสักคนไปสินะ” ไมเคิลพึมพำ ไหล่ตกทั้งสองข้าง ชายหนุ่มหลบนั่งข้าง

อเล็กซ์ที่หลับยังไม่รู้เรื่อง สายตาเพื่อนที่เหลือมองศพของคู่รักทั้งสองเศร้าหมอง ภายในใจอึมครึมกันหมด 

อเล็กซิสสูดหายใจแล้วผละจากกลุ่มเดินไปหาเซน เขากับริงโก้และเมลิสซ่าเดินวนอยู่รอบกลุ่มเชลย ทั้งหมดถูกปลดอาวุธและเครื่องแบบออก แต่ละคนจึงอยู่ในสภาพกึ่งล่อนจ้อน เหลือเพียงเสื้อผ้าตัวในเท่านั้น ไม่ว่าจะหญิงหรือชายไม่มี