All Chapters of One Night with my Obsessed Billionaire Partner : Chapter 181 - Chapter 190

"Let's go David. Baka mamaya kung ano pa ang mangyari sa kapatid mong pasaway." "Mabuti pa nga, Sison. Kayo naman dalawa, sumakay na kayo sa kotse ko. Susundan natin si Mikel." Tugon ko sa kanila. "Mabuti pa nga, David." Wika pa ng isa. Dali-dali na kaming kumilos, upang magtungo sa sasakyan. Ano ba naman ang pumasok kay Mikel, para sumunod pa kay Alexois. Alam naman niya na wala siyang laban sa masamang tao na 'yon. Ang sakit talaga niya sa ulo kahit na kailan. "Ayon, 'yon ang sasakyan ni Mikel." Turo ng kaibigan niya. Hindi ko na kailangan pang alamin ang mga pangalan nila. "Okay. Humawak kayong maigi. Bibilisan ko ang ang pagmaneho. Kaya naman, siguraduhin niyong naka-sit belt kayo." I said with my deep tone. Sinunod naman nila ang sinabi ko. Matapos, ay mas bibilisan ko pa ang pagmaneho. Kailan pa ba natuto itong kapatid ko na magmaneho ng mabilis. Mukhang nakuha pa yata niya ang skills ko. Medyo ilang kilometro pa ang layo namin. Kaya naman, wala na akong choice,

NELIA POINT OF VIEWNaka-uwi na kami sa bahay. Pero, hindi ko man lang maramdaman na masaya ako. Ang asawa ko, parang may ibang inaabalahan ngayon. Pero, hindi ko man lang alam kung ano. HIndi man lang niya sa akin sinasabi kung ano 'yon. Ang dami ko nang iniisip, hindi ko na lam kung ano ang uunahin ko. Bakit ba anman kasi, dumagdag pa si Tita Lorna. Hindi ko pa rin mawari kung bakit ganun siya makitungo sa akin. Tila, may kung anong pakiramdam ang bumalik sa akin. Katulad nang pakiramdam na naramdaman ko noon. Nang una kaming nagkita sa hospital.Oo nga pala, narito lang ako ngayon sa kama ko. Kailangan ko pang makakuha ng lakas. Para ma asikaso ko nang maayos ang anak ko. Mabuti na nga lang, at nakakaya na rin ngayon ng asawa ko ang lumakad. Kanina pa siya sa 'baba. Hindi pa rin siya umaakyat sa kwarto.Napahawak ako sa tiyan ko. Ngayon lang din ako nakaramdam nang pagkabahala sa baby ko. Matapos ang nangyari sa amin. Pakiramdam ko, may darating pa na ibang panganib. Hindi ko lang

Dumating si lola. Galit siyang nakatingin sa amin. Bawat yapak ng mga paa niya, katumbas ng kabang tumarak sa dibdib ko. Baka kung ano ang gawin niya sa kaibigan ko. "Ang kapal ng mukha mo para saktan ang apo ko! Ano sa palay mo ang ginagawa mo! Sa tingin mo ba mababayaran ng buhay mo, kaoag may mangyaring masama sa apo ko sa tuhod huh!" galit na galit na tinig niya. Hindi ko alam kung ano ang ginagawa nuya rito. Wala naman, binaggit si Anderson sa akin tungkol sa lola niya. Hindi niya rin kaya alam na bibisita si lola? Ngiti naman ang bumalot sa pisngi ni Menda. Nasisiyahan pa siya sa mga ginawa niya."I'm sorry, ako na po ang humihingi ng tawad sa mga ginawa ng mga kaibigan ko. Lola, pwede po bang, kalimutan n alang po natin ang nangyari. Ako na rin po ang kkausap sa mga kaibigan ko," pakikiusap ko sa kaniya."Tumigil ka nga Nelia, wala ka naman ginawang masama. Kung tutuusin, ang babaeng 'yan ang bigla na lang nangunguna. Isa pa, si Anderson ang nagpapunta dito sa amin para bantay

"Sinadyang pinatay ang pamilya niya. Pero, siya ang may gawa. Grabe, isang criminal ang taong 'to. Kung ganun, hindi na mahirap sa kaniya ang pumatay ng tao." Wika ni Sison. Sa tingin ko naman tila may mali. Sa ibang litratong nakakikita namin dito. Ang sweet niya sa asawa niya at ng anak niya. Kaya, paano niya papatayin ang sariling pamilya niya? "Tumigil na muna kayo diyan. Sa ngayon, kailangan natin siyang hanapin. Tingnan mo David, kung na saan siya ngayon. Kung nandito lang ba siya sa lugar na 'to." I seriously said. He scrolled the screen. May kung ano-ano pa siyang pinindot."Hindi naman tayo mahihirapan, malapit lang siya sa atin. Ilang kilometro lang. Pero, nasa looban ang bahay niya. Mahihiraapan lang tayo sa ibang mga tao na taga roon. Baka, hindi nila tayo gagalangin dahil magiging dayo tayo sa kanila. Isa pa, hindi nila tayo katulad. Kapag, ganito ang suot natin pagpunta doon. Baka, doon pa tayo malagutan ng hininga. Nakasaad din dito, na ang lugar nila ay nababanggit sa

PENG POINT OF VIEW"Bakit hindi mo man lang sinabi sa akin ang totoo Mylene? Nakulong ka dahil sa akin, ganun ba? Pero, bakit hindi mo man lang binanggit sa akin kahit isang beses lang?" Oo, masakit sa akin, dahil kaibigan ko sila. Pero, nagtago sila nang lihim tungkol sa akin."Sorry, ayaw ko kasing sisihin mo ang sarili mo. Peng, walang kasalanan dito si Nelia. AKo ang naki-usap sa kaniya na hindi sabihin sa 'yo. Sana huwag kang magalit sa kaniya. Kahit ibuhos mo pa ang lahat ng galit mo sa akin. Ayos lang, tatanggapin ko 'yon. Dahil ako ang naglihim." Damang-dama ko ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya."Galit ako dahil nagsinungaling kayo sa akin. Pero, ako ang dapat na humingi nang tawad. AKo ang nagpahamak sa 'yo. Habang tulog ako, ikaw naman ang naghihiap sa loob ng kulungan. Pinagsabihan ka pa nilang criminal. Kung hindi lang sana ako napahamak noon. Hindi mo sana naranasan ang bagay na 'yon," hindi ko na mapigilan ang emosyon ko. Hanggang sa dahan-dahan na tumulo ang lu