All Chapters of Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Chapter 131 - Chapter 140

“ไม่ต้อง กูทำเอง” ผมตอบส่งๆ ตอนที่มันส่งแบตตาเลี่ยนมาให้ ผมอยากทำเองมากกว่าว่ะ ตอนที่ไปหาไอ้ธันแล้วให้มันโกนให้เพราะตอนนั้นผมคิดไรไม่ออก พอเลิกกับนิ้งแล้วแม่งตื้อไง ผมไม่รู้จะเอาไงกับชีวิตตัวเองดีตอนนี้ผมยังมีสติอยู่บ้าง แต่ก็ฟิลเดียวกันไม่รู้จะเอาไงกับชีวิตตัวเองดีผมคิดแล้วไถหัวตัวเองตอนที่เดินเข้าไปในห้องน้ำกลางแจ้งในอู่ ผมเห็นหน้าตัวเองในกระจก เห็นว่าแววตาผมไม่เหมือนเดิม ผมรู้ว่าเมื่อก่อนมันเคยซื่อขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมแม่งไม่ใช่ฉลามดุที่ไม่เคยผ่านห่าไรเลยมาก่อนแล้วว่ะผมอายุยี่สิบสาม แต่ชีวิตผมแม่งผ่านเหี้ยไรมาเยอะกว่าที่คิดผมไถผมออกทีละข้างแล้วจ้องหน้าตัวเองในกระจกไปด้วย ถึงผมจะสันดานเหี้ย แต่ผมก็ยึดคติกับตัวเองไว้แล้วว่าถ้าชาตินี้ผมยังไม่ตาย ชีวิตผมแม่งจะเจอกับอะไร เครียดจนจะเป็นบ้ายังไงผมแม่งจะไม่ฆ่าตัวตาย จนกว่ามันจะสุดจริงๆ ผมถึงจะรู้จักกับคำว่ายอมแพ้ แต่ผมจะไม่คิดสั้นแน่ผมแม่งหงุดหงิดกับชีวิตตัวเองก็จริง แต่ผมไม่เคยท้อ ผมไม่เคยให้ใครมาทำไรผมง่ายๆ ตอนนี้ก็เหมือนกันโกนหัวทิ้งบ้างก็ดี มันจะได้ไม่หนักหัวเหมือนปัญหาที่อยู่ที่หลังผมตอนนี้[SALAMDU : SIDE END]เลิกเรียนแล้ว อาจา

“ฉลามบอกตัวเองได้มั้ย” ฉันพูดขึ้นมาบ้าง แล้วร่างสูงก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันด้วย ฉันเองก็น้อยใจเรื่องเมื่อวานเหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากบอกให้เขารู้ “ว่าฉลามจะทิ้งเรารึเปล่า”“...”“เรากลัวมากกว่าฉลามอีก”“พาไปหาพ่อแม่ขนาดนั้นคงไม่ต้องกลัวแล้วมั้ง” เขาพูดขึ้นมา แล้วฉันก็เบิกตาโต “ไม่รู้เหรอวะ ว่าถ้าผู้ชายพาไปบ้านเค้าคิดไรอยู่”“กะ... ก็” ฉันพูดไม่ออกเลย ถ้าจะบอกว่าไม่รู้ก็คงไม่ใช่เหมือนกัน ฉันรู้แหละ... แต่ไม่รู้ว่าฉลามจะคิดเหมือนที่ฉันรู้รึเปล่า “... ฉลามไม่บอกอ่ะ เราจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ”“คิดเองไม่เป็นไง?” เขาสวนขึ้นมาทันที แล้วฉันก็เหวอไปเลย “ก็เราจริงจังกับเธอไง”“...”“เป็นแค่แฟนเธอก็จริง แต่โคตรจริงจังอ่ะ” เขาเน้นเสียงหนักพูดกับฉันกลางร้านแบบนั้นเลยจนฉันต้องหน้าร้อนวูบขึ้นมา “ไม่รู้จะอธิบายไง แต่ตอนจีบเราจริงจังกับเธอแค่ไหน”“...”“ตอนนี้มากกว่านั้น” เขาพูดแล้วยกขวดน้ำขึ้นดื่ม ในขณะที่ฉันเองก็หน้าร้อนจนชาไปหมดทั้งใบหน้า ฉันคิดว่าตัวเองรู้นะว่าเขาหมายความว่ายังไง แล้วก็ไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนั้นด้วย“ตะ... แต่เราอยากเรียนก่อนอ่ะ” ฉันพูดอะไรออกมาไม่รู้ ก่อนที่จะก้มหน้างุดตอนที่เขาหันกลับมามอง

“เราอาบน้ำห้องเธอได้ปะ”“อะ... อื้อ” ฉันพยักหน้ารับแล้วก้มหน้างุดตอนที่เขาค่อยๆ เลื่อนมือมาจับมือฉันไว้หลวมๆ แทน ฉลามบีบมือฉันไว้ เขาจ้องหน้าฉันนิ่งจนฉันทำสีหน้าออกมาไม่ถูก ก่อนที่ร่างสูงจะปล่อยมือออกแล้วเดินเข้าไปในห้องเขาถอดเสื้อนอกออกแล้วพาดไว้ที่พนักพิงโซฟาลวกๆฉันเห็นว่าฉลามใส่แค่เสื้อกล้ามตัวเดียว เขาดูผอมลงไปนิดหน่อย แต่พอร่างสูงหันกลับมามองฉันก็หันหน้าหนีไปทางอื่นทันทีฉันได้ยินเสียงเขาเดินเข้าไปในห้องนอนฉันเพราะฉลามเองก็มาที่นี่บ่อยจนรู้แล้วว่าฉันเก็บผ้าเช็ดตัวไว้ที่ไหนโดยที่ไม่ต้องเอ่ยปากถาม เพราะต่อมาฉันก็เห็นว่าเขาเปิดประตูเข้าห้องน้ำไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ในขณะที่ตัวฉันเองก็ยังยืนอยู่ที่เดิมแต่... อื้อช่วงนี้ฉลามแปลกไปจริงๆ นั่นแหละฉันนั่งอยู่บนโซฟาด้านนอกห้องนอนถึงจะคบกับเขามาสักพักนึง ถึงเราจะทำอะไรมากกว่าแฟนไปแล้วก็จริง แต่ทุกครั้งที่ฉลามมานอนที่ห้องฉันก็ไม่เคยชินซะที ก็เขาเคยทำตัวเหมือนคนอื่นที่ไหนล่ะ ฉันเดาความคิดเขาไม่ค่อยได้เลยเวลาฉลามจะทำอะไรแกรกฉันสะดุ้งน้อยๆ ตอนที่ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำที่ถูกเปิดออกอย่างกะทันหัน ฉันเห็นว่าฉลามออกมาโดยที่ไม่ใส่เสื้อ เขาใส่

“อะ... อื้อ” เธอตอบทั้งๆ ที่หน้าแดงออกมาจนเห็นได้ชัด ก่อนที่ร่างเล็กจะทำทีเปลี่ยนเรื่อง “แล้วฉลามกินอะไรมารึยัง”“ยัง” ผมตอบสั้นๆ ตอนที่หมุนพวงมาลัยเลี้ยวไปอีกทาง “เดี๋ยวแวะปั้มแถวนี้ค่อยหาร้านในนั้นเอา”“... แต่เราหิวอ่ะ” เธอพูดขึ้นมาเสียงอ่อน แล้วผมก็นิ่งไป นิ้งถึงได้พูดขึ้นมาอีกเหมือนเธอเกรงใจ “แต่เรารอได้ ไม่เป็นไรหรอก”“แวะเซเว่นก่อนปะ” ผมหันไปพูด แล้วนิ้งก็ทำหน้าเหมือนไม่รู้จะพูดยังไงตอนที่มองไปที่กระจกข้างๆ “เดี๋ยวเราซื้อเอ็มร้อยด้วย เมื่อคืนไม่ได้นอน”“อะ... อื้อ” เธอพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ผมเลยมองหาปั้มข้างหน้า ตอนแรกว่าจะเลยไปอีกสักพัก แต่เติมไว้ก็ได้ ช่างแม่ง เหลือสองขีดพอดี “แล้วแบบนี้ฉลามขับรถไหวเหรอ ยังไม่ได้นอนเลยอ่ะ”“ก็กินเอ็มร้อยไง แม่งช่วย” ผมตอบตอนที่เห็นว่าแถวนี้ยังไม่มีปั้ม เลยขับต่อไปเรื่อยๆ เพราะผมเลยไปอีกทางที่ไม่ใช่ทางหอนิ้งไง นานๆ ทีจะมา “นิ้งถามทำไม?”“อะ... เอ็มร้อยมันไม่ดีนะ” เธอพูดแทรกขึ้นมาตอนที่ผมหันกลับไปมองหน้าด้วย “เราเห็นฉลามกินบ่อยอ่ะ กินมากๆ มันก็ไม่ดีหรอก”“...”“ซื้อกาแฟก็ได้นี่”“กาแฟเบาไปว่ะ” ผมตอบเธอตอนที่เจอปั้มแล้วเลี้ยวรถเข้าไปข้างใน พูด

“ฉลามจะไปไหนอ่ะ?”“ปวดฉี่ว่ะ” ผมตอบไปตามตรง แล้วร่างเล็กก็พยักหน้าหงึกหงัก ผมเดินมาเปิดรถให้เธอ บอกให้เธอล็อกรถไว้ด้วยไง แล้วไม่ต้องลงจากรถจนกว่าผมจะมา เดี๋ยวตอนผมมาเคาะค่อยกดเปิดให้ นิ้งก็ไม่ใช่เด็ก เธอคงรู้ว่าที่ปลดล็อกรถอยู่ตรงไหนไม่ใช่ไรผมพกบุหรี่ติดตัวมา แอบนิ้งด้วยว่ะ ไว้สูบเวลาเครียดๆไม่มาก แค่สองสามมวนรู้สึกผิดเหมือนกันว่ะ แต่ถ้าไม่สูบมันเหมือนไม่หายเครียด ผมไม่ชอบพึ่งพวกยานอนหลับ ยากล่อมประสาทไรพวกนี้ แดกไปมีแต่ไปทำลายสมอง หัวผมยิ่งกลวงๆ อยู่ เดี๋ยวแม่งกลวงหนักกว่าเดิมเดี๋ยวใกล้ๆ แถวชานเมืองรถคงติดน้อยลงมั้ง จากกรุงเทพไปต่างจังหวัดก็ใช้เวลาไม่ใช่สั้นๆผมหันไปมองรถตัวเองที่จอดทิ้งไว้ใกล้ๆ ปั้ม พอเห็นว่าตรงนี้นิ้งไม่น่าเห็นผมก็กดโทรศัพท์โทรหาไอ้เดี่ยวไปด้วยตอนเดินล้วงบุหรี่ออกมาจุดสูบผมเห็นพวกเด็กแว๊นหน้าตากวนส้นตีนยืนฉี่อยู่ตอนที่เดินไปที่ยืนที่โถข้างๆ มัน ผมพ้นควันบุหรี่ออกมาตอนที่จ้องหน้ามันที่จ้องหน้าผมกลับเหมือนปั่นประสาทหน่อยๆ ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายหันกลับไปมองทางอื่นก่อนตอนที่ไอ้เดี่ยวรับสายไม่ใช่เมื่อก่อนไง ถ้าเป็นเมื่อก่อนใครที่มองหน้าผมแบบนี้มันไม่มีทางสภาพครบ 32