All Chapters of Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Chapter 111 - Chapter 120

“มึงทำอะไรของมึงเนี่ยอีหลาม?”เสียงของพี่เพทายดังขึ้นทันทีที่เห็นว่าฉลามหยิบแก้วที่เธอจะให้ฉันไป ฉันเองก็งงเหมือนกันว่าเขาทำแบบนั้นทำไม จนร่างสูงที่มีสีหน้าไม่ค่อยดีเริ่มโพล่งขึ้นมาเหมือนหัวเสีย“มึงเอาไรมาให้นิ้งกินวะ แม่ง หวานฝาดคอชิบ”“น้ำส้มไง” พี่เพทายตอบหน้าตาย แล้วฉลามก็แทบสำลักออกมา “มึงคิดว่ากูจะเอาเหล้ามามอมน้องเหรอ”“...”“มึงห่วงเมียตัวเองขนาดนั้นเลย?”ทันทีที่พี่เพทายพูดจบประโยคนั้นฉันก็หันไปมองหน้าเขาตาปริบๆ ทันที“เฮ้ย บ้า” ฉลามพูดขึ้นมาตอนที่ลูบผมตัวเองแรงๆ แล้วแค่นหัวเราะกลบเกลื่อนเหมือนไม่รู้จะแก้ตัวว่ายังไงดี “กูแค่หิว”ฉันหลุดยิ้มออกมาทันที“แหม อีห่า! ท่าเยอะจริงนะมึง”“ท่าเยอะเหี้ยไร” เขาพูดแล้วหันมามองฉันด้วยเหมือนจงใจจะย้ำให้ฟังว่าเขาไม่ได้สนใจฉันเลย “ไม่ได้เป็นห่วง ได้ยินปะ”ฉันอยากจะหัวเราะออกมาจริงๆ นะ แต่ก็กลั้นเอาไว้ได้ทันฉลามปากแข็งอ่ะ“โหย ถ้าพี่หลามพูดมาขนาดนี้ รู้งี้น่าจะให้เบอร์คนเมื่อกี้ไปก็ดีเนอะนิ้งเนอะ” ส้มหวานที่นั่งอมยิ้มกรุ้มกริ่มโพล่งขึ้นมาเสียงดังเหมือนจงใจประชดประชันให้ฉัน แล้วฉลามก็หันไปจ้องหน้าเธอเขม็ง “ก่อนหน้านั้นตอนเข้ามาก็มีนายแบบมาขอ

พอมองไปรอบๆ ก็เห็นว่าไอ้ฮั่นแม่งลงจากเวทีไปแล้ว มันยังจ้องนิ้งอยู่เหมือนยังช็อกโลกอยู่ที่ไม่เคยรู้ว่าเธอเป็นเมียผม ไอ้เวรนี่มันไม่กล้ากับผมอยู่แล้ว ครั้งที่แล้วที่ผมไปตบกะโหลก มันกลัวผมจนเลิกกับเด็กไอ้เดี่ยวให้ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่ได้ขอ แค่ไปสั่งสอนให้รู้เฉยๆ ว่าวันหลังอย่ามาม่อตัดหน้าคนอื่นแต่ไว้ใจแม่งไม่ได้หรอกว่ะ ไอ้ห่านี่มันชอบซุ่ม พอผมอยู่ก็ทำท่าเหมือนจะเลิก แต่พอผมไม่อยู่กูว่าเดี๋ยวแม่งต้องหาทางมาหยอดนิ้งลับหลังแล้วไม่ใช่อะไร ไอ้ที่ส้มเปิดกระโปรงนิ้งเมื่อกี้ไอ้พวกผู้ชายคนอื่นแม่งมองต้นขาเมียผมกันหมด เออ ที่พูดไปงั้นว่าขาเธอใหญ่ความจริงผมก็กะๆ จะให้เธออายจนไม่กล้าใส่สั้นแค่นั้นแหละผมไม่ชอบ เข้าใจปะ“เชี่ยเอ้ย” ผมสบถออกมาอย่างโมโห ก่อนที่สุดท้ายจะดันตัวนิ้งให้ลุกแล้วกระตุกแขนเธอให้เดินมาด้วยกัน ไม่ต้องอยู่แม่งล่ะที่นี่ ไม่รู้จะมองเหี้ยไรกันนักหนา ขัดตา ขัดใจชิบ “กลับเหอะนิ้ง”“...”“เดี๋ยวเราไปส่ง”“ระ... เราไม่ไป” ผมชะงักตอนที่อยู่ดีๆ เธอก็ขืนตัวไว้ พอหันกลับไปมองก็เห็นว่านิ้งกำลังมองผมเหมือนกำลังเคือง “ฉลามปากไม่ดี เราไม่กลับด้วยหรอก”“นิ้ง?”“พี่เพทายคะ ไปส่งนิ้งกับส้มหน่อยได้มั้

เชื่อปะตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากที่ลงมาจากห้องเธอ ผมแม่งก็มานั่งเฝ้าเธอใต้ตึกเลยว่ะ ไม่ได้กลับคอนโดเอาง่ายๆ คือผมยังไม่ได้นอน ซื้อลิโพมาแดกจนตาจะสว่างไปถึงโลกหน้าแล้วเนี่ย ก็มันเหลือเวลาอีกแค่สามชั่วโมงปะ กว่าผมจะขับกลับแม่งก็กินเวลาไปยี่สิบห้านาที ช่วงนี้ผมก็ไม่อยากบิดมาก เปลืองน้ำมัน ไอ้ลูกชายเวฟ 125i ของผมมันสู้กับผมมาตั้งแต่ช่วงอาชีวะปีหนึ่งก็จริง แม่งทนก็จริงแต่ช่วงนี้ผมรอเก็บตังค์ซื้ออะไรที่ดีกว่าไง เลยไม่อยากเปลืองค่าน้ำมันรถ เก็บเล็กผสมน้อยสักหน่อยก็ยังดียกตัวอย่างเช่นรถ ไรงี้เอาจริงๆ ไอ้ชื่อฉลามดุเนี่ยพ่อผมเป็นคนตั้งให้นะ ก็ตอนวัยรุ่นพ่อผมเป็นพวกนักซิ่งเก่า มีรถบิ๊กไบค์ หน้ามันดุเหมือนฉลามพ่อเลยตั้งชื่อรถว่าฉลามดุ ก่อนที่เขาจะไปเรียนตำรวจเพราะทางมันให้มากกว่า พอแม่มีผมมา ไม่รู้ว่าพ่อคิดถึงช่วงนั้นหรืออะไรถึงได้ตั้งชื่อผมว่าฉลามดุแรกๆ เพื่อนแม่งก็ล้อว่าชื่อผมมันไม่เข้ากับตัว ตอนเด็กๆ ผมเป็นคนตัวเตี้ยไง หน้าก็ติ๋มๆ ไม่มีพิษมีภัยอะไรกับใคร เพิ่งมาหัดห้าวจริงจังตอน ม.สองพอขึ้น ม.ปลาย มันก็ไม่มีใครกล้าล้อชื่อกูอีก รู้ปะว่าเพราะอะไร?เออ ก็ผมมันเหี้ยไงวีรกรรมเก่าๆ ของผมมันเยอะ

“แล้วมึงคิดไงวะ ถึงจะซื้อรถเนี่ย”“แล้วมึงคิดจะให้นิ้งซ้อนเวฟ i กูไปจนแก่เหรอไง?” ผมสวนเจ๊เพทตอนเอาผ้าห่อน้ำแข็งก้อนมาประคบที่สันจมูกไอ้เด็กพวกนั้นมันกลับบ้านไปหมดแล้ว ผมเป็นคนไล่มันเอง เพราะถ้าอยู่นานกว่านี้ผมอาจจะอดไม่ได้แล้วต่อยรุ่นน้องตัวเองเลือดกลบปากขึ้นมา“แหม แล้วพูดเหมือนตอนนี้กำลังทรัพย์มึงพอจะซื้อ”“มันก็ต้องหาทาง” ผมพูดแล้วประคบแผลตัวเอง เหี้ยเอ้ย แตะแรงก็ไม่ได้อีก มันจี๊ด “เห็นเค้าไม่หายงอนกูซะทีด้วย กูเลยพูดงั้น”“โอ้ย อีห่า” เจ๊สบถออกมาทันทีพอได้ยินเหตุผลจริงๆ ของผม “มึงเอาเวลาที่มึงคิดจะถอยรถไปผ่อนอี MSX มึงให้หมดงวดก่อนมั้ย?”“กูผ่อนครบเป็นชาติล่ะ”“เอ้าเหรอ” ผมพยักหน้ารับส่งๆ แล้วเจ๊ก็เงียบไป ก่อนที่มันจะทำท่าทางเหมือนนึกอะไรได้แล้วโพล่งขึ้นมา “งั้นมึงก็ลองซื้อของเล็กๆ ไรงี้ไปให้น้องนิ้งมั้ย กูเห็นผู้หญิงชอบนะ เวลาแฟนเซอร์ไพรส์ซื้ออะไรมาให้”ผมนิ่งไป ก่อนที่จะหยุดประคบแผลตัวเองแล้วหันกลับไปจ้องหน้ามัน“เซอร์ไพรส์เหรอวะ?”“เออ กูก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจะเตือนมึง ก็นะ ปกติคนรอบตัวแม่งชอบมาบ่นๆ เรื่องที่ผัวไม่ค่อยเซอร์ไพรส์นาง ไม่ค่อยซื้อของให้นางกับกู แต่กูเห็นน้องนิ้งไม

เออ ผู้ชายแม่งไม่มีอะไรมากหรอกว่ะ ก็แค่อยากได้คนเข้าใจ ที่ผ่านมาที่ผมคบมันไม่มีไง เหมือนคบกันเอาแค่หวานๆ ทำตัวเหมือนแฟนแต่ไม่เคยเข้าใจว่าชีวิตผมเป็นไง ลำบากยังไงอีกอย่างผมก็หวานไม่เป็น ถนัดทำให้เห็นมากกว่าพูด มันเลยไม่มีใครทนได้ บางทีผมเองก็ไม่ทนเพราะแค่ทำงานก็เหนื่อยพอแล้วว่ะ ต้องมานั่งเอาใจแฟนที่แม่งไม่เคยเข้าใจในงานของผมอีก แม่งก็พังนิ้งเป็นคนแรกที่ผมรู้สึกว่ามีเธอแล้วชีวิตไม่เหนื่อย ถึงเหนื่อยผมแม่งก็เต็มใจเพราะเธอน่ารัก ยิ่งตั้งแต่ที่คบมาแล้วนิ้งไม่เคยขออะไรจากผม ผมแม่งเสียเงินน้อยมากเพราะเธอไม่ช้อปไม่ไรเลย หน้าก็ไม่ค่อยแต่ง อย่างมากก็เวลาไปกินข้าวแล้วผมเลี้ยงแค่นั้นเอาจริงๆ ตอนนี้ก็อยู่ในสถานะแฟน นิ้งเองก็มีพ่อแม่คอยส่งเงินให้ ผมเคยคุยกับป๊าเธอโดยที่ไม่ได้บอกนิ้ง ป๊าบอกว่าลูกสาวทุกคนของบ้านนี้ถูกเลี้ยงมาดี ที่ยังไม่ปล่อยให้ทำงานเหมือนผมเพราะนิ้งเพิ่งอยู่ปีสองเลยอยากให้เรียนก่อน เรียนอย่างเดียว จนจบไปถึงจะให้ออกมาทำงานจริงจังผมแม่งก็เข้าใจ เพราะถ้าลองนิ้งได้มาทำงานตอนเธอยังเรียน ผมว่าไม่ไหวว่ะ หนัก ต้องใช้เวลา ถ้าบ้านไม่มีปัญหาหรือไรก็เรียนไปก่อนเหอะจบแล้วไม่ต้องกลัว เดี๋ยวผ