All Chapters of Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Chapter 31 - Chapter 40

“งั้นพวกมึงจะมากี่โมง” ส่วนเจ๊เพทก็คงจะยอมแล้วเพราะเห็นว่าคะนิ้งมาด้วย ผมรู้ว่าเจ๊เอ็นดูว่าที่แฟนในอนาคตผมมาก เธอเลยมีท่าทีอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “จัดบ้านกูต้องพกเบลนด์ไม่ก็หงส์ทองนะมึง แม่กูแดกเป็นอยู่แค่สองยี่ห้อนี้” “อย่าลืมสุราวอดก้าของกูด้วย” เฮียคะนองสั่ง ส่วนผมก็ตีหน้าเซ็ง “น้อยๆ หน่อย กูต้องส่งเงินให้พ่อให้แม่อีกไง” ผมพูดแล้วนึกถึงเงินที่เก็บไว้ในลิ้นชักที่บ้าน ถึงจะไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไรกับครอบครัวแล้วแต่ผมก็คอยส่งเงินให้ตลอด ก็ทำอู่กับพวกเจ๊เพทนี่แหละว่ะ รายได้ดี แต่เมื่อก่อนผมทำงานหลายอย่างแล้วเก็บเงินไว้ ถึงเขาจะไม่เห็นผมเป็นลูก... แต่ผมก็ยังเห็นว่าเขาเป็นพ่อแม่ อีกอย่างผมส่งน้องสาวเรียนตลอดทุกเทอม คำว่าสายเลือดมันตัดไม่ขาดหรอก “เออ สงสารมัน กูช่วยออก เดี๋ยวเรียกอีเดี่ยวอีเล้งมาหลอกเอาตังค์ด้วย” เจ๊เพทรู้สถานะของผมในตอนนี้ดี เธอถึงมีความคิดชั่วร้าย “อีเล้งมึงมอมมันไปนะอีหลาม อีเดี่ยวมันคอแข็ง กูจัดเอง” “เออ” ผมเองก็คิดงั้น เลยรับคำไปส่งๆ แล้วต่อมาก็ดึงคะนิ้งเข้ามาหาตัวเมื่อเห็นว่าเธอยืนเงียบไม่ยอมพูดอะไรออกมา “งั้นนิ้งไปกับเรานะ ออกจากที่นี่วันเสาร์พอดี เดี๋ยวไปรับ” “อ

[พาร์ท : ฉลามดุ]“อื้ม”นิ้งตอบกลับมาแค่นั้น ผมเองก็ไม่ได้อยากคาดคั้นอะไรจากเธอ ก็แค่พูดไปตามที่คิด ผมรู้ว่าถ้าเป็นเธอมันต้องค่อยเป็นค่อยไป คะนิ้งใสเกินกว่าที่ผมจะเร่งเธอให้รักผมเร็วกว่านี้ผมเป็นคนใจร้อน แต่ผมจะยอมอดทนเพื่อเธอ“เข้าใจเรานะ?” ผมถามแล้วเงยหน้ามองเธอ ผมเห็นรูปคางของเธอชัดเจน เห็นใบหน้าที่แดงก่ำ เห็นใบหูเล็กๆ ที่แดงชัดถึงมันจะถูกซ่อนด้วยปอยผม“อื้อ เข้าใจ” นิ้งคลี่ยิ้ม เธอเขินแต่ก็น่ารักกับผมมากกว่าตอนเช้าๆ ที่เอาแต่ทำหน้าบึ้งบูดใส่ ผมหมั่นเขี้ยวก็เลยกอดเธอแน่นจนหน้าอกของเธอมันโดนที่ต้นคอผมนิดหน่อย อันนี้ไม่ได้ตั้งใจ แต่ไม่รู้ทำไม... กูฟินเหลือเกิน“นุ่มทั้งตัวเลยมั้ยวะเนี่ย” ผมพึมพำแล้วลวนลามเธอ อย่างเช่นการเงยหน้าไปจูบแก้มเธอหนักๆ จนคนตัวเล็กในอ้อมใจสะดุ้ง “แก้มก็หอม”“ฉะ... ฉลาม” เธอพยายามดันผมออกตอนที่ผมซุกใบหน้าลงที่ข้างแก้มเธอ ใบหน้าของเราคลอเคลียกันจนตอนที่นิ้งหันกลับมา ปลายจมูกของเธอก็ชนเข้าที่ใบหูของผมโดยที่ไม่ได้ตั้งใจผมหัวเราะ คิดว่าถ้าไม่มีไอ้สายน้ำเกลือเวรนี่อยู่นิ้งได้เสร็จผมแน่“ขอจูบหน่อย หิว” ผมพูดสั้นๆ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปหาเธอ จนจมูกจะชนกันอยู่แล้ว

ตอนนี้ก็ผ่านมาสามวันแล้วที่ฉันมาเยี่ยมเขาวันนี้ฉันอยู่ที่มหาลัย ทุกครั้งที่ฉันอยู่ที่นี่ฉลามจะชอบโทรมาตามว่าอยู่ไหน เขาอยากให้ไปหาที่โรงพยาบาล อยู่คนเดียวมันเหงา ฉันเองพอโดนเขารบเร้ามากๆ เข้าก็ใจอ่อนชอบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาลทุกที แล้วฉันก็คิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันลงตัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้วนะ จากที่ตอนแรกฉันยังกลัวเขาอยู่ แต่พอเปิดใจรับเขา ฉันก็คิดว่าทุกอย่างมันดีขึ้นมากๆ เลยจะว่าไปแล้วฉันยังไม่ได้ให้คำตอบเลยว่าจะเป็นแฟนกับเขารึเปล่า นั่งคิดนอนคิดมาหลายวันแล้วล่ะ ฉันคิดว่าฉันยังมีความสุขที่ระหว่างเรามันเป็นแบบนี้ แต่มันก็ต้องคืบหน้าบ้างล่ะเนอะแต่เพราะฉันยังไม่เคยมีแฟน แล้วฉันก็ยังไม่ชินกับการที่จะต้องเป็นแฟนใคร มันก็เลย... ลำบากใจนิดหน่อยแฮะครืด ครืดฉันสะดุ้งเมื่อเปิดหนังสืออ่านแล้วก็นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวไม่ทันไรโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ ตัวก็มีสายเรียกเข้า พอเปิดขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นฉลามคนเดียวคนเดิม ฉันคลี่ยิ้ม คงจะโทรมาตามฉันอีกแล้วล่ะมั้ง“ฮัลโหล” ฉันกดรับแล้วทักปลายสายทันที ก่อนที่ต่อมาจะได้ยินเสียงโอดครวญดังลอดเข้ามา[นิ้ง คิดถึงว่ะ] ฉันเขินที่เขาพูดออกมาตรงๆ ถึงจะได้ย

“ก็ดูแม่งพูดดิ ไม่ให้เราโมโหได้ไง”ฉันยืนกอดอกหลวมๆ อยู่ตรงหน้าเขา ตอนนี้เราขับมาถึงเยาวราชแล้ว ฉันทนเก็บความไม่พอใจที่เขาไปหาเรื่องนักศึกษาสองคนนั้นไว้ตลอดทาง แต่พอมาถึงแล้วลงจากรถ ฉันแค่พูดออกมาคำเดียว ฉลามก็มีท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยงทันที“แต่ฉลามก็ไม่ควรไปหาเรื่องเขานี่” ฉันปรามเขา เพราะคิดว่านิสัยคิดแล้วจะบวกอย่างเดียวของเขานั่นแหละที่เป็นปัญหาสุดๆ ในตอนนี้ แล้วร่างสูงก็ทำสีหน้าหงุดหงิด“ทำไม ปกป้องมันว่างั้น?” ฉันเหวอจนต้องคลายมือที่กอดอกลง นะ... นี่เขาเอาอะไรมาพูดเนี่ย “สงสัยผู้หญิงแม่งจะชอบจริงๆ ไอ้พวกผู้ชายสำอางค์ๆ งั้นอ่ะ”“อะ... อะไรนะ”“นิ้งก็ชอบอ่ะดิ ดูโกรธเราจัง” ฉันอ้าปากค้าง พูดไม่ออกเมื่อเขาพูดแทรกขึ้นมาทุกประโยค แถมยังมองฉันแบบผิดๆ อีก “เราจะบอกไรให้นะ ไอ้พวกนั้นอ่ะ พอบทหน้าสิ่วหน้าขวานมาไม่มีใครช่วยเธอได้สักคนหรอก”“...”“อย่างมากก็คง พี่ ผมไม่ได้ตั้งใจ เหมือนเมื่อกี้ที่พูดกับเราไง” ฉันมองฉลามอย่างจนใจ ไม่รู้จะพูดกลับไปยังไงดี ฉันก็แค่จะเตือนเขาเฉยๆ ว่าผู้ชายสองคนนั้นไม่ได้จะทำอะไรเราเลย อยู่ดีๆ ก็ไปหาเรื่องจะต่อยเขามันไม่ดีนะ แต่ก็ดูเขาสิ “พวกขี้แพ้ก็งี้”“ฉลาม” ฉันป

ตอนนี้ก็ผ่านมาสามวันแล้วที่ฉันมาเยี่ยมเขาวันนี้ฉันอยู่ที่มหาลัย ทุกครั้งที่ฉันอยู่ที่นี่ฉลามจะชอบโทรมาตามว่าอยู่ไหน เขาอยากให้ไปหาที่โรงพยาบาล อยู่คนเดียวมันเหงา ฉันเองพอโดนเขารบเร้ามากๆ เข้าก็ใจอ่อนชอบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาลทุกที แล้วฉันก็คิดว่าความสัมพันธ์ของเรามันลงตัวมากขึ้นกว่าเดิมแล้วนะ จากที่ตอนแรกฉันยังกลัวเขาอยู่ แต่พอเปิดใจรับเขา ฉันก็คิดว่าทุกอย่างมันดีขึ้นมากๆ เลยจะว่าไปแล้วฉันยังไม่ได้ให้คำตอบเลยว่าจะเป็นแฟนกับเขารึเปล่า นั่งคิดนอนคิดมาหลายวันแล้วล่ะ ฉันคิดว่าฉันยังมีความสุขที่ระหว่างเรามันเป็นแบบนี้ แต่มันก็ต้องคืบหน้าบ้างล่ะเนอะแต่เพราะฉันยังไม่เคยมีแฟน แล้วฉันก็ยังไม่ชินกับการที่จะต้องเป็นแฟนใคร มันก็เลย... ลำบากใจนิดหน่อยแฮะครืด ครืดฉันสะดุ้งเมื่อเปิดหนังสืออ่านแล้วก็นั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวไม่ทันไรโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ ตัวก็มีสายเรียกเข้า พอเปิดขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นฉลามคนเดียวคนเดิม ฉันคลี่ยิ้ม คงจะโทรมาตามฉันอีกแล้วล่ะมั้ง“ฮัลโหล” ฉันกดรับแล้วทักปลายสายทันที ก่อนที่ต่อมาจะได้ยินเสียงโอดครวญดังลอดเข้ามา[นิ้ง คิดถึงว่ะ] ฉันเขินที่เขาพูดออกมาตรงๆ ถึงจะได้ย