Lahat ng Kabanata ng Hood X Mania จีบเเบบผู้ชายฮาร์ดคอ: Kabanata 51 - Kabanata 60

“แต่... บางวันเรามีเรียนเช้ามากเลยนะ” ฉันยู่หน้าแล้วดึงมือของเขาออก ใช่แล้ว บางวันฉันมีเรียนตั้งเจ็ดโมงกว่าๆ แน่ะ ฉันเกรงใจเขาอ่ะ “ฉลามตื่นไหวเหรอ”“เอ้า ไหวดิ เช้าแค่ไหนก็โทรมาเหอะ” เขาพูดอย่างจริงจัง “ต่อให้เธอมีเรียนตอนตีสามเราก็จะตื่นมาส่งอ่ะ เข้าใจปะครับ”ฉันหลุดยิ้มออกมาเลย โห... เขาน่ารักจัง“ขอบคุณนะ” ฉันคลี่ยิ้มหวานให้เขาบ้าง ฉลามมองหน้าฉันนิ่งๆ ก่อนที่ต่อมาเขาจะดึงกระจกหมวกกันน็อคลงมาปิดหน้า แล้วเอียงหน้าลงมาหอมแก้มฉันหนักๆ ผ่านพลาสติกอุ่นๆ จากแดดยามเช้าโดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันเบิกตากว้าง หน้าแดงขึ้นมาทันทีเพราะที่ตรงนี้ก็มีคนอยู่ แต่ฉลามไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น เขาแค่ลูบหัวฉัน แล้วพูดอะไรบางอย่าง“ตั้งใจเรียนนะนิ้ง จะได้รีบจบมาแต่งกับเราเร็วๆ”“...!”ขะ... เขาพูดเสียงดังด้วยอ่ะแต่ฉันก็ตั้งใจเรียนอย่างที่เขาบอกก่อนที่จะขับออกไปจริงๆ นั่นแหละจนตอนนี้สิบเอ็ดโมงกว่าๆ แล้ว ฉันเพิ่งเลิกคลาส แต่ยังไม่ทันเดินออกจากห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันทีว่ามีคนโทรเข้ามา พอยกขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นฉลามเขารีบโทรมาจังนะ กลัวฉันจะหนีกลับก่อนรึไงก็ไม่รู้“ฮัลโหลค่ะ” ฉันกดรับ แล้วเสียงลมก็แท

“เฮ้ย! ไอ้หลาม หยุดนะมึง!!”ผมได้ยินเสียงของไอ้วินดังขึ้นข้างหลังตอนที่ผมผลักไอ้เด็กเวรนั่นจนล้มลงไปกองกับพื้น ผมขึ้นคร่อมมันไว้แล้วจะเหวี่ยงขวดเหล้าเปล่าใส่หัวมัน แต่ก็โดนเพื่อนผมกันออกไปก่อน ตอนนั้นในวงเด็กแว๊นพวกนั้นแตก ผมไม่เห็นว่าคะนิ้งทำหน้ายังไงเพราะถูกหิ้วปีกอยู่ แต่สติผมขาดไปแล้ว ในหัวผมมีแต่สิ่งชั่วๆ ที่พวกมันพูด“คนอะไรโคตรขาวจั้วะน่าเจี้ยะเลย นมนี่แบบ ผมอ่ะอื้มมม”“เออว่ะ น่าจับเ*ดสดสักที สวิงกิ้งกันให้หมดทั้งแก๊งเลยดีปะ”สวิงกิ้งเหรอ? อยากสวิงกิ้งกันมากนักใช่มั้ยมึง กูจัดให้เลย!!เพล้ง!!“เฮ้ย!” พวกมันตกใจเมื่อผมโยนขวดเหล้าไปจนเกือบโดนหนึ่งในพวกนั้น อย่าคิดว่าถูกกันไว้แบบนี้ผมจะทำอะไรไม่ได้ ผมได้ยินเสียงของไอ้วินไม่ชัดเพราะผมใช้ศอกกระแทกหน้ามันให้ปล่อยผมออก ตัวผมเซไปนิดหน่อย หน้ามืดเพราะฤทธิ์เหล้า แต่ก็ยังพอมีสติบ้างใครก็ห้ามผมไม่ได้ทั้งนั้นเวลาผมเลือดขึ้นหน้า“มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ!!” ไอ้เด็กแว๊นที่ผมจะฟาดหัวมันตวาดลั่นพอลุกขึ้นมาได้ มันโยนเสื้อทิ้งอย่างกร่างๆ ผมเดือดก็เลยถอดเสื้อที่ใส่อยู่เหวี่ยงทิ้งไปบ้าง ให้มันรู้ว่าอย่ามาห้าวกับคนอย่างผมเพื่อนมันทุกคนอึ้งไปแล้วไม่กล้า

ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาที่ทำสีหน้าเหมือนห่อเหี่ยวแปลกๆ ก่อนที่จะทำสีหน้าครุ่นคิด อืม... จะอธิบายยังไงดีนะ“ก็... หน้าโหดๆ แต่ขี้อ้อนล่ะมั้ง” ฉันพูดแล้วก็นึกถึงน้องหมาประเภทหนึ่ง แล้วอยู่ๆ ก็หลุดพูดออกไป “เหมือนร็อกไวเลอร์ที่นิสัยน่ารักๆ อ่ะ”แต่ฉันพูดแล้วฉันก็งงเองเหมือนกัน ร็อกไวเลอร์ที่นิสัยน่ารักๆ เนี่ยนะ คิดภาพไม่ออกเลย“ใครเป็นร็อกไวเลอร์?”ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อทันทีที่พูดออกไปแบบนั้นก็ได้ยินเสียงทุ้มที่คุ้นเคยที่ดังขึ้นด้านหลังเหมือนบังเอิญเข้ามาได้ยินประโยคนั้นพอดี พอหันกลับไปก็เห็นว่าเป็นฉลาม เขากำลังเดินถือขวดอะไรสักอย่างมาหาฉันพร้อมกับถุงอะไรก็ไม่รู้เต็มไม้เต็มมือไปหมดฉันเรียกเขาด้วยท่าทางตื่นๆ “ฉะ... ฉลาม ถืออะไรมาน่ะ”“ขนม” เขาตอบสั้นๆ แล้ววางถุงขนมลงตรงหน้าฉัน “เห็นบอกว่ามีเพื่อนเลยซื้อมาให้เยอะหน่อย”“โห ดีจัง ขอบคุณนะ” ฉันคลี่ยิ้ม ฉลามพยักหน้ารับแล้วเขาก็นั่งลงข้างๆ ฉันอีกฝั่งที่ไม่มีใครนั่งอยู่ แต่หันหน้าไปทางสนามบาสแทน ฉันก็เลยเหลือบมองขวดในมือของเขา “นั่นอะไรน่ะฉลาม”“เอ็มร้อย” เขาตอบกลับมาทันทีแล้วยกมาจ่อตรงหน้าให้ฉันดู แล้วฉันก็ทำหน้ามุ่ยใส่เขา“มันไม่ดีนะ ไม่ต้องกินแล

“เอ่อ...” คะนิ้งอึกอักออกมา ผมหันกลับไปมองทันที แล้วเธอก็สะดุ้ง “ระ... เราไปทำกับข้าวก่อนนะ”“โอเค” ผมพยักหน้าอย่างว่าง่าย พอเธอเดินเลี่ยงไปทางห้องครัวผมก็เลยเดินไปนั่งบนโซฟาภายในห้องบ้าง ผมกดเปิดทีวี แล้วก็ได้ยินเสียงเธอที่เปิดตู้เย็นอยู่ด้านหลังคือโซฟาที่ผมนั่งมันหันหลังให้ห้องครัวไง ถ้าหันกลับไปมองก็จะเห็นเลยว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่แล้วคิดว่ากูจะหันกลับไปดูมั้ย?เออ หันดิ ไม่หันได้ไงผมเหลียวหลังไปมองเธอทันทีที่คิดแบบนั้น แล้วก็เห็นว่าคะนิ้งกำลังยกเขียงกับมีดขึ้นมา ร่างเล็กเริ่มหั่นผัก แต่ดูคล่องมากจนผมอึ้ง เฮ้ย นี่ใช่นิ้งของผมแน่เหรอวะ ตอนแรกผมเห็นว่าดูเรียบร้อยๆ ไม่ค่อยหยิบจับอะไร พ่อเธอก็ดูใจดี ผมคิดว่าบ้านนั้นจะเลี้ยงเธอแบบไข่ในหินแต่แบบนี้ก็ดี เพลินดีผมท้าวคางกับพนักพิงแล้วมองเธอเงียบๆ ดูนิ้งแม่งจดจ่อกับสิ่งที่ทำมาก ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกผมมองอยู่ ใส่ผ้ากันเปื้อนด้วยว่ะ น่ารักชิบหายกูเคลิ้มล่ะถ้าได้เธอเป็นเมียชาตินี้คงได้ตายตาหลับแน่นอน แต่นี่เป็นแค่แฟนไงเออ ผมเริ่มเพ้อเจ้อ ช่างเหอะคะนิ้งเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมที่สะบัดหัวไล่ความคิดทิ้งทันที พอเห็นว่าผมมองเธออยู่นานร่างเล็กก็ก้มหน

“ขอโทษเรื่องที่โชทำร้ายคุณจริงๆ นะคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะ นี่ค่ารักษาจากเรา หวังว่าจะทำให้พวกคุณยอมให้อภัยโชนะคะ”“โอเค ช่างเหอะ” ฉันคลี่ยิ้มให้กับคนตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองฉลามดุที่รับซองเงินที่เธอส่งให้อย่างไม่ติดค้างอะไร เขามองหน้าฉันกลับ แล้วอยู่ดีๆ ภาพของเมื่ออาทิตย์ก่อนที่เขาเกือบจะ... ทำอะไรฉันก็ขึ้นมาในหัว ฉันก็เลยหลบสายตาเขาทันทีวันนี้เป็นวันที่พี่คะนองนัดฉลามมากินเลี้ยงที่บ้านของพี่เพทาย ฉันมากับรถของพี่คะนอง ถึงฉลามจะดูมีท่าทีไม่พอใจแต่เขาก็ยอมมาคนเดียวตามคำสั่งของพี่ชายฉันอยู่ดี แล้วพอมาถึงที่นี่พี่เพทายก็นัดแฟนของคนที่ชื่อโชที่เคยทำร้ายฉันให้มาคืนค่ารักษาทั้งหมดที่บ้านของเธอก็เพราะฉลามน่ะดื้อ หนีออกมาจากโรงพยาบาลก่อนวันที่กำหนดก็คือวันเสาร์ พี่เพทายก็เลยต้องออกให้ก่อน เห็นแฟนของโชบอกว่าสะดวกจะให้มาคืนเงินวันนี้ ตอนแรกก็ตกลงกันว่าจะโอนผ่านแอปบัญชีธนาคาร พี่เพทายไม่ไว้ใจก็เลยให้เธอมาคืนที่บ้านเลยล่ะ“ท่าทางจะรักไอ้ห่านั่นมากเลยเนอะ ยัยคนนั้นน่ะ” ตอนที่เดินเข้ามาภายในบ้านเพราะแฟนของคนที่ชื่อโชกลับไปแล้ว พี่เพทายก็กอดคอฉันมาแนบแก้มอย่างเอ็นดูทันที ก่อนที่เธอจะหันไปพูดกับฉลามที