All Chapters of Divorce Me Now, Mr. Peters!: Chapter 131 - Chapter 140

Binlock ni Celestine si Benjamin?Agad na tinawagan ni Benjamin si Celestine pero natuklasan niyang naka-block na rin ang numero niya sa cellphone nito.Habang tumatawag siya, nalaman niyang busy ito at may katawagan na iba! Biglang dumilim ang mukha ni Benjamin, at isang alon ng galit ang sumiklab mula sa kanyang puso hanggang sa kanyang mga mata. Ang buong katawan niya ay nagpakita ng labis na galit.‘Ang babaeng ito ay talagang matapang, naglakas-loob siyang i-block ako?! Anong gusto niyang palabasin?!’ Iyon ang nasa kanyang sarili.Bukod pa rito, ayos naman siya noong kumakain sila kanina. Ano ang nangyari sa kanya sa loob ng maikling oras na pumunta siya sa comfort room? Dati lang, gusto niya laging sumama rito kahit saan. Ngayon, ayaw na niya?Tinitigan ni Benjamin ang pagkaing iniwan ni Celestine sa mesa, at isang bahagyang pag-aalala ang sumilay sa kanyang puso.Si Benjamin ay naglakad palabas nang mabilis.Sa harap ng counter bar ng private restaurant, sinabi ng may-ari, "Mr

Nagulat na lang si Diana nang biglang tumunog ang cellphone niya. Mas nagulat siya nang makita na si Evelyn ang tumatawag."Miss Diana, si Benjamin po ay pumunta sa bilangguan para may bisitahin. Isang lalaki po, medyo matanda na ng konti.”Nasa trabaho si Diana noong mga oras na iyon at agad na bumilis ang tibok ng puso niya nang marinig ang sinabi ni Evelyn."Ano ang pinag-usapan nila? Alam mo ba?” tanong ni Diana, sobrang takot pa rin ang kanyang boses.“Ang narinig ko lang po, sabi ni Benjamin, ‘sino ang nagligtas sa akin noon?’ Parang ganoon lang po ang sinabi. Iyong full context po, hindi ko na alam.”Nalagutan ng hininga si Lu Diana sandali, saka siya kalmadong nagtanong, "Paano siya sumagot? Sinabi ba niya ang totoo?""Hindi ko na nga po alam kung anong sinagot niya. Ang malinaw lang po sa akin ngayon, tungkol sa kidnapping niya noon ang pinag-usapan noong dalawa.”Kumibot ang kilay ni Diana at nakaramdam siya ng pagka guilty.Si Benjamin ay naghihinala na pala sa kanya pero w

Sa katunayan, ito ay panlilinlang lang sa sarili!Nang muli niyang binanggit ang tungkol sa divorce, bahagyang tumigil ang tibok ng puso niya. Parang may kung anong masakit siyang naramdaman.Pero, malaki na rin ang pasasalamat niya dahil sa wakas ay matatapos na ang relasyon nilang wala namang buhay, una pa lang.Patuloy na humihingal si Celestine at pilit inaayos ang kanyang isipan.Pero hindi niya namalayan na isang luha ang palihim na pumatak mula sa sulok ng kanyang mata.Mabilis na nagpunta si Celestine sa trabaho. Kailangan niyang gawing busy ang sarili para hindi siya mapuno ng lungkot.Sa lounge, dahan-dahang pinunit ni Benjamin ang divorce agreement. Itinaas niya ang kamay, hinawakan ang kanyang noo gamit ang dulo ng kanyang daliri, at malalim na huminga.Pakakawalan na niya si Celestine, pero hindi siya nakaramdam ng gaan sa kanyang dibdib. Parang masakit para sa kanya na roon sila matatapos ni Celestine.Makalipas ang ilang sandali, bumalik siya sa kanyang ulirat nang bumu

Ito ay isang sakit na nagbabanta sa buhay. Agad na tumulo ang luha ni Celestine. Tinawagan niya si Wendell at umiiyak na sinabi, “Daddy, kumusta si Lolo Manuel?”“Nire-revive pa rin siya ng mga doktor. Kanina, kausap ko ang isang doktor, sabi niya sa akin, hindi daw maganda ang lagay ni Lolo Manuel mo.” Mabigat ang tono ni Wendell.Mahigpit na pinisil ni Celestine ang kanyang mga tuhod, halos bumaon ang kanyang mga kuko sa balat. “Paanong biglang inatake sa puso si Lolo? Okay naman siya kanina, ah. At saka, lagi ko naman siyang chine-check, okay naman ang lagay niya lagi.”“Nabanggit ni Lola Celia mo sa akin na minsan siyang nagrereklamo ng pananakit ng puso, anim na buwan na ang nakalipas. Pero bihira lang kaya hindi namin masyadong binigyang pansin...” Nanginginig din ang boses ni Wendell, worried na worried.“Papunta na ako. Malapit na po.” Biglang nagdilim ang isipan ni Celestine noong mga oras na iyon.Nagagawa niyang iligtas ang buhay ng iba, pero nang magkasakit ang kanyang Lol

Namumula ang mga mata ni Celestine, parang galing lang sa pag-iyak, at ngayon ay nakababa ang kanyang mga kamay sa tabi ng kanyang mga binti, mukhang medyo wala siyang magawa.“Saan ka pumunta? Ikaw ba ‘yong nakita ko kanina?” Mahinang tanong ni Benjamin, tinitigan niya sa mata si Celestine, sinusuri kung nagsasabi ba ito ng totoo sa kanya.“Ha? Anong sinasabi mo dyan? Lumabas lang ako sandali sa pavilion para makalanghap ng sariwang hangin.” Mahina pero malinaw ang boses ni Celestine, at hindi siya mukhang nagsisinungaling.“Okay na si Lolo Manuel.” Sabi ni Benjamin sa kanya.Lumapit si Celestine kay Benjamin, may pagsisisi sa kanyang mga mata. “Pasensya na, naging pabigat ako sa’yo ngayong araw. Hindi ka na dapat sumama pa rito sa ospital. Hindi mo naman na trabaho iyon dahil malapit na ang divorce natin.”“Ano'ng sinasabi mo? Okay lang na nandito ako ngayon. Alam kong kailangan mo ako kahit hindi mo sabihin.” Kumunot ang noo ni Benjamin, ayaw niyang masyadong pormal si Celestine sa