All Chapters of 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: Chapter 151 - Chapter 160

‘เด็ก ๆ พวกนี้...นิสัยไม่เปลี่ยนกันเลยจริง ๆ ’ เธอคิดพร้อมส่ายหน้าและหัวเราะ ขณะที่ถังไห่เฉิงที่กำลังขับรถอยู่ก็อมยิ้มขำกับบรรยากาศสนุกสนานในครอบครัวหยวนหลงและหยวนยิงต่างยักไหล่แบบไม่รู้สึกรู้สา ก่อนจะหันไปแอบกระซิบกันเอง “เอาไว้ค่อยจัดการทีหลัง”ถังหูลู่กลอกตาไปมาอย่างเหนื่อยใจ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะอมยิ้มออกมาเช่นกันแม้จะชอบหาเรื่องกันบ้าง แต่สุดท้ายพวกเขาก็เป็น...พี่น้องที่สนิทกันอย่างไม่มีอะไรมาแทนที่ได้...หยวนหลงกระตุกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาสีนิลที่สะท้อนแสงแดดยามเที่ยงวันฉายแววเจ้าเล่ห์ “ม๊า...อย่าถูกความไร้เดียงสาของอาหมวยหลอกสิ...” เขาเอนตัวพิงพนักเบาะ นั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะยกมือขึ้นรองศีรษะ ทำท่าราวกับกำลังสนทนาเรื่องทั่ว ๆ ไป ทว่าแววตากลับซ่อนประกายบางอย่างที่ไม่อาจอ่านออกได้ง่าย ๆหยวนยิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็เสริมขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มแฝงความขี้เล่น “เห็นน่ารักแบบนี้...แต่ร้ายเงียบ ร้ายลึกนะม๊า...” เขาโน้มตัวไปด้านข้างเล็กน้อย เท้าแขนกับที่วางแขนเก้าอี้ พลางหลับตาเผยรอยยิ้มบางเบาบนมุมปาก คล้ายกำลังแกล้งหยอกน้องสาวขี้อ้อนของบ้านแต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา—ทั้งคู่กลับรู้สึก

ความอบอุ่นจากฝ่ามือหนาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย แม้จะคุ้นชินกับการสัมผัสนี้ แต่ทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้พวกเขา ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกวูบไหวถังหูลู่เหวี่ยงแขนของพี่ชายทั้งสองไปมาอย่างเริงร่า ขณะเงยหน้ามองพวกเขาด้วยแววตาซุกซน “หึหึ...ถ้าหนูอ้วนขึ้นมาจริง ๆ พวกเฮียจะยังรักหนูอยู่ไหม?”เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อน แฝงแววหยอกเย้า ราวกับลูกแมวตัวน้อยที่กำลังใช้หางนุ่ม ๆ พันเกี่ยวเจ้าของเพื่อเรียกร้องความสนใจ มือเล็ก ๆ ยังกุมฝ่ามือหนาแน่นหนาราวกับไม่ต้องการปล่อยไปไหน หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย แต่เธอแสร้งทำเป็นไม่รู้ตัวหยวนหลงเหลือบมองเธอจากหางตา ก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะในลำคอ “พูดมาก กินเข้าไปเถอะ...ในเมื่อน้องถังมีพุงนุ่ม ๆ กับขาใหญ่ ๆ ให้จับ...นั่นก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไรเลย”คำพูดของเขาแฝงแววหยอกล้อปนยั่วเย้า ราวกับกำลังทดสอบปฏิกิริยาของเธอ ถังหูลู่เบ้ปากเล็กน้อย ค้อนใส่เขาหนึ่งที แต่ในใจกลับรู้สึกวูบวาบขึ้นมาอย่างประหลาดร่างสูงโปร่งของหยวนยิงที่เดินเคียงข้างกันมาตลอดคลี่ยิ้มบาง ขณะเหลือบมองหยวนหลงอย่างรู้ทัน“ถึงจะกลมขึ้นก็เป็นอาหมวยของพวกเฮียอยู่ดี แถมแก้มก็คงจะยุ้ย น่ารักข

“หรือว่ากำลังหึงเฮียหยิง...” หยวนหลงเอนตัวเข้าใกล้ กระซิบถามข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงขี้เล่น“ป่าว...” เธอรีบตอบ แต่ดวงตาที่หลบสายตาของเขาไปทางอื่นกลับฟ้องทุกอย่าง“แน่ใจ?” เขายังคงคาดคั้นถังหูลู่เม้มริมฝีปากแน่นขึ้น หัวใจเต้นแรงอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ก่อนจะพึมพำเสียงเบา “นิดหน่อย...”ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความโกรธ ความอาย หรือเพราะถูกจับได้ว่าเธอมีความรู้สึกมากกว่าที่เธออยากยอมรับแต่แล้วคำพูดต่อไปของหยวนหลงก็ทำให้เธอชะงัก...“หึหึ...ไม่ต้องไปหึงหรอก...” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ “ได้ข่าวว่าผู้หญิงคนนั้นชอบผู้หญิงด้วยกัน...”ถังหูลู่กระพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองเดียร์น่าอีกครั้ง“จริงเหรอ?”และเป็นจังหวะเดียวกันที่หญิงสาวอีกฝั่งเงยหน้าขึ้นสบตากับเธอสายตาของเดียร์น่านั้น...ไม่ใช่สายตาธรรมดา แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน ราวกับกำลังล่อลวงเหยื่อให้ติดกับถังหูลู่รู้สึกถึงขนที่ลุกชันไปทั่วทั้งแขนในทันที...บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยเสียงจ้อกแจ้กของลูกค้าที่เข้ามาในร้านข้าวต้ม กลิ่นหอมของข้าวต้มไก่ลอยกรุ่นไปทั่วบริเวณ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเดียร์

ไดอารี่ในโทรศัพท์ที่เธอแอบจดเอาไว้ ทุกหน้ากระดาษเต็มไปด้วยความคิดเพ้อฝันเกี่ยวกับอนาคต...หนึ่งในนั้น คืออนาคตที่เธออยากจะมีลูกกับหยวนยิงและหยวนหลง—ทั้งหมด 6 คน!แค่คิดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอก็แดงซ่านขึ้นกว่าเดิม ความร้อนแผ่ลามไปถึงใบหูและซอกคอ เธอรีบก้มหน้าลงเพราะกลัวว่าหยวนชิงหลานจะสังเกตเห็น‘นั่นมันก็เป็นเพียงความคิดเพ้อฝัน...แต่ทำไมกันนะ ยิ่งเวลาผ่านไป มันก็ยิ่งดูเหมือนว่าอาจจะกลายเป็นความจริงขึ้นมาทุกที...’หยวนชิงหลานจับสังเกตอาการของเธอได้ไม่ยาก หญิงวัยกลางคนหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอียงคอมองถังหูลู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย “แต่พวกเฮียของหนูน่ะสิ...ไม่แน่...”ประโยคนั้นเหมือนตอกย้ำอะไรบางอย่าง ถังหูลู่เบิกตากว้าง แล้วก็ต้องเม้มปากแน่น เมื่อภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ในช่วงหลายวันที่ผ่านมาผุดขึ้นมาในหัว ไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งระหว่างเธอกับหยวนยิง... ไม่ใช่แค่สัมผัสแรกที่หยวนหลงเคยมอบให้... แต่เป็นทุก ๆ คืนที่...พวกเขาแอบมีสัมพันธ์ต้องห้ามกัน...‘ใช่... พวกเฮียของหนูอะ...ไม่แน่จริง ๆ ...’เธอได้แต่คิดในใจ ขณะที่มือเล็ก ๆ ของเธอยังกำชายเสื้อแน่นขึ้นเรื่อย ๆถังหูลู่สูดลมหายใจ

หลังจากเก็บของในห้องนอนเสร็จ ถังหูลู่เดินลงบันไดที่เคยเหยียบย่ำมาตั้งแต่เด็ก เสียงฝีเท้าของเธอเบากว่าความคิดที่กำลังล่องลอยไปกับบรรยากาศของบ้านหลังใหญ่ ทุกอย่างยังคงเดิม... กลิ่นไม้ กลิ่นเทียนหอมและกลิ่นป่า ผ้าม่านสีขาวที่ปลิวเบา ๆ ตามแรงลมจากหน้าต่าง และเสียงพูดคุยของญาติพี่น้องที่ดังลอดออกมาจากห้องนั่งเล่นเมื่อก้าวเข้ามาในห้องนั่งเล่น สายตาของเธอก็สะดุดเข้ากับหญิงสาวร่างสูงโปร่งที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเดี่ยวถังเฟิน เจ๊ใหญ่ของบ้านหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีดำขลับยาวสลวย รับกับใบหน้าคมคายที่แม้จะดูดุดัน แต่กลับประดับไปด้วยรอยยิ้มที่แฝงเสน่ห์ลึกลับ รอบอกของเธอดูเต็มตึงเป็นพิเศษ ราวกับสามารถมอบอ้อมกอดอันอบอุ่นให้ใครต่อใครได้ง่าย ๆ ทว่าสายตากลับเฉียบคมราวนักล่าเธอกำลังลูบหัว เจ้าแมวส้ม แมวตัวผู้แสนอวบอ้วนที่นอนขดอยู่บนตัก เสียงครางในลำคอของมันดังแผ่วเบาเป็นจังหวะสม่ำเสมอถัดไปไม่ไกล ถังเมิ่งเหยา หรือเจ๊รองนั่งเอนหลังพิงพนักโซฟาทรงตัวแอล เรือนผมสั้นของเธอย้อมเป็นสีทองสว่าง ขับให้ผิวขาวซีดดูโดดเด่นขึ้น รอยสักรูปผีเสื้อที่แขน และอีกลวดลายหนึ่งที่เป็นกรอบสี่เหลี่ยมบรรจุภาพทะเล บ่งบอกถึงความเ