All Chapters of 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: Chapter 171 - Chapter 180

一百二十三 ถังหูลู่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังติดอยู่ในกับดักที่น่าหวาดหวั่น แต่กลับซ่านสยิวไปพร้อมกัน มือเรียวกำรอบลำคอของหยวนยิงแน่นราวกับต้องการเหนี่ยวรั้งความรู้สึกที่ปะทุขึ้นมาให้สงบลง ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ตั้งตัวเลยแม้แต่น้อย จู่ ๆ ริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาละเลียดไปตามลำคอระหงของเธออย่างไม่เร่งรีบ แผ่วเบาแต่เร้าอารมณ์! ยิ่งเขาซุกไซ้ลึกลงไปจนปลายลิ้นเปียกชื้นแตะสัมผัสกับเนื้ออ่อน เธอก็ยิ่งสะดุ้งเฮือก เกือบเผลอครางออกมา ทว่าเสียงของเฟินที่ดังขึ้นหลังบานประตูทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากตัวเองแน่น “มีอะไรเจ๊?” ถังหูลู่พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุด แม้ภายในใจจะกำลังเต้นรัวไม่เป็นส่ำ เธอเลือกจะใช้โทนเสียงติดรำคาญเล็ก ๆ เพื่อตัดบท ให้อีกฝ่ายคิดว่าเธอแค่อยากมีเวลาส่วนตัว ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ แต่ใครจะไปรู้ว่าในขณะที่เธอกำลังพยายามสงบจิตสงบใจ หยวนยิงกลับแกล้งเธอหนักขึ้น ลมหายใจร้อนของเขารินรดอยู่ข้างหู ก่อนที่ริมฝีปากจะกดจูบลงบนผิวเนื้อนุ่มเบา ๆ แล้วไล้ลงมาตามลาดไหล่ เสียงจุ๊บแผ่วเบาที่เกิดจากความจงใจทำให้เธอแทบคลั่ง ‘เฮียหยิงบ้าไปแล้วจริง ๆ ! เขาต้องการจะทำให้เราอับอาย...ขณ

一百二十四 ‘จะแตกแล้ว! จะแตกแล้ว!!’ ความคิดสุดท้ายของถังหูลู่ถูกกลืนหายไปพร้อมกับแรงอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามาเหมือนเกลียวคลื่นซัดกระแทกโขดหิน เธอจิกปลายนิ้วลงไปบนไหล่กว้างของหยวนยิง ก่อนที่ร่างกายจะกระตุกไหว ความร้อนพลุ่งพล่านจากภายในแตกกระจายออกเป็นเสี่ยง ๆ สติของเธอขาดหายไปชั่วขณะ ราวกับถูกดึงเข้าไปสู่ห้วงเวิ้งว้างที่มีเพียงความสุขสมเท่านั้นที่ท่วมท้น ทั้งคู่เข้าสู่จุดสุดยอดอย่างพร้อมเพรียงกัน... เสี้ยววินาทีนั้น หยวนยิงถอดถอนท่อนเนื้อของเขาออกมาจากร่องรักของเธอได้ทันเวลา ส่วนปลายสีม่วงอมชมพูกระตุกแรงขณะที่อัดฉีดน้ำอุ่น ๆ สีขาวขุ่นกระเด็นกระดอนออกไปปะทะกับกำแพงจนแปดเปื้อน...ครั้งแล้ว...ครั้งเล่า... เวลาเดียวกันก็ราวกับเขื่อนกักเก็บน้ำที่พังทลาย ของเหลวสีใสไหลพวยพุ่งออกมาจากหว่างขาของถังหูลู่อย่างรุนแรง สาดกระทบร่างหนาแกร่งของหยวนยิงเต็ม ๆ ไล่ตั้งแต่หน้าอกลงไป ร่างของเขากว่าครึ่งแปดเปื้อนไปด้วยน้ำอุ่น ๆ จากกายเธอ ท่ามกลางสายธารยังคงไหลจนกระทั่งสะเด็ด ร่างกายของพวกเขายังคงแนบชิดกัน ถังหูลู่หอบหายใจถี่กระชั้น พิงศีรษะซบลงบนไหล่ของเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง ขณะที่หยวนยิงกอดรัดเธอไว้แน่นราวกับไม

一百二十五 ละอองน้ำอุ่นโปรยปรายลงมาจากฝักบัว หลอมรวมกับไอร้อนจากร่างกายที่แนบชิด ถังหูลู่และหยวนยิงผลัดกันลูบไล้ฟองสบู่ลงบนเรือนร่างของกันและกัน สัมผัสอ่อนโยนแฝงด้วยความเย้ายวน ทุกการลากไล้ของปลายนิ้วคล้ายจะจุดประกายเปลวไฟขึ้นอีกครั้ง พวกเขาหยอกเย้ากันไปมา—บางครั้งก็แกล้งกัน บางครั้งก็ปล่อยให้สัมผัสยั่วยุจนร่างกายสั่นสะท้าน หากแต่ยังต้องหักห้ามใจไว้ ไม่เช่นนั้นคืนนี้พวกเขาอาจไม่มีวันได้ออกจากห้องน้ำ... ระหว่างที่มือเรียวของถังหูลู่ไล้ไปตามแผ่นหลังแกร่ง เธอก็พลันชะงักเมื่อพบว่าผิวเนื้อของเขาถูกแต้มไปด้วยรอยจิกและรอยขีดข่วน—หลักฐานของความเร่าร้อนจากความร้อนแรงที่พึ่งจะผ่านพ้นมา หัวใจของเธอไหววูบ ทั้งความภาคภูมิใจและความผิดที่ซ่อนเร้นคละเคล้ากันอยู่ในอก ปลายนิ้วแตะสัมผัสร่องรอยเหล่านั้นอย่างเบามือก่อนที่เธอจะโน้มตัวไปแนบริมฝีปากลงบนแผ่นหลังของเขา จุมพิตอ่อนโยนแทนคำขอโทษและคำครอบครองในคราวเดียว หยวนยิงรับรู้ถึงสัมผัสนั้น กล้ามเนื้อแผ่นหลังสะท้านเล็กน้อย ลมหายใจหนักขึ้นเพียงครู่เดียว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความอบอุ่นเมื่อเหลือบเห็นรอยยิ้มของเธอผ่านม่านไอน้ำ เธอยิ้ม—ยิ้มอย่างสุขใจ ยิ้มราวกับพึงพ

一百二十六 ถังหูลู่หลับตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเผยอริมฝีปากขึ้นอย่างลังเล เธออยาก...แน่นอนว่าเธออยาก แต่ร่างกายของเธอไม่เหลือเรี่ยวแรงอีกแล้ว หมดสภาพแล้วจริง ๆ ... “ก็อยากอยู่นะ...แต่หนูไม่ไหวแล้ว...หนูเพลียมากเลย...” เธอพึมพำเบา ๆ พร้อมซุกใบหน้าลงกับอกเขา สัมผัสอบอุ่นจากแผ่นอกกว้างทำให้สาวน้อยรู้สึกปลอดภัย หยวนยิงมองเธออย่างพิจารณา ก่อนจะถอนหายใจน้อย ๆ มือหนาเอื้อมไปลูบหัวเธอเบา ๆ ท่าทางอ่อนโยนของเขาขัดแย้งกับความดิบเถื่อนที่เขามอบให้เธอเมื่อครู่จนเกือบไม่น่าเชื่อ “งั้นก็นอนเถอะ...” เขาว่าพร้อมจรดริมฝีปากลงบนหน้าผากของเธอ จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ขยับตัว ลุกขึ้นจากเตียง ทำให้ความอบอุ่นที่เธอซุกซ่อนอยู่หายไปเล็กน้อย “เฮียจะไม่นอนกับหนูเหรอคะ?” เธอรีบคว้าแขนเขาไว้ด้วยแรงอันน้อยนิด ดวงตากลมโตสั่นระริกด้วยความรู้สึกบางอย่างที่แฝงไปด้วยความหวาดหวั่น เธอไม่อยากให้เขาไป เธออยากให้อ้อมกอดนี้อยู่กับเธออีกสักหน่อย แต่แรงของเธอไม่มากพอจะรั้งเขาไว้... หยวนยิงมองเธอ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ พลางใช้มือหนาลูบหัวเธอไปมา “เดี๋ยวคนอื่นเขาจะสงสัยเอา...” เขาพยายามใช้เหตุผล แต่นั่นกลับทำให้ถังหูลู่รู้สึกน้อยใจเล็ก

一百二十七 “เฮียจะใช้มุกนี้อีกแล้วเหรอคะ?” เสียงหวานแฝงความระแวงเล็กน้อย ถังหูลู่ละสายตาจากชามข้าวต้มที่ยังคงมีไออุ่นลอยขึ้นมาจาง ๆ ก่อนจะหันไปสบตากับหยวนหลง กลิ่นบุหรี่จาง ๆ คลอเคลียอยู่ในอากาศปะปนกับกลิ่นกายของเขาที่คุ้นเคย หยวนหลงเหยียดยิ้ม มุมปากของเขายกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ แววตาฉายประกายท้าทายราวกับนักล่าที่กำลังจะต้อนเหยื่อให้จนมุม “แล้วยอมแลกไหมล่ะ?” มือหนาขยับแนบเนียน ฝ่ามืออุ่นสอดลึกเข้าไปใต้เนื้อผ้านิ่ม ลูบไล้ไปตามส่วนโค้งเว้าของร่างเล็ก เขาสัมผัสเธอราวกับกำลังครอบครอง ทุกจังหวะมือหนักเบาสอดประสานกันจนเธอแทบไม่อาจควบคุมเสียงหายใจของตัวเอง ถังหูลู่ไม่ปฏิเสธ—หรืออาจจะไม่มีทางปฏิเสธเสียตั้งแต่แรก นัยน์ตาหวานฉ่ำหลุบลงเล็กน้อย ก่อนริมฝีปากจะคลี่ยิ้มยั่วยวน “แลกค่ะ...” เสียงของเธออ่อนหวานเจือความต้องการ ใบหน้าภายใต้กรอบแว่นขึ้นสีแดงจัดจากอารมณ์ที่ค่อย ๆ ถูกปลุกเร้า หยวนหลงโน้มตัวลงมากระซิบข้างใบหู เสียงของเขาทุ้มต่ำและเย้ายวนอย่างน่ากลัว “ไม่ปฏิเสธหน่อยเหรอ?” มือหนาเคลื่อนขึ้นมาจับหมับเข้ากับส่วนที่นุ่มนิ่มและใหญ่โตของเธอ! เป็นที่เข้าใจได้ว่ายามนอนหญิงสาวย่อมไม่ใส่เสื้อชั้น