บททั้งหมดของ 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: บทที่ 181 - บทที่ 190

เขากดตัวเองแนบชิดกับเธอ ฝ่ามือร้อนจัดเลื่อนต่ำลงไปอย่างจงใจ สัมผัสทุกส่วนโค้งเว้าของเธอด้วยแรงอารมณ์ที่เดือดพล่าน“เฮียจะทำที่นี่...ตรงนี้เลยเหรอคะ!?”ถังหูลู่หัวเราะพลางเอียงคอจ้องมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย เธอไม่ได้ถามเพราะต่อต้าน แต่เพราะความระทึกในใจทำให้คำถามนั้นเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ยั่วเย้ารอยยิ้มของเธอเหมือนเปลวเพลิงที่ลุกโชน ขับให้หยวนหลงรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ยากจะระงับไม่ใช่เพียงเพราะร่องรอยสีแดงที่ประทับอยู่บนผิวขาวผ่องของเธอ ไม่ใช่แค่เสียงกระซิบพร่ำเพ้อ แต่เป็นทั้งเรือนร่าง ความร้อนแรง และอารมณ์ที่สุมอยู่ภายในจนทำให้เขาแทบระเบิดออกมา“แล้วจะให้ทำที่ไหนอีกล่ะ...!”เสียงของหยวนหลงต่ำและแหบพร่าไปด้วยแรงอารมณ์ คำพูดของเขาไม่ใช่เพียงแค่คำตอบ แต่เป็นสัญญาณบอกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าทันทีที่พูดจบ เขาก็กระชากรั้งขอบกางเกงขาสั้นของเธอลง เผยให้เห็นสะโพกขาวเนียนที่เด่นชัดท่ามกลางแสงไฟ เส้นโค้งเว้าของเธอสั่นไหวน้อย ๆ ยามที่ลมหายใจสะท้อนกับผิวกายร้อนระอุตรงเป้าของกางเกงที่ลู่ลงมา มีหยาดน้ำสีใสที่ราวกับเส้นใยบาง ๆ ปรากฏขึ้น มันหยดเยิ้มลงมาจากร่องรักสีชมพูหว

ในขณะเดียวกัน...ฝีเท้าของใครบางคนกำลังย่ำลงมาตามขั้นบันไดโดยที่พวกเขาทั้งสองไม่รู้ตัวเลยหญิงสาวผมสั้นสีชมพูโดดเด่น ผู้เป็นอาเจ๊คนเล็กของบ้าน เดินลงมาด้วยท่าทีงัวเงีย ทว่าหูของเธอกลับจับเสียงประหลาดที่แว่วออกมาจากห้องครัวได้อย่างชัดเจน“อื๊อ...อ๊ะ...อ๊า...อร๊าง!”เสียงนั้นเบา แต่อัดแน่นไปด้วยอารมณ์ที่สับสนระหว่างความสุขสมกับความทรมานหมิงหมิงชะงัก เท้าหยุดอยู่บนขั้นสุดท้ายของบันได หัวใจเธอเต้นกระหน่ำ ร่างกายพลันตื่นตัวขึ้นจากอาการง่วงงุนเมื่อสมองประมวลผลถึงสิ่งที่เธออาจกำลังได้ยิน‘เสียงคราง...อย่างนั้นเหรอ?’เธอส่ายหัว คิดว่าอาจจะหูฝาดไปเองแต่ทว่า...“เฮีย! อร๊างง~!!”เสียงสะท้านหวีดร้องดังขึ้นกะทันหัน หมิงหมิงสะดุ้งโหยง หัวใจหล่นวูบไปถึงตาตุ่ม นัยน์ตาสีอำพันเบิกกว้างขึ้นมาทันทีเธอกลืนน้ำลายลงคอ ฝีเท้าแผ่วเบาลากไปตามพื้นไม้ขณะที่ร่างบางซ่อนตัวอยู่หลังกำแพง ก่อนจะแอบชะเง้อหน้าเข้าไปในห้องครัว แล้วสิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอแทบหยุดหายใจเรือนร่างของหญิงสาวที่เธอจำได้ดี กำลังแนบสนิทอยู่กับเคาน์เตอร์ครัวในท่านอนคว่ำท่อนบน ในขณะที่ท่อนล่างยืนเขย่งเท้าราวกับต้องการจะประคองความรู้สึกที่สั่ง

หมิงหมิงขบริมฝีปากแน่น ความร้อนวาบแล่นพล่านไปทั่วร่าง ริมฝีปากอิ่มเผยอหอบเบา ๆ เมื่อแรงสั่นสะเทือนจากความต้องการแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูมือเรียวค่อย ๆ ล้วงลงไปใต้กางเกงของตนเอง—ไม่จำเป็นต้องพูดว่าปลายนิ้วกำลังทำสิ่งใด แต่ความเสียวซ่านที่แล่นขึ้นมาตามแนวกระดูกสันหลังกลับชัดเจนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดแม้การปลดเปลื้องตัวเองด้วยนิ้วมือทั้งสองจะไม่ร้อนแรงเท่าการได้รับเซ็กส์สุดเร่าร้อนจากหนุ่ม ๆ แต่เพียงเท่านี้มันก็มากเกินพอแล้วสำหรับเธอ เพราะด้วยภาพตรงหน้าที่หาได้ยาก มันจึงทำให้เธอตื่นเต้นเอามาก ๆ ในเวลานี้เส้นผมสีชมพูปลิวระไปตามแรงสั่นไหวของร่างกาย ดวงหน้าหวานบิดเบี้ยวไปด้วยอารมณ์ที่ค่อย ๆ ปะทุขึ้น—พวงแก้มแดงจัดจนลามไปถึงใบหู ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกทุกครั้งที่นิ้วมือสัมผัสจุดอ่อนไหว สะโพกมนกระตุกเบา ๆ ตอบรับสัมผัสของตัวเองโดยไม่รู้ตัว เสียงลมหายใจของเธอขาดเป็นห้วง ๆ ปลายนิ้วชุ่มฉ่ำขณะที่เคลื่อนไหวหนักหน่วงขึ้น…‘เรากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย…?’เสียงในใจของเธอสั่นไหว แต่ร่างกายกลับไม่ยอมหยุดนิ้วมือที่เคลื่อนเป็นจังหวะช่ำชองเสียงเฉอะแฉะจากการปรนเปรอทำให้เธอขนลุกซู่ ความเสียวซ่านไต่ระดับขึ้นอย่างไร้ปรานี

หยวนหลงลูบศีรษะของเธอเบา ๆ ด้วยท่าทีเอ็นดู ก่อนจะเอ่ยตอบตรงไปตรงมา“ไม่ปฏิเสธ...”เขาพยุงร่างบางของถังหูลู่ขึ้น และอุ้มเธอขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ โดยที่เธออยู่สูงกว่า เนื่องจากนั่งตัวตรงในขณะที่เขายืน มือหนาวางลงบนเอวบาง รั้งเธอเข้ามาชิดแนบแน่น เพียงสบตากัน—ทั้งคู่ก็เข้าใจทุกอย่างโดยไม่ต้องใช้คำพูดริมฝีปากแนบชิดกันอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีความดิบเถื่อนเหมือนก่อนหน้า มีเพียงสัมผัสที่อ่อนโยนและลึกซึ้ง เป็นจุมพิตที่เหมือนการปิดท้ายศึกรักลับ ๆ ในห้องครัวที่ไม่ลับอย่างที่คิด“หวานกันเกินไปแล้ว...!”เสียงพึมพำเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมหนึ่งของห้องหมิงหมิง ที่แอบซ่อนตัวอยู่ห่างออกไป มองภาพตรงหน้าแล้วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เธอไม่ได้รังเกียจหรือริษยาตามนิสัย แต่กลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นพยานให้กับบางสิ่งที่ลึกซึ้งและน่าอิจฉาในแบบที่เธอไม่เคยสัมผัสมันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่สำหรับเธอและเธอไม่แน่ใจว่าควรจะทำอย่างไรกับมันดี...หลังบ้าน เวลา 05:30 น.เสียงลมทะเลแว่วมากับไอเย็นของรุ่งอรุณ คลื่นกระทบชายฝั่งเป็นจังหวะอ่อนโยน ขณะที่แสงแรกของวันเริ่มแตะขอบฟ้า สีทองระเรื่อส่องผ่านผืนน้ำกว้างไกล ตัดกับเงาเรือน

คำพูดของเธอทำให้ถังหูลู่ชะงักไปครู่หนึ่ง ความรู้สึกโล่งอกที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมาถูกบดบังด้วยความสงสัยเสียก่อน‘ขอบคุณเรื่องอะไรของเจ๊เขากัน...?’แต่ไม่ว่าเธอจะขบคิดเท่าไร คำตอบก็ไม่ผุดขึ้นมาในหัว อีกทั้งสิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือ หมิงหมิงเป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้เลยหมิงหมิงเป็นพายุที่โหมกระหน่ำเมื่อเธอต้องการ และเป็นสายลมอ่อนโยนในเวลาที่เธอเลือก เช่นเดียวกับในตอนนี้—หลังจากที่ได้เห็นปฏิกิริยาของถังหูลู่แล้วเธอก็พอใจ จึงแกล้งโบกมือให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“ไม่กวนล่ะ...บาย”เสียงของเธอเต็มไปด้วยความร่าเริง ราวกับเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นเพียงการหยอกล้อเล่นสนุกธรรมดา ๆ เท่านั้น จากนั้นเธอก็หมุนตัวเดินออกไป ทิ้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมประจำตัวไว้ในอากาศถังหูลู่จ้องแผ่นหลังของเธอจนกระทั่งหายลับไป รู้ดีว่าคนอย่างหมิงหมิงอาจไม่แพร่งพรายความลับของเธอจริง ๆ แต่ก็ใช่ว่าเธอจะวางใจได้เสียทีเดียว เพราะพี่สาวจอมเจ้าเล่ห์คนนี้...มักหาวิธีสนุกกับจิตใจด้วยการแกล้งคนอื่นอยู่เสมอเมื่อแผ่นหลังของหมิงหมิงลับหายไปจากสายตา อากาศรอบตัวก็คล้ายจะสงบลง ทว่าภายในใจของถังหูลู่กลับยังคงปั่นป่วนราวกับคลื่นในมหาสมุท