บททั้งหมดของ 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: บทที่ 191 - บทที่ 200

เธอพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ ภายในใจยังคงกังวลอยู่ลึก ๆ ว่าหมิงหมิงจะเอาเรื่องนี้ไปพูดหรือไม่ แต่ถึงอย่างไร เธอก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว‘ถึงจะอดกังวลไม่ได้ แต่เราก็ทำอะไรได้ไม่มาก...นอกจากจะต้องเชื่อใจเจ๊เขาไป...’ถังหูลู่ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างลำบากใจ‘อา...กินต่อดีกว่า...เรื่องอื่น ๆ ก็ด้วย...ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างที่ควรจะเป็นก็แล้วกัน...ตอนนี้เราทำได้เพียงแค่รอจังหวะที่เหมาะสมเท่านั้น!’และจังหวะที่เหมาะสมที่ว่าก็กำลังจะเกิดขึ้นในเร็ว ๆ นี้...เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็เลือกที่จะละทิ้งความวิตกกังวลไปชั่วคราว แล้วหันไปหยิบขนมเค้กส้มที่หยวนหลงนำมาให้ขึ้นมาแทน กลิ่นหอมหวานของมันลอยแตะปลายจมูก ผสมกับกลิ่นชาหอมหมื่นลี้ที่อุ่นร้อนในมือเธอค่อย ๆ ตักเค้กขึ้นมาลิ้มรส รสสัมผัสนุ่มละมุนของมันช่วยให้ความรู้สึกหนักอึ้งในอกบรรเทาลงไปได้เล็กน้อยหยวนหลงยืนมองเธอกินขนมโดยไม่พูดอะไรอีก เพียงพ่นควันบุหรี่เป็นเส้นบาง ๆ แล้วทอดสายตามองออกไปยังทิวทัศน์รอบ ๆ ภายใต้บรรยากาศที่กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ปล่อยให้ความลับและรู้สึกที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ทั้งหมดค่อย ๆ เลือนหายไปกับสายลม...ในห้องนอนที่แสงแรกของวันลอดผ่านม่านบาง

ความรู้สึกนั้นชัดเจนทุกอณูร่างกาย แม้เธอจะรู้สึกเจ็บอยู่บ้าง แต่ความพึงพอใจก็แทรกซึมเข้ามาอย่างห้ามไม่อยู่ รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นที่ริมฝีปาก ขณะที่เธอยังลิ้มรสสัมผัสของเขาอยู่ภายในดวงตาคู่สวยเหลือบขึ้นมองเขา ก่อนเอ่ยเสียงหวานด้วยท่าทีที่ทั้งซุกซนและยอมจำนนในคราวเดียว“ต่ออีกนิดไหมล่ะคะเฮีย...”หยวนหลงจ้องมองเธออย่างลุ่มหลง แววตานั้นฉายแววพึงพอใจและตื่นเต้นคละเคล้ากัน ใบหน้าคมคายคลี่ยิ้มออกมาช้า ๆ ราวกับหมาป่าที่พึงพอใจกับเหยื่อที่ยอมศิโรราบโดยสมัครใจ“เอาสิ...เอาเลย...” น้ำเสียงของเขาต่ำพร่า เต็มไปด้วยความปรารถนาจากนั้น ทั้งคู่ก็ปล่อยให้ร่างกายเป็นฝ่ายนำพาไปสู่ห้วงอารมณ์ที่ร้อนแรงขึ้นทุกขณะถังหูลู่ใช้ทั้งเรียวปากและปลายลิ้นปรนเปรอเขาจนกระทั่งหยวนหลงไม่อาจทานทนได้อีกครั้ง กระทั่งอัดฉีดของเหลวเหล่านั้นเข้ามาในปากเธอ ให้เธอได้กลืนกินเขาอย่างหมดจน ก่อนที่จะเริ่มต้นระลอกใหม่โดยไม่รอช้าร่างสูงคว้าเธอขึ้นอุ้มไว้ ก่อนจะวางลงบนเตียงอย่างดิบเถื่อน จากนั้นก็ถ่างขาเธอออกและยกสะโพกของเธอขึ้น เพื่อเผยส่วนสงวนนั้นโดยไม่มีอะไรมาขวางกั้น ทำให้ถังหูลู่ทั้งวาบหวามและตื่นเต้นร่องรักสีชมพูหวานหยาดเยิ้ม

หลังจากพิธีไหว้เสร็จสิ้นเวลา 10:30 น.ครอบครัวตระกูลถังและญาติพี่น้องแทบทั้งหมดต่างออกเดินทางมายังเรือนหอหลังใหม่ของถังไห่เฉิงและหยวนชิงหลาน สถานที่ซึ่งถังหูลู่ หยวนหลง และหยวนหยิงอาศัยอยู่บ้านหลังใหม่สไตล์จีนโมเดิร์นหลังนี้ไม่ได้เป็นเพียงอาคารที่สร้างขึ้นจากอิฐ หิน และไม้สลักงดงามเท่านั้น หากแต่เป็นสัญลักษณ์แห่งการเริ่มต้นชีวิตใหม่ เป็นรากฐานแห่งความมั่นคงของครอบครัวที่กำลังเติบโตไปด้วยกันครั้งนี้ไม่ใช่เพียงแค่คนในตระกูลถัง แต่ตระกูลหยวนก็มารวมตัวกันด้วย ทำให้ลานบ้านเต็มไปด้วยเครือญาติจากทั้งสองฝ่ายขบวนรถยนต์เรียงรายตั้งแต่คันหรูส่องประกายระยิบระยับไปจนถึงรถเก่าที่แฝงกลิ่นอายแห่งความทรงจำ ทุกคันต่างจอดเรียงกันเป็นระเบียบอยู่หน้าประตูรั้วใหญ่ซึ่งถูกเปิดออกกว้างเพื่อรับแขกเรือนให้ก้าวเข้าสู่บ้านหลังใหม่นี้ด้วยความยินดีภายในลานกว้างที่ได้รับการตกแต่งอย่างพิถีพิถัน เต็นท์ขนาดใหญ่ถูกตั้งขึ้นเป็นร่มเงา ปกคลุมพื้นที่โดยรอบคล้ายผืนเมฆที่ทอดตัวปกป้องเรือนหอพิธีขึ้นบ้านใหม่เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการด้วยประเพณีอันเก่าแก่ ข้าวสารเมล็ดงามถูกโปรยไปตามพื้นทางเดิน แทรกไปด้วยประกายเงินประกายทอ

ประโยคแหย่เย้าทำให้หยวนหลงดูสนุก ขณะที่ถังหูลู่กลับรู้สึกขัดใจ คำว่า ‘ตาย’ ที่หลุดออกจากปากเขาอีกครั้งทำให้เธอขมวดคิ้ว หงุดหงิดจนต้องเอ่ยเสียงแข็ง“พูดเป็นลางอีกแล้วนะ...เดี๋ยวหนูตบปากให้!”ดวงตากลมโตของเธอจ้องหยวนหลงอย่างไม่พอใจ ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ รอยยิ้มขี้เล่นยังคงประดับอยู่บนใบหน้า เขาจับมือเล็ก ๆ ของเธอให้แตะลงบนแก้มตัวเองเบา ๆ“เอาสิ...” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความยั่วเย้า “อยากตบก็ทำเลย เฮียอนุญาต...”ท่าทางนั้นทำให้ถังหูลู่ชะงัก ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่หยวนหลงเป็นบ้าอะไรถึงได้อยากโดนเธอตบกันนะ!?แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ดึงมือกลับ เสียงของหยวนยิงก็ดังขึ้น ขัดจังหวะบรรยากาศเล่นสนุกของทั้งคู่“คงไม่ใช่แค่กูล่ะที่หึง...แต่มึงเองก็ไม่ต่างกันนักหรอก...”เสียงของหยวนยิงฟังดูราบเรียบ แต่มันกลับทำให้หยวนหลงชะงักไปเล็กน้อย เขาหรี่ตามองพี่ชาย ก่อนจะฉีกยิ้มอย่างท้าทาย“มันก็แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอที่กูจะหึงหวงเด็กคนนี้...”จบประโยคนั้น หยวนหลงก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนจะโอบเอวถังหูลู่เข้าหาตัว รั้งเธอเข้ามาในอ้อมแขนอย่างไม่คิดปิดบังความรู้สึกใด ๆ มือหยาบใหญ่ข

ทว่าเพียงไม่นาน...“เดี๋ยวนี้อาหมวยอ้วนขึ้นไม่พอ ยังหงุดหงิดง่ายด้วย เป็นไปได้ไหมว่าเราเลี้ยงดูเธอผิด...?”เสียงทุ้มของหยวนยิงดังขึ้นจากเบาะหลัง พร้อมกับน้ำเสียงยียวนที่ทำให้คิ้วของถังหูลู่กระตุกเล็กน้อย“ใช่ ๆ ” หยวนหลงรีบเสริมตาม “รู้สึกเหมือนกันว่าช่วงนี้อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ แปลก ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ช่วงเมนส์มานะเนี่ย...”เขาหัวเราะเบา ๆ พลางเอนตัวไปด้านหลังด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ“แต่ถ้าเมนส์มาด้วยล่ะก็...พวกเราแย่แน่เลย ฮ่าฮ่าฮ่า”เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังประสานกันอย่างขบขัน ราวกับพวกเขากำลังสนุกกับการล้อเลียนเธอถังหูลู่ที่ตั้งใจจะแสร้งโกรธเพื่อหยอกกลับ แต่พอได้ยินคำพูดเหล่านั้นแล้ว ความหงุุดหงิดก็ดันพวยพุ่งขึ้นมาแทนที่!คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่น ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรงก่อนจะแค่นเสียงเย็นชา“เฮียว่าไงนะคะ...?”น้ำเสียงของเธอแม้จะฟังดูราบเรียบ แต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันมหาศาลยังไม่ทันที่สองหนุ่มจะได้ตั้งตัว...ฟึ่บ!ถังหูลู่กระแทกเท้าลงบนคันเร่งเต็มแรง!รถสปอร์ตคันหรูพุ่งทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ฝ่าอากาศเย็นยะเยือกของค่ำคืน และแซงผ่านรถคันแล้วคันเล่าราวกับสายลมที่ไร้ตัวตนหยวนยิงที่