Lahat ng Kabanata ng The Zillionaire's Abandoned Wife: Kabanata 211 - Kabanata 220

Tumayo si Helios mula sa pagkaka-upo sa tabi ni Trixie nang mapansin ang mga bagong dating. May bahagyang seryosong ekspresyon sa mukha nito habang pinagmamasdan ang lalaking kararating pa lang.“Sebastian,” tawag niya, kalmado ang tinig ngunit may tinatagong tensyon.Napalingon si Sebastian na tila ayaw gumalaw. Napakunot ang noo niya habang nakatingin sa kaibigan. Ngunit bago pa siya makatanggi, sumingit na si Wendy.“Let’s greet them for a while. It’s your dear friend after all,” wika nito habang hinahawakan ang braso niya, pormal ang ngiti ngunit may bahid ng intensyon sa likod ng mga mata.Ayaw sana ni Sebastian, pero wala rin siyang nagawa. Ang panunulsol ni Wendy ay may bahid na maitim balak. Siguro, gusto lang niyang patunayan na wala nang koneksyon si Sebastian sa dating asawa. O baka gusto lang niyang makita kung ano talaga ang dynamics ngayon.“Alright. But let’s be quick,” sagot ni Sebastian, pinipigilan ang sarili na idagdag ang I don’t want to see either of them tonig

Pagbalik ng mga bata, agad tumakbo si Xyza sa ina. “Mommy! Mommy! I made a drawing po! It’s you and me and Tito and Yanyan!” Pinakita nito ang simpleng guhit, may araw sa itaas, at may puso sa gitna ng papel. “Beautiful,” ani Trixie habang hinahaplos ang buhok ng anak. Tiningnan ni Helios ang papel at ngumiti. “You’re quite the artist.” “I drew Daddy din po!” sabay turo sa malayong figure sa likod, na malabo at nakatalikod. Hindi na nagsalita si Trixie. Bagkus, tumingin siya sa anak at hinaplos ang pisngi nito. “You’re enough,” bulong niya. Hindi iyon para kay Helios, hindi para kay Sebastian. Para iyon sa anak niya. Para sa sarili niya. At kahit sino pa ang pumasok o lumabas sa mundong ito, alam niyang buo siya, buo silang dalawa. “Wow. Daddy, you're here too. Are you joining us na po? Mommy, can daddy sit beside me?” tanong ni Xyza, walang muwang sa nagaganap na tensyon. “I think he should sit with Wendy,” tugon ni Trixie, malamig ngunit mahinahon. Nagng

Dumating na ang araw ng graduation nilang tatlo. Mainit ang araw pero mas mainit ang pakiramdam ni Elijah habang pinagmamasdan si Trixie sa entablado. Ang ganda nito sa suot nitong toga, ang liwanag ng ngiti habang katabi si Sebastian. Sa camera ng phone niya, naka-zoom si Trixie. Kahit si Sebastian ay pinutol niya sa framing. Sa kanya lang dapat nakatuon ang araw na ito. Si Trixie lang. Pagkatapos ng graduation, may simpleng salu-salo sa isang restaurant. Nasa iisang mesa sila, mga close friends ng dalawa, kabilang na si Racey ang babaeng kaibigan ni Trixie. Katabi ni Trixie sa kabilang gilid niya si Sebastian. Si Elijah naman, kahit sa kabilang side niya nakaupo, hindi maalis ang paningin sa kanya. “Uy Elijah,” tawag ni Sarah. “May maganda raw na dumating na bisita, kakilala ni Dean. Baka gusto mong i-meet.” “Girl ba?” tanong niya. “Oo, sobrang classy! Mukhang sosyalin pero approachable.” Nacurious tuloy si Elijah, tumayo at sumunod kay Sarah papunta sa lounge. Pagdating

Today is the day of our wedding. No man can be happiest than me right now. I am marrying my first love, the woman of my dreams, and my one and only love. Trixie. "Bro, arent you having any wedding jitters?" Pang-aalaska sa kaniya ni Elijah. "What? C'mon man. This is Trixie that we are talking about," he answered his best friend confidently. "Weh? Baka mamaya kabado ka na diyan? You know man, alam ko namang mga bata pa tayo. Hindi ba, padalos-dalos lang kayo?" tunog concerned si Elijah ngunit may bahid na ng galit ang tudyo sa kaniya. Gusto niyang kasing hindi matuloy ang kasal ng dalawa. "That is the most absurd thing that I heard today, Elijah. I don't want to hear any of it. Just congratulate us, okay?" medyo inis nang tugon ni Sebastian. "Chill, chill! Nagbibiro lang ako para mawala 'yang kaba mo eh. I know how much... you love her. And, I'm happy for you both." Binigyan niya si Sebastian ng isang pekeng ngiti. How can he be happy for them when he is desperately wis

“Tres? Why are you just standing there?" taqag ni Trixie mula sa kama. Hindi niya maintidihan kung bakit nakatulala lang doon ang asawa. Those words snapped Sebastian out of his reverie. Lumakad siya palapit kay Trixie na may alanganing ngiti sa labi, ngunit malamlam ang mga mata. “Good morning, how was your sleep?" simpleng tanong niya sa babae. Gone was the affectionate tone, mainly because of that video still haunting his mind. "Best feeling ever. So far, it is the best morning for me. Everyday, I just thank God for giving me a man like you, Tres, my husband.” Pagkasabi noon ay kinintalan siya ng halik ni Trixie sa mga labi, saka sumiksik sa kaniyang dibdib. Parang tuta na naglalambing sa kaniyang amo. Isa ito sa mga lubos na nagustuhan ni Sebastian sa babae, ang pagiging clingy at pluffy nito sa tuwing isisiksik ang sarili o yayakap sa kaniya. Ngunit paano niya pa maa-appreciate ang maliliit na gesture na ito matapos niyang makita ang ipinadalang mensahe ni Wendy ngayon?