Semua Bab The Zillionaire's Abandoned Wife: Bab 191 - Bab 200

Nang akmang tatalikod na si Trixie, pinigilan siya ng tinig ni Sebastian."Lola slipped last night. Fractured her femur. They’re prepping her for surgery."Napalingon siya, kahit ayaw niya. May kung anong bigat sa dibdib niya tuwing binabanggit si Lola Thallia. Kahit pa pilit niyang pinipigilan ang damdamin, hindi niya maitanggi ang kaba at awa.“She really wants to see you,” dagdag ni Sebastian, ang tinig ay mas mababa, halos pakiusap.Walang sinabi si Trixie. Mahigpit ang hawak niya sa folder na dala, parang doon ibinuhos ang tensyon sa kanyang mga palad. Lumingon siya muli sa dulo ng hallway. Magsasalita na sana si Sebastian, ngunit—Bumukas ang pinto ng opisina at lumabas si Wendy. Hindi nito inaasahan ang eksenang mabubungaran, si sebastian na nakatayo sa hallway, kaharap ang soon to be ex-wife nitong si Trixie..Napahinto si Wendy. Napakagat-labi. At sa isang iglap, nagbago ang anyo ng kanyang mukha. May bahagyang pagkabigla, kasunod ang pamilyar na irita, pero sa mga mata lama

Masiglang nagkukuwentuhan sina Lola Angelina at Lola Thallia habang nakaupo sa sofa sa isang gilid ng silid. Puno ng sigla ang mga mata ni Lola Thallia habang nakikinig sa mga salaysay ng matandang kaibigan. Ngunit sa isang iglap, tila may humila sa kaniyang atensyon. Napatingin siya sa mesa kung saan magkatabing nakaupo sina Trixie, Sebastian, at Xyza. Biglang huminto si Lola Thallia sa pagsasalita. Napansin ni Lola Angelina ang pagputol ng kausap at agad niyang sinundan ang direksyon ng tingin nito. Tahimik niyang pinagmasdan ang tatlo. Nakaupo si Xyza sa pagitan nina Trixie at Sebastian, masiglang nagsusubo ng pagkain habang sabik na ikinukuwento ang nakita niyang mga magagandang paintings sa lobby ng ospital. Ngunit kapansin-pansin ang tahimik na tensyon sa pagitan ng dalawang magulang. Hindi na nagsalita si Lola Angelina. Ibinaba na lang niya ang kanyang paningin, parang may bigat sa kanyang dibdib. Napabuntong-hininga si Lola Thallia. “Alam mo…” Ngunit agad siyang

Tahimik lang na nakatingin si Sebastian sa likuran ni Trixie. Hindi siya nagsasalita, pero bakas sa mga mata niya ang mga salitang hindi niya masabi. May bumabagabag sa loob niya, pero pinili niyang huwag na lang magsalita, hindi dahil wala siyang gustong sabihin, kundi dahil baka masira lang nito ang natitirang kaayusan sa pagitan nila. Si Helios naman, na kasabay nilang lumabas ng ospital, ay tila may sariling iniisip. Nakaawang ang mga labi, pero hindi agad nagsalita. Hindi rin niya lubos na narinig ang usapan nina Sebastian at Ysabel. "Ano'ng pinag-uusapan n'yo?" tanong niya matapos mapansin ang katahimikan. Inulit ni Ysabel ang sinabi niya kay Helios, isang bagay na naging dahilan upang parehong mapatingin sina Sebastian at Helios sa direksyon ni Trixie. Walang imik ang dalawa. Tahimik silang tumingin sa kanyang likuran, tila may iniisip, ngunit walang sinuman ang nagsalita. Paglabas nila sa gate ng ospital, habang malamig ang hangin at humahaplos sa balat nila, biglang na

Nang makita nina Mateo at Precy na sabay na dumating sina Sebastian at Wendy sa salubong, agad silang napangiti, tila ba nakahanap na rin ng balanse ang magulong kabanata ng relasyon ng dalawa na naririnig nila nitong mga nakaraan. Tahimik na naupo si Wendy sa tabi ng kanyang tiyahin, si Mildred, na agad namang sumulyap sa paligid bago lumapit sa kanyang tenga. “Wendy,” bulong niya, “sabi ng tiyuhin mo, ibibigay daw ni Sebastian sa pamilya Salvador ang isa sa mga proyekto ng Valderama Group.” Bahagyang ngumiti si Wendy, kalmado at kumpiyansa. “I already know.” Napakunot-noo si Mildred, halatang balisa. “Narinig ko rin... nitong dalawa o tatlong araw matapos maaksidente si Thallia Valderama, madalas daw mag-usap sina Sebastian at Trixie. Kahapon lang, may nakakita pa kay Sebastian na kumakain kasama ang matandang ginang ng pamilya Salvador. Don’t you think... baka nagkakabalikan na sila?” Hindi nagbago ang tono ni Wendy. Walang bahid ng emosyon ang kanyang boses, ngunit kapansin-p

Pagkauwi nina Trixie at Lola Angelina mula sa ospital, agad silang sinalubong ng malamig na simoy ng hangin mula sa hardin. Maaliwalas ang gabi ngunit tila ba may bigat sa dibdib ni Trixie. Tahimik lamang siya habang binubuksan ng kasambahay ang gate para sa kanila.Pagkapasok sa loob ng bahay, diretsong nagtungo si Lola Angelina sa living room. Umupo siya sa paborito niyang upuang kahoy na may malalambot na unan. Tahimik din si Trixie nang sundan ito at maupo sa tapat niya, habang inilalapag ng maid ang sabaw na kanilang binanggit kanina pa sa ospital.“Masarap ‘to, Lola,” mahina niyang sabi, habang inilalagay ang mangkok sa tray ni Lola Angelina.“Hmm,” sagot ng matanda, sabay tingin sa kanya. “Napansin ko, hindi ka halos nagsalita sa ospital. Maliban sa Gongfu tea mo, tahimik kang parang may malalim na iniisip.”Sandaling natahimik si Trixie. Hawak niya ang tasa ng tsaa, ngunit hindi niya ito ininom agad.“I just didn’t want to make a scene, Lola,” bulong niya. “Especially not wi