บททั้งหมดของ The Zillionaire's Abandoned Wife: บทที่ 311 - บทที่ 320

“Mr. Victor S. Reynolds. Lead architect of Horizon AI Group, founder ng EnviroTrack at EcoGrid. You’re in front of the man who literally designed the emergency response system of Berlin.”Napalunok si Trixie. “Okay…”May sasabihin pa sana si Capser ngunit pinutol na ang lalaki ni Trixie ng mahina. “Later, Cas. Let me do the pitch.”Tumango ang binata at iniharap siya kay Mr. Reynolds.“Mr. Reynolds, may I present to you the woman behind AURA, and PYXIS, Ms. Trixie Alyssa Salvador.”Tumayo ang matanda, may edad na ngunit buo pa rin ang tindig at kilos. Nakasuot ito ng damit na tiyak ni Trixie na designer na damit, may silver hair, at matalim ang mata. Ngunit nang ngumiti ito kay Trixie, nabawasan ng kaunti ang tensyon sa loob niya.“Ms. Salvador, I’ve been looking forward to this meeting,” anito, habang inaabot ang kamay niya para kamayan si Trixie."Same here, Sir," mahina ngunit may kumpiyansang tugon niya.Ang malamig na hangin mula sa central aircon ng conference room ay hindi sapa

Ilang minuto pa ang lumipas, kasama nina Trixie at Casper si Mr. Reynolds habang binabaybay nito ang daan papunta sa executive elevator na magdadala sa kaniya sa parking lot. Tahimik ngunit masaya ang matanda habang naglilibot ang mata sa modernong interior ng building.“Next time I come here, I expect to see a global hub,” biro nito. “Maybe with your face on a wall?”Tawanan muli. Bitbit ng dalawa ang ngiti ng tagumpay, habang si Trixie… ay tila iniipit ng emosyon na hindi na niya maipinta o malinaw na mailarawan.“Thank you, Mr. Reynolds,” ani Trixie habang binubuksan ni Casper ang elevator para sa matanda. “This is truly an honor.”Ngumiti ang dayuhan at bahagyang yumuko. “No, Trixie. The honor is mine. I’ve seen thousands of systems. Pero AURA is something else. Something revolutionary. And so are you.”Habang pumapasok sa elevator si Mr. Reynolds, muling lumingon ito at hinawakan ang kamay ni Trixie.“Think about my offer, Miss Salvador. There’s a room ready for you at the Berlin

Bumukas ang elevator at walang pasabi ay lumabas na sina Trixie at Casper sa main lobby ng Astranexis, sinalubong agad ng kaingayan at tensyon. Nangangapal na ang lobby mula sa bulungan ng mga empleyado at security staff, habang sa mismong gitna, isang eksenang halos katawa-tawa ang bumungad kay Trixie.Sa gitna ng mga guwardiyang pilit umiwas sa eksena, kitang-kita niya si Precy Bolivar, naka-designer sunglasses kahit nasa loob, naka-LV scarf at blouse, ang palda'y sakto sa tuhod at ang stiletto ay halos kasing taas ng pride ng bruhilda. Nakapatong ang isang kamay sa baywang habang ang isa’y galit na galit na tumuturo sa mga tauhan ng kumpanya.“Ano?! Hindi niyo kami papapasukin?!” sigaw ni Precy, halos mangitim ang mukha sa galit. “Alam niyo ba kung sino ako?! Ako ang asawa ng Mateo Bolivar! We own the Tolentino-Bolivar Hindi niyo ‘ko pwedeng pagbawalan, mga hampaslupa lamang kayo!”Sa likod niya, naroon si Mateo. Gaya ng napansin ni Trixie kanina unang lapat pa lang niya ng mata di

Nanigas si Trixie. Hindi siya makagalaw. Ang dibdib niya’y tila pinukpok na ngayon ng martilyo.Walang gumalaw. Walang umimik.Kahit si Precy ay napatingin sa kanya upang siguro ay tingnan ang reaksiyon niya at iguhit ang isang ngiti ng satisfaction ng pagkapanalo."Ano…?" mahina niyang tanong. "Anong... sinabi mo?" bulong ni Trixie"I said," ulit ni Mateo, halos sumisigaw, "You were never mine. Your mother cheated on me. At hindi ko kailanman tinanggap ang pagkatao mo. And now you stand there, parang may karapatan ka sa lahat ng mga ‘to? Kalayaan at kayamanan? How could you, when your mother deprived me of that for years! Nagsimula lang akong totoong sumaya nang makasama ko na si Wendy at Precy, because they were my true family."Lalong natahimik ang lahat sa bulgaridad na iyon. Walang ni isang makapagsalita. Ilang mata ang napapikit, habang ilang bibig ang napamura ng mahina.Trixie’s hands started to shake. Hindi dahil sa takot—kundi sa poot. Sa panghihina. Sa pagkawasak ng isang i

Matapos ang ilang araw ng matamis na pagkukunwari sa bansang Hong Kong kasama ang kanyang pamilya, sa wakas ay nakatapak muli si Sebastian sa tunay niyang teritoryo… ang mundo ng kapangyarihan, ng galit, at ng kontrol.Pagkababa ng eroplano, wala nang patumpik-tumpik pa at wala nang inaksayang sandali si Sebastian Valderama. Matapos ihatid sina Xyza at Yanyan sa kanilang tahanan na may mga kasamang yaya’t guwardiyang handang umalalay, dumiretso na siya sa headquarters ng Valderama Group of Companies. Naka-pressed navy blue suit siya, walang bahid ng saya ang ekspresyon ng mukha. Bukod sa namamayaning emosyon ng pagseselos kagabi pa, busangot sa buong biyahe ang lalaki. And other than that, this wasn’t just any business day for Sebastian Valderama.Today was judgment day.Wala pang isang oras mula nang makabalik siya sa bansa ngunit alam niya, the clock was ticking, pabor sa kaniya… sa kanila.Sa loob ng sasakyan, tahimik lamang siyang nakatingin sa labas. Ngunit sa ilalim ng kanyang