Lahat ng Kabanata ng The Zillionaire's Abandoned Wife: Kabanata 321 - Kabanata 330

“Sir?” tanong ulit ni Yuan, maingat. “Do we execute full media release that finally they will be behind bars this evening? Or should we wait until they’re in custody?”“No,” matigas na sagot ni Sebastian. “We release it before their arrest. Let the world know what kind of monsters they are. I want the public opinion to crush them even before the law does.”Yuan nodded. “Understood, Sir. The media outlets are on standby. Do you want to notify Ma’am Trixie?”Nanahimik si Sebastian. Tumayo siya mula sa kanyang upuan at tumingin sa bintana ng opisina.“Hindi pa,” aniya. “Not until she sees them in handcuffs.”Because no amount of flowers, sweet gestures, or apologies could ever erase the scars those people gave her.But justice?That… that is the kind of gift only he could give her.Saglit siyang napatingin sa picture frame sa kanyang mesa. Larawan nila ni Trixie iyon, kuha sa isang gala night bago pa sila tuluyang maghiwalay.She was smiling back then. But behind that smile, Sebastian kn

Habang ang mundo ni Sebastian ay muling gumuguho sa galit at panibagong takot, sa kabilang dako ng lungsod, kung saan ang langit ay tila mas tahimik, kung saan ang mga ulap ay mabagal na lumulutang sa bughaw na kalangitan at ang simoy ng hangin ay may halong amoy ng antiseptic at damo… naroroon ang isang lugar na tila nalimutan na ng ingay ng mundo. Ang sanataorium kung saan kasalukuyang tahanan ni Mary Loi Salvador, isa iyong pribadong institusyong sumisilong sa mga nawalan ng sarili nilang liwanag.Sa looban ng gusaling iyon, sa isang bahagi ng garden na may lumang bangkong kahoy sa lilim ng isang namumulaklak na camia tree, tahimik na nakaupo si Mary Loi.Ang hangin sa hardin ng sanatorium ay malamig at maaliwalas, may mga ibong nagliliparan at ang mga halamang gumagapang sa mga pader ay tila nakikiisa sa katahimikang bumabalot sa paligid. Ngunit kung may isang bagay na hindi karaniwan, iyon ay ang presensiya ni Mary Loi Salvador, ina ni Trixie, na hindi gaya ng dati.Malalim ang

Magaan ngunit kinakabahan ang dibdib ni Nurse Skylei habang tinutulak ang wheelchair ni Mary Loi Salvador pabalik sa silid nito. Bumibigat ang bawat hakbang niya, kahit ang gulong ng upuan ay dumadaan lamang sa pulidong hallway. May bahid ng kaba ang bawat paghinga, dahil alam niyang ang isang saglit na pagbalik ng katinuan ay maaring magtapos sa isang malupit na pagbagsak.I hope this is just another episode. As much as I want to continue taking care of her, she is needed by her daughter too, bulong ng isip niya.Ngunit sa kabila ng pangambang iyon, hindi niya mapigil ang pagpitik ng pag-asa sa puso. Kasi matagal na siyang umaasa.. Sa looob ng tatlong taon na siya ay narito sa sanatorium, tatlong taon na rin niyang inaasikaso si Mary Loi, na kaniyang unang pasiyente at na para na rin niyang tunay na ina.Sa loob ng panahong iyon, tila hindi man lang gumalaw ang mundo ni Mary Loi. Parang nahinto ito sa isang eksaktong araw na hindi niya masabi kung kailan, isang araw ng pagkawasak.“

“Unbelievable, I saw him sa hallway eh!”That statement made Trixie stunned for a bit. Halos mamilog ang mata ni Trixie.“You saw him? Are you sure? When?” tanong ni Trixie, tila hindi makapaniwala.Tumango si Racey. “Oo. Kasalubong ko. I even said hi pero hindi niya ako pinansin. He seemed so lost in his own thoughts. But nagmamadali rin siya, at the same time actually. Ang weird talaga niyang ex mo kahit kailan. He’s so unpredictable! Ayaw ko sa ganiyang guy… But come to think of it, hindi ko rin alam kung bakit pinatulan ko ang asungot na ‘yon,” bulong bulong ni Racey sa kaniyang huling pangungusap. Dahil mahina ang huling mga kataga, nagtatakang tinanong ni Trixie ang binubulong ni Racey. “What are you mumbling to yourself there, Ray?”“Uh, no. It’s n-nothing!’ mabilis na sagot ng babae.Racey looked a caught cat now, na mabilis iniiling ang ulo. And wait, is she blushing? Highschool?Agad na ring tumahimik si Trixie dahil alam niyang mahirap mapaamin ang kaibigan ngayon. Is

Nagsimulang hindi magsalita si Racey nung binanggit ko si Helios… at kung paano ko siya binilihan ng personal items as pasalubong.Biglang lumamig si Racey. Hindi na siya umimik. Hindi na siya ngumiti matapos iyon.Teka... nagseselos ba si Racey?Napatitig bigla si Trixie sa kaniyang kaibigan na kaharap ngayon. Lihim na pinag-aralan ang ekspresyon nito. At sa loob ng utak niya, naroon ang gulo.Jealousy? Of Helios? Bakit naman—Naputol ang haka-haka nang mapagtagpi-tagpi na ni Trixie ang mga senyales. Ang pag-iwas ng tingin ni Racey. Ang pag-iwas nito ng tingin kanina. Ang biglaang pagkakagulo ng sagot.Could it be?Oh my God.“Racey...” masinsin niyang tanong, may ngiti sa labi ngunit puno ng tukso, “nagseselos ka ba?”Dahil doon ay nanlaki ang mata ng babae, nguit bago pa siya makapagsalta para depensahan ang sarili, dinugtungan na ni Trixie ang kaniyang haka-haka.“Nagseselos ka kasi wala kang pasalubong? That’s so petty!”Hindi niya maiwasang magtanong. Nagseselos ba siya dahil bi