Lahat ng Kabanata ng The Zillionaire's Abandoned Wife: Kabanata 331 - Kabanata 340

Sa biglang buhos ng ulan sa kalaliman ng gabi, sabay ang pagbuhos ng emosyon sa puso ni Trixie. Pagod na pagod siya mula sa buong araw ng pag-iyak, pakikipag-usap, at pag-aalala. Ngunit higit sa lahat ay dahil sa pagpapanggap na kaya niya pang tumanggap ng problema. Na Kaya niya itong bitbitin lahat mag-isa. But she must conquer this. Dapat kaya niyang maging matatag, lalo na ngayong may bagong balitang dala ang puso niya.Naglakad sila palapit sa maindoor ng bahay matapos maipark niya ng maayos ang kotse. Ang mga patak ng ulan ay tila mga paalalang hindi mo kailanman makokontrol ang panahon, gaya rin ng hindi mo mapipigilan ang mga taong gustong bumalik sa buhay mong matagal mo nang pinilit limutin.At heto na nga si Sebastian.Ayaw niya sanang papasukin ito.Diyos ko, ayaw na ayaw niya talaga. Pero—Napakagat siya sa labi. Her hands were shaking a little as she clutched the doorframe. Naaamoy pa rin niya ang alak sa katawan ng lalaki, mula pa kanina nang payungan niya ito sa laba

Diretso ang lakad ni Trixie, halatang bitbit niya ang isang mabigat na damdamin habang mabilis na nilampasan ang hallway patungo sa sariling kwarto. Hindi niya na ininda ang mga yapak niyang mariing tumatama sa marmol na sahig, o ang malamig na simoy ng hangin mula sa aircon na tila nanunuot sa kanyang balat.Pagkasara ng pinto, napasandal siya rito nang mariin, parang kung hindi siya kakapit doon ay bibigay na siya sa nararamdaman. Hawak-hawak niya ang dibdib na animo’y gustong kumawala. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, ngunit hindi na alam ni Trixie kung galit o kaba ba ang nag-uunahan doon.“Damn the effect of his words on me,” bulong ni Trixie sa sarili, bahagyang napapikit habang hinihigpitan pa lalo ang pagkakakapit sa dibdib.Damn Sebastian Valderama."Stupid, Trixie…" mahinang bulong niya sa sarili habang pilit pinapakalma ang damdaming binulabog ng presensya ng lalaking iyon.Hindi siya dapat nagpadala. Hindi na niya dapat pinatuloy pa ito sa bahay niya! Hindi siya dapat na

Nang bumukas ang pintuan ng kwarto, hindi inasahan ni Trixie na ang sasalubong sa kaniya ay ang kalahating hubad na katawan ni Sebastian Valderama.“Your shower downstairs is broken. Can I use your bathroom?”Halos mapaatras siya sa gulat. Hindi. Shock was an understatement. Ang basang buhok ng lalaki ay tumutulo pa habang nakatapis lamang ng puting tuwalya sa ibabang bahagi ng katawan. Ang bawat patak ng tubig ay tila may sariling isip na nagpapadulas sa mga matitigas na linya ng matipunong dibdib at tiyan ng lalaki. Para itong estatwa na binuhay mula sa isang klasikal na painting, o isang nilalang na hindi dapat tumapak sa realidad, lalo na sa harap ni Trixie na ngayon ay halos hindi makahinga.“Shit,” mahinang bulong ni Trixie sa kaniyang sarili, hawak ang dibdib habang pilit nilulunok ang nabibiglang damdamin.Napansin ni Sebastian ang ekspresyon sa mukha ng babae. May kakaibang lungkot sa mga mata nito. Hindi lang ito basta gulat. May halong takot. Takot na may kaakibat na dam

“Y-you really did that?”Marahil ay nagkumahog si Sebastian matapos marinig ang garalgal sa boses niya. “Trixie?!” Agad tinawid ang pagitan nilang dalawa sa loob ng kusina dahil nararamdaman ni Trixie ang init nito sa kaniyang likuran. Her centralized aircon is making her shiver with these intense emotions to the point that she can feel his warmth now. Biglang kumunot ang noo ni Sebastian nang marinig ang uri ng boses ni Trixie ngayon. Nakaramdam siya ng kaba sa dibdib. Sa ilang taon nilang magkasama nga sa iisang bubong nguinit higit pa sa mga estranghero ang turingan, kailanman ay hindi niya nakitang ganyan si Trixie. No matter how grave hardships he had thrown her, he never openly cried in front of her. Maaaring nakita niya ngunit hindi ito sa harap niya nagiging mahina. Malalaki ang hakbang ni Sebastian dahil hindi bumilang ng segundo iyon. Walang pakundangan niyang tinawid ang espasyo sa pagitan nila ni Trixie. Tila sa pagmamadali ay nakakalimutan na nga niya na wala siyang

Halos matawa si Trixie, marahan, sumagot siya. “Silly. I’m not going anywhere, Sebastian.” That tone.. That name… Tres. Did she just call me Tres again? Nang tawagin ni Trixie si Sebastian sa lumang palayaw nitong Tres, isang bagay ang kumislot sa dibdib ng lalaki. Isang alaala ng nagdaan nilang nakaraan, ng kabataang pag-ibig na puno ng pangarap at walang bahid ng kasinungalingan. Parang saglit na tumigil ang mundo ni Sebastian.Wala nang ibang nakakagamit ng palayaw na iyon kundi ang kaniyang Lola Thallia at ang babaeng ngayon ay muling nasa kanyang harapan, nasa kanyang mga bisig, nasa kanyang mga labi. Si Trixie. That single word, that sacred nickname, told Sebastian everything he needed to know. Is she finally acknowledging their new start? His eyes twinkled, but he quickly shook the sentimentality that it brought, away. Pero wala na siyang oras para mag-emote. Hindi ito ang oras para sa drama. Ang dapat niyang bigyang-pansin ngayon ay ang babaeng kaharap niya, ang babae