All Chapters of ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ENGINEER 34 | คืนนี้จะมานอนด้วย | "อ่าว น้องแคร์ครับ" เสียงเดลตะโกนเรียกหลังจากที่เห็นว่าสาวน้อยหน้าหวานรีบดึงตัวของเพื่อนเธอให้รีบไปอีกทาง จนเขาคิดว่าที่น้องรีบเดินหนีไปแบบนั้นเป็นเพราะคาร์เตอร์แน่ๆ จึงหันไปตวาดเสียงลั่น "ไอเตอร์ มึงทำอะไรน้องอีก"คาร์เตอร์มองเพื่อนปลายหางที่กำลังยืนโวยวายอย่างนึกรำคาญ"ไอเหี้ยเดล มึงใจเย็นก่อน" นัทพูดห้าม"พวกมึงก็เห็นอาการน้องเมื่อกี้" เดลมั่นใจมากว่ายังไงสาวน้อยหน้าหวานต้องหลบหน้าคาร์เตอร์แน่ๆ หรือว่าต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธออีกคาร์เตอร์ก็ได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆมองหลังของหญิงสาวที่เดินไปจนไกลลับคิดว่าจะหลบไปได้ตลอดอย่างงั้นหรอ ไม่มีทาง ไม่คิดว่าจะเจอ แต่เมื่อกี้สายตาที่เขามองมามันทำให้ชั้นขอบตามันร้อนผ่าว เป็นสายตาที่ยากจะคาดเดา ไม่รู้ว่าเขาจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆฉันยืนอยู่ตรงนั้นนานกว่านี้ไม่ได้ เลยต้องเสียมารยาทต่อหน้าพวกพี่ๆเขาแล้วรีบดึงโดนัทให้ออกมา"แคร์ ตกใจที่เจอพี่เตอร์ใช่ไหม" โดนัทถามขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงตึกนิเทศ แน่นอนว่าเธอต้องรู้อยู่แล้วว่าเพราะอะไรฉันถึงรีบดึงให้โดนัทเดินออกมาจากตรงนั้น"อืม ไม่ได้เจอตั้งหลายวัน"'เออนี่ตก

ENGINEER 35| จะกดให้จมเตียง |อีกด้าน [ก่อนหน้า]คาร์เตอร์ถอดเสื้อชอปออกไว้ในรถแล้วเดินเข้าไปในตึกคณะแพทย์ก่อนจะหาที่นั่งเพื่อหลบมุมไม่ให้เป็นจุดสนใจที่เขาต้องมานั่งหลบมุมอยู่แบบนี้ก็เพราะใครบางคนที่ต้องการจะหลบหน้าเขา แต่ยิ่งเธอหลบเขายิ่งพยายาม ไม่เจอหน้ากันตั้งหลายวัน เธอไม่คิดถึงความรักอันเร่าร้อนของเราสองคนยามอยู่บนเตียงเลยหรือยังไง ทำไมถึงหลบหน้ากันได้ปกติคาร์เตอร์ไม่เคยที่จะต้องมานั่งรอใครนานขนาดนี้ วันนี้เขามีเรียนแค่ช่วงเช้า หลังจากเรียนเสร็จเขากับกลุ่มเพื่อนก็เข้าพบอาจารย์เพื่อคุยในเรื่องของการฝึกงานในเทอมสอง และแน่นอนว่าที่ที่เขาเลือกฝึกนั้น ต้องเป็นบริษัทของครอบครัวอยู่แล้วเมื่อไหร่สาวน้อยหน้าหวานจะลงมาสักที นี่ก็ใกล้เวลาจะเลิกเรียนอยู่แล้ว แต่ในระหว่างนั่งรอคาร์เตอร์ก็นึกคิดกับสิ่งที่ตัวเองทำอยู่ในตอนนี้ ทำไมจะต้องมานั่งรอเธอเป็นชั่วโมง ทำไมจะต้องคอยตาม ทำไมจะต้องเข้าหา ทั้งที่จริงแล้วเขาไม่เคยตามผู้หญิงคนไหนมาก่อน ไม่แม้แต่จะคิด เพราะโดยปกติจะมีแต่ผู้หญิงที่เข้าหาแล้วนัดกันทำเรื่องอย่างว่า แต่กับเธอมันตรงข้ามไปหมดทั้งMindsetที่เปลี่ยนไปอย่างหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ผ่

ENGINEER 37| ขอผัวเขาหรือยัง | เหมือนว่าเขาจะหลับไปแล้วหรือเปล่านะ เพราะรู้สึกถึงลมหายใจของเขาที่มันสม่ำเสมอ ฉันเองก็ไม่กล้าจะแม้แต่ขยับ แต่จะให้นอนโดยทีมีแขนแกร่งพาดกอดรัดอยู่แบบนี้ฉันอึดอัดฉันมองนาฬิกาดิจิตอลที่วางอยู่บนโต๊ะโคมไฟข้างๆเตียง เวลาตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่ม พรุ่งนี้ฉันมีเรียนเช้าด้วยป่านนี้ยังนอนไม่หลับเลย แสงไฟในห้องก็มีแค่แสงไฟจากหัวเตียงที่มันสลัวๆ แขนแกร่งก็พาดกอดไม่ปล่อยสักที ไม่คิดจะนอนท่าอื่นบ้างเลยหรือยังไงแต่จู่ๆก็รู้สึกถึงเตียงนอนมันสั่นๆ ฉันจึงค่อยๆยกแขนแกร่งออกช้าๆแต่เขากลับรู้สึกตัวแล้วพาดแขนวางไว้ที่ตัวฉันเหมือนเดิม"อื้ม~จะลุกไปไหน" เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย"เตียงมันสั่น แคร์แค่จะลุกดู..." ร่างหนาจึงปล่อยกอดออก ฉันจึงดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบโทรศัพท์ฉันขึ้นมาดูมันก็ไม่ใช่ของฉัน"โทรศัพท์พี่" เขาชูหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นให้ฉันดู แต่ฉันมองไม่ทันว่าเป็นใครที่โทรเข้ามา"เออ"..."ไม่ไป"..."จะนอน"...ติ๊ดเพื่อนของเขาสินะที่โทรมาถึงได้พูดติดน้ำสียงห้วนขนาดนั้น"เพื่อนหรอคะ""อืม มันชวนไปดื่ม""แล้วจะไม่ไปหรอคะ""ถามแบบนี้อยากให้พี่ออกไปใช่ไหม""..." ฉั

ENGINEER 38| สิทธ์ในความเป็นผัว|อีกด้าน ในช่วงเช้าคาร์เตอร์ขับรถไปส่งหญิงสาวที่มหาลัยส่วนตัวเขาเองในวันนี้ไม่ได้มีเรียน แต่หลังจากที่เขาขับส่งสาวน้อยหน้าหวานถึงตึกเรียน กลับมีสายเข้าจากเธอคนหนึ่ง หลังจากที่เขาเห็นชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอโทรศัพท์ เขาไม่กล้าที่จะรับสายต่อหน้าหญิงสาว จึงต้องรอให้เธอลงจากรถเขาไปก่อนมารี"โทรมาทำไม"(มารีเห็นรถเตอร์ขับเข้ามาในมหาลัย)"แล้ว..."(มาเจอมารีหน่อยสิ)"ทำไมต้องเจอ"(ก็...มารีอยากเจอ ทานข้าวเช้าด้วยกันก็ได้)"ฉันออกมาแล้ว"(วันนี้เตอร์ไม่ได้มีเรียนหรอ)"อืม"(แล้วเตอร์มาทำอะไร)"เรื่องของฉัน"(งั้นคืนนี้เตอร์มาหามารีที่ห้องได้ไหม มารีคิดถึงเตอร์)"..."(เตอร์ ทำไมเงียบ)"เดี๋ยวว่ากัน ฉันขับรถอยู่"หญิงสาวที่โทรมาหาคาร์เตอร์เธอเป็นสาวนิติปีสี่ชื่อมารีความสัมพันธ์ของเขากับสาวนิติก็เหมือนกับผู้หญิงที่คาร์เตอร์เคยร่วมหลับนอนเท่านั้น ไม่มีสถานะเป็นอย่างอื่นหลังจากวางสายจากสาวนิติ คาร์เตอร์ขับรถมุ่งหน้าไปที่บริษัทเพื่อเข้าไปพบประธานบริษัทผู้เป็นพ่อ@บริษัทเอ็นเตอร์ไพรส์#ห้องทำงานประธานคาร์เตอร์เดินเปิดประตูห้องเข้ามา ผู้เป็นพ่อก็เอ่ยทักด้วยสีหน้ายิ้

"แคร์กลัว""แคร์เคยรับมือกับมันมาแล้วยังจะกลัวอะไรอีก""ถ้าพี่อยากพี่ก็ไปทำกับผู้หญิงคนอื่นสิคะ มาทำแคร์ทำไม""เพราะแคร์เป็นเมียพี่" ทันทีที่ร่างหนาพูดจบเขาปลดกระดุมเชิ้ตแขนยาวสีขาวออกแล้วโยนมันไปที่ด้านหลังก่อนที่ริมฝีปากหนาจะก้มลงบดขยี้ริมฝีปากฉันอย่างเร่าร้อน"อื้อ~"ปึก~"อ๊ะ~อื้อ" ฉันเผลอกัดปากล่างของเขาเพื่อระบายความเจ็บจากแรงตอกอัดกระแทกเข้ามาด้านในรวดเดียวกลิ่นคาวเลือดเริ่มคละคลุ้งไปทั่วริมฝีปากหนาฉันเองก็ตกใจอยู่ไม่น้อย แต่เพราะไม่ทันได้ตั้งตัวรับแรงอัดกระแทกเข้ามาในร่างกายจึงทำให้ฉันเผลอกัดปากเขาจนห้อเลือดคนตัวโตเลียริมฝีปากล่างที่มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อยแล้วมองหน้าฉันนิ่งๆ "อยากรุนแรงใช่ไหม ได้!""มะ ไม่ค่ะ แคร์ขอโทษ..." ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกัดปากเขา เขาก็น่าจะรู้แต่มันก็เป็นเพราะเขาไม่ใช่หรือไง"อ่า~ แน่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" เสียงพร่าร้องคราง สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ"อ๊ะ อื้อ~"ปัก ปัก ปัก ปัก"แคร์เจ็บพี่เตอร์~" ฉันเปล่งเสียงบอกคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บแสบตรงนั้นมาก แรงอัดกระแทกของคนตัวโตสาดใส่เข้ามาไม่ยั้งฉันนอนส่ายหัวไปมากำผ้าปูสีดำแแน่น "อะ เอาออกไปค่ะ" เสียงร้อ