Lahat ng Kabanata ng อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก: Kabanata 41 - Kabanata 50

“ท่านพ่อออออ!!!”“เฟยซี ฮั่วเหมิน!!!”“เสด็จอา เป็นอย่างไร ตอนนี้โมโหแล้วงั้นหรือ ว่าอย่างไร นางสำคัญกับท่านหรือไม่ นางเรียกท่านว่าท่านพ่อเชียวนะ”“เจ้าคนชั่ว ข้าน่าจะจัดการเจ้าไปตั้งนานแล้ว ไม่ควรปล่อยเอาไว้จริงๆ”“สายไปแล้ว!!! บัลลังก์รอข้าอยู่ข้างหน้า ไม่มีผู้ใดหยุดยั้งข้าได้หรอก”“เจ้าหลอกใช้ลี่ฟางทำเรื่องชั่วแทนเจ้า”“ช่วยไม่ได้ ใครบอกให้นางโง่ทำเรื่องชั่วอย่างลักพาตัวบุตรของเสนาบดีไปเล่า นั่นนางโง่เองยังดีที่ข้าได้ซินมี่มาช่วยข้าในครั้งนี้ นางโง่พอที่จะบอกข้าถึงเรื่องชั่วของลี่ฟางทำให้ข้ามีผู้ช่วย ฮ่าๆๆ”“เจ้าวางยาพิษหยงฮวาเพราะเรื่องเท่านี้งั้นหรือ เจ้ามันเดรัจฉาน หลอกใช้ผู้หญิง หน้าไม่อาย ยังมีหน้าอยากปกครองแผ่นดิน หึ เจ้าไม่อายบ้างงั้นหรือ เจ้าไม่อาย แต่ข้ากลับรู้สึกอับอายแทนเจ้ายิ่งนัก”“หุบปาก!!” “ทำไม ทนไม่ได้งั้นหรือ ดูเจ้าสิ จะทำการใหญ่ทั้งที ส่งสตรีเป็นสายลับ หลอกใช้นางโดยใช้ตำแหน่งพระชายาองค์ชายมาล่อให้นางพูดความลับของสตรีอีกคน และข่มขู่ให้ลี่ฟางวางยาพิษ แต่นางกลับใจในตอนสุดท้าย พิษนั่นไปไม่ถึงหยงฮวา”“ข้าคิดไว้อยู่แล้วว่านางต้องไม่กล้าแน่ ข้าเลยให้ซินมี่นำกล่องไปเปลี

เมื่อพูดจบแล้วท่านอ๋องจึงเดินออกจากห้องไปเพื่ออาบน้ำและพักผ่อนในห้องส่วนตัวในตำหนักของพระสนมเขาพักอยู่ในวังตั้งแต่วันที่จับกุมองค์ชายสี่ และกลับมาที่ตำหนัก แจ้งเรื่องแก่พระสนมที่นอนหลับใหลอยู่เพราะถูกยาพิษ ว่าเขาละเลยนางทำผิดต่อนางถึงได้ทำให้องค์ชายสี่มีโอกาสทำร้ายนาง และเขายอมรับนางในฐานะพระสนมแล้ว เขาอยากให้นางตื่นขึ้นมาให้โอกาสเขาได้ทำคุณไถ่โทษสักครั้ง“ท่านหมอ อาการของพระสนมข้าเป็นอย่างไร”“ทูลท่านอ๋อง ด้วยพระบารมีของท่านอ๋อง ดูเหมือนว่าร่างกายของพระสนมจะดีขึ้นตามลำดับ แม้ว่าพิษจะยังขจัดออกยังไม่หมด แต่กระหม่อมว่าอีกไม่เกินเจ็ดวัน ยาถอนพิษที่เราทำขึ้นมาอาจจะช่วยพระสนมได้พ่ะย่ะค่ะ”“ยอดเยี่ยมท่านหมอ ยอดไปเลย นางจะหายใช่หรือไม่ นางจะตื่นขึ้นมาหาข้าอีกครั้งหนึ่งใช่หรือไม่”“ยินดีกับท่านอ๋องด้วยพ่ะย่ะค่ะ นางต้องตื่นขึ้นมาอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”“เร็วเข้า พวกเจ้า รีบๆเข้ามา เช็ดตัวให้พระสนมของข้า เปลี่ยนเสื้อผ้าให้นางให้งดงาม เผื่อวันใดนางตื่นขึ้นมา ข้าอยากให้นางงดงามที่สุดราวกับว่านางเพียงแค่หลับฝันไป เร็วๆเข้าแม่นมเฒ่า รีบหาคนมาจัดการ เร็วๆ”“เพคะท่านอ๋อง หม่อมฉันจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้เ

ท่านอ๋องมองหน้าหวังเจาเมื่อแม่นมเฒ่าพูดขัดเขาขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง นางคงถูกพระสนมบั่นคอแน่หากรู้ว่านางมาขัดขวางท่านอ๋องที่กำลังจะไปเข้าเฝ้าฝ่าบาทเพื่อทูลขอให้แต่งตั้งนางเป็นพระชายา“อะไรอีกแม่นมไม่เห็นหรือว่าข้ากำลังสั่งงานอยู่ จะได้รีบไปเสวยกับพระสนมของเจ้าอย่างไรเล่า”“เอ่อ หม่อมฉันมิกล้าเพคะ ในเมื่อท่านอ๋องมีพระราชกิจที่สำคัญถึงเพียงนี้ หม่อมฉันจะไปทูลพระสนมเองเพคะ”“อ้อ เช่นนั้นก็ฝากแม่นมดูแลพระสนมช่วงที่ข้าไม่อยู่ให้ดีๆนะ และก็ที่จริงแล้ว บอกให้นางเตรียมตัวหน่อยก็ดีนะ”แม่นมเฒ่าได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจจนตัวสั่น นางเงยหน้ามายิ้มให้ท่านอ๋องอย่างไม่ปิดบัง เมื่อนางคุกเข่าและรีบขอบคุณท่านอ๋อง“ของพระทัยท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันจะรีบไปแจ้งข่าวดีให้พระสนมทราบโดยเร็วเพคะ”“ถ้าเช่นนั้น ข้าไปก่อนล่ะ อ้อ วันนี้ข้าอาจจะไม่ได้กลับมาที่ตำหนักนะ พวกเจ้าต้องดูแลพระสนมให้ดี"“เพคะ หม่อมฉันน้อมส่งท่านอ๋องเพคะ”ท่านอ๋องยิ้มให้นางและเดินออกจากตำหนักทันทีเพื่อมุ่งตรงไปยังพระตำหนักที่ประทับของฝ่าบาท“เรื่องจริงหรือแม่นม เป็นความจริงหรือ”“เพคะพระสนม หม่อมฉันทำตามคำสั่งพระองค์ให้ไปทูลเชิญท่านอ๋อง แต่ท่านอ๋องบอ

แม่นมนั้นนั่งหน้าซีดจนแทบหมดแรงเมื่อหยงฮวาส่งสายตาดุมาถามนาง ซึ่งนางเองก็ไม่รู้ว่าจะหาคำตอบได้จากที่ใด“กระหม่อมหงเล่งจินถวายบังคมฝ่าบาท”“หม่อมฉันหงลี่อินถวายบังคมฝ่าบาทเพคะ”“พวกท่านลุกขึ้นเถอะ เชิญตามสบายนะ ลี่อิน เป็นอย่างไรบ้างแล้วเหตุใดเฟยซีไม่มากับเจ้าด้วยเล่า ข้าคิดถึงนางจะแย่แล้ว”“นั่นสิเพคะเสด็จอาสะใภ้ เหตุใดไม่นำน้องเฟยซีมาพบข้าบ้างเจ้าคะ”หยงฮวาหันมามองหน้าองค์หญิงแปดและหันกลับไปมองหน้าหงลี่อินที่สดใสราวกับพระอาทิตย์ยามเช้า นางหันมาส่งยิ้มและย่อตัวให้กับองค์หญิงแปดอย่างนอบน้อม ก่อนจะกล่าวออกไป“ทูลฝ่าบาท องค์หญิง เฟยซีอยู่ด้านนอกกับอาจารย์และศิษย์พี่เพคะ หม่อมฉันเห็นว่าด้านในมีแต่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ เด็กๆไม่ควรเข้ามาวุ่นวายเพคะ”“นางมางั้นหรือเพคะเสด็จอาสะใภ้ เสด็จแม่ เดี๋ยวข้ามานะเพคะ”“เซี่ยเอ๋อร์ เดี๋ยวสิ เด็กคนนี้นี่”“ฮ่าๆ ช่างนางเถอะพระสนม นางคงคิดถึงน้องน่ะ”“เพคะฝ่าบาท”“แม่นม นี่มันเรื่องอะไรกัน องค์หญิงแปดเหตุใดจึงเรียกนางว่าอาสะใภ้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น มีข้าเพียงคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องนี้”“พระ…พระสนมเพคะ…หม่อม…หม่อมฉัน”หยงฮวาได้แต่นั่งกำมือแน่น ตอนนี้เล็บนางจิกเข้

ท่านอ๋องมองหน้าหยงฮวาที่ต้องการคำตอบจากเขา เขาเพียงตอบด้วยเสียงเรียบๆ“หากว่าเจ้าไม่เริ่มใช้แผนสกปรกก่อน ข้าก็คงไม่ตลบหลังเช่นนี้ หยงฮวา”“ท่านมันโหดเหี้ยมเลือดเย็นเกินกว่าที่ข้าคิดเอาไว้ หลอกใช้ความรักของข้าที่มีต่อพระองค์ทำเรื่องเลวร้ายนี่ขึ้นมา”“เลวร้ายงั้นหรือ ความรักงั้นหรือหยงฮวา เจ้าควรจะรู้เอาไว้นะว่าเรื่องนี้มันเริ่มต้นเมื่อใด เจ้าเริ่มวางแผนวางยาข้าแต่ไม่สำเร็จ ข้าไม่ยอมรับและจับแผนการชั่วครั้งนั้นได้ เจ้าไม่ยอมแพ้และยังให้คนปล่อยข่าวลือทั่วเมืองหลวงว่าข้าอยู่ในห้องนอนกับเจ้าทำเจ้าเสื่อมเสีย" "ส่งจดหมายให้พี่ชายของเจ้าที่เสิ่นตูเพื่อให้เกิดข้อพิพาท กดดันฝ่าบาทให้บีบบังคับข้าแต่งงานกับเจ้า สุดท้ายข้าก็ยอมให้เจ้าเป็นพระสนม เจ้ายังไม่พอใจถึงกับวางแผนชั่วนี่ตลบหลังบีบบังคับข้าจนถึงที่สุดเอาความสัมพันธ์สองแคว้นมาเป็นเดิมพันเพื่อให้ข้าแต่งตั้งเจ้าขึ้นเป็นพระชายา เจ้าคิดว่าแผนชั่วช้าพวกนี้กับการกระทำของข้านั่น มันเทียบกันได้หรือไม่”เสี่ยงก่นด่านางเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ“หน้าไม่อาย คนเข้าไม่ได้รักแต่นางก็พยายามอยากได้เขาจนเขาหมดหนทาง สมน้ำหน้าแล้ว”“ถึงกับกล้าเอาแผ่นดินมาเดิมพัน นาง