อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก

อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก

last updateLast Updated : 2025-08-29
Language: Thai
goodnovel12goodnovel
Not enough ratings
54Chapters
1.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

“เจ้ากล้าท้าทายความอดทนของข้าก็ลองดู หากเจ้ายังมองเขาอยู่ ข้าจะสั่งให้คนไปจับเจ้าหน้าจืดนั่นแล้วแขวนมันห้อยหัวลงมาจากประตูเมือง” “ท่านอ๋อง บาดเจ็บได้เช่นไรกันพ่ะย่ะค่ะ ตอนออกไปยังดีๆ อยู่เลย นี่มัน รอยฟัน” “แมวกัดน่ะ” “แมว!! รอยเขี้ยวแมวเป็นแบบนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดกัดจนแผลขนาดนี้” “แมวพยศน่ะ คิดว่าขู่ได้อย่างเดียว ที่ไหนได้กัดเจ็บด้วย เจ้ารีบทำแผล อย่าถามมาก พรุ่งนี้เตรียมการหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ ท่านอ๋อง คุณหนูหงจะมาแน่หรือพ่ะย่ะค่ะ” “นางมาแน่นอน”

View More

Chapter 1

  ตอนที่ 1 จูบแรกที่ไม่ได้ตั้งใจ

Sofia's POV 

"We have got a situation Sofia," I heard my father's voice echo as I stepped into his office, halting me in my tracks.

"I'm sure you've been well aware of everything that's been happening, haven't you?" He asked and I nodded, turning my attention to the man seated on one of the leather chairs in his office.

"I'm talking to you Sofia! This isn't the time to zone out," My father snapped, pulling my gaze back at him.

"Yes Papa, I'm sorry, I — I was just..."

"Enough," He said, stepping closer. 

“That is Micheal Holmes, he's the one who'll be helping us out," my father explained, and I nodded with a smile, happy that the whole mess of the fire was finally coming to an end.

"She's a good one, James, she's perfect," Micheal Holmes said and I turned back to my father, unsure of the meaning of his words.

"What is he talking about papa?" I asked, stepping closer to my father.

"He agreed to help us under a condition," My father added, and I nodded, gulping nervously at the supposed condition.

"You've to marry my son Alex Holmes," the man said, and I darted a questioning look at my father. "This is a joke yeah? I mean that cannot even possibly happen," I blurted almost immediately.

"It is not a joke Sofia, that's the condition," My father added, stilling the forced laugh in my lips.

"A—wait...you cannot be serious about this," I said, turning to the faces in the room, but they stared deadpanned back at me.

"Get ready to sign the marriage certificate, we'll finalize it and once it's done and you will move to your husband's house," my father said, walking away from where he stood to meet Micheal.

"Father!" I yelled, feeling tears brim in my eyes. "You really want to pimp me out to these men? For what? Drugs? Money? Do you even..."

"Do you want me dead instead? Have those men I'm owning come after you and me? Aren't you happy with this beautiful life and heaven I've built for you Sofia?" My father retorted, forcing a bitter laugh from my lips.

"And you think, I ever cared about those men? You were the one who saw nothing else to do but sell drugs! How many fucking times did I warn you, Father, to find something else to do, you ruined fucking half of the lives of the people in this city!" 

Pak! 

My head spun from the intensity of my father hitting my face.

"I'm done with words Sofia, and just before you wag that mouth of yours, I want you to know that I brought you up with the money of those fucking drugs you claim to have taken the life of many, you are what you are now Sofia, because of those drugs! So now you do nothing but keep your mouth shut and sign the paper that'll be brought to you," My father said, motioning to the man beside him to head outside.

"Do you even know what day it is Dad?" I asked, stilling him in his steps.

"I don't care whatever day it is Sofia, I'm not going to be moved by anything you say, this deal must go on." 

"It's my birthday Dad.." I whispered, the words trembling as they escaped me. My voice broke rising into a desperate yell.

"Today is my birthday Dad!" I yelled, sniffing in the tears that dripped down my eyes, with my chest heaving heavily to the strong weight of my emotions.

"It's bad enough that you didn't even remember my birthday, you're forcing me to get married to a man I know nothing about Dad..."

"Happy birthday Sofia," My father said, cutting in on my words. "Really?" I scoffed.

"Happy birthday? To me? It's a god-damned sad birthday, there's no fuckin happy thing about this birthday, it's the worst birthday of my life," I blurted, feeling the room spin, ripping air from my lungs, leaving me gasping heavily.

"I'm just twenty, just twenty Dad!" I yelled, feeling my head cloud inexplicably.

"Th- this isn't supposed to happen... please don't do this...to me," I begged until I felt my knees buckle and I collapsed onto the cold floor of my father's office. Pressing my palms flat against the floor, I tried to get back up but my strength failed, sending me back to the floor.

"Get up from the floor, Sofia," my father barked, standing over me, his expression cold and unyielding as steel. I couldn’t. My breath hitched, sharp, and shallow, each attempt to inhale leaving me feeling like I was drowning. My chest tightened, a crushing weight pressing down, and my trembling hands instinctively clutched at my chest.

"Papa..." I choked out, my voice barely a whisper, as if the words themselves struggled to break free from the suffocating hold on my lungs.

"Sofia," my father repeated, his tone sharp, but I couldn’t focus on his words. My vision blurred, tears mixing with the sweat slicking my face. My hands reached out, clawing at the air as though grasping for something—anything—to pull me back.

"Please... stop..." I rasped, the words broken, barely audible, but laced with every ounce of desperation I had left. My arms trembled, and I tried to lift myself, my fingers splayed against the ground, but my body refused to obey.

"You think this changes anything? His voice was sharp, but for a brief moment, I thought I could feel a flicker— a hesitation— in his voice.

His eyes darted away for a fraction of a second, just long enough for doubts to creep into my chest. But then his expression hardened like a mask snapping into place.

"Pretending with things like this is not going to undo the deal I've made with Micheal," he added, his tone much colder now as if he were convincing himself as much as me.

My lips parted as I tried to respond, but no sound came. The air refused to return to my lungs, and I sank further, my head resting against the floor as darkness began to creep into the edges of my vision.

"Someone get her up," my father ordered, his voice echoing faintly, as if from a great distance. The weight in my chest tightened further, and the echo of his retreating footsteps as he walked away from me, distant and indifferent, as if I was nothing more than a burden he couldn't wait to get rid of. My breath got thicker and darkness filled the room.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
54 Chapters
  ตอนที่ 1 จูบแรกที่ไม่ได้ตั้งใจ
เมืองหลวง“อาชิงเร็วๆเข้าเดี๋ยวไม่ทัน”“คุณหนู รอก่อนเจ้าค่ะ อย่าวิ่งเจ้าค่ะ”“ไม่ทันแล้วๆเร็วๆเข้า ข้าจะรีบไปดูละคร เรื่องนี้พลาดไม่ได้ เร็วๆเข้า”หอสุ่ยเซียน“มาทันพอดี นั่งเร็วๆ”“คุณหนู หากว่าแม่นมอี้จับได้ละก็…”“ช่างเถอะๆ ตอนนี้ดูละครก่อน มาแล้วๆ”“คุณชาย นั่นคุณหนูหงลี่อินขอรับ”“ใช่นางจริงๆ ข้าควรจะต้องไปทักทายว่าที่คู่หมั้นเสียหน่อย”หงลี่อินบุตรีของเสนาบดีกลาโหมหงเล่งจิน นางชอบการละเล่นงิ้วและการดูละครเป็นที่สุด นางมักจะแอบออกมาจากจวนเพื่อมาที่หอสุ่ยเซียนนี้เสมอเพื่อดูละครคณะที่นางโปรดปราณ“คุณหนูหง ข้าโอหยางรุ่ย ยินดีที่ได้พบท่าน”“อ้อ ยินดีคุณชาย มาดูละครเช่นกันหรือ…เดี๋ยวนะ..ท่านบอกว่าชื่อ..”“ข้าโอหยางรุ่ย เจ้าแปลกใจอะไรงั้นหรือ”ลี่อินคิดอยู่ในใจ โอหยางรุ่ยนี่ไม่ใช่คนที่ท่านพ่อเคยบอกว่าจะให้นางหมั้นกับเขาในเร็ววันนี้หรอกหรือ ไม่ได้แล้ว หากเป็นเช่นนั้นคงไม่ดีแน่ ต้องรีบหาทางหนีก่อน“เอ่อ โอ๊ย ข้าปวดท้องยิ่งนัก อาชิงเร็วๆเข้า ข้าอยากเข้าห้องน้ำ คุณชายรอสักครู่นะเจ้าคะ”“เอ่อ คุณหนู คือว่า….”ลี่อินรีบจูงมืออาชิงวิ่งไปด้านบนของร้านเพื่อหนีผู้ที่พึ่งเข้ามาทักทาย โอหยางรุ่ยเ
last updateLast Updated : 2025-08-05
Read more
ตอนที่ 2 ตามหาขโมย
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะสั่งให้คนของเราติดตามไปทันที”“เรื่องในวันนี้ต้องไม่มีคนรู้ มีเพียงคนตายเท่านั้นที่ไม่พูด”“พ่ะย่ะค่ะ”จวนเสนาบดีหง“รอดแล้วๆๆ”“คุณหนู รอด้วยเจ้าค่ะ แฮ่ก แฮ่ก”“โอย ซวยอะไรเช่นนี้ ละครก็ไม่ได้ดูแถมยังหลุดเข้าไปในห้องนั้นก็เกือบถูกฆ่าตายแล้ว”“คุณหนู…ท่าน…ไป…หลบ..ที่ใดมา..เจ้าคะ”“อาชิง ไปพักก่อน เดี๋ยวข้าจะเล่าให้ฟัง”จอกชาที่กำลังจะยกดื่มค้างเอาไว้เพียงครึ่งเดียวก่อนจะวางลงอย่างรู้สึกหวาดหวั่นอย่างเห็นได้ชัด“เจ้าว่าอะไรนะ พวกมันเข้าไปที่จวนเสนาบดีหงงั้นหรือ”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง ไม่ผิดแน่ พวกกระหม่อมตามพวกมันเข้าไป พวกมันเข้าทางประตูหลังของจวนพ่ะย่ะค่ะ”“หวังเจา!!”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง”“ไปจวนเสนาบดีหงกับข้าเดี๋ยวนี้!!”“พ่ะย่ะค่ะ”จวนเสนาบดีหง“หงเหนียงคารวะท่านอ๋องเพคะ”“ฮูหยินหง ท่านเสนาบดีไม่อยู่จวนหรือ”“ทูลท่านอ๋อง วันนี้ท่านเสนาบดีมีประชุมกับขุนนางที่กรมเพคะ เอ่อ ไม่ทราบว่าท่านอ๋องเสด็จมาเร่งด่วน ต้องการพบท่านเสนาบดีหรือเจ้าคะ”“อ้อ เปล่าหรอก พอดีว่าวันนี้ข้ามีธุระที่หอสุ่ยเซียนและพบขโมย ตามพวกมันมาแต่คนของข้ากลับบอกว่ามันเข้ามาทางจวนของท่านก็เลยอยากมาตรวจสอ
last updateLast Updated : 2025-08-05
Read more
ตอนที่ 3 เรียกใช้งาน
“ท่านอ๋อง ตกลงว่า..”ท่านอ๋องยกมือห้ามก่อนขึ้นรถม้า“ขึ้นรถแล้วค่อยว่ากัน”รถม้าวิ่งออกมาจากจวนเสนาบดีแล้ว เรื่องในวันนี้คงเป็นประเด็นระหว่างเขากับเสนาบดีหงอีกแน่นอนเมื่อบุกมาถึงจวนและยังมาลงโทษฮูหยินของเขาอีกด้วย ทั้งๆที่เขาควรจะผูกมิตรกับเสนาบดีกลาโหมผู้นี้เอาไว้เพื่อประโยชน์ในภายภาคหน้า“ท่านอ๋อง”“ส่งคนไปสืบเรื่องของหงลี่อินมาให้ข้า”“สืบเรื่องของนาง ทำไมขอรับ”“ข้าอยากรู้…”ภาพของนางที่มองเขาด้วยความโกรธนั้นยังคงติดตาเขาอยู่ ปากบางที่ซีดจัดของนางยังคงติดอยู่ในใจของเขา“ว่านาง…ได้ยินอะไรหรือไม่”“แล้วคำสั่งก่อนหน้านี้…”“อย่าพึ่งฆ่า จับนางมาสอบสวนก่อน”“ท่านอ๋องไม่ควรประมาทนาง..”“ข้ารู้ ข้าไม่ประมาทนางแน่นอน เพียงแต่ไม่คิดว่านางจะเป็นบุตรีของเสนาบดีหงเสียได้ กลับจวนแล้วค่อยว่ากันเถิด”“ขอรับ”ห้องคุณหนูลี่อิน“คุณหนูฟื้นแล้ว แม่นมอี้ เร็วๆเข้า”“คุณหนู ท่านยังมีไข้อยู่ ดื่มยานี่ก่อนเจ้าค่ะ”“ขอบคุณแม่นมอี้”“คุณหนูเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ โธ่คุณหนู เหตุใดต้องเจอเรื่องแบบนี้ไม่สิ้นสุด”“เจ้าอ๋องใจโหดนั่น ข้าเกลียดเขา”“คุณหนูอย่าพูดเช่นนั้นเจ้าค่ะ ท่านไม่รู้ว่าท่านอ๋องโกรธมากที่ฮูหยิ
last updateLast Updated : 2025-08-05
Read more
ตอนที่ 4 ภารกิจแรก
“ท่านอ๋อง..นี่มันบ้าไปแล้ว หากหมดธุระแล้ว ข้าขอตัว”ลี่อินเดินออกไปจะออกจากห้อง“หงลี่อิน!!”ลี่อินหยุดกึกที่หน้าห้อง ไม่รู้ว่าเขาเดินตามนางมาเมื่อใด แต่รู้อีกที ลมหายใจเขาก็รดอยู่ที่ต้นคอนางแล้ว“อย่าลืมว่าเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ หาไม่แล้ว..”“หม่อมฉันแล้ว ขอตัวเพคะ”ลี่อินรีบออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็วและรีบกลับมานั่งดูละครต่อ“หวังเจา!!”“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง“กลับจวน”“พ่ะย่ะค่ะ”“ลี่อิน เจ้าไปที่ใดมา ละครกำลังสนุกเลย มาดูเร็วเข้า”“เจ้าค่ะๆ”ลี่อินดูละครไม่รู้เรื่องแล้ว จิตใจนางสั่นไม่เป็นจังหวะ หัวใจนางไม่เคยเต้นเร็วเช่นนี้แม้แต่ในละครที่นางดูก็ไม่เคยทำให้ใจเต้นแรงเหมือนวันนี้มาก่อน“ลี่อิน เจ้าเป็นอะไรไป เหตุใดจึงหน้าแดงเช่นนี้ล่ะ”“ข้า..หน้าแดงงั้นหรือ”“หรือว่าคุณหนูจะมีไข้อีกแล้วเจ้าคะ”“เพ้อเจ้อน่าอาชิง ละครจะจบแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”“ไปสิ ข้าจ่ายเงินแล้ว กลับกันเถอะ”ลี่อินเดินกลับบ้านไปทั้งๆที่ไม่ได้ฟังที่โอหยางรุ่ยพุดเลยว่าเขาคุยอะไรบ้าง นางเอาแต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย คิดเรื่องที่ท่านอ๋องจอมโหดนั่นสั่ง เรื่องที่เขาขู่ เรื่องจิบชา และยังมายืนขู่ก่อนที่นางจะออกจากห้อง“อึ๊ยย
last updateLast Updated : 2025-08-05
Read more
ตอนที่ 5 โกรธ!!
“ใต้เท้าเฉียน ของดีกินทีหลัง อย่าลืมว่าท่านมีเวลากินนางทั้งคืน”“ฮ่าๆๆๆ ท่านอ๋องพูดถูกใจข้ายิ่งนัก ฮ่าๆๆ มา ข้าดื่ม ดื่ม”เฉียนเซินยกเหยือกเหล้าขึ้นมาดื่ม เหล้ายังไม่ทันหมดเหยือก เขาก็ล้มลงโดยง่ายดายจนลี่อินเกือบจะล้มไปกับเขาแต่ท่านอ๋องคว้านางเข้ามานั่งบนตักแทนพร้อมกับเผลอหันหน้าไปเฉียดแก้มนางนิดหนึ่งด้วยก่อนจะกระซิบบอกลี่อิน“อยู่เฉยๆก่อน ข้าจัดการเอง”นางนั่งอยู่บนตักของท่านอ๋องเพื่อมิให้คนอื่นๆสงสัย“ท่านเฉียน ไม่เอาน่า ท่านเมาแล้วหรือ ถ้าเช่นนั้นนางรำผู้นี้เล่า”“นี่ท่าน!!…”“เงียบไป!!”“ใต้เท้าเฉียน....”“เอามือของท่านออกไปนะ”“ข้าบอกให้อยู่เฉยๆ เดี๋ยวเขาตื่น”“…”“พวกเจ้าออกไปได้แล้ว ใต้เท้าเฉียนเมามาก ข้าจะอยู่กับเขาเอง”นางรำค่อยๆเดินออกไปจนหมด ลี่อินก็เช่นกัน แต่เขาไม่ยอมให้นางลุกจากตักเขา“เหลือเจ้าเอาไว้คนหนึ่งเพื่ออยู่กับข้า ที่เหลือออกไปได้”พวกนางไม่สงสัยอะไร เพียงแค่เดินออกไปตามคำสั่ง เป็นปกติที่แขกอาจจะถูกใจผู้ใดก็จะเรียกเอาไว้อยู่แล้ว พวกนางจึงไม่รู้สึกแปลก เมื่อทุกคนออกไปแล้วลี่อินจึงลุกออกจากตัวเขาทันที ท่านอ๋องนั่งท่านั้นค้างอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะหันไปมองเป้าหมายที่สล
last updateLast Updated : 2025-08-05
Read more
ตอนที่ 6 ภารกิจที่สอง
สายตานางวันนี้ทำให้เขายอมถอยออกมา นางยังยืนอยู่ที่เดิม“คืนนี้เจ้าพักผ่อนเถอะ ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ข้าจะส่งข่าวมา”“หม่อมฉันไม่ไป”“เจ้าไปแน่”เขาออกไปทางหน้าต่างพร้อมกับปิดให้นางเรียบร้อย ลี่อินรีบไปบ้วนปากที่มีกลิ่นคาวเลือดของเขาทิ้งพร้อมน้ำตาที่รินไหลไม่หยุด ไม่รู้ว่านางรู้สึกอะไรกันแน่ โกรธที่เขาไม่ช่วยนางที่ถูกรังแก น้อยใจที่เขาไม่สนใจ หรือเกลียดที่เขาใช้นางเป็นเพียงเครื่องมือช่วยงาน หรือหวั่นไหวให้กับเขาเสียแล้ว“หงลี่อิน เจ้าอย่าโง่ เขาเลวขนาดนั้น เจ้าจะรักเขาไม่ได้”นางค่อยๆถอดชุดนั้นออก ชุดนี้เปื้อนเลือดของเขาเสียแล้ว นางไม่อยากเห็น เมื่อนางเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วจึงล้มตัวลงนอน เรื่องในคืนนี้มันทำให้เกิดความรู้สึกหลากหลายจนนางตามไม่ทัน เดี๋ยวโกรธ เดี๋ยวโมโห น้อยใจ เสียใจ และ“มาจูบข้าทำไมกัน คนเลว คนชั่ว ท่านมันเลวเวยห่าวหรานคนเลว เลวๆๆๆๆ ฮืออๆๆ คนเลวว”ด้านนอกนั้น มือที่ยังชุ่มไปด้วยเลือดยังคงยืนฟังเสียงร้องไห้ จนเสียงนั้นค่อยๆเงียบลงไป เขาค่อยๆยกมือที่ไม่เจ็บขึ้นมาลูบที่ริมฝีปากอย่างเบามือ เขาหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าเหตุใดจึงไม่ฆ่านาง ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจจะได้ยินความลับขอ
last updateLast Updated : 2025-08-07
Read more
ตอนที่ 7 ร้านเซิ่งหวา ผิดคิวโบ๊ะบ๊ะ
ท่านอ๋องยิ้มมุมปากพร้อมกับหันไปบอกหวังเจา“ข้าบอกแล้วว่านางมาแน่”“ว่าอย่างไรแม่นางหลิง ท่านจะยอมเลิกหรือไม่ แต่ว่า หากท่านมากันแล้ว…ก็..ดื่มกันไปนะ ข้า…”ท่านอ๋องรีบลุกขึ้นและพุ่งไปที่ลี่อินและโอบรอบเอวนางทันที หวังเจาสังเกตเห็นทันทีพร้อมกับแอบยิ้มกับท่าทีของผู้เป็นนายที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน“อย่างที่ทุกท่านเห็น ข้าต้องขออภัยที่ข้ามิอาจตอบรับคำเชิญนี้ได้จริงๆ ใต้เท้าหลิง ฮูหยิน ต้องขออภัย ในเมื่อคู่หมั้นข้ามาตามแล้วข้าเองก็หมดเหตุผลที่จะละเลยนางแล้ว แม่นางหลิงขอโทษที่ทำให้เจ้าเสียเวลา น้องหญิงเรากลับจวนกันเถอะ ทุกท่าน ข้ากับคู่หมั้นขอตัวก่อน”“เอ่อ ท่านอ๋อง คือว่า…” “ขอตัวขอรับ”หวังเจารีบปิดท้ายและรีบเดินออกมา ลี่อินงงจนเลิ่กลักและทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่แบบนี้สิ เหตุใดไม่รู้มาก่อนว่าเป็นเขาที่อยู่ในห้องนั้น ท่านอ๋องโอบรอบเอวนางเดินออกมาจากห้องจนมาถึงโต๊ะของโอหยางและซินมี่นั่งอยู่“คารวะท่านอ๋องเวย”“คารวะท่านอ๋องเพคะ”“ทุกท่านตามสบาย ข้ากับคู่หมั้นขอตัวก่อน”""คู่หมั้น!!""ทั้งคู่มองตามท่านอ๋องและลี่อินไปอย่างนึกแปลกใจและสงสัย เหตุใดจู่ๆนางเป็นคู่หมั้นท่านอ๋องไปได้ จนกระทั่งซูผิงเดินออกม
last updateLast Updated : 2025-08-07
Read more
ตอนที่ 8 แมวพยศ
ท่านอ๋องเกือบสำลักน้ำที่ดื่มเข้าไปก่อนจะหันมามองหน้าลี่อิน“เจ้า ชวนข้าไปที่ใดนะ”“ไปห้องท่านอ๋องไง ไปทำแผล พระองค์ตกใจสิ่งใดเพคะ”“อ่อ เจ้าจะทำแผลให้ข้าเช่นนั้นหรอกหรือ”“ท่านอ๋องเลี้ยงข้าวแล้ว หม่อมฉันก็ต้องตอบแทนบ้้างสิ จะได้ไม่ติดค้างกัน”“ก็ได้ ตามมาสิ”ท่านอ๋องเดินนำนางมายังห้องของเขาพร้อมกับสั่งให้หวังเจานำกล่องยาเข้ามาวางให้หงลี่อิน เมื่อวางกล่องยาลง นางจึงได้แกะผ้าพันแผลของเขาออก นางเห็นแผลด้านในแล้วนึกสยอง นี่คือฟันของนางจริงๆงั้นหรือ“แผลลึกมากเหมือนกันนะ”“นี่เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า หรือกำลังชมฝีมือกัดของตัวเองกันแน่”“แน่นอน ต้องชมตัวเองสิกัดได้เยี่ยม แผลงามมาก”“แมวพยศ”“ท่านอ๋องว่าอะไรนะเพคะ”“เปล่า โอ๊ย เจ้าเบาๆหน่อยสิ”“พระองค์นี่ก็แปลก ตอนกัดไม่เห็นจะร้อง”“ข้าขอโทษ”ลี่อินชะงักไปเมื่อนางค่อยๆทายาให้เขาอย่างระวัง นางค่อยๆเงยหน้ามองเขาอย่างแปลกใจ“ท่านอ๋องขอโทษหม่อมฉันเรื่องอะไรเพคะ”“เรื่องเมื่อคืน ข้าไม่คิดว่าเจ้าเฉียนเซินนั่น จะมือไว จนไปคว้าเอวเจ้าข้าขอโทษที่ห้ามเขาไม่ทัน”ลี่อินหยุดนิ่งไป ที่จริงแล้วนางกำลังดีใจอยู่ ท่านอ๋องที่เย็นชาราวน้ำแข็ง โหดเหี้ยมราวสัตว์ป่าแต
last updateLast Updated : 2025-08-07
Read more
ตอนที่ 9 ออกงานกับท่านอ๋อง
ลี่อินได้แต่เดินเจ้าไปโดยมีท่านอ๋องเวยเดินไปด้วยทุกที่จนนางเริ่มรู้สึกว่าเขาตามติดมากเกินไป เมื่อมีผู้คนมาทักทาย หนึ่งในนั้นคือโอหยางรุ่ย“ลี่อิน ทางนี้ๆ เจ้าก็มาด้วยหรืองานนี้”“พี่โอหยาง ท่านพ่อส่งจดหมายมากะทันหันให้ข้ามาร่วมงานนี้เจ้าค่ะ”“เช่นนี้เนี่เอง เอ่อ..คารวะท่านอ๋องเวยพ่ะย่ะค่ะ”“อืม คุณชายโอหยางท่านมากับผู้ใดงั้นหรือ อ้อ สตรีเมื่อวานนี้ ใช่คู่หมั้นของท่านหรือไม่”“เอ่อ คือว่า อันที่จริงคู่หมั้นของข้านั้นคือ..”“หืมมม เจ้าว่าอะไรนะ”ท่านอ๋องพูดพร้อมส่งสายตาดุดันไปให้โอหยางรุ่ยพร้อมกับใช้มือพาดมาที่ไหล่ของลี่อินและกระชับนางเข้าไปหาตัวจนนางต้องหันไปมองเขา“เอ่อ ไม่มีอะไรพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องกระหม่อมขอตัวไปคุยกับสหายด้านนั้นก่อน เอ่อ ลี่อินแล้วเจอกันนะ”“เอ่อ พี่โอหยาง แล้วพบกันใหม่เจ้าค่ะ ท่านอ๋องเพคะ พระองค์จะไม่ไปประทับอยู่ที่ของตนเองหรือเพคะ มาเดินตามหม่อมฉันอยู่ได้ คนทั้งงานเข้าใจผิดหมดแล้ว”“เข้าใจสิ่งใดผิดงั้นหรือ ก็งานนี้เป็นภารกิจของเจ้า ออกงานกับข้า เจ้าสงสัยสิ่งใด”“หม่อมฉันไม่ชอบใช้คำเป็นทางการ”“ก็ไม่ต้องใช้ หวังเจาก็ไม่ใช้เช่นกัน พูดธรรมดาก็ได้”“ไม่ได้ งานนี้ฝ่าบาท
last updateLast Updated : 2025-08-09
Read more
ตอนที่ 10 ได้โปรดปล่อยหม่อมฉันเถิดเพคะ
“แต่ว่าโสมขาวนี้ ไม่ควรทานแบบดิบ หรือนำมาทำยาก่อนที่จะทำให้มันแห้งหรือเป็นผงก่อน เพราะ…”นางหันไปมองหน้าท่านอ๋องที่ไม่ได้แสดงอาการใดๆ นี่นางจะพูดมากเป็นหนังสือตำราแพทย์พูดได้อีกแล้วหรือนี่“แม่นางหง เพราะว่าอะไรหรือ ข้ารอฟังอยู่”“โสมตัวนี้มีฤทธิ์แรง หากทานสดอาจจะต้านการทำงานบางส่วนของอวัยวะภายในได้เพคะ เพราะฉะนั้น ทำตามที่หม่อมฉันแนะนำ จะดีต่อพลานามัยของฝ่าบาทที่สุดเพคะ”“ยอดเยี่ยม เจ้ามีความรู้เรื่องการแพทย์ด้วยงั้นหรือ”“ทูลฝ่าบาท หม่อมฉันตอนเด็กมีโอกาสได้ร่ำเรียนกับท่านอาจารย์มานิดหน่อยเพคะ”“อ้อ เป็นเช่นนี้ เยี่ยม มอบรางวัลให้อ๋องเวย และแม่นางหง”“ขอบพระทัยเสด็จพี่”“ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ”ลี่อินเดินกลับมานั่งที่ข้างๆท่านอ๋องที่ยังคงทำสีหน้าเรียบๆเช่นเดิม ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมา“เจ้ารู้เรื่องยาสมุนไพรด้วย ข้าพึ่งรู้”“ท่านอ๋องต้องการจะทำสิ่งใด”จอกชาในมือกำแน่น ก่อนจะค่อยๆวางลงพร้อมกับเสียงที่เย็นเยือกถึงปลายสันหลังของลี่อิน“ไม่ใช่ธุระของเจ้า”“หม่อมฉันก็ไม่อยากรู้ ไม่ว่าท่านอ๋องจะทำสิ่งใด โปรดอย่าพาหม่อมฉันเข้าไปยุ่งเกี่ยว หลังจากวันนี้ไปขออย่าได้มาพบเจอหม่อมฉันอีกจะเป็นพระกรุณาเพ
last updateLast Updated : 2025-08-09
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status