Semua Bab ป่วนรักประธานร้าย My President: Bab 41 - Bab 50

เรื่องร้าย ๆ สำหรับมารีอายังไม่หมดลงง่าย ๆ ในขณะที่เธอกำลังเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อีกด้านหนึ่งของอนิรุตกับครอบครัวของเขา กำลังพยายามทุกวิถีทางที่ไม่ยอมให้มารีอาถอนหมั้น“เจ้าลูกโง่ หนูมาร์เขาดีแสนดีแบบนั้น ลูกทำไมถึงยอมให้เธอถอนหมั้น”“โธ่คุณแม่ครับ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ น้องก็เลยงอนผม”“น่าจะไม่ใช่แค่งอนนะ พ่อดูก็รู้ว่าน้องโกรธลูกอยู่ ก่อนหน้าที่เพื่อนพ่อจะเสีย เขาก็สั่งเสียเอาไว้นักหนาว่าจะยกหนูมาร์มาให้เราดูแล แค่นี้แกก็ทำไม่ได้ ถ้าแกง้อหนูมาร์ไม่สำเร็จต่อไปแกก็ไม่ต้องใช้สมบัติของน้องเขา~ไม่ใช่ว่าเธอกำลังเดินตามประธานลี่อยู่เหรอ เอ… ไม่น่าใช่ เดินห่างกันตั้งไกล~ อนิรุตกำลังพยายามลำดับเหตุการณ์วันที่เจอมารีอาครั้งสุดท้าย“เห็นหนูมาร์แบบนั้น บ้านน้องอะมีสมบัติเก่าแก่เยอะนะลูก ถ้าเราเอาออกขาย เผลอ ๆ ได้เป็นร้อยล้าน”“ร้อยล้าน !! แต่ทำไมดูบ้านน้องมาร์ธรรมดามาก ๆ”“หึ บ้านนี้น่ะ เขาสมถะกันมาแต่ไหนแต่ไร ทำตัวเหมือนไม่รวย ไม่ค่อยใช้เงิน แถมอยู่อย่างประหยัด หามาได้ก็เอาแต่เก็บกันอย่างเดียว เป็นไงตายก่อนได้ใช้เงิน”“นี่ถ้าแกได้แต่งกับหนูมาร์สมบัติเก่าแก่พวกนั้นก็ต้องตกเป็นของแกด้ว

แต่ถึงจะรู้หรือไม่รู้ ตอนนี้มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ เพราะอย่างไรเธอก็ตัดสินใจเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขาอยู่ดี รวมถึงพี่อนิรุตด้วย แค่เธอคืนแหวนหมั้นให้เขาแล้วก็จบ ๆ ไป ให้มันจบไปเสียทุกอย่างมารีอาตัดสินใจหยิบมือถือเครื่องสำรองโทร.หาเขา แต่ลี่คุนกลับปิดเครื่องไปเสียแล้วแม้จะเห็นทั้งข้อความเด้งเตือนของเขาที่พยายามโทร.หาเธอเป็นสิบสายก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกของมารีอาดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย เมื่อนึกถึงวันที่เหม่ยหลินเปิดประตูมาพบเธอแถมพูดจากับเธอแบบนั้นหัวใจก็… พังไปหมดแล้วมารีอากดบล็อกไลน์ของเขานับตั้งแต่วันนั้น เลยไม่รู้ว่าเขาส่งข้อความอะไรมาหาเธออีก จะมีก็แต่ข้อความล่าสุด เรื่องที่เขาจะพาคู่หมั้นไปดินเนอร์ เธอชั่งใจอยู่นาน ตัดสินใจปลดบล็อกไลน์ และส่งข้อความไปหาเขาอีกครั้งฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณฉันอยากได้แหวนหมั้นคืน เพราะวันนี้ฉันมีนัดกับพี่รุตเรื่องคืนแหวนหมั้นที่โรงแรม T ตอนสองทุ่มคู่หมั้นของคุณบอกกับฉันวันนั้นว่าจะเอาแหวนมาคืนให้ฉัน ไม่ทราบว่าคุณและคู่หมั้นของคุณพอจะสละเวลาเอาแหวนมาคืนให้ฉันตอนทุ่มครึ่งได้ไหมคะมารีอาตัดสินใจส่งข้อความออกไปอย่างลำบากใจ เมื่อเห็

วศินที่เดินเข้ามาตามหามารีอาภายในห้องอาหารชื่อดังของโรงแรม แต่ทว่าเขากลับมองไม่เห็นเธอ มารีอาที่นั่งหันหลังอยู่ในสภาพผมมัดรวบและใส่แว่น เสื้อสีขาวตัวใหญ่ดูเชย ๆ จนเขาไม่คิดว่าเป็นเธอ เลยเดินออกไปหามารีอาตรงที่อื่นส่วนอนิรุตเพิ่งเดินออกมาจากอีกมุม เขาเพิ่งแอบให้เงินกับพนักงานเสิร์ฟ เพื่อให้ยกเครื่องดื่มเมนูพิเศษเอามาให้มารีอา จึงทำให้คลาดกัน“วันนี้น้องมาร์ทำไมไม่แต่งตัวสวย ๆ เหมือนวันนั้นล่ะครับ”“มาร์ชอบแต่งของมาร์แบบนี้ เข้าเรื่องเลยดีกว่าไหมคะ” มารีอารู้สึกอึดอัดกับสายตากะลิ้มกะเหลี่ยของอนิรุต ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อก่อนเธอจะรู้สึกดีจนยอมหมั้นกับเขา“พี่ขอยืนยันอีกครั้ง ว่าพี่ไม่ขอถอนหมั้นจากน้องมาร์ พี่รักน้องมาร์ และพี่สัญญาว่าจะเปลี่ยนตัวเองเสียใหม่เพื่อน้องมาร์ น้องมาร์ให้โอกาสพี่นะครับ” อนิรุตยกมือขึ้นไปเกาะกุมมือมารีอาแต่เธอก็รีบชักมือออก“มาร์ว่าเราคุยกันจบไปแล้วนะพี่รุต เงินมาร์ก็เตรียมโอนคืนให้พี่แล้ว แค่พี่แจ้งเลขบัญชีมามาร์ก็พร้อมโอน ส่วนของหมั้นมาร์ก็เตรียมเอาไว้คืนแล้วทั้งหมด ส่วนแหวนประจำตระกูลที่แม่พี่เอามาหมั้นมาร์ ตอนแรกมาร์ก็ว่าจะเอามาคืนวันนี้ แต่…”“ช่างมันเถอะน้อง

“คุณไปหาผมที่คอนโดฯ มาเหรอ ทำไมไม่บอก”ฮึก ฮึก มารีอาไม่ยอมตอบแต่พยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้“หึ แล้วคุณก็เลยไปเจอกับน้องสาวของผม”“น้องสาว ?” มารีอาขมวดคิ้ว มองตาปริบ ๆ ในที่สุดเธอก็ยอมพูดกับเขา“ถึงไม่ใช่น้องสาวจริง ๆ แต่ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องที่โตมาด้วยกัน”“ก็เธอบอกว่าเป็นคู่หมั้นคุณ” มารีอารีบแย้งด้วยใบหน้าที่ยังคงเปื้อนน้ำตาอยู่ แต่กลับเห็นลี่คุนมองเธอกลับมาด้วยรอยยิ้ม“ยะ ยิ้มอะไร”“ยิ้มสิ ก็คุณหึงผม เพราะโดนน้องสาวผมอำว่าเป็นคู่หมั้น”“มะไม่ใช่สักหน่อย”“หึงก็บอกว่าหึงน่า”“ไม่ได้หึงสักหน่อย”ลี่คุนยิ้ม ก่อนจะก้มใบหน้าลงไปจูบสัมผัสมารีอาอีกครั้งจูบที่เร่าร้อนราวกับจะจุดติดไฟในกายให้ลุกขึ้นโชน“อื้ออออ”เขาถอนจูบออกมา มองคนตรงหน้าที่หายใจถี่เพราะไม่ทันตั้งตัว“ว่าไง จะยอมรับไหมว่าหึง ถ้าไม่ยอมรับ คุณจะโดนมากกว่านี้” ลี่คุนเขยิบหน้าเข้าไปใกล้อีกครั้งจนปลายจมูกเขาชนกับปลายจมูกเล็กรูปหยดน้ำของเธอมารีอารีบพยักหน้าเบา ๆ แทนคำตอบ แต่ลี่คุนกลับเอาปลายจมูกถูไถคลอเคลียเธอแบบแกล้งเล่น“ไม่เอา ผมอยากให้คุณพูด พูดสิ ว่าหึงผม”“…”“งั้นผม…”“หึง ใช่ฉันหึงคุณ พอใจยัง” มารีอาหน้างอเมื่อรู้ว

ด้านเหม่ยหลิน ที่พยายามโทร.หาลี่คุนทั้งคืน กว่าลี่คุนจะยอมโทร.กลับมาหาเธอก็ตอนเช้า“พี่คุนไปไหนมา ทำไมเมื่อคืนพี่คุนไม่กลับคอนโดฯ คะ เหม่ยหลินโทร.ไปหาพี่ก็ไม่รับสาย ทำไมปล่อยเหม่ยหลินอยู่คอนโดฯ คนเดียว” เหม่ยหลินทำน้ำเสียงราวกับจะร้องไห้ทันทีที่ได้ยินเสียงของเขา“พี่มีธุระ เอาไว้เย็นนี้ค่อยคุยกัน” ลี่คุนตอบเสียงเรียบ เขายังนึกโกรธที่เหม่ยหลินสร้างเรื่องโกหกให้มารีอาฟังจนทำให้เธอเกือบเข้าใจผิดเขา และแน่นอนเขาจะต้องชำระความกับเธอ !“แล้วพี่คุนอยู่ไหน อยู่ที่บริษัทเหรอคะตอนนี้ งั้นเหม่ยหลินไปหาที่บริษัทเลยนะ”“วันนี้พี่ไม่เข้าบริษัท”“แล้วพี่คุนไปไหนอะคะ”“พี่บอกเราแล้วไงว่าวันนี้พี่มีธุระ”“งั้นเสร็จกี่โมงคะ ถ้างั้นเหม่ยหลินไปรอพี่ที่บริษัทนะคะ”“เหม่ย - หลิน” ลี่คุนรู้สึกเริ่มรำคาญ“พี่ก็บอกเหม่ยหลินสิ ว่าพี่อยู่ไหนทำอะไรกับใคร”“เหม่ยหลิน พี่ไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องส่วนตัวกับเราทุกเรื่องนะ !”“คือ มะไม่ใช่…”“ยังไงเย็นนี้รอพี่ที่คอนโดฯ พี่ก็มีเรื่องต้องคุยกับเราอยู่เหมือนกัน เอาไว้ตอนเย็นค่อยคุยกัน”“แต่... คือพี่คุนคะ”“ถ้าเราจะไปเรียนงานที่บริษัท ก็บอกคนขับรถของพี่ให้พาเราไปส่ง ส่วนตอน