All Chapters of สะดุดรักวิศวะขี้หึง: Chapter 21 - Chapter 30

หลังจากนั้นมิวก็เริ่มใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์และค่อย ๆ เช็ดแผลให้กับนิธิศ เขาพึ่งทันได้สังเกตว่าเบื้องหลังแว่นตาหนา ๆ นี้ผิวของเธอขาวเนียนละเอียดสายตาคมกริบที่แทบจะบาดใจคนนั่นทำเอาเขาตกตะลึงไม่น้อย เธอแทบจะไม่เหมือนเด็กสาวที่พวกเขามักจะล้อเลียนก่อนหน้านี้มาเลย อีกทั้งมือเบาจนเขาก็ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด“เจ็บไหมคะ ตอนนี้เช็ดเลือดออกแล้วเดี๋ยวจะล้างแผล อาจจะแสบ ๆ นิดหน่อย ถ้าทนไม่ไหวรีบบอกนะคะ”“ครับ”เธอลงมือนิ่ง ๆ และสายตาที่มุ่งมั่นนั้นทำให้นิธิศลืมความเจ็บปวด ต้องยอมรับว่ามิวในคราบพยาบาลแม้ว่าจะเป็นแค่พยาบาลฝึกหัด แต่เธอมีความนิ่งและสงบจนน่าชื่นชม ไม่นานเสียงเธอฉีกบางอย่างก็ทำเอาเขาสะดุ้ง“หนะ ไหนบอกว่าไม่ฉีดยายังไงล่ะน้องมิว! แล้วนั่นอะไร”“ผ้าก๊อซปิดแผลค่ะ ต้องใช้หลังจากที่ทายาเสร็จรุ่นพี่ตกใจอะไรคะ”“ออ ผ้าก๊อซหรอกเหรอไม่ใช่เข็มฉีดยา ค่อยยังชั่ว ๆ”เธอไม่ถามว่าทำไมเขาถึงกลัวเข็ม มิวแค่ค่อย ๆ ทำแผลให้เขาตามหน้าที่ นิธิศรู้สึกเจ็บตอนที่เธอใส่ยาที่แผลตรงหน้าผากของเขา“โอ๊ย! เจ็บ ๆ ๆ เจ็บครับอันนี้เจ็บจริง ๆ แสบมากทำยังไงดี”“อยู่เฉย ๆ นะคะ อีกนิดเดียวยานี่จะทำความสะอาดเผื่อมีเชื้อโรคเข้

รถหรูของภาวินทร์ขับมาจอดที่หน้าร้านอาหารชื่อดังหน้ามหาลัยก่อนที่เขาจะกดโทรหามิวอีกครั้งซึ่งตอนนี้มิวรีบรับสายเขาทันทีโดยที่ไม่ต้องรอ แต่เสียงพูดคุยยังคงดังอยู่รอบ ๆ“ฮัลโหล”“ให้เวลาห้านาทีเก็บของออกมาถ้าไม่อย่างนั้นพี่จะเข้าไปรับด้วยตัวเอง”“อะไรนะคะ! เดี๋ยวก่อนนะคะ ขอสิบนาทีค่ะมิวต้องบอกเพื่อน ๆ ก่อน”“เจ็ดนาทีห้ามต่อรอง”“เดี๋ยว…เฮ้อ เอาแต่ใจตัวเองชะมัด”มิวหันมามองหน้าเพื่อน ๆ ที่กำลังสนุกซึ่งเธอเองก็ยังไม่อยากกลับ แต่ภาวินทร์ขู่เอาไว้ว่าเขาจะเข้ามาที่นี่เอง เธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องดังนั้นจึงต้องรีบขอตัวกลับ“อะไรวะมิว แล้วใครจะอยู่ชงเหล้าอร่อย ๆ ให้ฉันล่ะ โธ่ทำไมรีบกลับ”“หรือว่าแฟนมารับ”“เอ่อ…ไม่ใช่ ๆ คือเราต้องรีบกลับไปโทรหายายน่ะ”""อ๋อ งั้นรีบไปเถอะ""“เดี๋ยวฉันเดินไปส่ง”“อืม”มิวลาทุกคนในนั้นก่อนที่แยมจะลุกมาส่งอย่างรู้ทัน แม้ว่าจะมีบางคนสงสัยแต่ก็ไม่ได้ตามพวกเธอออกมาเพราะกำลังคุยกันอย่างออกรสเรื่องที่พึ่งได้ไปฝึกงานในโรงพยาบาล และเจอคุณหมอหล่อ ๆ หลายคน“มิว เรื่องนี้แกจะปิดบังไปอีกนานแค่ไหน ฉันว่าไม่นานยังไงพี่วินทร์ก็ต้องทำความแตก”“ฉันเองก็ไม่รู้แต่ถ้าจะแตกก็ต้องไม่ใช่

“อ๊ะ!!…พี่วินทร์ อย่าบีบแบบนั้น อ๊าา”มิวหมดแรงในอ้อมแขนเขานั่นเองเมื่อภาวินทร์ดึงออกมาและพ่นน้ำขุ่นใสไปที่หลังของเธอก่อนจะรีบล้างให้และอุ้มเธอออกมาจากห้องน้ำและหอมแก้มเธอไม่หยุด“พอได้แล้วค่ะ”“เมียตัวหอมจัง”“ยังไม่หยุดพูดแบบนี้อีก”“มิวไม่เชื่อพี่เหรอ ไม่เชื่อจริง ๆ เหรอว่าพี่…”มิวใช้มือปิดปากเขาเอาไว้ไม่ให้เขาพูดออกมา“แม่มิวเคยสอนเอาไว้ว่าคำพูดผู้ชายเชื่อไม่ได้อยู่สามเวลา”“เวลาไหนบ้าง”“เวลาเมา”“แต่พี่ว่าคนเมามักจะเผลอพูดเรื่องจริงนะ”“พูดเพราะขาดสติไม่ถือว่าจริงใจค่ะ”“แล้วสองล่ะ”“พูดตอนทำอะไรบางอย่างผิดมา”“แต่พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดมานี่ ก็แค่หวงนิดหน่อยเลยไปรอรับเท่านั้น”“แต่เกือบจะบุกเข้าไปข้างในร้าน”“นั่น...”“สาม!!”“จะบอกว่าตอนอยู่บนเตียงหรือตอนจะเสร็จใช่ไหม”“รู้ได้ยังไงคะ”“คำคลาสสิคแต่มิวไม่คิดให้แตกต่างบ้างล่ะ ตั้งแต่มิวเข้ามาในชีวิตพี่ มิวเคยเห็นพี่ไปวุ่นวายกับผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า ตลอดสามเดือนมานี่พี่อยู่กับใครบ้างนอกจากมิว”มิวนั่งนิ่งไปเพราะที่เขาพูดมาก็ไม่ผิดเลยสักนิด เขาอยู่กับเธอมาโดยตลอดแม้ว่าจะมีสาว ๆ ที่ยังเข้ามาทักทายแต่ก็แค่นั้นเพราะภาวินทร์ที่ยุ่งกับเรื

ชินกรหันมามองหน้าภาวินทร์ที่พูดกับเขาด้วยความหนักแน่น เขาไม่ตอบอะไรแค่ถามด้วยเสียงปกติไป“ว่าแต่มึงไม่ได้ฝืนใจน้องแน่นะ ก่อนหน้านั้นใคร ๆ ก็รู้ว่ามึงกับมิวเกลียดกันขนาดไหน”“ตอนแรกกูก็ยอมรับว่าที่ให้มึงหาประวัติก็เพราะอยากหาจุดอ่อนมิวเพื่อจะแก้แค้นจริง ๆ แต่พอรู้จักกับเธอนาน ๆ เข้าก็เลยรู้ว่ามิวไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น เธอไม่ทำร้ายใครก่อนแต่ถ้าใครทำเธอก่อนเธอก็พร้อมจะสู้กลับเท่านั้นเอง”“มึงไปชอบมิวตรงไหน”“แล้วมึงล่ะไอ้กร มึงชอบมิวตรงไหน”“กูถามมึงอยู่ ไม่ต้องมาย้อนถามกูกลับ”ภาวินทร์ยิ้มออกมาน้อย ๆ ก่อนจะหันตอบเพื่อนสนิทอย่างชินกรไปโดยไม่ได้ลังเล“ท่าทางจริงจัง รอยยิ้มที่นาน ๆ จะมีสักครั้ง แล้วยังทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจนั่นทำให้กูประทับใจและเผลอมองโดยไม่รู้ตัว มารู้อีกทีก็ไม่อยากอยู่ห่างจากเธอแล้ว มึงว่าแปลกไหมก่อนหน้านี้กูก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”ชินกรยิ้มออกมานิด ๆ ก่อนจะค่อย ๆ พยักหน้าให้เพราะเขาต้องรู้ดีกว่าใครว่าภาวินทร์นิสัยยังไง ไม่เคยมีครั้งไหนที่วินทร์จะพูดถึงผู้หญิงด้วยเสียงอ่อนโยนและยิ้มแบบนี้เลยสักครั้ง“แล้วมิวล่ะ ทำไมถึงยอมคบกับมึง”“คงเพราะ… เรื่องนี้พูดแล้วมันยาวม

“กูเข้าใจแล้ว จะไม่ถามเรื่องนี้อีก”“ขอบใจนะกร”"ลองชิมดูนะคะ"“ว้าวน้องมิว ไม่เคยรู้เลยว่าน้องมิวทำแบบนี้เป็นด้วย ยอดไปเลยกลิ่นหอมมากไปเรียนมาเหรอ”ภัทรถามขึ้นมา มิวจึงหันไปยิ้มให้เขาและตอบ“เปล่าหรอกค่ะ แม่มิวสอนให้ตอนเด็ก ๆ น่ะค่ะ”ทั้งหมดหันมามองหน้ามิวและรู้ว่าเธออยู่กับยาย เรื่องนี้วินทร์เคยพูดและทุกคนก็รู้ว่าแม่ของมิวเสียไปแล้วจึงไม่มีใครอยากจะพูดสะกิดใจเธอขึ้นมาอีก ชินกรที่มีสายตาสลดลงไปจึงหันมามองหน้ามิว“ยอดไปเลยฝีมือและลีลาการชงเหมือนมืออาชีพ พี่ลองดื่มเลยนะ”“ค่ะ ลองดูค่ะ”เพียงแค่จิบไปคำแรกทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยเกินกว่าที่คิด “ไม่คิดเลยว่าน้องมิวจะเก่งขนาดนี้ ว้าวยอดไปเลยไอธิศมึงคิดว่ายังไง”“โคตรอร่อย นี่เป็นเหล้าที่อร่อยมากเลยสุดยอดเลยน้องมิวดื่มสักแก้วไหม”“เฮ้ย ๆ มึงดื่มของมึงไปไม่ต้องมายุ่งกับแฟนกู มิวคออ่อนแค่ชงให้ก็พอ”“โธ่อะไรวะไอ้คนขี้หวง”“เป็นยังไงบ้างคะพี่กรอร่อยไหม”“อร่อย ไม่แรงไปและยังมีสะระแหน่ที่ทำให้สดชื่นด้วยเข้าใจทำ”“สูตรพิเศษของมิวเลยล่ะกูชอบที่สุด เหนื่อยหรือยังพี่เติมน้ำให้”“ขอบคุณค่ะ”วินทร์ลูบหัวแฟนสาวเบา ๆ ก่อนที่กรจะยิ้มให้พวกเขา